Berichten

“Blauw kan mij zowel inspireren als vervelen” – interview met illustrator Loes van Oosten

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Loes van Oosten bewandelde een lang en moeilijk pad voordat ze haar grote creatieve droom kon najagen. Een lang revalidatieproces en het werken aan gedetailleerde stempels en paper cuts hielpen haar er bovenop te komen en gaven haar de kracht om het roer om te gooien. En dat terwijl haar liefde voor het papiersnijden geboren werd uit frustratie. Kan iemands verhaal beter bij ons thema passen? Wat ons betreft niet. Daarbij houden wij van Loes’ frisse en gestileerde werk. Hoog tijd voor een interview!

Tekst – Marlous Snijder
Foto’s – Loes van Oosten

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Loes in het superkort?
Ik ben Loes van Oosten, 42 jaar. Samen met mijn lief Koen en onze jongens Teun (8) en Klaas (4) woon ik in Den Haag vlak bij het strand.

Wat doe je precies?
Sinds april 2015 ben ik zelfstandig illustrator en vormgever. Ik heb een liefde voor papier en inkt en laat me inspireren door het alledaagse en de natuur. Mijn onderwerpen bestudeer ik als een bioloog en ik vind het avontuurlijk om nieuwe beelden te creëren. Voor het maken van mijn illustraties maak ik gebruik van verschillende ambachtelijke technieken, zoals het snijden van papier, zeefdruk, handgemaakte stempels, linoleumsneden en lijntekeningen met een kroontjespen. Naast het maken van illustraties in opdracht voor zowel bedrijven als particulieren maak ik surface patterns en verkoop ik mijn vrije werk en kaarten in winkels en ateliers. In de weekenden geef ik creatieve workshops waarbij ik mijn kennis en enthousiasme voor ambachtelijke technieken deel.

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Wat is je creatieve achtergrond?
MTS voor Mode en Kleding (kleermaker) en de Design Academy (concept en product vormgever).

Ben je altijd bezig geweest met het maken en creëren van dingen?
Ik ben eigenlijk mijn hele leven al creatief. Tijdens de les handwerken op de basisschool kon ik echt mijn ei kwijt en kwam ik tot bloei. Thuis vond ik het heerlijk om alleen in mijn kamertje met de radio aan te knutselen. Van een bol wol maakte ik een plattegrond van een huis op de vloerbedekking voor mijn poppen, van doosjes meubels en van oude kleding dekentjes en kleertjes.

Je werk is prachtig: figuratief maar strak. Zijn er bepaalde kunststromen of perioden die je inspireren?
Dank je! Voor mijn illustraties streef ik naar een helder, eenvoudig en gestileerd beeld in mooie kleuren. Ik heb een liefde voor de vormentaal en het kleurgebruik uit de jaren ’50, voor de gestileerde natuurvormen uit de art nouveau en voor Scandinavisch design uit de jaren ’50 en ’60.

 Loes van Oosten - Oh Marie!
2014 was een cruciaal jaar voor je. Zou je daar meer over willen vertellen?
In 2013 en 2014 ben ik heel erg ziek geweest. Ik was psychisch en lichamelijk uitgeput en was tot niets meer in staat. Negen jaar geleden kreeg ik tijdens mijn eerste zwangerschap hevige bekkeninstabiliteit. Vanaf dat moment ben ik in de overlevingsstand gegaan. De zorg voor de kinderen, gebrek aan slaap, werk en een zwaar revalidatie traject zorgden ervoor dat ik vastliep.

