Berichten

Onorthodox Pasen vieren in Memphis stijl

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
Hoe zou Ettore Sottsass, de oprichter van Memphis Group, aan de Paasbrunch gezeten hebben? Zou hij thee geschonken hebben uit een van zijn eigen bizarre theepotten, of paaseieren hebben beschilderd met door hemzelf bedachte psychedelische patroontjes? Of vond hij het misschien heerlijk om lekker truttig bij zijn moeder aan de Paastafel te zitten tussen de gehaakte eierwarmers, chocolade paashazen en Paasstol? Even lekker weg van al het ontwerpgedoe? Voor iemand die met zijn ideeën het mainstream design wilde uitdagen, vond hij Pasen vast veel te gewoontjes. Hoe dan ook, ik kan daar best een tijdje over dagdromen. (En mocht je nu toevallig een ver familielid van Ettore zijn en ooit met hem aan de Paastafel gezeten hebben, mail me dan natuurlijk.)

Over het uitdagen van mainstream gesproken: met de Paasdagen voor de deur, stylede ik een Paastafel in Memphis stijl. Met de mainstream paastafel elementen, maar toch net anders. Fijne Paasdagen!

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
De Memphis theepotten liggen niet voor het oprapen bij de kringloop. Er zijn echter een heleboel andere spullen met een vleug jaren ’80 die prima als alternatief dienen kunnen. Ik gebruikte hier een eierhouder van Tupperware van de kringloop als groepsaccommodatie voor de eieren. Kijk in de kringloop altijd even bij de afdeling met kunststof keukenattributen, er zitten vaak hele gave of grappige items tussen. Het lepeltje komt er ook vandaan.

Ik maakte de gekleurde kunststof decoratie-eieren (Wibra) Memphisproof met een zwarte permanentmarker. Het tafelkleed komt uit de eco-lijn van HEMA.

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
Ik vind foamboard echt heel erg jaren ’80. Ik versierde er haarclips (wie gebruikt die nog?!) mee of kettingen. Ik vond de voorgestanste gekleurde foamstickers op de knutselafdeling bij HEMA, net als de servetten en gekleurde uitdeeldoosjes (laatstgenoemde zijn een hel om te vouwen, maar als ze eenmaal in elkaar zitten, ben je dat natuurlijk meteen weer vergeten. Of in dit geval: is mijn Lief het weer vergeten, want die heb ik ongegeneerd voor mijn karretje gespannen voor dit klusje. En nee, hij spreekt niet in een vreemde Spaanse mengelmoes, heeft geen specifieke voorkeur voor bananen en draagt geen blauwe tuinbroek of een lasbril op zijn voorhoofd…Mocht dat veranderen, dan zet ik het op Instagram.)

Grote borden met zwart-witte strepen – Tickar van IKEA.
Kleine bordjes met gouden driehoekjes – Xenos.
Suikerstrooier, ronde onderzetter, theepot, bestek en mokjes – kringloop.

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
De gestreepte boterhammen maakte ik met behulp van masking tape. Ik zei toch dat ik het overal voor gebruik? (Dat is een thema apart, mensen!) Leg (plakken doet het niet en dat is denk ik maar beter ook) een paar strookjes tape op een boterham en besprenkel hem daarna met hagelslag of gekleurde muisjes. Verwijder daarna de strookjes tape weer, natuurlijk. (Tenzij je ervoor koos om voor stroken eetpapier te gaan, als je voor de diehard Paasgedachte gaat.)

Vul de hagelslag rijkelijk aan als je gaat eten, het oog wil wat, maar je maag ook!

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
Nog op zoek naar receptideeën? Ik maakte vorig jaar een hele lekkere quinoa fruit salade met honing-limoen dressing. En hier lees je hoe je heel gemakkelijk water met een smaakje maakt (en dan bedoel geen chloorsmaak ofzo..lolbroek!). Of maak Diana’s heerlijke Memphis soep met bacon wrapped banana bites!

Een fijn lang weekend gewenst!

Zoete verleiding

Werkkamer Oh Marie! ism Flexa
De muur op onze computerkamer was me eigenlijk al een doorn in het oog koud nadat we er dit behang tegenaan hadden geplakt (*klik*). Of…nou…dát is misschien wat overdreven. Maar met de tijd begon het me wel te irriteren. Het behang van Priem uit Gent was super vintage, maar ook super druk. In your face. Daar is verandering in gekomen. Ik zal vertellen waarom.

