Berichten

Bloesem, symbool van vergankelijke schoonheid

Bloesem - Oh Marie!
Dat doen die bloesembomen toch goed: in plaats van een heel jaar gehuld te zijn in een wolk van bloemen, bloeien ze slechts korte tijd. De startdatum van hun bloei is ongewis: soms vroeg, soms laat…het is allemaal afhankelijk van de weersomstandigheden. Je wordt ze nooit zat, die tijdelijk in gigantische boeketten veranderde bomen. Eenvoudigweg omdat ze er maar zo kort zijn.

Met verschijnen van de bloesem wordt de belofte ingelost dat de bomen weer groen zullen worden, de zon gaat schijnen en dat die winterdip echt als sneeuw voor de zon gaat smelten. Natuurlijk hebben de bloemen in feite vooral een hele banale functie, maar als je zo naar de wereld gaat kijken, valt er nooit meer iets te dromen. Daarbij: die duizenden hommels en bijen die in die bomen rondzoemen, dragen alleen maar bij aan al het goeds dat bloesem brengt.

We bewaarden wat bloesem voor je, speciaal voor ons thema. Je hoeft er de deur niet voor uit, je hoeft er slechts, voor het extra poëtische gevoel, La Primavera van Vivaldi bij aan te zetten.

Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!

Morbide fascinatie en een beetje lente

Morbide fascinatie en een beetje lente - Oh Marie!
We waren in de tuin aan het werk, toen mijn Lief een puntgaaf vogelschedeltje tussen de planten vond. “Hier,” zei hij, “hier kunnen jij en je morbide fascinatie vast iets mee.”

Ik weet niet of het morbide is, die fascinatie die ik heb voor dit soort dingen. Ik vind het gewoon niet eng, zo’n schedeltje. Oké, ik zou niet snel mijn huis vol zetten met schedels of dat soort dingen, maar ik verlies eerder mijn eetlust als ik een clown zie (of een pop, ieuw), dan van zoiets als een schedeltje. Het is namelijk zó bijzonder, als je er goed naar kijkt. Het is weliswaar een flinterdun en delicaat bouwseltje, maar nog puntgaaf. Het complete zenuwcentrum van de vogel was ondergebracht in dit omhulsel. Dat is toch bijzonder? Ik blijf me daarover verwonderen.

Morbide fascinatie en een beetje lente - Oh Marie!
Over fragiel en toch heel sterk gesproken: ik was bang dat er geen knop aan onze Prunus zou blijven zitten, tijdens de voorjaarsstorm van vorige week. De knoppen gingen echter pas open na de storm, alsof de boom rustig heeft gewacht tot de harde wind ging liggen.

Ik maakte op een trapje met mijn Fuji Instax foto’s tussen de enorme trossen met bloemen. Gelukkig heb ik daarbij zelf niet hoeven ervaren hoe fragiel of sterk mijn skelet was, daar op dat wankele trapje. Wat overigens ook een wonder mag heten, want ik zou het goed doen als crash test dummy. (Die ik doodeng vind trouwens, die dummies. Dan toch echt veel liever een vogelschedel op mijn eettafel!)

Het enige wat ik eigenlijk écht getest heb met deze actie, waren mijn Lief’s zenuwen. Die bleken niet fragiel maar vooral van hard staal te zijn gemaakt.

Morbide fascinatie en een beetje lente - Oh Marie!

Outside

Buiten

Buiten

Na twee jaar heb ik eindelijk weer een tuin om in te scharrelen. Misschien dat ik ooit nog weleens mijn toetsenbord in de wilgen hang en tuinman wordt. En alleen nog maar plantjes en dieren fotografeer.

After two years I finally have a garden again to fumble in. One day I might throw out the computer and just become a gardener, one who photographs only plants and animals.

Buiten