Berichten

De prijs voor eigenwijs zijn


Jaren geleden plantte ik onze voortuin vol met hortensia’s. Sindsdien worden wij vanaf de vroege zomer tot ver in het najaar bij thuiskomst begroet door een kleurexplosie van blauw, groen, roze en paars in iedere denkbare schakering. Die hortensia’s zijn echter ook altijd een bron van zorg. In feite staan ze het hele jaar door op een schaduwrijke plek, die helaas alleen bloedheet wordt als ze gaan bloeien en veel (veel!) water nodig hebben. Ik ben niet alleen een rommelige tuinman (planten doen in onze tuin eigenlijk precies waar ze zelf zin in hebben, net als die woelrat die er momenteel huist), maar ook een hele eigenwijze. Hortensia’s moeten juist in de zomer op een schaduwrijke plek staan. Iedere bloedhete zomer sta ik dus avond aan avond mijn hortensia’s te sproeien, ze onderwijl peptalk gevend en hopend op een regenbui…of drie.

Ik krijg, kortom, ieder jaar weer de rekening gepresenteerd voor mijn eigenwijze tuingedrag. Er is zelfs een zomer geweest waar wij op vakantie waren en onze buren onze levensmoede hortensia’s niet langer konden aanzien en ze water gaven tot we weer terug waren. (Waarop onze buurvrouw droogjes opmerkte: “Ik zei nog tegen mijn man: “Ach, zolang wij onze kopjes maar niet laten hangen, dan komt het allemaal nog wel goed”. Hilarisch.)

Ja, die hortensia’s van ons houden de gemoederen lekker bezig.

De zomer van 2017 blijkt een grandioos jaar te zijn voor hortensia’s. (Ook voor mij trouwens, want ik ben geen warmteliefhebber. Wat misschien mijn liefde voor die plant wel verklaart.) Ze staan er niet alleen schitterend bij, het verkleuren van hun blaadjes lijkt zelfs nog even uitgesteld te worden door het gebrek aan fel zonlicht en alle regen. Ik moest zelfs moeite doen om een al verkleurde knop hortensia te vinden voor de krans met pruikenboomtakken die ik voor deze blogpost wilde maken. (Ik schreef vorig jaar trouwens deze blogpost over spectaculaire wijze waarop hortensia’s verkleuren.) De zogenaamde ‘doorgekleurde’ blaadjesbollen hebben namelijk de prettige eigenschap dat ze indrogen en niet meer verwelken. Je kan ze om die reden prima in een krans verwerken.


Hoe je deze krans maakt? Dat is echt super simpel. Ik gebruikte een borduurring, twee takken van de pruikenboom (de Royal Purple), hortensia en een tak van één of ander opvulgroentje met bolletjes (ik weet niet of je bij de bloemist ver komt met die beschrijving, maar je kan het allicht proberen). Ik bond ze aan de borduurring vast met gekleurd binddraad (o.a. via Action). Kind kan de was doen. Of beter gezegd: het is zo simpel als het planten van hortensia’s op een totaal verkeerde plek. Maar dat bekt dan weer een stuk minder lekker.

Some words on the hydrangeas I planted in my front garden years ago (which wasn’t the best move since that part of the garden gets a lot of heat during summer – right about the time hydrangeas start to bloom and need a lot of water). This year’s wet summer is perfect for them though, they’re looking prettier than ever. I enlisted my blogposts about my favourite flowers below!

For this blogpost I created a wreath with hydrangeas, purple Venetian Sumac and a branch of some cute green whose name I can’t recall (yeah I know, that’s helpful). I simply tied the branches to an embroidery loop with thin binding wire. The nice thing about hydrangeas is that once their crowns start to decolor, their leaves don’t wither anymore but dry out, which makes them perfect for a wreath. Easy as pie!


Meer bloemenposts zien/lezen? Hieronder een rijtje!
Want more?
Pioen 2
Pioen 1
Hortensia
Dahlia
Lisianthus
Amaryllis
Tulp
Ranonkel

Ik maakte deze blogpost in samenwerking met Mooiwatbloemendoen.nl.