Vanaf dat moment heb ik een reis gemaakt van mijn hoofd naar mijn hart en ben ik op zoek gegaan naar mijn drijfveren en talenten. Ik kwam er achter dat ik hooggevoelig ben (ik dacht dat iedereen zo was) en wat dat voor mij betekent. In mijn geval betekent het dat ik rust en stilte nodig om goed te kunnen functioneren. Daarnaast werd tijdens deze periode voor mij bevestigd dat ik een hoge esthetische drijfveer heb en geïnteresseerd ben in andere mensen. Om weer bij mijn gevoel te komen, ben ik begonnen met het maken van handgemaakte stempels en gedetailleerde paper cuts. Op 1 januari 2014 ben ik mijn werk gaan delen met de mensen om mij heen en op social media. Ik kreeg veel positieve reacties, mijn zelfvertrouwen groeide en heel langzaam ontstond het idee om voor mezelf te beginnen. In april 2015 ben ik gestart als zelfstandig illustrator en vormgever. Ik voelde dat ik er klaar voor was om creatief te gaan ondernemen.

Heeft het scheppen je geholpen om door deze periode heen te komen?
Het geconcentreerd werken aan een paper cut, stempel of gedetailleerde pentekening ervaar ik als creatief mediteren. Het helpt mij om heel dicht bij mijn gevoel te komen en niet te denken, maar te doen.

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Wat is de beste tip die je ooit van iemand kreeg?
Stop met denken en begin vandaag, het hoeft niet perfect te zijn. Sindsdien heb ik zelfs een mantra die ik herhaal als ik vastloop: ‘geloof in je talent, blijf in je kracht, deel je enthousiasme voor het maken en geniet van dit creatieve avontuur.’

Wanneer kwam je op het idee om paper cuts te maken van je illustraties?
Mijn eerste paper cut is geboren uit frustratie. Negen jaar geleden was ik zwanger van mijn oudste zoon, ik had een knuffel voor hem gemaakt en wilde er een kaartje bij maken. Adobe Illustrator beheerste ik toen nog niet, dus heb ik een tekening gemaakt, die uitgesneden, de volle vorm ingescand en omgezet in een digitaal bestand. Het snijden van papier begon dus functioneel en al doende kwam ik erachter dat ik steeds kleiner kon snijden en het fijn vond om zo geconcentreerd te werken.

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Wat betekent de kleur blauw voor je?
Blauw kan mij zowel inspireren als vervelen. Blauwen die mij inspireren zijn vergrijsd blauw, groen blauw, indigo en paars blauw. De volle blauwen vind ik saai! Mijn afstudeerproject op de Design Academy was een winkelconcept gebaseerd op de fysische en psychologische werking van kleur op de mens. Dit vind ik nog steeds heel interessant!  Het kiezen van de juiste kleur is daarom ook heel belangrijk in mijn werk.

Wat kan jou altijd opvrolijken?
Zonnestralen en een goede latte macchiato.

 Loes van Oosten - Oh Marie!
Waar kunnen we meer over je lezen en je werk zien?
Ik deel mijn creatieve avonturen dagelijks op Instagram en Facebook.
Op mijn website vind je meer informatie over mijn workshops en verkooppunten!

Natural History wallpaper ontworpen door Angels Trumpet

Angels Trumpet voor Oh Marie!
Wij denken dat Marlies van Angels-Trumpet een eeuw te laat is geboren. Of misschien wel twee. Wij kunnen ons haar in ieder geval wel voorstellen op een 19e eeuws schip op weg naar verre oorden om nog onontdekte, exotische planten en bloemen te documenteren.

Dat denken we niet zomaar. Kijk maar eens naar haar werk. Het doet niet onder voor het werk van wereldberoemde botanisten zoals Marianne North of Berthe Hoola van Nooten (niet te verwarren met haar zus Tuthola van Nooten ;). Alleen leefden die vrouwen in de 19e eeuw. Ziedaar ons bruggetje.

Als er dus íemand goed past bij ons nieuwe thema natural history, dan is het Marlies wel. Ze ontwierp drie prachtige wallpapers voor ons, een voor je desktop, een voor je tablet en een voor je smartphone. En we zouden Oh Marie! niet zijn, als we Marlies niet ook nog vroegen naar haar werk.

Hoi! Wie ben je precies?
Marlies Niemeijer, illustrator bij Angels-Trumpet.

