Berichten

Holga Amerika

/5 Reacties/in , /door

Holga foto's - Oh Marie!Holga foto's - Oh Marie!In de afgelopen jaren maakte ik verschillende rondreizen door Amerika met mijn Lief. Tijdens één van de laatste reizen die we maakten, vanaf New York naar New England en Canada, maakte ik foto’s met mijn Holga. Amerika is namelijk echt bij uitstek een land om analoog te fotograferen. Het lijkt wel alsof je de cultuur (of ziel) van het land beter kan vangen als je dat analoog doet.

De Holga foto’s die ik maakte liet ik destijds ontwikkelen en afdrukken bij Hema, wat niet echt het allermooiste resultaat opleverde. Dergelijke fotolabs zijn immers ingesteld op digitale fotografie en niet op analoge filmrolletjes. De foto’s eindigden, tot recent, onderin een la.

Holga foto's - Oh Marie!Toen ik een tijdje geleden weer films liet ontwikkelen bij Color in Utrecht, herinnerde ik me die stapel oude negatieven weer en heb ik Color gevraagd om ze voor me te scannen. Ik ben ontzettend blij dat ik dat gedaan heb, want ook al zijn de films ontwikkeld middels een digitaal proces, de scans (waarop het analoge effect veel beter te zien is) zijn nog steeds prachtig.

Holga foto's - Oh Marie!
Holga foto's - Oh Marie!
Nog een leuk detail: met de Holga maak je supergemakkelijk double exposed foto’s. Omdat je namelijk supergemakkelijk vergeet of je de film doorgedraaid hebt. En je maakt ook supergemakkelijk foto’s met de lenskap er nog op, omdat je met de zoeker niet via de lens naar je frame kijkt (het is immers geen spiegelreflexcamera). Als ik na het fotograferen opkeek en mijn Lief meewarig zag glimlachen, wist ik dat ik wéér was vergeten mijn lenskap te verwijderen. Ik heb dus ook een heleboel zwart/paarse (mijn Holga is paars) foto’s op mijn Holga rolletjes staan. Amerikaanse zwart/paarse foto’s weliswaar, maar dat levert voor de rest geen direct voordeel op (maar wel goed blogmateriaal ;)).

Holga foto's - Oh Marie!
Holga foto's - Oh Marie!
Zoals je ziet, voor analoge foto’s heb je echt niet meteen een spiegelreflex camera nodig. Ik heb in ieder geval besloten om weer vaker met mijn Holga op stap te gaan.

Met deze Holga foto’s komt een einde aan deze analoge fotografie week op Oh Marie!

Vertel eens, ben je daar blij om, of heb jij nu ook zin gekregen om zelf foto’s te gaan maken met een analoge camera? Ik hoop het! (En anders: sorry! Haha) Ik ben benieuwd naar je ervaringen!

Anderhalve man en een paardekop

/5 Reacties/in , /door

Anderhalve man en een paardekop - Planet Fur
Anderhalve man en een paardekop - Planet Fur
….eigenlijk alleen een halve paardekop.

O, wat is het geweldig als de film in je camera slipt. Ik ontdekte het effect al bij dit rolletje (weet je nog, die van de gebroken film?) en mijn hart maakte een sprongetje toen ik ontdekte dat het bij dit tweede rolletje weer gebeurd was.

In eerste instantie hoopte ik op een double-exposure zoals deze van onze dochter in ons lievelingsbos. Ik koos daarom redelijk bewust voor deze composities bij het schieten van de laatste foto’s op het rolletje. Vaak voel je bij het opnieuw spannen van de film namelijk dat je bij het ‘spannende gedeelte’ van het rolletje bent aangekomen, omdat dat op het eind wat stroever gaat. (Tenminste, dit gaat op voor mijn camera, dus niet huiliehuilie komen doen als de jouwe dat niet doet! Haha) Toch is het nooit zeker wat het resultaat van je inspanningen zal zijn. Of er überhaupt resultaat optreedt. Dat maakt analoog fotograferen ook zo leuk.

Met alle digitale technieken die er bestaan, is dit effect niet zo naadloos na te bootsen. Of je moet echt een Photoshop opperhoofd zijn, maar dan blijft het resultaat toch een beetje neppig. Al zou niemand de magie in deze foto’s zien (of slechts anderhalve man en een paardekop), ik kan ernaar blijven kijken. Wat ik ook ga doen, want ik heb plannen om deze in te lijsten. Fijn weekend allemaal!

Ontwikkeld en gescand door Color Utrecht.

Anderhalve man en een paardekop - Planet Fur
Anderhalve man en een paardekop - Planet Fur
A new batch of analogue photos, taken with my dad’s Canon Tlb. I already hoped the film would slip again, as happened with this film, and it did. The result makes me so happy. This is why analogue photography is a kind of magic to me: you never know how your efforts will turn out, but one way or the other, they always turn out well.

