O wat was dat een fijn weekend.
Ik werkte in de tuin. Kocht Pioenrozen. Blies bellen (of nou ja, dat was meer voor de foto en geen doorslaand succes…) Kroelde met Molly. En natuurlijk met Jet. Fietste een rondje. Las een boek. Zat in de zon.
En deed verder helemaal niks. Behalve een paar foto’s maken dan.
We mochten binnenkijken bij Nikki, onze droomnomade uit onze recente stylingshoot. We spraken haar over haar bohemian interieur, over op de grond slapen, haar kringloopschatten en probeerden en passant haar lieve knuffel Yoko te aaien..wat om de drommel nog niet meeviel.
Samen met man Pablo en poes Yoko woont Nikki in het hartje van Utrecht, in een knus appartement onder de Dom. De ontwerpster en haar man woonden eerst in een donkere werfkelder en zijn nu meer dan blij met de ruimte en het licht van dit appartement. Nikki: “De werfkelder was donker en alle muren waren rond. Nu heeft ons huis grote ramen, maar belangrijker nog, alle muren zijn recht! Ik kan eindelijk ons huis inrichten zoals ik het wil.”
Seventies vibe
Het originele interieur bestaat uit vintage en tweedehands meubels, aangevuld met eigentijdse accessoires. “We laten ons vaak inspireren door de jaren ’60 en ’70. Qua muziek, kledingstijl en mindset.” Niet zo gek dus, dat het huis ook een seventies vibe met zich meebrengt. “Ik houd heel erg van houten vintage meubilair. Dat wissel ik wel af met moderne spulletjes, anders doet het al snel oubollig aan. Ik vind het vooral leuk om te fantaseren waar onze meubels eerder hebben gestaan. Wat hebben ze al meegemaakt? Omdat ze vroeger zijn gemaakt, zijn het nu unieke meubels. Maar ik heb ook het idee dat er toen met veel meer zorg en oog voor detail werd gewerkt. Hierdoor hebben we echt originele items, die je niet snel bij iemand anders in de kamer ziet staan.”
Slapen op de grond
Nikki speurt regelmatig tweedehandszaken af naar unieke items. Zo had ze al een tijdje een rotan stoel op haar lijstje staan. “Mijn pinterestbord stond er vol mee, maar vaak waren ze veel te duur. Uiteindelijk vond ik hem na lang zoeken bij een kringloopwinkel, voor maar €7! Maar soms beslis ik juist iets veel te snel. Zo heb ik ruim een half jaar geleden ons bed verkocht, omdat ik ‘m niet meer leuk vond. Maar ik wist helemaal nog niet waarmee ik het bed wilde vervangen. Nu slapen we al die tijd al op onze matrassen op de grond. Oeps!” Het interieur wordt eigen door de unieke vondsten, maar ook door items die hun persoonlijkheid uitstralen of herinneringen met zich meedragen. “Pablo werkt als muzikant. Het huis is dus gevuld met platen en allerlei muziekinstrumenten. Daarnaast heb ik ook twee rekjes van mijn opa, die hij zelf heeft gemaakt. Nu dient eentje als schoenenrek en de ander staat in de keuken met het koffiezetapparaat er op. Het is een mooie herinnering aan mijn opa.”
Planten sparen
Het eerste huis was zo donker dat geen plant in leven bleef. Gelukkig is dit appartement veel lichter, zodat Nikki eindelijk haar huis kan vullen met groen. “Sinds we hier wonen, heb ik denk ik elke week wel een plantje gekocht, omdat ze hier wel blijven leven. Ik droom ervan om ons huis langzamerhand te veranderen in een bewoonbare jungle. Ik blijf dus planten sparen! Daarnaast hebben we een heerlijk dakterras, waarvoor ik allerlei plannen heb. Ik wil bijvoorbeeld graag een moestuin aanleggen. Groente en fruit uit eigen tuin, hoe leuk is dat?”
Een museum in huis
Voor haar werk ontwerpt Nikki regelmatig kleding voor muzikanten en stylet ze fotoshoots. “Om bij te komen van mijn drukke leven, ben ik begonnen met weven. Op die manier kom ik weer helemaal tot rust. Daarnaast houden we erg van reizen. Voor 2016 staan de Verenigde Staten op de planning. Het lijkt me heerlijk om van alle reizen leuke spullen en souvenirs mee te nemen. Zo wordt ons huis een klein museum van ons leven. Ja, wij zitten hier echt helemaal op onze plek!”
Fotografie: Marlous Snijder, Oh Marie!
Tekst: Marije Hellenthal
Met dank aan Nikki van de Poel, Satellite June
Laatst zag ik een documentaire over Paul Smith. Ik hou erg van verhalen over beroemde ontwerpers. Over waar ze vandaan komen (vaak van scharrige zolderkamers, zonder geld, maar met bewonderenswaardig groot vertrouwen in hun product). Over hun ideeën over het besturen van hun bedrijf en het vinden van een balans tussen creativiteit en zakelijkheid. En omdat ze vaak uitspraken doen die ik dan weer in mijn achterhoofd kan opslaan. Ergens in de documentaire zegt Paul Smith over inspiratie: “Als je omgeving je niet inspireert, dan kijk je niet goed genoeg”. Een krantenfoto van de paus gaf hem het idee voor de foto’s van één van zijn eigen modecampagnes. Heel gaaf.
Ik ga dus eens even een week om me heen kijken, om dingen weer eens echt te zíen. Ja en óok om de eettafel te verven. Dat heeft boven alles een puur praktische reden: hij moet al jaren geschuurd worden, er komen afschuwelijke splinters vanaf (echt 112-waardige splinters, bijna boomstammen jonguh!). Het blad is echter loodzwaar en om dat hele gevaarte naar buiten te slepen om hem glad te schuren zagen we beiden niet echt zitten. Verven is dan een goede tweede optie. Dan kan Jet, als ze eenmaal aan tafel kan zitten, al die verf er weer lekker afketsen met haar servies en bestek. De foto linksboven maakte ik op de eerste laag verf. Zo wit is ie al. Ik heb plannen om mijn eigen draai aan dat wit te geven, want gewoon wit is zo voorspelbaar. Wie weet hoeveel inspiratie ik nog uit onverwachte hoek krijgen ga. Misschien toch eens een krantenabonnement afsluiten.
How a documentary about Paul Smith inspired me to look at things differently and that we are painting our dinner table. Not because it necessarily needed a different colour, but because the tabletop splinters terribly. The thing is extremely heavy and we don’t feel like carrying it outside to sand it. It’s not going to stay just white, I have plans of giving it some twist. ‘Cause, you know, mere white is just boring.
Taking a wee break from blogging, back next week!
