Berichten

“Blauw kan mij zowel inspireren als vervelen” – interview met illustrator Loes van Oosten

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Loes van Oosten bewandelde een lang en moeilijk pad voordat ze haar grote creatieve droom kon najagen. Een lang revalidatieproces en het werken aan gedetailleerde stempels en paper cuts hielpen haar er bovenop te komen en gaven haar de kracht om het roer om te gooien. En dat terwijl haar liefde voor het papiersnijden geboren werd uit frustratie. Kan iemands verhaal beter bij ons thema passen? Wat ons betreft niet. Daarbij houden wij van Loes’ frisse en gestileerde werk. Hoog tijd voor een interview!

Tekst – Marlous Snijder
Foto’s – Loes van Oosten

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Loes in het superkort?
Ik ben Loes van Oosten, 42 jaar. Samen met mijn lief Koen en onze jongens Teun (8) en Klaas (4) woon ik in Den Haag vlak bij het strand.

Wat doe je precies?
Sinds april 2015 ben ik zelfstandig illustrator en vormgever. Ik heb een liefde voor papier en inkt en laat me inspireren door het alledaagse en de natuur. Mijn onderwerpen bestudeer ik als een bioloog en ik vind het avontuurlijk om nieuwe beelden te creëren. Voor het maken van mijn illustraties maak ik gebruik van verschillende ambachtelijke technieken, zoals het snijden van papier, zeefdruk, handgemaakte stempels, linoleumsneden en lijntekeningen met een kroontjespen. Naast het maken van illustraties in opdracht voor zowel bedrijven als particulieren maak ik surface patterns en verkoop ik mijn vrije werk en kaarten in winkels en ateliers. In de weekenden geef ik creatieve workshops waarbij ik mijn kennis en enthousiasme voor ambachtelijke technieken deel.

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Wat is je creatieve achtergrond?
MTS voor Mode en Kleding (kleermaker) en de Design Academy (concept en product vormgever).

Ben je altijd bezig geweest met het maken en creëren van dingen?
Ik ben eigenlijk mijn hele leven al creatief. Tijdens de les handwerken op de basisschool kon ik echt mijn ei kwijt en kwam ik tot bloei. Thuis vond ik het heerlijk om alleen in mijn kamertje met de radio aan te knutselen. Van een bol wol maakte ik een plattegrond van een huis op de vloerbedekking voor mijn poppen, van doosjes meubels en van oude kleding dekentjes en kleertjes.

Je werk is prachtig: figuratief maar strak. Zijn er bepaalde kunststromen of perioden die je inspireren?
Dank je! Voor mijn illustraties streef ik naar een helder, eenvoudig en gestileerd beeld in mooie kleuren. Ik heb een liefde voor de vormentaal en het kleurgebruik uit de jaren ’50, voor de gestileerde natuurvormen uit de art nouveau en voor Scandinavisch design uit de jaren ’50 en ’60.

 Loes van Oosten - Oh Marie!
2014 was een cruciaal jaar voor je. Zou je daar meer over willen vertellen?
In 2013 en 2014 ben ik heel erg ziek geweest. Ik was psychisch en lichamelijk uitgeput en was tot niets meer in staat. Negen jaar geleden kreeg ik tijdens mijn eerste zwangerschap hevige bekkeninstabiliteit. Vanaf dat moment ben ik in de overlevingsstand gegaan. De zorg voor de kinderen, gebrek aan slaap, werk en een zwaar revalidatie traject zorgden ervoor dat ik vastliep.

Vanaf dat moment heb ik een reis gemaakt van mijn hoofd naar mijn hart en ben ik op zoek gegaan naar mijn drijfveren en talenten. Ik kwam er achter dat ik hooggevoelig ben (ik dacht dat iedereen zo was) en wat dat voor mij betekent. In mijn geval betekent het dat ik rust en stilte nodig om goed te kunnen functioneren. Daarnaast werd tijdens deze periode voor mij bevestigd dat ik een hoge esthetische drijfveer heb en geïnteresseerd ben in andere mensen. Om weer bij mijn gevoel te komen, ben ik begonnen met het maken van handgemaakte stempels en gedetailleerde paper cuts. Op 1 januari 2014 ben ik mijn werk gaan delen met de mensen om mij heen en op social media. Ik kreeg veel positieve reacties, mijn zelfvertrouwen groeide en heel langzaam ontstond het idee om voor mezelf te beginnen. In april 2015 ben ik gestart als zelfstandig illustrator en vormgever. Ik voelde dat ik er klaar voor was om creatief te gaan ondernemen.

