Berichten

Zomerherinnering van Jasper Smit

Zomerherinnering - Jasper Smit - Oh Marie!
Als je op de vraag of iemand een zomerherinnering wil schrijven als antwoord krijgt: “Mijn anekdote gaat waarschijnlijk over die keer dat ik 10 was en bijna een paraglider heb vermoord in Oostenrijk!”, dan weet je dat er iets episch zit aan te komen. (Let vooral ook op het uitroepteken aan het einde van die zin. Die doet het ‘m wat ons betreft.)

Wij leerden Jasper kennen tijdens de shoot ‘Mannen en hun favoriete trui‘ voor ons winterissue in 2013 en wisten direct dat er een schat aan pracht-anekdotes in zijn bovenkamer opgeslagen moest liggen. (Lees hier maar eens het verhaal achter zijn favoriete trui.) Jasper deelt zijn meest epische zomerherinnering met de pakkende titel:

Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider!
– Tekst en foto Jasper Smit

In een medium-fotogeniek dal in Oostenrijk was bedroevend weinig te doen in 1988. Mijn grote zus en ik steggelden over wie er beter was: Gloria Estefan of Madonna (Gloria Estefan natuurlijk!) en zaten elkaar een beetje te slaan op het balkon. Mijn moeder vond het tijd voor een uitstapje.

De kabelbaan deed er lang over (‘ik hou op als jij ophoudt!’) en bovenop de berg had je uitzicht over het hele dal. Inderdaad: medium-fotogeniek. Mij was een ijsje beloofd maar er waren alleen waterijsjes en die tellen niet.

Op een heel klein, heel steil grasveldje waren paragliders. Gaaf! Telkens kroop een stoere man-in-tuigje naar de rand van de afgrond en ging op zijn rug liggen. Achter hem werd zijn parachute met grote zorg uitgespreid. Een leidinggevende snor blies op een fluitje, de paraglider gaf een flinke ruk aan de lijnen, de parachute kwam van de grond, hij nam nog een paar zweefstappen en zweefde dan sierlijk het dal in.

Je kon zó zien dat vooral het zorgvuldig uitspreiden van de parachute belangrijk was. Dus daar waren ze steeds heel lang mee bezig.
En ik was tien.
Beetje saai.
Ik schopte tegen een steentje.
Het steentje rolde tegen een groter steentje…
Het grotere steentje rolde tegen een kleine kei…
De kleine kei rolde tegen een grotere kei…
En die grotere kei rolde kalmpjes op een secuur uitgespreide parachute.

De leidinggevende snor blies op zijn fluitje, de paraglider gaf een professionele ruk aan de lijnen, de parachute sleepte een stukje scheef over het gras. De stoere man probeerde een zweefstap, de parachute maakte het geluid van een beginnend zeilbootje dat overstag gaat, en met een korte kreet verdween de paraglider over de rand van de afgrond.

“Zullen we even een foto maken?”, vroeg mijn moeder. “Als je zo peinzend voor je uit kijkt, ben je precies je vader!” Klik.

M’n zus giechelde “Kijk, die man is over de rand geflikkerd, nu ligt hij in die dode struik!” Mijn moeder had altijd een plantenboekje bij zich: “Dat heet een duindoorn. De dode takken hebben gemene stekels.”

De leidinggevende snor keek onderzoekend onze kant op. Ik vond het tijd om terug naar het dal te gaan, en ik hoefde zelfs geen roomijsje die ze toch bleken te hebben.

Uit de kamer van m’n zus stal ik weer eens haar Madonna-bandje (ik had alleen dat stomme bandje van Gloria Estefan) en stopte het in m’n verjaardagswalkman. Ik kan nu nog steeds niet normaal luisteren naar La Isla Bonita.

Alle zomerherinneringen lezen?
Back to the Breakfast Club door Jonas van der Zeeuw
Zomerhuisje aan zee, maar dan anders door Vera Bertens
Herinneringen aan een Amerikaanse zomer door Zita Bebenroth
Het mysterie van de verdwenen kwallen door Wendel Visser
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)