Teatime forever

DIY clock - Oh Marie!
Nog even en ik ga op dat witte konijntje uit Alice in Wonderland lijken met al die klokken in huis. Ook al vind ik op tijd komen, ondanks al die klokken, nog altijd een opgaaf. Waar ik in mijn leven nog nooit een deadline gemist heb, kost fysiek ergens op tijd komen me nog altijd moeite. Het lijkt wel alsof er, op het moment dat ik een eindtijd krijg, twee staven lood aan mijn benen groeien. Het is (naast passief agressieve buschauffeurs met maniakale rijneigingen, koude perrons en andere OV ergernissen) een van de redenen waarom ik het openbaar vervoer meestal mijd als de pest.

Het is inmiddels zó erg dat vrienden tegenwoordig een Marloustijd met me afspreken. Zijn zij ergens om 10.30u, dan moet ik er om 10.00u zijn. Wat er in de praktijk op neerkomt dat ik er ook om 10.30u ben. Het lijkt een fool’s errand, maar het werkt. Inderdaad, voer voor psychologen.

DIY clock - Oh Marie!
Het weerhoudt me er allemaal niet van om klokken in elkaar te knutselen. Hoop doet immers leven. Begin dit jaar maakte ik al een staand klokje in Memphis stijl, deze keer maakte ik een klok die ergens in de verte lijkt op dat zwart-witte hangklokje dat Scholten&Baijings ontwierp voor de IKEA PS collectie uit 2014 en waarvan ik nog steeds spijt heb dat ik die toen niet ook gewoon meegenomen heb. Dat werd de voedingsbodem voor het maken van deze klok. Ach, je kan beter klokken maken dan bushokjes slopen…om maar eens een zijweg te noemen.

DIY for a hanging clock, in Dutch only, sorry!

DIY clock - Oh Marie!
Benodigdheden:

Voorgezaagde houten wijzerplaat (Pipoos)
Uurwerkje en wijzers (Pipoos)
Witte spuitverf (ik gebruikte een restje grondverf)
Restje gewone verf
Houten cilindervormig stokje met een diameter van ongeveer 2 cm (kringloop – ik kocht ooit een zak houten blokjes waar ik nog steeds veel plezier van heb, die dingen kan je overal voor gebruiken – of bouwmarkt of hobbywinkel.)
Stokschroeven (30mm – bouwmarkt)
Moer (passend op de stokschroef, 30mm – bouwmarkt)

Een stukje karton en masking tape
Boormachine
Hamer

DIY clock - Oh Marie!
Werkbeschrijving wijzerplaat: 

Boor twee gaten in de wijzerplaat: een grote voor het ophangsysteem en een kleine voor het uurwerk. Hou er rekening mee dat het grote gat groot genoeg is om aan het stokje te hangen én hoog genoeg zit, zodat de grote wijzer er nog langs kan. (En anders is er ook geen man overboord, dan moet je de wijzers bijknippen.) Schuur eventuele ruwe randjes glad.

DIY clock - Oh Marie!
Plak de wijzers op het karton vast met meerdere stukjes masking tape. Plak het tape scheef, waarbij je even grote stukjes wijzer onbedekt laat. Geef de wijzers meerdere dunne lagen spuitverf en verwijder het tape als de laatste verflaag nog vochtig is (zo kan het tape niet vastkoeken in de verf). Je hebt nu mooie schuine zwart-witte strepen op je wijzers.

Plak, opnieuw met masking tape, een vorm (bijvoorbeeld een vierkant) af op de wijzerplaat. Ontvet het vlak dat je gaat schilderen (met bijvoorbeeld ammonia) en verf ook dit vlakje met een kleur naar keuze.
Als alle verf droog is, kan je de klok alvast in elkaar zetten.