Heeft het scheppen je geholpen om door deze periode heen te komen?
Het geconcentreerd werken aan een paper cut, stempel of gedetailleerde pentekening ervaar ik als creatief mediteren. Het helpt mij om heel dicht bij mijn gevoel te komen en niet te denken, maar te doen.

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Wat is de beste tip die je ooit van iemand kreeg?
Stop met denken en begin vandaag, het hoeft niet perfect te zijn. Sindsdien heb ik zelfs een mantra die ik herhaal als ik vastloop: ‘geloof in je talent, blijf in je kracht, deel je enthousiasme voor het maken en geniet van dit creatieve avontuur.’

Wanneer kwam je op het idee om paper cuts te maken van je illustraties?
Mijn eerste paper cut is geboren uit frustratie. Negen jaar geleden was ik zwanger van mijn oudste zoon, ik had een knuffel voor hem gemaakt en wilde er een kaartje bij maken. Adobe Illustrator beheerste ik toen nog niet, dus heb ik een tekening gemaakt, die uitgesneden, de volle vorm ingescand en omgezet in een digitaal bestand. Het snijden van papier begon dus functioneel en al doende kwam ik erachter dat ik steeds kleiner kon snijden en het fijn vond om zo geconcentreerd te werken.

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Wat betekent de kleur blauw voor je?
Blauw kan mij zowel inspireren als vervelen. Blauwen die mij inspireren zijn vergrijsd blauw, groen blauw, indigo en paars blauw. De volle blauwen vind ik saai! Mijn afstudeerproject op de Design Academy was een winkelconcept gebaseerd op de fysische en psychologische werking van kleur op de mens. Dit vind ik nog steeds heel interessant!  Het kiezen van de juiste kleur is daarom ook heel belangrijk in mijn werk.

Wat kan jou altijd opvrolijken?
Zonnestralen en een goede latte macchiato.

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Waar kunnen we meer over je lezen en je werk zien?
Ik deel mijn creatieve avonturen dagelijks op Instagram en Facebook.
Op mijn website vind je meer informatie over mijn workshops en verkooppunten!

The Addams Family wallpaper ontworpen door Studio Sacre Bleu

Gratis download wallpaper Gradi Nitert
Gradi’s werk past geweldig past bij de sfeer van de Addams Family: het heeft een zweem van vervlogen jaren, maar is niet oubollig, het is donker, maar niet duister, het heeft humor maar is niet kolderiek en het neemt je in mee naar een wereld die alleen bestaat in je dromen. Gradi ontwierp speciaal voor Oh Marie! (en voor jouw mobiele apparaten) deze geweldige wallpaper. We vroegen haar waarom het surrealisme haar zo inspireert, over dromen, over haar katten, over het kunstenaarschap en over blah-dagen.

Naam: Gradi Nitert
Leeftijd: 28
Huidige missie: missie 232.5: Zoektocht ‘Beste Uit Werk & Zelf’ // bestemming onbekend.

Hoe zou je jezelf in een zin beschrijven?
Een verdwaalde retro futuristische ontdekkingsreiziger in eigen geest.

Heb je altijd iets gehad met het surrealistische?
Ja dat heb ik altijd al gehad. Ik liet me bijvoorbeeld inspireren door M.C. Escher of Hieronymus Bosch. Maar ook door Rien Poortvliet, die doorgaans hele realistische en prachtige tekeningen maakt, maar dan vooral zijn kabouterboeken. Hele boekwerken over hoe zo’n niet-bestaand wezen zou kunnen leven. Hoe ze woonden, aten, leefden, jaagden…met rassen, vijanden, welke vakantiewagens ze gebruikten. Nog steeds boeit me dat enorm, een encyclopedie over een wereld die niet bestaat. Je herkent het als echt, maar het klopt niet. Het zou waar kunnen zijn, maar het bestaat niet. Net als dromen, waar ik ook enorm veel inspiratie uit haal.

Als klein meisje schiep ik al “wereldjes” waar ik en anderen vervreemding en verwondering konden vinden, vaak met verstopte grapjes. Of het nu in mijn beeldend werk is of in ruimtes, ik wil altijd graag een bepaalde sfeer creëren waarin iemand zich prettig voelt en waar hij steeds iets nieuws kan ontdekken. Ik vind het zelf heel erg prettig om uit de realiteit te stappen en in een andere te kruipen. Om een nieuwe wereld te scheppen. Binnen het surrealisme kan ik dit doen tot in het oneindige, maar daarbij tevens een soort verbondenheid behouden.