Je hebt een tijd bij Piet Boon gewerkt, wat gaaf! Wat voor werk deed je daar precies?
Ik werkte op de styling afdeling als illustrator, ik heb het boek “Piet Boon styling by Karin Meyn” geillustreerd, maar maakte ook veel werk voor stylingprojecten. Bijvoorbeeld illustraties voor op een raam.

Ben je meer illustrator of stylist? Of van allebei een beetje?
Een illustrator, for sure. Tekenen heeft mijn passie. Mijn achtergrond in styling – ik ben afgestudeerd aan de Artemis Styling Academie – heeft echter wel een grote invloed gehad op mijn werk. Van mooie styling word ik warm.

Vertel eens, wat heb je met de bloemetjes en de bijtjes?
Haha, leuke vraagstelling :). Natuur blijft me verwonderen.

Je hebt een geweldig gedetailleerde stijl, jouw creaties lijken zo van het papier af te kunnen kruipen of vliegen. Is dat iets wat je veel hebt geoefend of kon je dat al en heb je het met de jaren verfijnd?
Alles wat ik maak wordt echt ‘Marlies’. Hoewel ik in mijn werk wel heel nauwkeurig kijk wat de wensen zijn van mijn klant. Tekenen is altijd oefenen/verfijnen. Het beste advies wat ik ooit kreeg was kill your darlings: een illustratie is zo ‘eigen’, het is soms moeilijk om opnieuw te beginnen/iets te veranderen. Toch maakt het vaak het werk beter.

Je krijgt een nieuwe opdracht, hoe ga je te werk? En doe je daar research voor?
Research is de helft van het werk. Uit een goed concept wordt goed werk geboren.

Welke illustratoren of kunstenaars bewonder je en waarom?
Mario Hugo. Vanwege zijn details, het surrealistische toch fotografische in zijn werk. En Dries van Noten vanwege zijn vermogen te combineren.

Als je moest kiezen, wat is dan de meest favoriete illustratie die je maakte?
Een serie van 9 posters voor Trésoar, een literair archief.

Droogbloemen of een boeket op tafel?
Droogbloemen aan de muur, het boeket op tafel.

Wat is je droomproject?
Een project maak je tot je droomproject.

Download hier de wallpapers met Marlies’ illustratie!
PC
Tablet
Smartphone

De aaibare illustraties van Dana van der Bijl

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Deze hommel, getekend door Dana van der Bijl, leidde ons op Instagram naar haar aaibare, dromerige werk. We interviewden Dana, schepper van zachtheid op papier, over de natuur, de lente en haar lievelingsillustratie uit De Kleine Prins.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Naam: Dana van der Bijl
Leeftijd: 36 jaar
Huidige missie: Met heel veel enthousiasme ben ik aan het werk om van illustreren en ‘surface pattern design’ mijn beroep te maken. Van huis uit ben ik product designer, waar je je vooral bezighoudt met het driedimensionale. Het tweedimensionale vlak bevalt mij echter zo goed dat ik me hierop wil richten. Ik wil zo lang en veel mogelijk met de hand werken. Dat past niet alleen het beste bij mij, in die werkwijze zit wat mij betreft het meeste karakter. Graag wil ik illustreren in opdracht en ontwerpen maken voor behang en textiel. Binnenkort zal ik ook afbeeldingen van mijn werk gaan verkopen.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Dana van der Bijl - Oh Marie!

Vanwaar jouw fascinatie voor de natuur?
Zowel het kleine als het grote in de natuur verwondert en fascineert mij. Bijvoorbeeld de schoonheid van een klein blaadje of de kwetsbaarheid van een vlinder, maar ook de wisseling van de seizoenen die grote veranderingen teweeg brengt in de natuur. Dat er tijdens de korte donkere dagen in de winter al hard gewerkt wordt aan de lente, vind ik een geruststellende gedachte. Alles komt, gaat en komt weer…

Je illustraties lijken wel aaibaar en transparant. Is dit een bewuste keuze, of ontstond dat gewoon?
Het ontstaat vanzelf omdat ik werk vanuit mijn verwondering en ik me probeer te verbinden met wat ik teken. Als ik bijvoorbeeld een hommel teken, dan wil ik haar zachtheid vangen op papier. Ik verwonder mij zeker niet alleen over typische schoonheid. Niet alles is ‘heel’, egaal en perfect. Als je goed kijkt zie je dat ook terug in mijn werk.