Ray of light

/3 Reacties/in , /door

Ray of light - Planet Fur
Ray of light - Planet Fur
Tijdens één van die laatste gouden herfstdagen sprak ik af met Hanke om een dag analoge foto’s te maken bij Radio Kootwijk, op de Veluwe. Radio Kootwijk is niet alleen fotogeniek omdat het op de Veluwe ligt, het is ook een bizar gebouw op een bizarre plek. Het zou zó uit een film hebben kunnen komen en in mijn beleving dan maar meteen als schuilplaats van de schurk uit een James Bond film ofzo. (Heb je Skyfall gezien? Met dat huis in die laatste scenes? Wat een indruk heeft dat op mij gemaakt! Ik kan die scene wel tien keer terugzien. Wat ik ook heb gedaan, trouwens. Maar die sfeer, dus.) In het echt was Radio Kootwijk de plek waar de eerste (Nederlandse) radiosignalen de wereld in werden gezonden. Door dat midden op de Veluwe te doen, hadden de signalen het minst te lijden van ruis van omliggende bebouwing. Tegenwoordig heeft de locatie vooral te lijden aan een gebrek aan toiletten (haha), zoals je ook in Hanke’s prachtpost over onze dag kan lezen.

A new batch of analogue photos for you guys today. I took these analogue photos on a little trip with my friend Hanke, at a very pretty and bizarre location in The Netherlands called Radio Kootwijk. Back in the days, the first (Dutch) radio signals were sent from this particular building. I think, however, that this location would also work very well as the bad guy’s layer from a James Bond movie. (If you’ve seen the last scenes of Skyfall, you know what I mean!) The building is located at this particular plain because of the lack of cultivation around it. The only thing this beautiful location today lacks are toilets (haha!), as you can also read in Hanke’s beautiful post about our field trip.

Ray of light - Planet FurRay of light - Planet Fur
Het weer had een scala aan licht voor ons in petto. Zo vind ik de foto helemaal bovenaan bijna een schilderij, zo bijzonder is het kleurenpalet. Nu ik besmet ben met het analoge fotografie virus, begrijp ik nog beter waarom onze oude meesters zo’n fan waren van ons Nederlandse licht. Het werkt verslavend, de voldoening die het geeft als je dat licht hebt weten te vangen in je foto’s. Analoge foto’s hebben de x-factor, zogezegd. Wat grappig is, want zonder digitale fotografie had die x-factor niet kunnen ontstaan. Nog nooit postte ik zoveel foto’s tegelijk in een bericht en vond ik het spijtig dat ik er niet nog tien bij kon plaatsen. Hoe meer analoge foto’s ik maak, hoe gaver ik Hanke’s volledige overstap naar analoge fotografie vind. Wat leuk is het toch om dat gevoel te kunnen delen. En om er een hele dag over te kunnen praten.

Deze foto’s maakte ik met Ektar 100 films van Kodak. Ik ga nu experimenteren met Agfa Vista Plus films met een ISO van 400. Stiekem omdat ik een grotere korrel bijna nog mooier vind. Daarnaast zijn de films van Agfa onwaarschijnlijk goedkoop, dus ik ben erg benieuwd hoe die uit gaan pakken. Wordt vervolgd!

I’m so happy I managed to capture the beautiful Dutch light on these images. It’s kind of addictive, the taking and waiting for that one good photo. That is probably why analoge pictures have the x-factor to me. A factor that, funny enough, could not exist without digital photography. There’s nothing better than to share this feeling with a like-minded person like Hanke. Ten years ago I never expected that I could fill a whole day just talking about photography.

I shot these photos with Ektar 100 by Kodak. For my next photos I’m gonna use Agfa Vista Plus films, with an ISO of 400. Secretly because I particularly love a bigger grain in my images. On top of that, Agfa films are extremely cheap, so I’m curious how they’ll turn out. To be continued!

Ray of light - Planet Fur
Ray of light - Planet Fur
Ray of light - Planet Fur
Vijf mensen wakkerde mijn liefde voor analoge fotografie aan. Hun (analoge) foto’s zijn zo mooi dat je ze niet mag missen (als je dat al niet deed): Hanke, Danique, Nikki, Iris en Anki. Deze films zijn ontwikkeld door Carmencita Film Lab.

These five people sparked my love for lomography. Definitely check out their work if you haven’t already: Hanke, Danique, Nikki, Iris and Anki. Films developed by Carmencita Film Lab.