Collage, illustratie, ets of schilderen? Welke kies je en waarom?
Ai, dat is net als kiezen tussen je kinderen. Of je katten in mijn geval. Schilderen geeft mij een bepaalde vrijheid in het creëren die ik nergens anders vind. Omdat het handwerk is, het gevoel van de verf, de kwast, snel en groot, klein en fijntjes, het spelen daarmee…dat maakt denk ik dat ik vaker voor schilderen kies dan een andere vorm.

Hoe vertaal je hetgeen dat je inspireert naar je werk?
Vaak probeer ik te achterhalen wat hetgeen is dat me inspireert uit iets, maar dat is in de meeste gevallen niet te vangen. Het zijn heel uiteenlopende dingen als ik zo naar mijn verzameling kijk. (Al zit er overal wel een nostalgisch sausje overheen).

Het zit hem denk ik meer in gevoel, dat iets me prettig laat voelen en dat ik in dat gevoel beelden ga maken. Daarom vind ik geluid zo fascinerend, je kan van geluid direct beeld maken dat nog niet bestaat, waar je bij het scheppen van een nieuw beeld altijd iets maakt dat geïnspireerd is op bestaand beeld. Maar of het nou geluid of beeld is, ik omring me ermee en kom daarmee in een soort sfeer of gevoel, waar ik vervolgens beeld mee maak.

Wat is het meest favoriete object in je atelier? Naast je katten natuurlijk!
Ik heb twee enorme (lieve) tutta’s thuis. Maar naast katten heb ik ook een enorme verzameling spullen. Het is onder controle, maar dat is ook weleens anders geweest (en tevens het onderwerp van mijn afstudeerscriptie.)

Mijn verzameling van plaatjes, fijne boeken, papier (heel.veel.papier) maar ook “oude meuk” zoals velen het noemen is een groot rariteitenkabinet waar ik inkruip als ik aan het werk ga. Maar mijn aller- aller- allerlievelings van dit moment zijn de twee plakboeken die ik heb gevonden op een rommelmarkt waar hele mooie prenten en platen in staan.

Nu we het toch over je katten hebben: wat is hun grappigste eigenschap?
Ze zijn allebei zo verschillend, dat geeft vaak al hilarische situaties. Jari “de dikke” is een beetje dom, snurkt heel hard en wil alleen maar aaisels van iedereen die bestaat. En Dino “de diva” wil alle aandacht en ligt het liefst in mijn nek. Zij wil ook van ieder mens aaisels en aandacht. Of…oh nee toch niet. Toch wel. Toch niet. Nee. Niet.

Hoe ziet een normale werkdag er voor jou uit?
Eigenlijk heb ik geen normale werkdag. Geen dag is hetzelfde. Dat is heel fijn maar soms vraag ik me af of iets meer structuur in de dagen beter voor me zou zijn.

Deels werk ik bij een hele leuke koffiebar in Zwolle, maar niet op vaste tijden of dagen en als ik niet met mijn neus tussen de kopjes en taart zit begin ik vaak de dag thuis alsnog met koffie. Met een kat op schoot even de mailbox bekijken, een broodje eten en even een rondje internet. Dan omring ik me met een verzameling inspiratievoer, zet ik fijne muziek op (of nog liever een film met fijne muziek: sommige films heb ik al twintig keer beluisterd maar nog nooit goed gezien) en ga ik beelden maken. Halverwege de dag probeer ik altijd een stukje te lopen om even afstand te nemen en een frisse neus en fris hoofd te halen. Soms lukt dat, maar soms ook niet. Dan zit ik te lekker in mijn werkflow. Tja, inspiratie werkt niet van 9 tot 5. Soms ben ik tot in de late of vroege uurtjes nog aan het werk.

En laat ik niet de dagen dat het niet lukt vergeten te benoemen, de blah-dagen. Die komen helaas ook regelmatig voor. Dan lukt het niet. Balen, maar dat hoort erbij.

Als je een lid van de Addams Familie was, wie zou je dan willen zijn en waarom?
Gomez, de heer des huizes. Naast dat hij er heel dandy uitziet – met snor – is hij nooit volwassen geworden. Een klungelig blij ei. Heel leuk.