Welke regels hanteer je bij het illustreren? Moet een illustratie aan bepaalde randvoorwaarden voldoen?
Wat ik echt belangrijk vind, en ook mijn enige voorwaarde is, is dat het onderwerp me raakt. Als het onderwerp me niet zoveel doet, dan kan ik er ook niet veel van maken.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Wat is jouw favoriete onderdeel van het illustreren?
Tot een illustratie komen is telkens weer een heel proces dat steeds weer een beetje verschillend is. Het meest enthousiast word ik wanneer ik merk dat het tekenen de goede richting uitgaat. Dat ik datgene heb weer kunnen geven wat ik wil zeggen. Dat is zo motiverend!

Wat zijn jouw meest ideale werkomstandigheden? Je mag dromen!
Ik werk graag in stilte en heb veel tijd nodig om te mijmeren, te dromen en te denken. Het liefst zou ik werken in een sfeervol atelier aan huis, met een grote houten werktafel en oude etalage kasten vol met grote en kleine vondsten uit de natuur om me heen hebben. Planken vol boeken met inspirerende botanische tekeningen en boeken met afbeeldingen van vogels en insecten. Dit alles heb ik momenteel in het ‘klein’ en dat werkt ook prima.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Dana van der Bijl - Oh Marie!
Lievelingsbloem?
Hoewel er veel bloemen zijn die mijn lievelingsbloem zouden kunnen zijn, kies ik voor de klaproos. Deze wilde bloem is sterk, groeit zelfs op de meest onmogelijke plaatsen, maar is tegelijkertijd ook zo kwetsbaar. Je mag er naar kijken, maar niet plukken, want dan valt ze uit elkaar. Ik heb het afgeleerd om een klaproos mee te willen nemen want wat er meestal gebeurd is dat nog voor ik thuis ben, alleen nog de stengel over is.

Schaap, olifant, slang of vos. Welk dier uit De Kleine Prins zou jij kiezen en waarom?
De olifant, vanwege zijn kracht en wijsheid. In “De Kleine Prins” is mijn favoriete tekening ook die van de olifant in de boa constrictor. Om tot zo’n tekening te komen, kan het niet zijn dat je het kind in jezelf verloren hebt!

Wat doe je het liefst in de lente?
De lente is absoluut mijn lievelingsseizoen. Alles lijkt dan vrolijker en fijner. Dan ga ik graag naar buiten met mijn zoons om niks te ‘moeten’. Gewoon liggen in het gras en staren naar de voorbijtrekkende wolken.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Bekijk meer van Dana’s werk op haar website en haar Instagram account.
Foto’s: Dana van der Bijl

Binnenkijken in een plantenasiel

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Als je Rachelle perse zou willen vangen in twee karakters, dan zouden wij zeggen: De Kleine Prins meets Amélie. Op haar website verzamelt ze oude foto’s van curieuze onderwerpen, mooie vreemde filmpjes, opmerkelijke berichten uit de krant en nog meer prachtige rariteitenkabinetjes.

Rachelle houdt ons als mensheid daarmee een spiegel voor. Want wat door mensenhanden is aangeraakt is, als je er van een afstandje naar kijkt, soms toch een beetje gek. Van alle diersoorten op aarde is de mens uiteindelijk de meest vreemde vogel.

We mochten binnenkijken bij Rachelle, in haar zonnige huis in Amsterdam. Waar ze nieuwe beelden schept, droomt, kansarme planten redt van een wisse dood en vervreemdende stillevens componeert. Want “het vervreemdende opent nieuwe deurtjes in mijn hoofd”, aldus Rachelle.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Wat is je achtergrond?

