Berichten

Too much love can kill you

Druk - Oh Marie!
Net als de rest van Nederland (of in ieder geval een significant deel daarvan), ben ik druk. Niet Hillary Clinton druk (aan die andere Pipo ga ik geen woorden vuilmaken) en misschien is mijn gevoel van druk wel heel anders dan dat van een ander (dat weet ik wel zeker), maar goed, wel druk dus. Soms bijna verlammend druk. Het soort druk waar je een beetje obsessief van wordt. Van het soort waarvan je je werk terug gaat zitten kijken en gaat denken: “Jemig de pemig, wat een broddelwerk.” Alsof je niks beters te doen hebt, ook. Maar ja, dat is dan weer een bliksemafleider voor die to do lijst die naar je ligt te roepen.

Trouwens, door die gemoedstoestand ga je natuurlijk sowieso nooit denken: “Hé, dat heb je echt best goed gedaan, goed zo!”. Nee, want als je je zó voelt, dan ga je lekker naar buiten, iets leuks doen. Dan ga je niet als een soort Grinch je eigen werk af zitten kraken. Ach, anders zouden je collega’s het misschien doen en die heb ik niet. Somebody’s got to do the dirty job.

Druk - Oh Marie!
Het komt allemaal wel weer goed, soms heb je van die weken. Ik ben namelijk wél druk met allemaal leuke dingen. En ik ben dus niet druk te midden van (daar heb je ze weer) vervelende collega’s. De enige vervelende collega die ik heb weegt 3 kilo, heet Molly, is vrij opdringerig en verhaart als een malle. Wil op schoot liggen en op mijn muisarm in slaap vallen. Moet je je voorstellen dat je directeur dat wil doen. Levert wel een goed verhaal op, maar erg prettig lijkt het me niet. Weet je hoe snel je arm gaat slapen onder dat gewicht?

Druk - Oh Marie!
Ik kan dus twee dingen doen: óf ik hou op met zeuren over mijn champagne problems, sluit mijn digitale archief af en ga wat nuttigs doen met mijn tijd. Óf ik schmink mezelf groen en doe auditie voor ‘Dr. Seuss’ How the Grinch Stole Christmas!’ De Musical (patent pending). Wat zou betekenen dat ik het nóg drukker ga krijgen. Gesteld dat ik de rol kreeg natuurlijk. Als Hillary Clinton net zo met stress omgaat als ik, dan denk ik dat ik alsnog weinig kans maak. Toch die to do lijst er maar eens bij pakken dus.

Me plus long to do lists make me behave like some kind of Grinch. Nothing I do or ever did is good anymore, which is kind of frustrating. I do feel I need to stop nagging about it, my to do list might be long, but it’s filled with nothing but fun projects. So I’m gonna drag my naggy bum (is that even English?!) from the couch and will conquer my to do list. If it’s the last thing I’ll ever do. 

Een tol, Smurfen en de psyche van de verzamelaar

Vintage tol - Oh Marie!
Hij lag – net zoals deze afgedankte verzameling –  tussen een heleboel andere tollen bij de kringloop. De tol was oorspronkelijk geel, blauw, rood en groen (inderdaad, basisschoolkleuren), dus verfde ik hem in mijn lievelingskleuren. Erg tollen wil hij niet trouwens. Zijn stokje is hoekig, waardoor je hem geen lekkere zwieper kan geven.

Hoe zou dat in zijn werk gaan, zo’n verzameling? Want wanneer ga je iets actief verzamelen? En hoe kom je dan bij het verzamelen van zoiets als tollen? Zou het moment waarop je een verzameling begint samenvallen met een sleutelmoment in je leven? Zoals je als volwassene nog steeds bang kunt zijn voor honden, omdat je in je jeugd een keer achterna bent gezeten door een hond? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je per ongeluk op je verjaardag zomaar ineens toevallig van twee verschillende mensen een tol cadeau krijgt en dat je dan denkt: “ach, dan ga ik ze maar verzamelen.” Die tollen moet toch een symbool zijn voor iets. Of…nou ja, misschien zoek ik er gewoon teveel achter.

Ik moest door die tollenverzameling weer denken aan de Smurfenverzamelaars uit dit filmpje. (Even doorspoelen naar 2.16 minuten.) Je kan zeggen van verzamelaars wat je wil, maar mensen die zich zelfs Smurfenleed aantrekken, zullen er vast alles aan doen om wereldvrede te bewaren. Van zulke hartstochtelijke verzamelaars kan de wereld alleen maar beter van worden.

This spinning top comes from a larger collection that someone brought to my local thriftshop. I only took this one home, because I liked its shape. I painted it (it was yellow, blue, green and red – not exactly my favourite combination of colours) and while doing that I contemplated the psyche of its previous owner: why would one start a collection of spinning tops? Why spinning tops? Why not just ceramic dogs or frogs or rocks? It’s one of the many aspects I like about thrifting: the story behind every treasure. Or better yet: the story I make up for them.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

De wet van de remmende voorsprong

Slaapkamer - Oh Marie!
Een aantal weken geleden schreef ik in mijn gastpost voor vtwonen.nl over onze gerestylede slaapkamer. Ik ben vrij laks met het delen van mijn gastpost voor vtwonen op mijn eigen blog, maar ik ga proberen mijn leven te beteren. Komt ie!

