Berichten

Heeft die beer daar nu een emoticon ge-rooksignaald?

Tribe - Le Diorama voor Oh Marie!
Menig kind bouwde tafereeltjes. Met Transformers, Barbies, Play Mobil, Lego of My Little Ponies. Hoe heerlijk was het gevoel heer en meester te zijn van je zelfgebouwde mini-maatschappij. Om Barbie met een Teenage Ninja Turtle te laten trouwen. Om Lego poppetjes te laten werken in een manege met My Little Pony-paardjes. Gewoon omdat het kón.

Nu je opgegroeid bent, is de kerststal waarschijnlijk het enige tafereel dat je nog bouwt. Ben je in het echt met een Ninja Turtle getrouwd. En blijken er niet eens Transformers in The Sims te zitten.

Voor ieder thema van Oh Marie! bouwt Martine van Le Diorama en Omstebeurt één van haar waarachtig prachtige mini-taferelen voor ons. Om je aan te vergapen. Of om je weer even dat kind van toen te voelen, die zo graag taferelen bouwde. Weet je nog hoe het voelde, dat álles mogelijk leek? Dat de wereld nog een magische plek was? Misschien wel een goede gedachte, zo op de maandagmorgen. Want waarom zou je dat gevoel moeten kwijtraken als je volwassen wordt?

En hé, heeft die beer daar nu een emoticon ge-rooksignaald?

Wollige zaken met Marloes Pieper

Wollige zaken met Marloes Pieper
Marloes is 23 lentes jong, complexe-bouwsel-expert en all-round enthousiasteling. Daar houden we van. Op haar blog troffen we alles aan wat bij ons thema ’tribe’ past: moderne plantenhangers, een zelfgelast terrarium én geweefde wandkleedjes.

We spraken met Marloes over wollige onderwerpen zoals akoestiek, een ruimte voor dementerende oude van dagen en, natuurlijk, weven!

Wollige zaken met Marloes Pieper

Vertel eens iets over jezelf, je studeert bouwkunde?

Ja, ik studeer in Delft en ben net begonnen met afstuderen! De richting waarin ik afstudeer heet Architecture of the Interior. Dit betekent niet dat ik interieur architect wordt, maar met een net wat ander perspectief complete gebouwen ontwerp. Veel ontwerpen beginnen vaak met het analyseren van een hele grote context. Het land waarin gebouwd gaat worden wordt als eerste bekeken, daarna de desbetreffende stad, buurt, straat, het ontwerp zelf en als allerlaatste komt dan de binnenkant. Als je op deze manier ontwerpt krijg je vaak een generiek en niet goed toegespitst interieur.

Ik probeer dit om te draaien en begin bij het begrijpen van de doelgroep waarvoor ik ontwerp. Hoe ziet hun dagelijks leven eruit? Van welke dingen houden ze? Wat voor activiteiten horen daarbij? Hoe zouden de meest optimale ruimtes voor deze activiteiten eruit zien? En zo begin je met het vormen van een binnenruimte waar de doelgroep een hele specifieke invloed op heeft. Daarna kijk je naar de buitenkant en hoe je het ontwerp kan laten aarden in de bestaande omgeving. Deze benadering werkt vooral heel goed voor speciale doelgroepen zoals ouderen, mensen met een bepaalde ziekte of bijvoorbeeld kinderen. Ik vind dit een hele inspirerende richting omdat het zo maatschappelijk betrokken en actueel is.

Als afstudeerproject ga ik waarschijnlijk een kliniek voor dementerende ouderen ontwerpen. Een beetje wollig en suf hoor ik je denken? Nou, echt niet! Het is heel erg interessant om na te denken over wat voor soort ruimtes deze mensen een gevoel van veiligheid en rust kunnen geven. Denk bijvoorbeeld aan het hoe bepaalde kleuren of lichtinvallen, toegang tot een weelderige tuin of het gebruik van speciale materialen een effect kunnen hebben op hun herinneringen en gemoedstoestand. Juist dit soort kwetsbare doelgroepen verdienen het om in een bijzondere omgeving te leven, waar niet is gebouwd op basis van efficiëntie maar op basis van zorg.

