Berichten

Deeply Dippy wandkleed

DIY dip dye wandkleed - Oh Marie!
Met deze dip dye DIY maak je met textielverf, maar zonder knoeipartijen, grote emmers of uitspoeltoestanden, een supersnel wandkleed.

Je blijft helemáal gegarandeerd vlekvrij als je rubber handschoenen gebruikt als je met de textielverf aan de gang gaat. Ik was eigenwijs en heb er twee dagen bij gelopen als een crimineel bij wie de inktbeveiliging op het gestolen geld was ontploft. Die blauwe inkthanden waren dan wel weer stof voor leuke gesprekjes bij de supermarkt. Nog een geluk dat ik het niet aan mijn gezicht heb gesmeerd.

Maar geen druppels en geen vlekken dus, behalve op je wandkleed (en daar wil je ze ook hebben).

Wat je nodig hebt:
(Ongebleekt) katoen of linnen
Dyson textielverf (zakje van 250 gram, ik gebruikte de kleur Navy Blue)
Kwast
Bakje water
Rubber handschoenen
Afneembaar tafelzeil

DIY dip dye wandkleed - Oh Marie!
De textielverf kan een beetje door de stof heen drukken dus dek je werkblad af met tafelzeil.

Scheur of knip allereerst een stuk stof af. Het stuk stof op de foto’s is ongeveer 1 x 1,5 meter groot. Ik heb het niet omgezoomd, voor een mooi ruw effect.

Was de stof en knijp het uit. Het moet niet droog zijn, maar ook niet kleddernat. Je kan het eventueel kort centrifugeren.

Maak de verf klaar. Mix de verf uit het zakje met een beetje water (volg voor de juiste verhouding water/verf de aanwijzingen op de verpakking).

Zet Deeply Dippy van Right Said Fred aan, voor de juiste arbeidsvitaminen.

Spreid de stof uit op je werkblad. Dip nu voorzichtig de kwast in het bakje met verf en druppel de verf voorzichtig boven de stof uit. Je krijgt nu een spateffect. Let op: de verf loopt uit omdat de stof nat is. De vlekken worden dus groter dan ze in eerste instantie zijn. Herhaal dit net zo lang tot je tevreden bent met de compositie. Je kan ook verschillende kleuren door elkaar heen gebruiken.

Laat de stof drogen.

En dan nog even dit: lap alle regels die op het pakje staan aan je laars. (Meteen ook mijn levensles van vandaag.) Ik voegde geen zout toe en hing hem in de zon te drogen. Het is niet je lievelingsspijkerbroek die je verft, immers!

DIY dip dye wandkleed - Oh Marie!

Vintage cushion cover love

Kussens I verkl
Misschien heb ik hier ooit de indruk gewekt dat ik heel handig ben met de naaimachine, maar niets is minder waar. Als naaimachine hoef je niet al te ambitieus te zijn als je bij mij woont. Af en toe moet je wat rechte steken zetten (heftiger dan rechte steken wordt het niet) waarna je weer lekker verder kan dutten onder je plastic hoes op zolder.

Alhoewel ik het soms weleens jammer vind dat ik niet meer kan halen uit de vintage stoffen die ik vind, is er de andere kant niets wat meer voldoening geeft dan het maken van een kussenhoes. Het zit extreem snel in elkaar (over het algemeen zonder al te veel vloeken en tieren) en het resultaat ziet er semi-professioneel uit. Een klassieke win-win situatie, mensen.

De olifantenstof linksboven lag onderin een kar met textiel die net uitgepakt werd in een kringloop die ik bezocht. Toen ik de man die ernaast stond vroeg of het te koop was, gaf hij het beste antwoord ooit gedaan door een kringloopmedewerker: “Ah, die kan je beter niet kopen, die heeft in de regen gelegen.” Als hij had gezegd: “Die kan je beter niet kopen, want daar heeft mijn hond net overheen lopen kakken”, had ik een dergelijke waarschuwing kunnen begrijpen. Maar aangezien ik daarvoor net door diezelfde regen was gelopen en daar niet extreem veel viezer (haha) van was geworden, leek me dat ik met de aanschaf ervan weinig risico zou nemen. En daarbij: zelfs hondenpoep zou je in theorie nog met een wasmachine uit je vintage stof kunnen wassen.

About thrifted fabrics I turned into cushion covers (because I’m not handy enough to make anything else on my sewing machine).

Kussens II verkl

The blogger who went up a hill but came down a mountain

DIY Diorama - Planet Fur
Ik heb wel 10 verschillende plannen gemaakt met dit blokje in de hoofdrol (o.a. iets met gezichtjes zoals hier, of gewoon mooi gestyled zoals ze zo prachtig doen in Omin Käsin), maar het werd uiteindelijk dit berglandschapje. Het is extreem gemakkelijk om zelf te maken. Zó gemakkelijk dat ik er niet eens begeleidende foto’s bij heb gemaakt. Komt ie!

De blokjes zijn in verschillende maten en kleuren te krijgen, ik ging in dit geval voor een witte van Cubit. Je kan ook een kartonnen doos gebruiken, wat je maar wil. Ik zaagde (nee, dat lieg ik. Mijn Lief zaagde – haha) driehoeken uit (50 mm dik) Triplex. De driehoeken hebben allemaal een andere maat. Schets, voordat je gaat zagen, eerst wat verschillende driehoeken en knip ze uit om te bepalen wat je qua verhoudingen mooi vindt. Met masking tape plakte ik de driehoeken af: voor de bergen een randje onder de top, voor de bomen diagonalen. Ik gebruikte plakkaatverf om het hout te verven. De bergen en de zon plakte ik aan elkaar met houtlijm.