Werkkamer Oh Marie! ism Flexa
Werkkamer Oh Marie! ism Flexa
In bijna ieder interview over ons huis komt de muur in mijn werkkamer wel aan bod. Dat we na onze verbouwing geen zin meer hadden om de behangresten van die muur af te krabben (we hadden toen al zo’n miljoen vierkante kilometer aan behang afgekrabd). Dat we vervolgens over die behangresten heen hebben geprobeerd te behangen, maar dat de behangresten door het nieuwe behang heen schenen. (Laat je het ook eens een keer waaien, krijg je alsnog de deksel op je neus.) Dat we de muur toen maar donkergroen hebben geverfd, waardoor de kamer een soort grot werd. Dat we dat behang eraf hebben gehaald, alsnog de behangresten hebben verwijderd, hem wit hebben geverfd en daar weer overheen hebben behangen… Echt, een gemiddelde aflevering van Goede Tijden, Slechte Tijden is niks vergeleken bij alle besognes die we met die muur gehad hebben. Sterker nog, deze hele alinea kan je, net als een aflevering van GTST, in zijn geheel overslaan. Het valt allemaal in de categorie champagne problems, maar het hield mijn gemoed bij tijd en wijle toch bezig.

Diep in mijn hart wist ik vrij snel al vrij zeker dat dat vintage behang het ook niet was. Maar het uitspreken van die twijfel had waarschijnlijk betekend dat ik mijn eigen woondoos onder de brug kon gaan behangen: mijn Lief was wel klaar met mijn interieurplannen én met die muur. (En laten we eerlijk zijn, hij had er ook het meeste werk aan, dus hij had er het volste recht toe). Het heeft er dus wel een jaar of drie op gezeten.

Werkkamer Oh Marie! ism Flexa
Het klusseizoen in ons huis werd sinds tijden weer geopend toen mijn Lief een kamer op zolder wilde maken. En daar we toch bezig waren met het plaatsen van muren en knieschotten, het uitzoeken van bureaus en het witten van deuren en kozijnen, konden we best die muur in het proces meenemen. Zeker toen we van Flexa het aanbod kregen om hun nieuwe testers – heel verrassend – te testen en een muur te verven in een kleur uit hun Creations collectie.

Werkkamer Oh Marie! ism Flexa
Werkkamer Oh Marie! ism Flexa
Ik besloot deze keer eens grondig te werk te gaan. Ik koos drie kleuren (Sweet Desire, Early Dew en Stylish Pink), verfde (zoals dat altijd wordt geadviseerd en wat ik nooit doe – vandaar al die schade en schande) drie vlakken op de muur en keek hoe de kleuren uitpakten. (Dikke tip voor als je dit ook wil doen: ik testte de kleuren eerst op wit papier, maar op die ondergrond pakte de kleuren alsnog heel anders uit dan op de muur. Zo leek Stylish Pink (de kleur roze rechts) veel geler op papier dan hij daadwerkelijk is. Direct op de muur aanbrengen vond ik het meest betrouwbare resultaat geven.) Ik koos er uiteindelijk voor de muur te verven in de kleur Sweet Desire.

Onnodig te noemen dat we vóór het testen het behang al hadden verwijderd, in 100.000 stukjes. Yay voor vintage krantenpapierbehang!

Werkkamer Oh Marie! ism Flexa
Werkkamer Oh Marie! ism Flexa
Je ziet op de foto hieronder niet alleen hoe die nieuwe testers van Flexa eruit zien, je ziet ook meteen wie er in ons huis de verfvaardigheden heeft van een 4-jarige en wie van een 30-jarige (de linker tester werd gehanteerd door mijn Lief, de rechter door mij. Nee, niet onze dochter van 1,5, ik zei de gek. Sweet Desire doet het ook heel goed op je kleren – gelukkig kun je het uitwassen).

Werkkamer Oh Marie! ism Flexa
Ik wil hier geen schuttingtaal gebruiken, maar damn, wat is die muur mooi geworden. Ik geloof dat mijn zoektocht ten einde is. Voor nu, althans. Niets zo veranderlijk als een (interieur)blogger. Daarbij heb ik al mijn credits voorlopig wel weer opgebruikt bij mijn Lief, dus hou ik me gedeisd voordat ik écht in een woondoos beland. Die ik wel, áls het zo ver zou komen, in Sweet Desire zal verven trouwens.

Werkkamer Oh Marie! ism Flexa
Kasten – Ivar, Ikea / Okergele stoel – Eames EA 107 voor Vitra via Marktplaats / Zwarte kast en keukenhangkast – kringloop / bureau – Marktplaats / Flowerpot lamp – Verner Panton / perspex rek – tweedehands / accessoires – kringloop

Plant gang

Plant gang - Urban Jungle Bloggers - Oh Marie!
Iedere keer als ik de Urban Jungle Bloggers nieuwsbrief ontvang, neem ik me voor om mee te doen en iedere keer komt er weer iets tussendoor.

Terwijl ik toch echt – en ik heb ze geteld – 20 planten in huis heb staan. Ik kan mezelf met recht een Urban Jungle eigenaar noemen. Blogger nog niet dus, want dat doe ik er niet veel over.

Dat is eigenlijk best gek. Want ik hou heel erg van groen. Van mijn tuin. Van tuinieren. Van het moment dat de natuur weer wakker wordt na de winter. En van het feit dat er van al mijn kamerplanten ooit maar twee gesneuveld zijn. (Dikke tip: planten onder luchtroosters krijgen bijna gegarandeerd ziektes – planten houden niet van tocht).