Naast mijn studie dans ik veel – van ballet tot hiphop – en steek ik veel tijd in mijn geliefde huisje waar ik samen met mijn vriend woon. Elke dag een potje of een plantje anders neerzetten…nieuwe kleine composities maken vind ik geweldig. Ook vinden we het beiden leuk om bezig te zijn met het zelf maken van meubels of decoratieve dingen. Zo laste mijn vriend ooit een geweldig terrarium in elkaar en probeer ik, met bijvoorbeeld het weven, af en toe wat nieuwe dingen voor aan de muur te maken.

Wollige zaken met Marloes Pieper
Dus je weeft! Was je toe aan iets stressreducerends?

Ik heb een hele lange lijst van allemaal kleine creatieve projecten die ik nog wil uitproberen. Vaak gaat het om spontane ideeën en haal ik genoeg voldoening uit een enkel project, weven is echter een blijvertje gebleken! Het is zeker stressreducerend. De simpele en herhalende handelingen zorgen ervoor dat je op een hele rustige en systematische manier werkt. Toen ik begon had ik heel snel even een simpel weefraam in elkaar gezet met wat latjes en spijkertjes, maar hij doet het nog steeds prima! Je hebt echt niet veel nodig namelijk, sommige mensen gebruiken zelfs alleen maar een kartonnetje om hun draad over te spannen. Ik zou nog wel eens een heel erg groot werk willen maken maar daarvoor zal ik wel eerst een nieuw raam moeten bouwen.

Zo’n weefwerk ziet er verdorie behoorlijk ingewikkeld uit. Is dat het ook? En heb je nog tips of trucs voor ons als leken?

Simpele handelingen met een groots effect, dat is weven. Laat je dus vooral niet afschrikken! Er zijn talloze filmpjes op het internet te vinden over hoe je verschillende technieken en knopen maakt. De basis van het boven-onder-boven-onder-steken is echter doodsimpel. De truc is om met kleurvlakken en verschillende texturen te werken. Hele pluizige en dikke wol geeft een bollend effect tegen een normale draad die plat zal lijken. Ze zijn op dezelfde manier geweven maar het ziet er totaal anders uit!

Wollige zaken met Marloes Pieper
Wollige zaken met Marloes Pieper
Stel, je hebt even geen weef-mojo, waar haal je de inspiratie vandaan? Heb je voorbeelden of weef-idolen?

Instagram en Pinterest zijn echt mijn grootste inspiratiebronnen. Als je op hashtags zoals ‘weaving’ of ‘woven wall hanging’ zoekt krijgt je een overvloed van mooie beelden. Ik heb niet echt idolen, maar het werk van bijvoorbeeld Robert Dougherty and Janelle Pietrzak van studio All Roads vind ik geweldig. Zij brengen het echt tot een kunstniveau, zo mooi. Hoe geweldig zou het zijn om een muurstatement te maken met een enorm weefwerk!

Hangen jouw weefwerken later in gebouwen die jij ontworpen hebt?

Haha, wat een leuke vraag! Ik heb er nog nooit zo over nagedacht maar als ik er nu aan denk lijkt het me wel wat! Textiel werkt geweldig goed voor de akoestiek van grote ruimtes. Ik stel me meteen een grote hoge openbare hal voor, van bijvoorbeeld een bibliotheek, of stadhuis, waar wit de overheersende kleur is en vooral gladde en strakke materialen zijn gebruikt. En dan één van de rechte muren, van boven naar beneden zo’n acht meter hoog, helemaal bedekt met het kleurspektakel van een weefwerk. Een weefwerk van allerlei verschillende stoffen, wollen en texturen die de stadsplattegrond uitbeeldt. Ja! Cool!

Wollige zaken met Marloes Pieper
Wollige zaken met Marloes Pieper
Wat wil je zeggen tegen iedereen die weven vooral associeert met seventies zitkuilen en stoffige hoekjes in de kringloopwinkel?