Ik heb aan de Design Academy in Eindhoven gestudeerd, op de afdeling Man and Well being. De meest filosofische, gevoelige en dromerige studierichting van de opleiding. Waar we geen opdrachten kregen maar thema’s en waar je bijna alles mocht maken wat je wilde.

Ik heb voor mijn opleiding een halfjaar stage gelopen bij Studio Edelkoort in Parijs. Dat was een droomstage. Ik mocht de hele dag beelden zoeken op internet, in boeken of tijdschriften en daarmee beeldverhalen vertellen als sfeerstartpunt voor bijvoorbeeld parfums of kledinglijnen.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Het lijkt alsof de frase “Je blijft voor altijd verantwoordelijk voor wat je hebt getemd’ uit De Kleine Prins de basis is voor het door jou opgerichte Plantenasiel. Immers, de mens haalde ooit planten zijn huis in. Wat fascineert jou zo aan de wijze waarop de mens alles probeert te domesticeren? En laten planten zich eigenlijk wel domesticeren?

Mijn hersenen spinnen de hele dag door over eigenlijk alles wat mijn blikveld kruist. Hoe de wereld in elkaar zit houdt mij altijd ontzettend bezig. Bijna dwangmatig. Alsof ik, als ik het antwoord vind op het ontstaan van alles, pas echt kan gaan leven. Een heel duidelijk antwoord op deze vraag heb ik jammer genoeg nog niet.

Volgens mij willen heel veel mensen dat een plant een object is, iets wat altijd vanzelf mooi en hetzelfde blijft, iets waar ze niks voor hoeven te doen. Maar wat ik juist leuk vind aan planten is dat ze veranderen, groeien, soms halfdood gaan, een levend wezen zijn. Ze laten zich wel domesticeren in het opzicht dat ze in een huis in een pot willen leven, maar dan moet je nog wel voor ze zorgen, anders gaan ze dood.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Hoe gaat het Plantenasiel in zijn werk en hoe is het idee ervoor ontstaan?

Het Plantenasiel werkt zo: als je niet meer voor een plant kunt of wilt zorgen, dan stuur je mij een e-mail met daarin een foto van de plant en in welke woonplaats hij staat. Dan plaats ik hem op dinsdag (‘plant adopteer dag’) op Facebook, waar iedereen die de plant wil hebben 24 uur lang kan reageren. Op woensdagochtend 10 uur verloot ik de plant onder al die mensen.

Bijna 3,5 jaar geleden was ik net afgestudeerd en verhuisde ik naar Amsterdam, met een explosief gevoel van vrijheid (omdat ik nu eindelijk kon doen wat ik wilde, zonder dat ik beoordeeld werd). Ik had ontzettend veel zin om te scheppen. Ik schilderde, tekende, maakte foto’s, typte verhaaltjes. Op een dag zag ik een plant tussen het vuilnis staan. Ik begreep niet waarom iemand een gezonde plant zou weggooien en nam hem in mijn fietsmandje mee naar huis. Ik dacht: “Als al die mensen die hun plant weg willen gaan gooien mij kunnen contacten, dan ga ik die planten wel ophalen. Ik vind zo’n verkronkeld, half dood uniek exemplaar juist wel leuk.” Dus ik ontwierp een paar postertjes en maakte een Facebook pagina, nooit een seconde denkend aan de échte wereld. Het hele idee leefde vooral in mijn eigen droomhoofd. Ik was dan ook compleet verbaasd toen een meisje mij na een week mailde of ik alle cactussen uit haar oma’s erfenis wilde hebben.

Het Plantenasiel is een groot succes. Ik ben echter op een punt gekomen dat mijn eigen idealisme me een beetje begint op te breken. Ik ben nu aan het nadenken hoe en of ik dit initiatief ga voortzetten.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Welk verhaal van plant en zijn baas is je altijd bijgebleven?