Werkbeschrijving ophangsysteem:

Het maken van het onderdeel waar de klok aan komt te hangen is iets lastiger. Hiervoor heb je de houten cilinder nodig, de stokschroeven en het moertje. Stokschroeven hebben aan beide kanten schroefdraad, zodat je iets blind aan de muur kan hangen. (Daarvoor hoef je niet je ogen dicht te doen bij het ophangen, maar het betekent dat je de schroef straks niet meer ziet als alles eenmaal hangt. Heel flauw, sorry.)

DIY clock - Oh Marie!
Boor eerst een gaatje (ongeveer zo diep als de moer) in de houten cilinder. Let op! De diameter van dit gat moet iets kleiner zijn dan de diameter van de moer. Sla hierna met een hamer het moertje in dit gat. Omdat het boorgat iets kleiner is dan de moer, komt de moer in het gat vast te zitten. Je kan nu de botte kant van de stokschroef in de cilinder draaien.

DIY clock - Oh Marie!
Boor, op de plek waar je de klok hangen wil, een gat in de muur en steek daar een plug in. Je kan nu de houten cilinder tegen de muur schroeven en de klok aan je zelfgemaakte ophangsysteem hangen.

DIY clock - Oh Marie!
DIY clock - Oh Marie!

DIY – in een oogwenk

DIY - in een oogwenk - Oh Marie!
Oh nee, schrijf je dit echt, Marlous? Een zelfmaker met ogen met als titel ‘in een oogwenk’? Dat is net zo erg als die buschauffeur die me ooit eens met mijn vrienden naar Spanje reed en door de intercom riep: “Goeiesmorgens dametjes en heertjes, mijn naam is Van de Heuvel, maar in Oostenrijk Van de Berg!” Ja, soms is de inspiratie al op na de zelfmaker en dan moet de tekst nog geschreven worden.

Een hele gemakkelijke zelfmaker vandaag en dan ook nog eens eentje die ik schaamteloos heb gerecycled. Dan doel ik niet op het stoeltje dat je hier op de foto ziet, omdat die in feite ook gerecycled is. Ik vond hem bij de kringloop. Zulke vondsten hebben een hoog instinkgehalte omdat je altijd denkt: “Aaach, een stoeltje voor mijn kindje. Dat is leuk zeg.” En je tegelijkertijd voor het gemak even vergeet dat je er al tien op zolder had staan. Ach, dan kan ik altijd nog een privéschool beginnen. Aan ambities geen gebrek hier in huize Marie! Aan opslagruimte inmiddels wel, maar dat komt goed als ik die school ga aanschaffen.

Waar was ik? O ja, ik had het over een zelfmaker met ogen. Ik gebruikte het idee al een keer voor het blockprinten van een tafelkleed en besloot de ogen nu toe te voegen aan mijn gekringloopte stoeltje. Dit overigens volledig naar dit idee van deze foto van Lucky Boy Sunday (ere wie ere toekomt!).

Hoe ga je te werk?

Ontvet eerst goed de ondergrond waarop je verven wil. Ik heb de oude roze verflaag niet geschuurd, maar wel afgenomen met ammonia. Daarna knipte ik de patroondelen uit en trok met potlood eerst het ‘oogwit’ over op het hout. Ik gebruikte daar witte verf voor die geschikt is voor hout. Trek als je gaat schilderen eerst het potloodlijntje over met een klein kwastje en kleur daarna de rest in met witte verf. Ik heb vier dunne lagen aangebracht voor het goed dekte. Als de witte laag droog is, kan je de pupil op dezelfde wijze overtrekken met potlood en inkleuren met verf. Ook deze laag verfde ik vier keer over voor een mooi dekkend resultaat.

Je moet trouwens wél tegen het gevoel van steeds bekeken worden kunnen. Maar ach, vreemde ogen dwingen. Wie weet hoe goed dit systeem werkt op school!

Solstice

Solstice - Planet Fur
Ik had deze post ook ‘hoe het winterlicht het kerstfeest doodde’ kunnen noemen, ruim naar het liedje ‘video killed the radiostar’. Want mensen, het licht gaat gewoon uit om half 3 ’s middags. Kunnen ze in Stockholm huiliehuilie doen omdat de zon daar om 3 uur ’s middags ondergaat, wij staan in de zonsondergang top 3 toch zeker op een derde plek. Wat ik wil zeggen: hoe fotogeniek het kerstfeest ook is, fotografeerbaar is het niet. Of je moet je er in ieder geval de vinketering voor werken. Maar goed dat een goed humeur en fotograferen bij mij samen gaan.