Download hier de wallpapers met Gradi’s illustratie! Wil je alle downloads zien? Klik dan hier!
PC
Tablet
Smartphone

Gradi werkt onder de naam Studio Sacre Bleu. Bekijk haar werk op haar website hier. Of volg haar op Instagram!

Prints en sieraden met een fijne vleug jaren ’80

Emma Odenkirchen - Oh Marie!

De jaren ’80 brachten niet alleen maar zaken voort waarvan je nu alleen na waterboarding toegeeft dat je het mooi vindt. Huilen om je verloren liefde is alleen maar compleet op de tonen van ‘How am I supposed to live without you‘ van Michael Bolton. De prachtige patronen met grafische- en organische vormen in pastel- en neonkleuren komen uit de jaren ’80. De Memphis Group komt uit de jaren ’80. En, Emma Odenkirchen komt ook uit de jaren ’80!

Laatstgenoemde is de ontwerpster van de geweldige sieraden en prints die je op deze foto’s ziet. We vroegen haar of het toeval of opzet is dat haar sieraden in Club Tropicana gedragen hadden kunnen worden. En nog wat andere zaken, natuurlijk.

Emma Odenkirchen - Oh Marie!
Hoi! Wie ben je en wat maak je precies?

Ik ben Emma Odenkirchen van Studioemmaodenkirchen! Ik ontwerp speelse, grafische, handmade kettingen en kleurrijke prints. Naast de dingen die ik ontwerp voor Studioemmaodenkirchen, ontwerp ik ook prints en sieraden in opdracht. Ik werk vanuit mijn atelier aan huis in Zwolle.

Je werk heeft dat fijne jaren ’80 sfeertje. Verbeelden wij dat ons, of heb je iets met dat decennium?
Ik ben in ’88 geboren, dus ja! Wat ik maak is echter niet echt als retro bedoeld. Ik ben juist altijd op zoek naar nieuwe vormen, kleuren, composities en combinaties. Het klopt wel dat mijn kleur en vormgebruik, de patronen en prints die ik maak wel ietwat jaren ’80 aan kunnen doen. Die vergelijking vind ik helemaal niet erg. Vormgeving uit de jaren ’80 is prachtig: kleurrijk en grafisch.
Emma Odenkirchen - Oh Marie!
Emma Odenkirchen - Oh Marie!
Waardoor word je geïnspireerd en hoe vertaal je die in de abstracties van jouw werk?
Het liefst genereer ik mijn eigen inspiratiebeelden in mijn schetsboek en door te experimenten. Maar ook: kleurcombinaties die ik tegenkom, screenshots van bijvoorbeeld een mooie film, foto’s die ik maak, stedentripjes (love Berlin!), lijnen en vormen die ik tegenkom op de gekste plekken, vintage DIY boeken, kringloopvondsten. Ik ga ook graag naar fourniturenzaken of ouderwetse ijzerhandels: allemaal kleine vormpjes, dingetjes, touwtjes, knoopjes, stukjes, schroefjes, klipjes…!

Emma Odenkirchen - Oh Marie!
Je schetsboeken en prints zien er heel erg freestyle (of los) uit. Wij weten uit ervaring dat niets wat makkelijk is makkelijk lijkt. Ontstaan je ontwerpen heel bewust en gaat er veel voorbereiding aan vooraf of ontstaan ze juist heel intuïtief?
Ik heb in de loop der jaren afgeleerd om te veel te verwachten en te veel van te voren te bedenken of te plannen. That spoils all the fun! Ik werk erg intuïtief. Ik heb een soort archief aangelegd met allerlei papierknipsels, materiaalexperimenten, zeefdrukken en handgemaakte  grafische patronen en prints. Ik gebruik de vormen en kleuren uit mijn schetsboeken en het materiaal uit mijn archief om mee te ontwerpen. Van tevoren bedenk ik vaak wel wat ik ga maken: een kaart of een print bijvoorbeeld. Ik probeer niet te veel na te denken over hoe het er uit moet komen te zien.

Het maken van de daadwerkelijke print is vooral veel inscannen, werken in illustrator (digital playtime), eindeloos kleurnuances proberen, schuiven met vormen, knippen, plakken. Totdat het ‘klopt’! (Weer een gevoelskwestie dus ;))
Emma Odenkirchen - Oh Marie!
Emma Odenkirchen - Oh Marie!
Wat is jouw favoriete item in je atelier?

