Berichten

Zus, Driehoek en andere schatten


Afgelopen week was een bijzondere week. We hoorden niet alleen dat alles goed met is met het kindje dat we in het nieuwe jaar verwachten, maar ook dat Jet een zusje krijgt. Het is een gek idee, dat we nu ineens weten uit wat voor samenstelling ons gezin zal bestaan, straks. Ik heb zelf een broer, mijn Lief heeft er zelfs twee. Het voelt bekend, broers. Ik ben benieuwd hoe het straks zal zijn, om de moeder van zussen te zijn. Als alles goed blijft gaan natuurlijk, want als ik met de jaren iets heb geleerd, dan is het wel hoe breekbaar en daarom hoe wonderbaarlijk dat nieuwe leven is. 


De afgelopen 20 weken waren heftig en ook weer niet. Als je dit blog al een (hele) tijd volgt (een pluim dat je het tot hier hebt volgehouden, haha), dan weet je dat mijn vorige zwangerschap geenszins soepel verliep. Ik voelde me negen maanden lang op alle fronten diep ellendig. Ik heb deze keer ook dagen gehad dat ik me niet kon voorstellen dat ik me ooit niet misselijk en moe heb gevoeld. Maar daar bleef het bij. Het voelt lichter en anders. Ik voel ook hoe niet-vanzelfsprekend het is om opnieuw zwanger te zijn en hoe blij ik in feite dus mag zijn met die zwangerschapskwalen. (Niet dat ik van graniet ben hoor, want dat is allemaal gemakkelijker opgeschreven dan dat je het ook werkelijk steeds zo voelt als je er middenin zit. Niets menselijks is ons vreemd.)

Enfin.

Er waren meer dingen (alhoewel naar verhouding iets onbelangrijker dan een gezonde baby) die me blij maakten deze week. Ik vond niet veel bij de kringloop (zeker niet na mijn recente kringloop-meesleep-openbaring), maar wat ik vond is echt – om het in emoticons uit te drukken – diamant en een sundae. Een zwart-wit gespetterd bakje. Een kandelaartje van blauw email en tijdens een kringlooptrip met mijn broer een pastelgeel dienblad, dat op zijn beurt weer perfect past bij de analoge hertjesfoto die ik van Anki kreeg. (Hij staat ook in haar boek Shoot! Mijn favoriet sinds de eerste keer dat ik hem zag.)


Het boek hierboven is geïllustreerd door Jon Klassen en geschreven door Mac Barnett. Ik vond de synopsis (“Dit boek gaat over Driehoek. Dit boek gaat ook over Vierkant, de vriend van Driehoek. En het gaat ook nog over een gemeen grapje dat Driehoek met Vierkant uithaalt”) op de achterkant zo hilarisch dat ik hem kocht. Je kan niet vroeg genoeg beginnen met het bijbrengen van een goed gevoel voor humor. Alleen hoop ik wel dat de gemene grapjes over en weer straks tot een minimum beperkt zullen blijven, natuurlijk.

Last week was good. We had a 20-week anatomy ultrasound of the baby we are expecting in 2018 and we learned that the baby looks healthy and that our little girl gets a little sister. Since me and my Love only have brothers, it’s weird and also very exciting to become the parents of sisters. (Let’s see if we still think that’s exciting in about ten years, shall we? ;-))

Other (less life shattering) things that made me happy this week are my recent thriftfinds. A black-and-white bowl, a blue enamel candleholder and a pastel yellow tray I thrifted on a little thrifting trip with my brother. It fits the analog deer photo my friend Anki made perfectly. The book is called Triangle and is illustrated by Jon Klassen. It’s about Triangle who is going to play a sneaky trick on his friend, Square. If that synopsis doesn’t just crack you up…well, what will?

Een snoepje van een fotografieboek

Shoot! het boek - Oh Marie!
Raadseltje: het is geel, roze met goud en het is geen snoepje. Rara wat is het?

The Grand Budapest hotel?
Een trouwjurk uit My Big Fat Gypsy Wedding?
Een chocolade Paasei? (Nee, want het is geen snoep. Opletten nu!)
Een nieuw kunstconcept van Christo?

Nee, het is beter. Het is een boek over fotografie met de titel Shoot! Geschreven door Zilverblauw, uitgegeven door Uitgeverij Snor.

Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! is een fotografieboek, maar niet zoals al die anderen. Het lijkt in niets op die afschrikwekkende zwarte exemplaren waar alleen maar technische details in beschreven staan. Shoot! laat je op laagdrempelige, zeer aantrekkelijke wijze kennis maken met de basisprincipes van de fotografie.

In feite is fotografie meer kijken dan dat het iets extreem technisch is. En het is een misverstand dat je alleen met een dure camera rete-goeie foto’s maken kan. De opkomst van analoge fotografie en platforms als Instagram zijn daar een bewijs van. Je ogen en hart zijn je belangrijkste apparatuur. Niet voor niks wordt er in Shoot! ruimschoots aandacht geschonken aan de onderwerpen vóór de lens en niet alleen aan het ‘koude’ technische aspect. Anki moedigt je aan je eigen handtekening te ontwikkelen in jouw foto’s. Zodat het eindresultaat persoonlijk en oprecht is. Een invalshoek die in de Nederlandse fotografieliteratuur wat ons betreft tot nu toe nog te veel onderbelicht is gebleven (excuses voor de woordgrap). Wil je dat je camera gaat voelen alsof hij je allerbeste vriend is – zo een van het kaliber zonder dubbele agenda of duister verleden – dan ben je bij Shoot! op het juiste adres.

Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! het boek - Oh Marie!
Wij zijn blij dat Anki op het idee voor dit boek kwam. Er was niemand die het tot een beter resultaat had kunnen brengen. De combinatie van Anki’s foto’s en styling met de grafische vormgeving van haar Lief Casper maakt van dit boek een must have. Een woord waar wij enorme jeuk van krijgen en dat we daarom nooit lichtzinnig gebruiken. Maar het is nu eenmaal zo. Dit boek wil je hebben. Alleen al om het te kunnen fotograferen in een mooie setting.

Met Shoot! ben je in het bezit van een prachtig kijkboek waarin het beste van de digitale en analoge wereld samengebracht zijn. Het boek staat mooi in je kast, het maakt fotografie toegankelijk voor iedereen en het zit ramvol eye candy. Niet voor niets ziet het boek eruit als een snoepje. Shoot! ís een snoepje. Van het soort waar je ineens een hele zak wil leegeten. En waarvan je daarna, trippend op je sugarrush, direct je camera gaat pakken om foto’s vanuit je hart te maken.

Shoot! het boek - Oh Marie!Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! het boek - Oh Marie!
Deze foto’s maakte ik afgelopen weekend toen we vierden dat Shoot! er is. Dit vond plaats bij Daily Poetry, een prachtige concept store in het hart van Den Bosch.

Lees over de Shoot! photo challenge, download de Shoot! cheat sheet of bestel het boek via deze link.

Niet live van uw verslaggever: een festival met een Snor

Snor Festival 2015 - Oh Marie!
Ik heb helemaal niets met festivals. Als ik moest kiezen tussen het gebruiken van een Dixi of ter plekke harakiri plegen, dan is nog helemaal niet zo zeker dat ik voor de eerste kies. Ik heb weleens op een craftfair gestaan waar ze alleen maar Dixi’s hadden. Ik heb die dag bijna het wereldrecord van langste-toiletonthouding-ooit gekraakt.

Je zou om die reden kunnen denken dat het Snor Festival niets voor mij is. Maar dat is nu juist zo mooi aan het Snor Festival: het duurt één dag (of je een weekend lang wil creperen in een tent op het terrein is optioneel – en laat ik nu gek zijn op het soort opties waar ik geen deel aan hoef te nemen). Er is modder, maar niet zoveel dat je zwart als een hangbuikzwijntje thuiskomt (daarbij kan je kiezen of je er doorheen wil stampen of niet, want er zijn ook gewoon verharde paden. Door de modder stampen is énig, mits je de keus hebt. En je laarzen niet lek zijn). Je hoeft niet tegenover je vrienden te veinzen dat je de muziek van die ene obscure band ook super goed vindt (en van armoede de tekst maar fonetisch meezingt)…kortom, het Snor Festival is ook een festival voor mensen met smet-, toilet- modder- en kampeervrees in het algemeen zoals ik.

Snor Festival 2015 - Oh Marie!
Snor Festival 2015 - Oh Marie!
Tijdens de tweede editie van het Snor Festival afgelopen zondag mocht ik samen met de leukste bloggers van Nederland het festival verslaan. We hadden stinkende mazzel met het weer: van bewolkt gingen we naar een gouden, zonovergoten middag. De sfeer was fijn, er waren een heleboel leuke mensen, er werden workshops georganiseerd (die ik allemaal heb gemist door al die leuke mensen – ja en ik ben ook gewoon een enorme ouwehoer hoor, als er banken hadden gestaan hadden mensen zich er vast achter verstopt als ze me aan zagen komen – misschien een dikke tip voor de 3e editie), er was muziek én we vierden dat Anki en Casper van Zilverblauw hun snoepje van een fotoboek ‘Shoot!’ lanceerden. Een boek zo mooi dat je er een hap uit zou willen nemen. (Daarover later meer. Over het boek, niet dat ik het opgegeten heb.)

Snor Festival 2015 - Oh Marie!
Snor Festival 2015 - Oh Marie!
We werden ontvangen in de yurt van Kirsten (de held die camperen wél leuk vindt en een vaste plek op De Lievelinge (waar het festival wordt gegeven) heeft). Mme Charlotte verzorgde een heerlijke lunch, die zo gezellig was dat we bijna niet toe kwamen aan hetgeen waarvoor we kwamen: het festival verslaan.

Snor Festival 2015 - Oh Marie!
Snor Festival 2015 - Oh Marie!
Snor Festival 2015 - Oh Marie!
Snor Festival 2015 - Oh Marie!
Wat me bij de pointe van mijn verhaal brengt: als je een kniesoor zoals ik kan veranderen in een festival bezoeker, dan doe je iets goed. Het Snor Festival is zoals de boeken van Uitgeverij Snor: vrolijk en anders dan anders. Je moet niks, behalve plezier hebben. En ze hebben er gewone toiletten. Best fijn om nu eens niet tegen wil en dank een gooi naar een wereldrecord te hoeven doen. En dan vergeet ik nog te noemen dat er Kune-Kune varkentjes rondlopen op het terrein. Dat is het kleinste varkenras ter wereld. Ze zeggen om de zoveel seconden ‘knor’ en zijn bijna nog schattiger dan het nieuwe kitten van mijn vriendin Martine (klik). (De officiële winnaar van deze battle der schattigheid zal gekozen worden tijdens onze volgende Oh Marie! redactievergadering.)

Snor Festival 2015 - Oh Marie!
Ben jij zoals ik een verstokte festivalhater en heb ik je niet kunnen overtuigen? Dan kunnen mijn blogcollega’s dat misschien wel. Anki verzamelt alle verslagen over het Snor Festival in deze blogpost!

Tekst en foto’s: Marlous Snijder