Juist in onze strakke en schone interieurs van tegenwoordig kan textiel een subtiele zachtere kant toevoegen. Je hebt zelf helemaal de controle over hoe je werk eruit komt te zien, strakke geometrische patronen zijn bijvoorbeeld ook gemakkelijk te maken. De afwerking zegt ook veel over je werk. Kies bijvoorbeeld voor een metalen stang in plaats van een tak om je werk aan op te hangen en het geeft meteen een hele andere sfeer. Het ambachtelijke voelt wellicht een beetje oubollig, maar zodra het aan de muur hangt en je ziet hoe mooi het is, vergeet je alle bezwaren!

Marloes’ blog
en Instagram account.
Meer weefinspiratie op haar Pinterestbord.
Foto’s gemaakt door Marloes Pieper.

Mini-tribe in Midden-Nederland

Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!Prairies, rondreizende stammen, etnische prints… Onze verbeelding sloeg spontaan op hol nadat we ‘Tribe’ als thema kozen. (Waar zouden we zijn zonder Pinterest?) We zagen een woestijnlandschap voor ons, waarin nomaden ronddwalen met zelfgemaakte sieraden om hun nek en franjes aan hun kleren. Onderweg gebruiken wat je kunt vinden, reizend van het ene naar het andere dorp. Om naar verhalen te luisteren en ze te delen.

Nikki was onze droomnomade, zij dwaalde door de koude zandduinen en liet zich fotograferen door Danique. Met zijn vieren waren we een mini-tribe midden in Nederland. Maar met een beetje verbeelding een grote groep reizigers, in het warme Texas.

Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
Mini-tribe in Midden-Nederland - Oh Marie!
View More: http://88forever.pass.us/ohmarietribe

Tribe wallpaper ontworpen door Mouni Feddag

Wallpaper Mouni Feddag - Oh Marie!

We konden het bijna niet geloven, toen Mouni Feddag ons mailde of we met haar wilde samenwerken. Wat een talent! De figuren in haar werk vertellen kleine verhaaltjes, die samen weer één verhaal vormen. Mouni’s werk is grappig, ontroerend en gelaagd. Een stijl die niet alleen perfect aansluit bij het thema tribe, maar ook bij het Oh Marie! gedachtegoed. Mouni liet zich voor dit ontwerp inspireren door het ‘Festival International des Masques et des Arts de Dédougou‘ een maskerfestival dat gevierd wordt in Burkina Faso. We interviewden haar kort over haar werk als illustrator.

Naam: Mouni
Leeftijd: 24
Huidige missie: gebruikmaken van mijn lidmaatschap voor jeugdherbergen!

Hoe zou je jezelf in één zin beschrijven?
Ik ben zoals mijn illustraties. En ik wandel graag.

Hoe ben je illustrator geworden?
Ik ben in eerste instantie grafische vormgeving gaan studeren, ik wilde allesbehalve illustratie doen. Vervolgens bleek ik alle opdrachten daar te tackelen met getekend, figuratief werk. Of het nu kwam door de complimenten die ik op dat werk kreeg, of dat het toch vanzelf ontstond, maar ik eindigde alsnog bij illustratie.

Je hebt een hele unieke stijl. Ben je daarmee geboren of moest dat zich ontwikkelen?
Dankjewel! Hmm, ik was 12 of 13 toen ik een he-le-boel manga tekende en ik denk dat je dat terugziet in mijn huidige illustraties. Op de universiteit werden we aangemoedigd om (veel!) snelle schetsen te maken, om zo een snelle en zekere hand te ontwikkelen. Mijn stijl verandert echter nog steeds, ik heb dat niet volledig onder controle!

Wat is je ultieme droomproject?
Om een enorme, extreem gedetailleerde illustratie te maken. Een muurtekening, billboard of poster…het maakt me niet uit, als het maar gevuld kan worden met honderden grappige en gekke figuren.

Wat zijn de drie leukste dingen die je op een werkdag doet?
1. Ontbijten
2. Mijn dagelijkse wandeling maken
3. Een pauze nemen van tekenen en een yoga oefening doen. Of een snelle fitnessoefening. Werken vanuit huis is meer dan alleen maar in je pyjama rondlopen, weet je! (Natuurlijk is de hele dag tekenen heerlijk, maar bewegen is een welkome afwisseling.)

