Berichten

Tot slot: Memphis is overal

Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!
Strakblauwe lucht, pastelkleurige gevels, geometrische architectuur en harde schaduwen. Klinkt dit als een sfeerschets van een wandeling door Miami? Niets is minder waar. Memphis is overal, ook in Nederland. We togen naar Kattenbroek, Amersfoort met een kleine omweg via een viaduct in De Kruiskamp, waar we toeterende auto’s en scooterjongeren trotseerden – twee in het wild rondlopende vrouwen met camera zijn natuurlijk ook vréselijk toeterwaardig *lees dit laatste met ironische toon*. Memphis Group ligt op die plekken, met een beetje fantasie, zo voor het oprapen.

Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!
Kattenbroek werd begin jaren ’90 gebouwd. Het architectonische uitgangspunt van de wijk moest niet-standaard zijn en ‘de verbeelding van haar bewoners stimuleren’. Een geslaagd plan, want of er nu Memphis Group invloeden in de wijk zijn gebruikt of niet, doet er in feite niet toe. Het gaat om wat de toeschouwer in de architectuur ziet. De één ziet mooie kleurtjes (of teveel kleur, kan ook), de ander ziet er design uit Italië van eind jaren ’80 in.

Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!
De naam ‘Kattenbroek’ heeft helaas niets te maken met een kledingstuk voor onze pluizige huisgenootjes. De naam werd in de 13e eeuw al genoemd en verwijst naar kattenklei, een extreem zure kleisoort waar weinig op groeien wil. ‘Broek’ verwijst naar het woord ‘broec’, dat moeras of laag land betekent. Geen middeleeuwse boetiekjes waar maliënkolders voor katten werden verkocht, dus. Geen kattenkleertjes, maar een zuur moeras. Weer een deceptie rijker.

Ondanks dat vinden wij de huizen hieronder toch best een beetje op katten lijken, met die driehoekige oortjes.

Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!De Kruiskamp Amersfoort - Oh Marie!De Kruiskamp Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!De Kruiskamp Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!Kattenbroek Amersfoort - Oh Marie!
Dit is alweer de allerlaatste post van dit thema. Onnodig om te zeggen dat de tijd voorbij vloog, dat doet het namelijk altijd. Iets met leuk vinden wat je doet enzo. Op 25 april aanstaande gaan we van start met het thema Magic Parade, waar we een aantal hele gave (al zeggen we het zelf) blogposts voor op stapel hebben staan. Om te beginnen een wallpaper ontworpen door Ruth Hengeveld. Zijn we nu al trots op. Tot dan!

Happy hour: fotograferen tijdens het blauwe uur

Blauw uur - Oh Marie!
Vlak voor de zon opkomt of ondergaat, ontstaat er een tijdslot dat in de fotografie ‘het blauwe uur’ wordt genoemd. In tegenstelling tot het gouden uur (het moment nadat de zon is opgekomen en voordat deze weer ondergaat) neemt de lucht tijdens het blauwe uur een diepblauwe kleur aan. Een kleur blauw die zich geweldig laat vastleggen door een camera.

Een goed (of nog beter: geschikt) blauw uur hangt af van locatie, datum en weersomstandigheden. In Nederland zit je goed: bij ons duurt het blauwe uur relatief lang. Laat je echter niet misleiden door de naam, want het blauwe uur duurt niet langer dan een kwartier. Maar ja, ‘het blauwe kwartier’ klinkt dan weer zo lullig. De datum bepaalt verder wanneer de zon op- of ondergaat en het is ook fijn als het weer meewerkt: het blauwe uur is het best zichtbaar als er geen of weinig bewolking is.

Persoonlijk vind ik het blauwe uur zelfs bij uitstek een fotografiemoment voor de winter. Zeker als het gesneeuwd heeft, geeft het wit van de sneeuw tussen de bomen foto’s iets magisch. Al wil het dit jaar niet erg winteren, toch had ik een paar weken geleden geluk: het vroor, het was helder en er lag zowaar zelfs wat sneeuw!

Blauw uur - Oh Marie!
Blauw uur - Oh Marie!
Hierboven fase 1 van het blauwe uur: de blauwe lucht die ontstaat nadat de zon onder is gegaan geeft een heel duidelijk contrast tussen onderwerp en achtergrond. Eerst wordt hij paars, om over te gaan in een perfect verloop: het ombré effect.

Wat verder handig is om te weten: de richting die je op fotografeert is vanzelfsprekend van invloed op de kleur blauw. Aan de kant waar de zon ondergaat, is de lucht lichter (zie onder).