Ik heb ontzettend veel mooie avonturen beleefd en vooral de allereerste cactus erfenis zal me altijd bijblijven. Ik was net een week met het Plantenasiel begonnen en was heel erg verbaasd dat er iemand écht reageerde op mijn poster! Haar oma was overleden en had een groepje cactussen achtergelaten. Een heel bijzondere verzameling van half dode/half levende cactussen in allerlei kronkelige vormen. Ik weet nog dat ik dacht: “Wauw, deze planten kun je alleen maar van iemand krijgen, je kunt ze nergens zo kopen!”

Lijken planten op hun baasjes?

Nee, ik geloof het niet.

Zijn er planten die het leven opgeven als ze worden opgegeven door hun eigenaar?

Soms krijg ik planten aangeboden die echt op de rand van de dood balanceren en heel soms gebeurt het dat ik ze niet meer kan redden…maar dat hoort ook bij het leven!

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Waar komt je fascinatie voor het vervreemdende vandaan? Vindt hij ergens zijn oorsprong, of was hij er altijd al?

Ik ben altijd een dromer geweest en daarom kan ik – denk ik – in mijn hoofd nogal ver doorfantaseren. Dat was al zo toen ik klein was. Door vervreemdende dingen te zien gaan er in mijn hoofd nieuwe deurtjes open waardoor ik weer nieuwe inspiratie krijg.

De spullen in jouw stillevens lijken op zichzelf niks met elkaar gemeen te hebben, tot je ze samensmelt tot een stilleven. Selecteer jij ze daarop, of ontstaan ze gewoon?

Ze ontstaan heel intuïtief, maar het hangt allemaal heel precies samen. Het geheel moet precies kloppen anders stoor ik me er vreselijk aan en blijf ik componeren totdat het klopt…heel neurotisch eigenlijk.

Wat is het mooiste boek dat je ooit las?

Nooit meer slapen van Willem Frederik Hermans.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Wat is het verhaal achter de vis in de badkamer? Hij lijkt wel echt!

Er was een paar jaar geleden een Nederlandse serie op de televisie, Barslet heette die. Daarin was een scene met een vissenregen te zien. Nadat de film opgenomen was, plaatsten de filmmakers een prijsvraag op Facebook waarbij je één van die vissen kon winnen. Ik vind kikker- of vissenregens ontzettend fascinerende mythes, dus deed ik mee. Uiteindelijk kreeg ik er een in een krant gewikkeld thuisgestuurd. Omdat vissen moeten zwemmen, mag hij in de badkamer wonen.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Waar kunnen we meer over je werk lezen en/of zien?

Ik heb het afgelopen halfjaar heel hard gewerkt aan het ‘Handboek voor wildplukkertjes’, waar ik de vormgeving en de illustraties voor heb gemaakt. Het boek komt eind mei uit en zal o.a. te koop zijn bij Bijenkorf.

Ik zet sinds kort al mijn foto’s, tekeningen en projecten op Facebook.
Onder mijn alter ego Wendy Sure verzamel ik plaatjes op Pinterest.
En op mijn website en Tumblr staat ook nog een heleboel om naar te kijken: www.rachelleklaassen.com en beeldmakerrachelle.tumblr.com.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Fotografie en tekst: Marlous Snijder, Oh Marie! en Rachelle Klaassen
Met dank aan Rachelle Klaassen

De Kleine Prins wallpaper ontworpen door Smoky Bunny

Nana Sakata voor Oh Marie! Le Petit Prince
Het werk van Nana Sakata a.k.a. Smoky Bunny is dromerig, zacht, en een beetje magisch. Met haar werk neemt Nana ons mee terug naar onze jeugd, toen het leven nog magisch was. Waar alles mogelijk leek en je dromen grenzeloos waren. Via haar werk vraagt Nana je met je innerlijke kind naar de wereld te kijken.