Slaapkamer - Oh Marie!
Het verhaal achter onze slaapkamer is best leuk om te vertellen. Daarvoor moet ik eerst terug naar het moment dat we ons vorige huis verkochten.

Op de muur in de slaapkamer van ons vorige huis zat namelijk het sloophoutbehang van Studio Ditte. Toen nog super hip en extreem duur. Toen we het huis verkochten en de nieuwe bewoners wat maten op kwamen nemen, liet de nieuwe eigenares onomwonden weten wat ze van dat behang vond. Die mening was niet mals. Licht gekwetst besloten we het behang mee te verhuizen. Het kwam – oh wonder! – heel van de muur waarna we het in ons nieuwe huis weer op dezelfde plek achter ons bed hingen. De nieuwe bewoners bedankten ons nog voor de moeite. Tja.

Daarna moesten er gordijnen op de nieuwe slaapkamer komen. Ik koos voor zware, blauw velours gordijnen tot op de grond. Een kleur blauw die, zo bleek toen de gordijnen klaar waren, wel erg veel overeenkomst vertoonde met de huid van een smurf. Je kan ze hier bekijken op (heel erg oud) archiefbeeld. Ik vond deze blogpost op mijn blog terug door te zoeken op ‘smurf’. Dat zegt genoeg.

Slaapkamer - Oh Marie!
Ach, die slaapkamer was goed voor het moment. Sinds 2010 zijn de andere kamers ontelbare keren geshuffeld, veranderd, opgeruimd, geschilderd en behangen, maar de slaapkamer bleef zoals hij was. Het zal de wet van de remmende voorsprong wel zijn. Het was de eerste kamer die na de verbouwing af was en áls we er waren was het er toch donker door die dikke smurfgordijnen.

Slaapkamer - Oh Marie!
Tijdens onze vakanties in Scandinavië ontdekten we echter hoe prettig het eigenlijk is om met het vroege ochtendlicht wakker te worden. Niet dat dat van harte gaat – ik ben slechts een soort van ochtendmens geworden door mijn dochter – maar wakker worden gaat wel gelijkmatiger als het licht op je slaapkamer minder gelijkenis vertoont met een kelder.

En als we de gordijnen dan toch gingen veranderen, dan maar meteen de hele kamer.

Er kwam een plan en een kleurenpalet. En het voornemen om met kleine ingrepen een groots effect te bereiken. Twee factoren moest ik opnemen in deze plannen: het bed en de tafeltjes ernaast zouden blijven. Het bed is een oudje van Lundia, maar heel praktisch door de bergruimte die eronder zit (en lekker hoog, want in mij schuilt een oma die van een hoge instap houdt). De tafeltjes van Ikea zijn ook al stokoud, maar de enige die hoog genoeg waren naast het bed. Never change a winning team.

Slaapkamer - Oh Marie!
Voor de gordijnstof koos ik stof van Tas-ka. In eerste instantie voor de grijze 210 grams variant van Lommer, maar omdat ik meer meters nodig had dan Tas-ka op voorraad had, uiteindelijk voor de roze versie. Dik genoeg om het felste licht te filteren, maar niet geheel verduisterend. Ik liet de gordijnen maken bij Knip en Klaar.

Het behang verdween, de muur werd weer wit. Achter het bed staat nu een rek uit de tijdelijke Bråkig collectie van Ikea uit 2014. Ik vond hem via Marktplaats. De lampjes van karton zijn van Seletti, ik verving hun groene snoer met grijs snoer van Stoersnoer. De geslepen vijftigerjaren spiegel met oranje gloed komt ook van Marktplaats. Sprei, bordeauxrood kussentje en beddengoed van HEMA. De foto naast het bed maakte ik zelf, net als de blokjeshanger. Verder verving ik de saaie knopjes op het bed met houten knoppen van de bouwmarkt die ik roze verfde.

We schoven het bed, tot slot, een halve meter van het raam af. Het geeft aan de raamkant niet alleen meer ruimte, de kamer lijkt er groter door. En, ook niet onbelangrijk, we stoten onze hoofden nu niet meer steeds aan de schuine wand.

Zes jaar heeft het geduurd om tot een slaapkamer nieuwe stijl te komen. Zes jaren lang hoofden stoten en moeilijk wakker worden. Dat is blijkbaar wat de wet van de remmende voorsprong met een mens doet.

A blogpost about our restyled bedroom, the only room in our home that has been the same since we moved in. Up until now!

