Berichten

Fifi


Ik heb er al weleens over geschreven in mijn column voor het AD: ik heb een kringloop bucketlist. Daarop staan zaken die ik Heel Graag een keer wil vinden, maar waarvan ik tevens weet dat dat waarschijnlijk nooit gaat gebeuren (al is het wel gelukt met een vintage Moomin speelhuis, lees hier maar eens).


Toen ik jaren geleden (het huis van) Martine voor het eerst bezocht, werd ik verliefd op haar huisdier Fifi. Fifi is geen kat ofzo (sowieso vind je die niet bij de kringloop), maar een hondje van keramiek dat feitelijk mooi is van lelijkheid. (Al zullen de meningen daarover verdeeld zijn.) Hoe dan ook, ik wilde sinds ik ooit die ene blik op Fifi wierp, ook een Fifi vinden. En daarom kwam ze met stip op één op mijn kringloop bucketlist te staan. Waar ze na al die jaren nog steeds stond, want Fifi’s blijken nogal schaars te zijn, in de wereld in het algemeen.


Een tijdje geleden opende Martine sinds lange tijd weer haar Instagram verkoopaccount. Alwaar ze ook afscheid nam van Fifi. Kringloop bucketlist of niet, ik ga dan niet puristisch lopen zitten te staan te doen en vasthouden aan het voornemen om zelf een Fifi te vinden. Ik had namelijk toch allang ondervonden dat dat een kansloze missie was. Dus adopteerde ik Fifi. Martine blij dat Fifi in een (zeer) liefdevol huis terecht kwam en Molly blij dat zij niet meer de enige in huis is die de hele dag met haar tong uit haar mond rondloopt. Wat overigens geweldige beeldrijm oplevert:


Eind goed, al goed.

About our new pet Fifi, a ceramic dog I adopted from my friend Martine.

Kauniste x Molly


In maart van dit jaar was ik nota bene in Helsinki, waar ik me verheugde op een bezoek aan de winkel Kauniste in het Design District. Helaas, ze waren net die week de winkel aan het verbouwen. Ik kon niet eens smachtend naar binnen turen, zoals je weleens doet om jezelf nog meer te kwellen als je omgereden bent voor een bepaalde winkel die vervolgens dicht blijkt te zijn. Het pand was een bouwput en er was geen product uit de prachtige collectie te zien. Jammer dat het niet gelukt was, einde doei! zouden Kabouter Wesley en Kakhiel zeggen. 

Gelukkig mocht ik van het universum in de rewind, want recent benaderde Kauniste mij voor een samenwerking op dit blog. Je zou bijna gaan denken dat het voorbestemd was! Ik zei natuurlijk ‘ja’, stuurde een lijstje met mijn favoriete items uit hun webwinkel toe (dat was nogal een lang lijstje) om vervolgens bijna het complete lijstje opgestuurd te krijgen met zelfs nog excuses dat dat ene plaid uit de lijst niet meegezonden was omdat ze daar maar één sample van in huis hadden. Waarop ik me afvroeg hoe je ‘ik heb het schaamrood op mijn kaken staan’ vertaalt naar het Fins, want niet het plunderen van hun halve collectie of ordinaire hebberigheid, maar slechts een ongebreideld enthousiasme over hun merk lag ten grondslag aan dat lange lijstje. Zo zie je maar dat Babylonische spraakverwarringen ook gewoon via e-mail kunnen ontstaan, met alle (in dit geval prettige, verjaardagsgevoel oproepende) gevolgen van dien.

About this fabulous collaboration with one of my favourite Finnish brands Kauniste and a little about this photoshoot with my favourite furry model Molly (who of course didn’t want to model but just wanted to nap in her vintage doll carriage and be left alone.)


Hoe dan ook, ik en mijn favoriete, super eigengereide fotomodel togen aan het werk om al dat moois te fotograferen. Helaas wil Molly best op een lekker zacht dekentje poseren, maar niet als het op een wiebelig kussen ligt. Of als ze het niet zelf bedacht heeft. Of als dat plaid over een stoel met gaatjes gedrapeerd is, want dan moet ze steeds uitkijken dat haar (inmiddels weer) dikke prakpootjes niet door de gaatjes van de zitting zakken. Daarbij laat Molly momenteel een constant spoor, of beter gezegd een stofwolk, van kattenhaar achter op álles, dus het kwam er deze fotosessie op neer dat ik vooral bezig was om Molly te paaien om een dutje te doen op één van die prachtige Kauniste producten om daarna alles weer kattenhaarvrij te moeten maken, terwijl zij ondertussen alweer nuffig in haar poppenwagentje zat (gisterenavond vergiste ze zich en sprong ze in het poppenwagentje van Jet waarmee ze bijna een mini clash of the titans ontketende). Overigens is Molly, zoals jullie merken weer helemaal haar oude opdringerige eigenwijze zelf, na haar near death experience afgelopen zomer.


Kauniste betekent zoveel als ‘mooi maken’ in het Fins en oi, en óf hun producten je huis mooi maken. Het blauwe plaid met huisjes bijvoorbeeld, is ontworpen door één van mijn favoriete Finse ontwerpers Hanna Konola en net zo zacht, zo niet zachter dan Molly zelf. Voor de rest ben ik verliefd op het vogelkussen (vooral op die ene dikke vogel rechts die op zijn kop staat en zijn vleugels in de lucht steekt – humor!), had ik het kussen met strepen al tijden op mijn verlanglijstje staan (ook door Hanna Konola trouwens) en dan zwijg ik nog over het Mökkilä kussen (Mökkilä betekent ‘dorpje met huisjes’ – is dat een pleonasme?) dat me direct aan Scandinavië – mijn ultieme happy place – doet denken.


Kauniste lanceerde een splinternieuwe wintercollectie die je nu bewonderen – en beter nog – bestellen kan! Voor als je al dan niet op zoek bent naar zoiets zachts als Molly, maar dan zonder het gemiauw, geprak, eigenwijze gedrag of een dagelijks terugkerend rondje huis stofzuigen. Speaking of the devil: die ligt, as we speak, super fotogeniek en heel diep te slapen bovenop mijn nieuwe blauwe Kauniste plaid. Dat doet ze uiteraard wél als het haar eigen idee is.