Nooit je innerlijke kind te verliezen, dat vinden wij een mooie levensles. We konden ons geen beter passende kunstenaar wensen bij het poëtische thema De Kleine Prins. Download onderaan dit bericht de gratis wallpaper die Nana speciaal voor Oh Marie! ontwierp. En misschien herinner je je, iedere keer als je hem ziet, wel weer even die magie uit je jeugd!

Naam: Nana Sakata
Leeftijd: 34
Huidige missie: Proberen om de illustraties voor mijn kalender van 2016 af te maken.

We houden van konijnen! Waarom heet je bedrijf Smoky Bunny?
Dankjewel! ‘Smoky bunny’ is de naam van een vroeg, ‘gestipt’ werk van mij. Het is een zwart-witte inkttekening van een paard-achtig figuur dat verandert in een konijn (voor zover daar enige logica in zit!). De woorden ‘smoky bunny’ vond ik grappig en een beetje apart en zo zijn ze altijd bij me gebleven.

Hoe ontwikkelde jouw prachtige, magische stijl zich?
Zodra ik een idee voor een illustratie heb, weet ik eigenlijk ook meteen hoe het eindresultaat eruit moet komen te zien. In dat stadium maakt het verder nog niet uit of het eindresultaat perfect is, of of het ontwerp überhaupt gaat werken. Ideeën ploppen op in mijn hoofd en ik doe mijn best om die ideeën direct naar het papier te vertalen. Soms verander ik iets bij het uitwerken, omdat dat beter voelt. Mijn stijl is dus die vertaling van wat er in mijn hoofd gebeurt, beter kan ik het niet uitleggen.

Je hebt een hele losse tekenmanier en een hele gedetailleerde. Kies je bewust voor een bepaalde stijl voor een bepaald project?
Dat hangt er helemaal vanaf wat ik op dat moment wil tekenen en of het voor een opdracht is of niet. Uiteraard respecteer ik de wensen van een klant, soms ziet mijn werk er eenvoudiger uit dan andere illustraties. Mijn autonome werken zijn eigenlijk altijd gedetailleerd, omdat ik het heerlijk vind om aan al die kleine stukjes en beetjes te werken.

Waarom hou je zo van het verhaal van De Kleine Prins?
Er zijn veel aspecten in het verhaal die me aanspreken. De illustraties zijn ontzettend aandoenlijk, de verhaallijn is prachtig opgebouwd en de karakters in het verhaal zijn zo gelaagd. Het verhaal bevat prachtige, filosofische wijsheden over het leven, over de liefde, de natuur, etc.

Ik ben groot fan van kinderverhalen die eigenlijk voor alle leeftijden geschikt zijn. Daarbij ontdek ik steeds weer nieuwe details als ik het boek herlees, iets wat niet van alle boeken gezegd kan worden.

Hoe ziet een gemiddelde werkdag er voor jou uit?
Mijn dag begint altijd met koffie. Het is heel erg, maar zonder functioneer ik niet..! Daarna check ik mijn e-mail en zet ik de radio aan. Ik heb meestal wel opdrachten of persoonlijke projecten waaraan gewerkt moet worden en meestal zit ik dagen aaneen te werken. Ik werk eigenlijk nooit als het donker is. Als ik een pauze nodig heb, lees ik wat of tuinier ik wat op mijn balkon. Ik moet wel zeggen dat ik ook gemakkelijk afgeleid word door het internet! Mijn bureau staat voor een groot raam en soms zit ik een tijd naar de wolken of de haven te staren. Dat klinkt misschien saai, maar er is niets inspirerender dan het prachtige blauw van de lucht.

Waarom moeten we nooit écht opgroeien?
Omdat je nooit moet stoppen met dromen.

Wat is jouw favoriete illustratie en waarom?
Dat is een illustratie waar ik momenteel aan werk. Het is een nieuw idee dat ik aan het onderzoeken ben en het is altijd spannend hoe dat uitpakt!

Download hier de wallpaper met Nana’s illustratie!
PC
Tablet
Smartphone

Nana is ook te vinden op Instagram en Facebook.