Mijn guilty pleasure glitterhoekje! Een lichtelijk hysterische hoek boven mijn bureau met als topstuk de papier-maché toekan die ik kreeg van een lief vriendinnetje. Daar word ik gewoon heel erg vrolijk van.

Emma Odenkirchen - Oh Marie!

Wat is je favoriete zomerherinnering?
Dat is de Summer of love, want in juni 2008 ontmoette ik mijn huidige vriendje! We zijn de hele zomer samen geweest in Groningen, waar we allebei woonden destijds. Zwemmen bij de Hoornse plas, picknicken in het Noorderplantsoen, festivalletjes bezoeken, uitslapen in mijn éénpersoonsbedje in mijn mega kleine studentenkamer, terrasjes doen, luieren in de zon. In die zomer besloot ik trouwens ook te stoppen met mijn studie psychologie en het over een andere boeg te gooien: de kunstacademie. Good stuff!

Trainingspak of klittebandschoenen?
Klittenbandschoenen! Maar dan wel witte met lampjes!

Emma Odenkirchen - Oh Marie!Emma Odenkirchen - Oh Marie!
Emma ontwierp speciaal voor De Groene Meisjes vier prachtige wallpapers voor je desktop. Hieronder zie je er één van. Je kan ze alle vier downloaden op Emma’s website. En bezoek natuurlijk haar webshop of bekijk hier haar Instagramaccount.

Emma Odenkirchen - Oh Marie!
Interview en tekst: Marlous Snijder
Foto’s: Emma Odenkirchen

Wollige zaken met Marloes Pieper

Wollige zaken met Marloes Pieper
Marloes is 23 lentes jong, complexe-bouwsel-expert en all-round enthousiasteling. Daar houden we van. Op haar blog troffen we alles aan wat bij ons thema ’tribe’ past: moderne plantenhangers, een zelfgelast terrarium én geweefde wandkleedjes.

We spraken met Marloes over wollige onderwerpen zoals akoestiek, een ruimte voor dementerende oude van dagen en, natuurlijk, weven!

Wollige zaken met Marloes Pieper

Vertel eens iets over jezelf, je studeert bouwkunde?

Ja, ik studeer in Delft en ben net begonnen met afstuderen! De richting waarin ik afstudeer heet Architecture of the Interior. Dit betekent niet dat ik interieur architect wordt, maar met een net wat ander perspectief complete gebouwen ontwerp. Veel ontwerpen beginnen vaak met het analyseren van een hele grote context. Het land waarin gebouwd gaat worden wordt als eerste bekeken, daarna de desbetreffende stad, buurt, straat, het ontwerp zelf en als allerlaatste komt dan de binnenkant. Als je op deze manier ontwerpt krijg je vaak een generiek en niet goed toegespitst interieur.

Ik probeer dit om te draaien en begin bij het begrijpen van de doelgroep waarvoor ik ontwerp. Hoe ziet hun dagelijks leven eruit? Van welke dingen houden ze? Wat voor activiteiten horen daarbij? Hoe zouden de meest optimale ruimtes voor deze activiteiten eruit zien? En zo begin je met het vormen van een binnenruimte waar de doelgroep een hele specifieke invloed op heeft. Daarna kijk je naar de buitenkant en hoe je het ontwerp kan laten aarden in de bestaande omgeving. Deze benadering werkt vooral heel goed voor speciale doelgroepen zoals ouderen, mensen met een bepaalde ziekte of bijvoorbeeld kinderen. Ik vind dit een hele inspirerende richting omdat het zo maatschappelijk betrokken en actueel is.

Als afstudeerproject ga ik waarschijnlijk een kliniek voor dementerende ouderen ontwerpen. Een beetje wollig en suf hoor ik je denken? Nou, echt niet! Het is heel erg interessant om na te denken over wat voor soort ruimtes deze mensen een gevoel van veiligheid en rust kunnen geven. Denk bijvoorbeeld aan het hoe bepaalde kleuren of lichtinvallen, toegang tot een weelderige tuin of het gebruik van speciale materialen een effect kunnen hebben op hun herinneringen en gemoedstoestand. Juist dit soort kwetsbare doelgroepen verdienen het om in een bijzondere omgeving te leven, waar niet is gebouwd op basis van efficiëntie maar op basis van zorg.