Wat is je favoriete object op je werkplek?
Mijn bureau! Dat model van Ikea met die lichtbak in het werkblad, die helaas niet meer te koop is. Hij is zó handig!

Wat is je favoriete illustratie en waarom?
Dat is denk ik deze van het kerstfeest. Omdat hij voor mij spottend is, maar ook iets ontzettend liefdevols heeft.

Download hier gratis jouw wallpaper met Mouni’s illustratie!
PC
Tablet
Smartphone

Tribe – editorial

Editorial Tribe - Oh Marie!

Het schijnt dat ik afstam van een Duitse matroos.

En aangezien ik de vocabulaire van een welopgevoede zeeman heb, neem ik dat direct aan. Sowieso doet een dergelijke voorvader het goed als openingszin in de kroeg. Niet dat ik dat ooit geprobeerd heb, want tegen de tijd dat ik dit wist, was ik al gelukkig getrouwd.

De andere kant van mijn bloedlijn komt uit Spanje. De Spaanse furie die mijn oma was, is tevens de naamgever aan deze website. Velen zongen over Marie, waaronder Michael Bublé. Die aan diezelfde kant van de familie trouwens Michael Bubbel wordt genoemd. Of Michael Doublé.

We leven niet meer in de steentijd, maar we behoren nog steeds tot een stam. Tot meerdere stammen zelfs. Dat was in de steentijd praktisch dan weer niet haalbaar.

Een paar weken geleden behoorde ik tot een piepkleine stam, zwervend over de Soesterduinen. Met Anne, Danique en Nikki schoten we de stylingproductie die je op dit blog bewonderen kan. Ons stamlid Nikki had het zwaar die dag: bij 5 graden boven 0 poseerde ze in fladderige zomerjurkjes en met blote voeten in het zand als onze woestijnnomade. Gelukkig had Anne een grote Pino-achtige badjas ingepakt, om Nikki, die inmiddels zelf ook de kleur van Pino had, weer op temperatuur te krijgen. We hebben Nikki geen seconde horen klagen. Een tent met kampvuur was die dag geen overbodige luxe geweest. Ach, het levert weer stof voor een editorial op. En Nikki is niet ziek geworden, dat heb ik nog wel even gecheckt.

Al is het maar voor een dag, onze stammen geven ons een gevoel van geborgenheid en ergens bij horen. Ze spreken daarbij de vele verschillende personen die in ons schuilen aan. Met de groep vrienden waar ik vroeger Dungeons & Dragons speelde, los ik nu escape rooms op. (Een escape room is een spel waarbij je fysiek in een kamer wordt opgesloten. Het doel is om te ontsnappen door het oplossen van puzzels. En nee, het is niet hetzelfde als een SM kelder – daar valt immers niets op te lossen, behalve je waardigheid.) Diep in ons hart zijn we puzzelnerds gebleven. Met andere stammen kan ik uren over katten praten of over kringlopen. Over sneakers. Fotografie. Boeken. Films. Familie. Muziek.

Misschien zwierf je al een tijdje rond op het internet, op zoek naar die ene stam die jouw creatieve hart aanspreekt. Waar je kan praten over kringloopschatten, fotografie, zelfmaakideeën, styling, verhalen van mensen die hun dromen najagen.

Over thuiskomen.

Dan ben je hier bij Oh Marie! op je plek.

We betrokken weliswaar een gloednieuwe tipi, maar de gespreksonderwerpen zijn hetzelfde gebleven. Je wil vast meer weten over die nieuwe tipi. Lees dan onze FAQ pagina. We geven ook mooie dingen weg, trouwens. Zo brengen we je in de sfeer van een thema met gratis te downloaden wallpapers. De eerste wallpaper, geheel in tribe sfeer gebracht door Mouni Feddag, komt komende week online. Je ziet een deel van haar werk al bovenaan deze pagina staan.

Het zwerven is tot een einde gekomen. Welkom bij de Oh Marie tribe!