Ray of light - Planet Fur
Ray of light - Planet FurRay of light - Planet Fur

Fur real friends on film

/6 Reacties/in , /door

Fur real friends on film - Planet Fur
Fur real friends on film - Planet Fur
Ik heb ontzettend veel plezier met mijn vader’s oude Canon. Deze foto’s (ontwikkeld door het geweldige Carmencita Film Lab) maken me zo blij, dat ik er weken op teren kan. Daarnaast ben ik verrast dat al deze foto’s scherp zijn geworden, aangezien dieren meestal niet mee willen werken aan stil zitten (daarom hou ik ook zo van ze). Vooral de oranje vriendjes (bovenaan) hebben mijn hart gestolen. (Die linker woont in de Hortus in Utrecht en ik hoop niet dat dat boompje een zeldzame exoot is, want zijn bast is volledig afgekrabt door voormelde oranje onverlaat.) Bekijk hier en hier meer van mijn favoriete analoge foto’s.

Er zijn vijf vrouwen die mijn liefde voor analoge fotografie hebben aangewakkerd en wiens (analoge) foto’s zo mooi zijn dat je ze niet mag missen (als je dat al niet deed): Hanke, Danique, Nikki, Iris en Anki.

I’ve had so much fun with my dad’s old Canon the last couple of months and these photos (developed by the lovely people of Carmencita Film Lab) make me walk on sunshine. My favourite subjects are furry and feathered friends and I’m pretty stoked these all turned out sharp, since most of these creatures don’t do posing nor sitting still. Check out a couple of my other favourite photos here and here.

There are five women who sparked my love for lomography and whos photos you should definitely check out if you haven’t already: Hanke, Danique, Nikki, Iris and Anki.

Fur real friends on film - Planet Fur
Fur real friends on film - Planet Fur

Instant love

/5 Reacties/in , /door

Instant love
Instant love - Dicky Bird

Door de enorme voorraad Fuji Instax films (die ik voor een prikje op Marktplaats kocht) en mijn enorme ongeduld zijn mijn Polaroid camera en ik de beste match op analoge fotografie gebied. Eigenlijk zijn die minuten die ik moet wachten tot de film zich ontwikkeld heeft al te lang voor me, mede doordat mijn Instax nog altijd verrassingen (positief en negatief) voor me in petto heeft. De Fuji Instax heeft een eenvoudige lens waardoor goed licht cruciaal is en omdat objectief en zoeker een stukje uit elkaar liggen (parallax) is de uitsnede die ik door mijn zoeker zie niet de uitsnede op de daadwerkelijke foto. De vroege lente van dit jaar leverde echter de perfecte omstandigheden voor goede Polaroids: prachtig licht en lang bloeiende bloesem. Ik kan inmiddels een kaart uittekenen van alle Magnolia’s, Prunussen en andere bloesem bloeiende bomen in de regio. (En daarnaast word ik waarschijnlijk versleten voor dorpsgek door een aantal plaatsgenoten nu, maar ach.)

Over instant liefde gesproken, ik kocht het klokje ontworpen door Scholten en Baijings voor Ikea voor mezelf. Als Ikea beursgenoteerd was, zou hun aandeel enorm gestegen zijn dit eerste kwartaal, met al die heerlijkheden in hun collectie. Ik kan inmiddels geen Ikea meer zien en mijn Family Card ligt ergens in een la na te smeulen na al die koppen koffie voor een euro, dus voor mijn eigen gemoedsrust hoop ik dat Ikea het voorlopig weer even rustig aandoen met het ontwerpen van nieuwe producten.

Because of the stash of Fuji Instax films that I once bought on the internet for less than nothing and because I’m a very Impatient Person, me and my Polaroid Camera are a match made in analogue heaven. But even those few minutes I have to wait for the image to appear on the film are often too much of a wait for me. Not only because I’m impatient, also because the result on the picture still always surprises me (both in a postitive and negative way). The Fuji Instax’ lens is pretty plain, so it’s crucial to take pictures with (preferably) a huge amount of light. On top of that, the viewfinder is next to the lens (parallax error), so the subject my eye sees through the lens isn’t the exact excision that will appear on the film. 2014’s very early Spring delivered the perfect circumstances for (good) Polaroid photography though, not only because of last weeks bright blue skies, but also for its beautiful blossoming trees. (Not only I can now draw a map of all the blossoming trees in our neighbourhood, my neighbours will definitely think of me now as that crazy pregnant Polaroid lady…ah well.)

Speaking of instant love, I indulged myself with the cute little clock designed by Scholten and Baijings for the new Ikea PS collection. If Ikea was stock market listed, their price would have gone through the roof with all that devine Brakig and PS stuff they stocked their shops with over the last few months. I have seen so many Ikeas from the inside recently, that I can draw a map of those as well. For my own piece of mind, I hope they now take a small break from stocking new fabulous interior items. Before I really turn into that crazy pregnant lady.

Instant love - Scholten en Baijings Ikea PS