Berichten

De Pippi Langkous eenhoorn

De Pippi Langkous eenhoorn - Oh Marie!
Met iedere centimeter waarmee ik deze ets uit het schap in de kringloop trok, werd ie mooier. Dat ging ongeveer zo: “Hé, het is een ets. O, met een mooi landschapje erop. Ach, met een Pippi Langkous paard…néé, hij heeft een hoorn. Het is een eenhoorn! Een Pippi Langkous eenhoorn!” Dat is wat ik dus vond: een ets met een Pippi Langkous eenhoorn erop. Zulke goede kringloopvondsten (en daarmee ook goed blogmateriaal) zijn zeldzaam geworden.

Van deze ets zijn er 40 gemaakt, dit is de 6e in de serie. Lief detail: ik dacht dat hij € 11,50 moest kosten. Dat moest € 1,50 zijn. De dame achter de kassa was geschokt: iemand van het personeel had de ets veel te laag geprijsd. “Maar,” zei ze, “dan heeft u geluk.” Ondanks mijn aandringen om er 10 euro voor te geven (ik had ‘m immers voor € 11,50 ook meegenomen!), wilde ze het afronden naar 5 euro. Er heeft vast iemand strafwerk gekregen bij die kringloop.

Ik heb een beetje een zwak voor etsen. Al rond mijn 18e kreeg ik een prachtige ets van mijn ouders voor het behalen van mijn diploma. Misschien een belegen cadeau voor een 18-jarige, maar ik koos het zelf. De bewerkelijkheid van de ets-techniek en de enorme hoeveelheid details die de meeste etsen bevatten hebben me altijd gefascineerd. Als er alleen een landschap op deze ets had gestaan, had ik ‘m waarschijnlijk ook meegenomen.

Maar, even terug naar die vintage stipjes-eenhoorn. (En vintage is hij, want hij werd in 1977 gemaakt!) Hij is gemaakt door Ank Spronk, helaas overleden in 2010. Haar dochter heet Jet, wat ik weer een ontzettend grappig toeval vind. Ank Spronk haalde haar inspiratie uit haar reizen naar Rusland en is vooral bekend om de etsen die ze maakte van katten. Haar werk kenmerkt zich door een sprookjesachtige sfeer en dat kan ik volledig beamen (hallooooo…een eenhoorn! Sprookjesachtiger wordt het niet!).

Jammer voor Tolstoj, Dostojevski en alle andere Russische grootheden, maar deze Russische eenhoorn van 5 euro komt toch echt met stip op 1 in míjn galerij der Russische groten.

De Pippi Langkous eenhoorn - Oh Marie!De prachtige diamantslinger is gemaakt door Ruth Hengeveld. Het vaasje links is van Polkaros en de roze vaas rechts is van Sagaform.

Kringloop therapie

Kringloop therapie - Oh Marie!
Het bezoeken van kringlopen (of ‘het zoeken tussen oude meuk’ – reken ik ook goed) is therapeutisch voor mij. Want ook al verliep de aanloop naar de lancering van deze splinternieuwe website verrassend soepel, in de staart van het traject deed zich toch nog een stresspiek voor waardoor ik ineens ernstig toe was aan Iets Therapeutisch.

Zo ging ik op zaterdagmiddag half 5 nog even terra cotta potten scoren voor de launch (die de volgende dag plaatsvond) en-kon-ze-nergens-vinden. Tijdens deze steeds panischer wordende zoektocht heb ik geleerd dat er nog verrassend veel winkels sluiten om 17.00u op zaterdag. En dat er zoiets bestaat als een ‘potterie-seizoen’. En dat in maart dat potterie-seizoen nog niet geopend is. Wat filosofisch een hele interessante gedachte is, want terra cotta potten staan toch juist buiten en blijkbaar dicteren onze bouwmarkten dus dat wij niets te zoeken hebben in onze tuinen totdat zij hoogstpersoonlijk het potterie-seizoen geopend hebben. Tja…

For the record: het is uiteindelijk gelukt, met die bloempotten. En om mijn hartslag weer naar beneden te krijgen, dook ik ook nog even een kringloop in. Waar de twee bakjes en het prachtvaasje geduldig op mij stonden te wachten.

Wat fijn, om weer terug in het blogritme te zijn, hier op mijn splinternieuwe website. Ik ben echt trots op ons harde werk en gloei nog na van ons mooie lanceerfeestje van zondag (waarover vrijdag meer). Het leek wel een verjaardag, zoveel cadeaus kregen we van al onze blogvrienden. Het hangpotje kreeg ik van Suus, ik gaf ‘m een &Suus tintje met het zwart-witte touw. Het Figgjo bloempotje kreeg ik van Jane.

Mijn hartslag is weer normaal en zo ook mijn werkdagen. Bovendien ben ik een triviaal potterie-feitje rijker. Mijn geluk kan niet completer zijn.
Kringloop therapie - Oh Marie!