De hertjes zijn iets bewerkelijker: ik gebruikte hiervoor een printable van Mr. Printables. Er staat een compleet (en prachtig!) winterlandschapje op hun website, ik gebruikte alleen de hertjes. Hiervoor printte ik het patroon, knipte het hertje uit, trok de patroondeeltjes over op karton en sneed ze uit met een stanleymes. Voor de witte decoraties gebruikte ik een witte marker (te koop bij de uitgebreidere boekhandel of hobbywinkel). Veel plezier!

DIY Diorama - Planet Fur
A super easy ’n cute tutotial for you guys today. It’s so easy, I didn’t even make how-to photos! For this diorama I used this white shelf from Cubit, but you can also use a cardboard box. I sawn out triangles in different shapes from a piece of 50 mm thick plywood. Sketch your mountains and trees first before you start sawing, to make sure you’re happy with the proportions and all. I taped masking tape over the trees to create the diagonal lines and to give the mountains their sharp snowy tops. Once the paint dried, I glued the mountains and sun together with wood glue.

For the cute cardboard slotted deer I used a printable from Mr. Printables. You can download it here. Have fun!


DIY Diorama - Planet Fur

Magic mushroom

Magic mushroom - Planet Fur
Ondanks wat de titel suggereert is dit geen verhaal over paddo’s. (Dat zou gaaf zijn, hè?) Het is wel het verhaal achter deze kandelaar, die toevallig de vorm heeft van een paddestoel. Tenminste, als je ‘m omkeert. Hij is gemaakt (en daarom een beetje magisch) door mijn Lief’s lang geleden overleden opa, die houtbewerker was. Een vaardigheid waar ik veel bewondering voor heb, omdat het ook nog altijd op mijn lijstje van Te Leren Vaardigheden staat. Daarnaast heb ik mijn Lief’s opa tot mijn spijt nooit gekend en het idee dat dit voorwerp door mijn man’s voorvader’s handen is gegaan, geeft hem wat mij betreft de x-factor. De kandelaar stond op de nominatie om naar de kringloop gebracht te worden (je kan immers niet álles bewaren wat een geliefde maakte – zeker niet als hij of zij zeer productief was!), maar mijn Lief zag er iets in en nam hem mee naar huis. Ik heb vaak aan opa gedacht, tijdens het verven. Misschien zou hij het maar waardeloos gevonden hebben, wat ik ermee deed. Of grandioos. Wie zal het zeggen. Hoe dan ook, opa is zo toch nog een klein beetje onder ons, via zijn magische paddestoel. Of hij ‘m in deze hoedanigheid nu lelijk zou vinden of niet, daar zou hij vast om hebben kunnen lachen.

Magic mushroom - Planet Fur
Despite what the title suggests, I haven’t been experimenting with mind-expanding drugs lately. What I did do is paint this candleholder, which looks like a mushroom when you turn it upside down. It was made by my Love’s late grandfather who was a woodworker. Unfortunately, I have never had the pleasure of knowing the man and the thought that he, my Love’s ancestor, has made this piece makes it a bit magic. It was on the list to give to charity (because, you just can’t keep everything made by past away loved ones, especially not if they were very productive!), but my clever Love immediately felt I could do something cool with it, so he took it home.

The candleholder was dark brown and it took me some hours to paint and decorate it. I thought about my Love’s grandfather a lot while doing that. Would he have liked what I did to it? Or totally hated it? We’ll never know. In a way, he is among us now though, via his magic mushroom. And whether he would love or hate it in its current appearance, that would probably have made him smile anyway.

We scream for screenprint

We scream for screenprint- Planet Fur
Ik vind het geweldig om te fotograferen, te schrijven of om foto’s te bewerken. Maar het is af en toe ook heel fijn en goed om weg te stappen van alle techniek en met je handen bezig te zijn. Zonder dat er beeldschermen bij aan te pas komen. Daarom schreef ik me in voor de cursus textiel bedrukken bij Immer Urlaub. In vijf avonden leerden we de basisprincipes van het textiel bedrukken en op dusdanige wijze dat je het ook thuis kan doen. Daar hou ik van! Vijf lessen waren eigenlijk te kort, zo fijn was het om met ontwerpen en maken bezig te zijn. Daarnaast zaten er zulke leuke mensen in ons klasje, dat ik ze na vijf weken echt een beetje miste. Goede reden voor een reünie!

Mijn brein liep over van de ideeën voor ontwerpen. Er zitten echter ook beperkingen aan de in de les behandelde vormen van (zeef)druk, wat je dwingt om je ontwerp eenvoudig te houden. Iets wat voor mijn snel op hol slaande brein een prettige begrenzing bleek. Uiteindelijk, na lang wikken, wegen en tekenen, printte ik deze strikken en de doodshoofdjes die ik hier ook toepaste in deze gemakkelijke zelfmaker. Femke Veltkamp, onze juf (haha), schreef ook een verslag over de workshop. Je kan het hier lezen!

About the five-week screen print course I followed, because I felt I wanted to work with my hands again instead of computers and other digital stuff. After careful consideration I screenprinted the bows and the skeletons on these cushion covers. I’m pretty stoked with the result!

We scream for screenprint- Planet Fur