Ik koos er dit jaar voor de kerstversiering wat bescheiden te houden. Ik heb niet altijd zin om al die meuk van zolder te slepen en daarbij komt dat de inventaris die met Jet meekwam al behoorlijk wat ruimte in de woonkamer in beslag neemt. Ik sleepte derhalve een tweedehands boompje naar binnen (sowieso vind ik het wegsmijten van bloedig opgekweekte bomen een doodzonde) en versierde die met pastelkleurige kerstballen van Albert Heijn (nota bene). Die echt prachtig zijn in het volle licht, ware het niet dat zoiets als ‘vol licht’ niet bestaat in ons land in december. In eerste instantie hing ik de ballen op met van die simpele kerstbalhaakjes, maar vond het resultaat té lelijk. Uiteindelijk maakte ik mijn eigen ophangsysteempjes door gouddraad (gevonden bij Flying Tiger) om het handvat van een knoflookpers (want de goede diameter) te draaien en daarna af te knippen met een tangetje. Ik versierde de boom verder met wat simpele versieringen, waaronder gordijnringen die ik bij de kringloop vond. Macklemore sprak immers al wijs: ‘One man’s trash is another man’s treasure’.

Ik ga die heidenen steeds beter begrijpen. Voor hen betekende kerst immers de terugkeer van het licht (solstice is de Engelse benaming voor zonnewende). En mán, ik me straks toch die terugkeer vieren. Dat de vonken ervan af vliegen.

I decorated this year’s christmastree with thrifted curtain rings, other simple wooden ornaments and pastel coloured baubles. I hung them in the tree with little loops made of gold wire (below a little tutorial) since I do not like regular tree hooks. I will be very happy when the light returns at the end of December (solstice!) since it’s already getting dark by 2.30 PM here in The Netherlands. Which makes it almost impossible to make pretty pictures of my christmas decor!

Solstice - Planet Fur

Bitch please. I’m Batman.

Bitch please. I'm Batman. - Planet Fur
Bitch please. I'm Batman. - Planet Fur
Oké. Bot gezegd: het woord ‘pimpen’ was vooral grappig en origineel toen MTV het gebruikte voor het programma ‘Pimp my ride’ (en dan helemaal in die hilarische eindscène waarin de gepimpte auto-eigenaar het programma steevast afsloot met de woorden “Thanks MTV, for pimping up my ride!”). Je weet echter dat het tijd is om dergelijke ‘hippe’ woorden uit je vocabulaire te schrappen als de lokale dakpan-beschildergroep het woord heeft geadopteerd.

Ik heb deze truttenprent uit de kringloop dus zeker niet gepimpt (hoe je het dan wel noemt mag Joost weten), maar had wel evenveel plezier om dit idee als destijds om het MTV programma. Sterker nog: ik ben oprecht teleurgesteld dat ik het hele project afgerond heb. Als je zelf zoiets wil doen: ik schetste de ruwe tekening met potlood en kleurde het daarna in met plakkaatverf. Prettig pimpen gewenst! ;)

To put it bluntly: the word ‘pimping’ was only funny and hilarious when MTV used it in their program ‘Pimp my ride’. (I especially loved that moment where the pimped car owner concluded the show with the words “Thanks MTV, for pimping up my ride!”.) You know when it’s time to delete a certain word from your vocabulary though when your local knit-group starts to use it.

So, I did not pimp this super-kitschy print that I thrifted recently. It did have a lot of fun working on it though, as much fun as I had with MTV’s program. I am, in fact, disappointed I finished it already. If you want to do a thing like this too: I just used a pencil to make a rough sketch and coloured it with poster paint. Happy pimping! ;)

Bitch please. I'm Batman. - Planet Fur