Naast mijn studie dans ik veel – van ballet tot hiphop – en steek ik veel tijd in mijn geliefde huisje waar ik samen met mijn vriend woon. Elke dag een potje of een plantje anders neerzetten…nieuwe kleine composities maken vind ik geweldig. Ook vinden we het beiden leuk om bezig te zijn met het zelf maken van meubels of decoratieve dingen. Zo laste mijn vriend ooit een geweldig terrarium in elkaar en probeer ik, met bijvoorbeeld het weven, af en toe wat nieuwe dingen voor aan de muur te maken.

Wollige zaken met Marloes Pieper
Dus je weeft! Was je toe aan iets stressreducerends?

Ik heb een hele lange lijst van allemaal kleine creatieve projecten die ik nog wil uitproberen. Vaak gaat het om spontane ideeën en haal ik genoeg voldoening uit een enkel project, weven is echter een blijvertje gebleken! Het is zeker stressreducerend. De simpele en herhalende handelingen zorgen ervoor dat je op een hele rustige en systematische manier werkt. Toen ik begon had ik heel snel even een simpel weefraam in elkaar gezet met wat latjes en spijkertjes, maar hij doet het nog steeds prima! Je hebt echt niet veel nodig namelijk, sommige mensen gebruiken zelfs alleen maar een kartonnetje om hun draad over te spannen. Ik zou nog wel eens een heel erg groot werk willen maken maar daarvoor zal ik wel eerst een nieuw raam moeten bouwen.

Zo’n weefwerk ziet er verdorie behoorlijk ingewikkeld uit. Is dat het ook? En heb je nog tips of trucs voor ons als leken?

Simpele handelingen met een groots effect, dat is weven. Laat je dus vooral niet afschrikken! Er zijn talloze filmpjes op het internet te vinden over hoe je verschillende technieken en knopen maakt. De basis van het boven-onder-boven-onder-steken is echter doodsimpel. De truc is om met kleurvlakken en verschillende texturen te werken. Hele pluizige en dikke wol geeft een bollend effect tegen een normale draad die plat zal lijken. Ze zijn op dezelfde manier geweven maar het ziet er totaal anders uit!

Wollige zaken met Marloes Pieper
Wollige zaken met Marloes Pieper
Stel, je hebt even geen weef-mojo, waar haal je de inspiratie vandaan? Heb je voorbeelden of weef-idolen?

Instagram en Pinterest zijn echt mijn grootste inspiratiebronnen. Als je op hashtags zoals ‘weaving’ of ‘woven wall hanging’ zoekt krijgt je een overvloed van mooie beelden. Ik heb niet echt idolen, maar het werk van bijvoorbeeld Robert Dougherty and Janelle Pietrzak van studio All Roads vind ik geweldig. Zij brengen het echt tot een kunstniveau, zo mooi. Hoe geweldig zou het zijn om een muurstatement te maken met een enorm weefwerk!

Hangen jouw weefwerken later in gebouwen die jij ontworpen hebt?

Haha, wat een leuke vraag! Ik heb er nog nooit zo over nagedacht maar als ik er nu aan denk lijkt het me wel wat! Textiel werkt geweldig goed voor de akoestiek van grote ruimtes. Ik stel me meteen een grote hoge openbare hal voor, van bijvoorbeeld een bibliotheek, of stadhuis, waar wit de overheersende kleur is en vooral gladde en strakke materialen zijn gebruikt. En dan één van de rechte muren, van boven naar beneden zo’n acht meter hoog, helemaal bedekt met het kleurspektakel van een weefwerk. Een weefwerk van allerlei verschillende stoffen, wollen en texturen die de stadsplattegrond uitbeeldt. Ja! Cool!

Wollige zaken met Marloes Pieper
Wollige zaken met Marloes Pieper
Wat wil je zeggen tegen iedereen die weven vooral associeert met seventies zitkuilen en stoffige hoekjes in de kringloopwinkel?

Juist in onze strakke en schone interieurs van tegenwoordig kan textiel een subtiele zachtere kant toevoegen. Je hebt zelf helemaal de controle over hoe je werk eruit komt te zien, strakke geometrische patronen zijn bijvoorbeeld ook gemakkelijk te maken. De afwerking zegt ook veel over je werk. Kies bijvoorbeeld voor een metalen stang in plaats van een tak om je werk aan op te hangen en het geeft meteen een hele andere sfeer. Het ambachtelijke voelt wellicht een beetje oubollig, maar zodra het aan de muur hangt en je ziet hoe mooi het is, vergeet je alle bezwaren!

Marloes’ blog
en Instagram account.
Meer weefinspiratie op haar Pinterestbord.
Foto’s gemaakt door Marloes Pieper.