Bewaren

Late posterpret

Ruth Hengeveld en Olle Eksell - Oh Marie!
Waar de een vroeger droomde van een Porsche 911 voor zijn deur of een Siberische tijger als huisdier, droomde ik er lang van om een huis te hebben waar de kunst rijendik tegen de muren stond. Op een verjaardag kwam ik eens bij iemand thuis die al zijn muren behangen had met kunst. Met dat huis in gedachten bezocht ik, toen ik mijn eigen geld ging verdienen, regelmatig galeries en kocht ik af en toe een schilderijtje of ets. Voor posters haalde ik mijn neus op. Die waren voor 14-jarigen.

Ik leefde, kortom, op creatief vlak het leven van een (snobistische) gepensioneerde. Alleen het bezit van een museumjaarkaart ontbrak er nog aan.

Poster Zilverblauw en Bubblemint - Oh Marie!
Er is sindsdien veel veranderd. Dat huis met die rijen schilderijen is er nooit gekomen. Sterker nog, ik gruw nu bij de gedachte aan zo’n volgepropt huis. Als je alles onderstreept, onderstreep je immers niets. De schilderijen en etsen die ik indertijd kocht staan al jaren op zolder. Daarvoor in de plaats zijn posters gekomen. Die je zo ontzettend gemakkelijk op kan rollen en in een kartonnen koker kan opslaan tot je ze weer eens ophangt. Of niet.

Na zes jaar verving ik de ABC poster van Hikje in de hal door de Zeeuwse Scoutiviteit poster van Ruth Hengeveld. Op de kamer van Jet hangt momenteel een poster van de Zweedse ontwerper Olle Eksell, de man die die beroemde ogenposter ontwierp voor Ögon Cacao. Hij begreep als geen ander dat een krachtig ontwerp een eenvoudig ontwerp is.

In de woonkamer hangt nu de poster die Anki en Casper ontwierpen voor de Snorfabriek in Utrecht. Ik kreeg hem cadeau na afloop van de Uit het huis van markt op het Snorfestival in de nieuwe Snorfabriek afgelopen zaterdag. De Snorfabriek opent in november officieel zijn deuren, als je er nog niet bent geweest moet je er echt gaan kijken, alleen al voor de Kwantum Keet die Anki en Lonneke er ingericht hebben met Kwantum producten. De poster herinnert mij aan een geweldig gezellige dag.

…En dat, precíes dat gevoel, gaan al die schilderijen op zolder nooit oproepen. Behalve dan misschien de herinnering aan mijn snobistische pensionadotijd.

About my love for posters and about the posters by Ruth Hengeveld, Olle Eksell and Zilverblauw I recently added to our home.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

DIY – rommelige regenboog

DIY regenboog - Oh Marie!
Oké, beetje gekke titel, dat. Maar eerlijk is eerlijk, deze regenboog ís een beetje rommelig. Maar dat maakt hem nu juist zo leuk. En gemakkelijk om te maken, dat is ook wat waard. Want het luiheidsgehalte qua zelfmakers is nog altijd even hoog, hier op het Oh Marie! hoofdkwartier. (En voor wie daar hele romantische ideeën bij heeft….laten we het erop houden dat mijn werkplek meestal niet erg hoofdkwartierig is. Eerder chaotisch. De oorlog ga je er in ieder geval niet mee winnen.)

DIY regenboog - Oh Marie!
Maar terug naar deze regenboog en hoe hem te maken. Je hebt de volgende zaken nodig.

Benodigdheden:
Een ronde houten schijf (€ 2,50 via Dille&Kamille. Het bonnetje rept slechts van ‘hout’, dus ik heb geen idee wat de oorspronkelijke toepassing van deze schijf is. O wacht, volgens de website is het een snijplankje. Wat de bliep moet je met zo’n klein snijplankje? Marketing, mensen. Wat een duivelse uitvinding is dat toch. Je leven is niet compleet zonder een snijplankje van 15 centimeter doorsnee. Jeweettoch.)
Restjes verf (4 kleuren)
Platte kwast (8 mm breed)
(Eventueel een houten blokje om achter de regenboog te lijmen, zodat hij stabieler blijft staan.)

DIY regenboog - Oh Marie!

Werkbeschrijving:
Zaag het snijplankje doormidden. Schuur de zaagsnede glad.
Ontvet de halve cirkel voor je gaat verven.
Probeer in één vloeiende lijn de strepen van de regenboog te maken. Doe genoeg verf op je kwast zodat het begin van de streep helemaal vloeiend is, maar dat hij mooi ‘droog’ eindigt, zoals op het voorbeeld. Eventueel trek je de lijn voorzichtig over als je net niet genoeg verf op je kwast hebt zitten. Je kan het eventueel oefenen op een stukje karton. Maar, het is een rommelige regenboog, het gaat er juist om dat het niet perfect wordt!
Hou een paar millimeter afstand tussen de strepen.

Zie, zo’n mini-snijplank is absoluut een verrijking van je leven. Je kan er je eigen regenboog mee maken, ik wed dat de marketingafdeling van Dille&Kamille daar nog niet eens rekening mee had gehouden!

Bewaren