Plant gang - Urban Jungle Bloggers - Oh Marie!
Ik praat niet met die planten, ik knuffel ze niet, maar ik selecteer ze wel op een bepaalde mate van onderhoudsvriendelijkheid en zorg dat ze op een lichte plek staan. Ik moet de eerste kamerplant nog tegenkomen die het fijn vindt om in een donker hoekje te staan. Daar krijg je alleen maar ondankbare planten van (luister even dit fragment van de Mannen van de Radio – want zo ontzettend kan het uit de hand lopen, mensen!).

Op de foto’s een fractie van mijn plant gang. Uiteraard allemaal in gekringloopte bloempotjes. En vooruit, er staan ook wat boterbloemen uit de tuin en lelies van de bloemist bij. Want áls ik dan blog over groen in huis, dan doe ik het goed ook!

Plant gang - Urban Jungle Bloggers - Oh Marie!
Wil je zelf Urban Jungle Blogger worden (en dan hopelijk een betere dan ik)? Dat kan hier!

De doorzichtige fotolijst op de gele plank is van Moebe en kocht ik bij Strand West.

Wessel the Vessel

Max Lipsey Vessel - Oh Marie!De meeste dingen die ik op mijn Pinterest verlanglijstje heb staan, blijven steken bij het punt ‘leuk om van te dromen’. Een mens moet immers wat te wensen houden. Of is dat een vreselijk calvinistisch idee? Hoe dan ook, het lijkt mij in ieder geval geen reet aan als je altijd alles maar kopen kan wat je leuk vindt.

De schalen van Max Lipsey kwamen tijdens mijn zoektocht naar een nieuwe fruitschaal ook zo op dat lijstje terecht. Vraag me niet hoe ik uiteindelijk de Max Lipsey vessels opduikelde uit de krochten van het internet, maar ik vond ze. Er was geen webshop die ze verkocht, dus eindigde het als droomfruitschaal op mijn verlanglijstje. Wist je trouwens dat fruitschalen bijzonder dun gezaaid zijn in de designwereld? Het begrip fruitschaal blijkt namelijk bijzonder rekbaar te zijn. Want tenzij je kabouter Plop heet, moet zo’n schaal toch een behoorlijke afmeting hebben en stevig genoeg zijn om een lifetime supply van sinaasappelen bij elkaar te houden zonder om te vallen. Blijkbaar is dat een vreemde randvoorwaarde, want fruitschalen waar een shitload aan fruit op past, zijn er niet veel. Een kniesoor moet af en toe kunnen klagen, niet?

Max Lipsey Vessel - Oh Marie!

Het dromen werd ineens toch werkelijkheid toen ik de schalen bij Déjà Vu in Nijmegen tegenkwam. Niks krochten of ellenlange zoektochten. Ze stonden daar gewoon te staan in al hun onweerstaanbare, matglanzende, *nog meer overdreven superlatieven, ladiedadie* pracht.

De rest van het verhaal laat zich raden.

Als je dit blog al een tijdje leest weet je dat, zodra wij iets een naam geven, het een Zeer Lang Leven beschoren is bij ons thuis. (Ik hoor Molly en Jet opgelucht ademhalen.) We hebben onze vessel Wessel genoemd. Recent ontspon zich zelfs het volgende gesprek over hem.
Mijn Lief, kijkend naar de lege fruitschaal: “Hoe is het met Wessel?”
Ik: “Mwoah. Hij voelt een leegte van binnen. Zou jij even sinaasappels op het boodschappenlijstje willen zetten?”

Max Lipsey Vessel - Oh Marie!
(Prachtig woord trouwens, vessel. Het is een Engels grofweg een verzamelwoord voor alles dat hol is en blijft drijven, is na het raadplegen van het woordenboek mijn conclusie. Schepen worden vessels genoemd, maar ook teilen, kuipen of fusten. Toch ga ik maar niet proberen of Wessel blijft drijven. Ik geloof Max op z’n woord toen hij het woord koos voor zijn product.)

Family kitchen life

Family kitchen life - Planet Fur
Family kitchen life - Planet Fur
Voor een blad maakte ik foto’s van ons gezin in onze keuken. Mijn keukenleven (als er zoiets bestaat) bestaat vooral uit het opruimen van de ravage die meestal achterblijft als er iets gebakken of gekookt is. Een keukenprinses ben ik namelijk niet, maar dat gebrek wordt ruimschoots gecompenseerd door mijn Lief die geweldige appeltaarten, bananen-kokos cakes en andere baksels in die keuken in elkaar foefelt. Er is niets fijner dan thuiskomen in een huis dat ruikt naar versgebakken appeltaart (of koffie. Of beiden!). Dat puinruimen doe ik dus met liefde. Het opeten van al die baksels ook, trouwens.

Family kitchen life - Planet Fur
I made photos of our family kitchen life (if there is such a thing) for a magazine. Not that I’m much of a kitchen princess, but my Love surely is and I gladly clean up after him. (If he’s a messy cook or not is still a point of debate in our household. *insert winking emoticon here*)

Family kitchen life - Planet Fur