Mottige oude doos

Mottige oude doos - Planet Fur
Met ‘mottig’ doe ik het houten kistje hier op de foto eigenlijk vreselijk tekort. Hij is helemaal met de hand gemaakt, met zwaluwstaartverbindingen en aantekeningen van de maker op de onderkant en al. Degene die de kist maakte, was echter niet te zuinig op zijn werk. Het hout is uitgebeten (misschien lag hij wel in de regen, naast die olifantenstof), de scharnieren wiebelig en het slotje incompleet. Toch kan ik spullen die door iemand zelf zijn gemaakt nooit laten staan. (Tenzij het dit soort miskleunen zijn – maar die spaart Diana dan weer. Tragikomische vondsten noem ik dat. Fantastisch.)

Mijn hart smelt een beetje van zulk huisvlijt. De verbindingen van dit kistje bijvoorbeeld lijken verraderlijk eenvoudig in elkaar te zitten, maar als je ze zelf moet maken, is dat hele andere koek. Krijg al die klote-geultjes maar eens passend. Een Ikea kast zit sneller in elkaar (wat meteen het succes van Ikea verklaart). Het ligt in dezelfde lijn als borduurwerken die bij de kringloop liggen: een beetje sneu, al dat handwerk dat in de pré-vuilnisbak is beland. Het vraagt er gewoon om om gered te worden.

Als patroonheilige van tweedehands huisvlijt nam ik de mottige doos dus mee. Maar hoe fotografeer je zo’n ding in al zijn mottigheid?

Door hem te omringen met zoveel moois, dat hij zelf ook een beetje gaat shinen. Natuurlijk krijgt hij een make-over en heeft hij straks al die opsmuk niet meer nodig. Iets met een lelijk eendje en een mooie zwaan enzo. Nu alleen nog even tijd vinden om hem ook echt die make-over te geven. Man, wat gaat er toch veel tijd zitten in huisvlijt. Wordt vervolgd!

Wil je meer leren over de basisprincipes van het fotograferen? Er zijn nog een paar plekjes vrij bij de cursus fotografie die ik geef bij Immer Urlaub. Je kan je hier inschrijven.

I thrifted this scruffy wooden box a while ago. It was pretty hard to style and photograph it in a beautiful way, because of its scruffyness. I’m planning to give it a make-over, I just need to find time to give it that make-over though. To be continued!

Vintage cushion cover love

Kussens I verkl
Misschien heb ik hier ooit de indruk gewekt dat ik heel handig ben met de naaimachine, maar niets is minder waar. Als naaimachine hoef je niet al te ambitieus te zijn als je bij mij woont. Af en toe moet je wat rechte steken zetten (heftiger dan rechte steken wordt het niet) waarna je weer lekker verder kan dutten onder je plastic hoes op zolder.

Alhoewel ik het soms weleens jammer vind dat ik niet meer kan halen uit de vintage stoffen die ik vind, is er de andere kant niets wat meer voldoening geeft dan het maken van een kussenhoes. Het zit extreem snel in elkaar (over het algemeen zonder al te veel vloeken en tieren) en het resultaat ziet er semi-professioneel uit. Een klassieke win-win situatie, mensen.

De olifantenstof linksboven lag onderin een kar met textiel die net uitgepakt werd in een kringloop die ik bezocht. Toen ik de man die ernaast stond vroeg of het te koop was, gaf hij het beste antwoord ooit gedaan door een kringloopmedewerker: “Ah, die kan je beter niet kopen, die heeft in de regen gelegen.” Als hij had gezegd: “Die kan je beter niet kopen, want daar heeft mijn hond net overheen lopen kakken”, had ik een dergelijke waarschuwing kunnen begrijpen. Maar aangezien ik daarvoor net door diezelfde regen was gelopen en daar niet extreem veel viezer (haha) van was geworden, leek me dat ik met de aanschaf ervan weinig risico zou nemen. En daarbij: zelfs hondenpoep zou je in theorie nog met een wasmachine uit je vintage stof kunnen wassen.

About thrifted fabrics I turned into cushion covers (because I’m not handy enough to make anything else on my sewing machine).

Kussens II verkl

Another man’s come up

Another man's come up - Planet Fur
Dank voor al jullie lieve reacties op mijn vorige post. Het is fijn om te horen dat veel van jullie dat gevoel delen. Misschien dat er ooit een tijd aanbreekt waarin ik mijn dagen slijt met het kammen van gepensioneerde ezeltjes en het eten van krentenbollen en dat ik me over zulke dingen niet meer druk maak. Maar omdat het leven vooralsnog nu eenmaal niet altijd een krentenbol is, is het fijn om dit soort dingen te kunnen delen!

En nu we het toch over krenten hebben: een kringloopbezoek is altijd een krent in de pap. Hier wat recente vondsten. Niets wat beter helpt tegen een plaatselijke depressie!

Some recent thriftfinds that make me very happy!

Another man's come up - Planet Fur