Blauw uur - Oh Marie!
Blauw uur - Oh Marie!
Het blauwe uur wordt vaak benut voor het fotograferen van landschappen maar ook voor architectuurfotografie. Kijk maar eens naar de bovenste foto in deze blogpost. Omdat de lucht nog niet helemaal donker is, blijft het silhouet van een gebouw zichtbaar. Er ontstaat een mooi contrast tussen lucht en object. In de winter is veel binnenverlichting al vroeg aan, wat fotograferen na zonsondergang ook nog een extra gaaf (licht)effect aan je foto’s kan geven. (Dit gaat natuurlijk niet op als je een lucky basterd bent die op een kantoor werkt waar om 16.00u het licht al wordt uitgedaan. In dat geval wil ik graag weten waar je werkt en of ze er nog vacatures hebben. En of ze een beetje goede arbeidsvoorwaarden hebben natuurlijk.)

Blauw uur - Oh Marie!
Blauw uur - Oh Marie!
Langzaam maar zeker wordt de lucht egaal blauw voordat het helemaal overgaat in zwart.

Ik schoot deze foto’s vanuit de hand, maar als je wil voorkomen dat je sluitertijd heel lang wordt, of je ISO waarde de pan uitrijst, dan is een statief geen overbodige luxe. Check voordat je op stap gaat hoe laat de zon onder gaat en zorg ervoor dat je vlak vóór dat moment op de plek bent die je wil fotograferen. Zo kan je de rap veranderende lucht goed vastleggen. Ik vond deze handige tabel met de tijden van de zonsondergang van 2016. Nu nog even wachten op een heldere avond. En als we heel, heel veel geluk hebben, sneeuw. Ik ga een sneeuwdans voorbereiden, jij veel plezier gewenst!

Blauw uur - Oh Marie!

Instagramprofiel – Hannie van Breda-Arts

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Als je dacht dat een geheel maken van je Instagramfeed een opgaaf was, dan heb je die van Hannie nog niet gezien. Haar feed heeft het ombré effect. Het gaat zoetjesaan over van roze naar wit, geel, oranje, paars, blauw, zwart, grijs…en weer terug. Zonder ooit rommelig te worden. Daar zetten wij ons petje diep voor af. Zeker op de momenten dat we zelf weer een uur zitten te turen naar die ene te plaatsen foto, ondertussen in ons hoofd de hevige discussie voerend of deze foto nu wél of net niet in ons grote Instagramgeheel past.

We vroegen Hannie naar haar beste Instagramtips, die ze graag met ons deelde. Die knopen we in onze oren, hopend dat ze ons volgende Instagram-tuurmoment wellicht wat kunnen inkorten.

Foto’s – Hannie van Breda-Arts

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Wie, wat, waar…kortom: Hannie in het kort?
Mijn naam is Hannie van Breda-Arts. Ik woon in het zuiden van Nederland met man en dochter. In het dagelijkse leven ben ik werkzaam in de hectische wereld van transport en ben dan vooral bezig met regelgeving en procedures. Misschien dat ik daarom juist als tegenhanger in mijn vrije tijd graag rustige en eenvoudige foto’s maak.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Hoe ben je op Instagram terecht gekomen en wat is het leukste dat je hebt meegemaakt door Instagram?
Via Facebook en Pinterest kwam ik steeds vaker mooie plaatjes tegen die door mensen op Instagram geplaatst waren. Dat was voor mij de aanleiding om ook een account aan te maken. Inmiddels is Instagram mijn favoriete vorm van social media. Naast het plaatsen van mijn eigen foto’s, vind ik er veel inspiratie en positiviteit.

Het leukste dat ik heb meegemaakt op Instagram is het verzoek voor een binnenkijker in ons huis. Daarnaast vind ik het ook heel leuk dat ik nu word benaderd door bloggers die mijn feed in de schijnwerpers willen zetten.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Je foto’s hebben een hele karakteristieke compositie. Kies je daar bewust voor?
Door de jaren heen zijn mijn foto’s steeds eenvoudiger en minimalistischer geworden. Ik hou van eenvoudige, krachtige en lichte foto’s waarbij alle aandacht gericht is op het onderwerp of de sfeer. De compositie van een foto is daarin erg belangrijk. Juist de uitsnede van het beeld kan ervoor zorgen dat de aandacht precies naar het onderwerp gaat.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Hoe kies je de onderwerpen van je foto’s? Kies je ze bewust op kleur?
Ik ga graag de uitdaging van de #100daysof_ challenges aan. Het onderwerp van de foto’s ligt dan vast, maar het daagt uit om goed om je heen te kijken en iedere dag weer een nieuwe invulling te geven aan hetzelfde onderwerp. Ik deel de 100 dagen op in collages van 9 foto’s en vind het leuk om deze op kleur te maken. Dat betekent dat de eerste drie foto’s nog niet vastliggen qua kleur, maar dat ik daarna wel probeer om binnen een mooi kleurenpalet te blijven. Dat maakt van de collages een mooi en rustig geheel.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Wat is de beste Instagramtip die je kreeg?
Blijf dicht bij jezelf.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Wat is jouw eigen favoriete foto?

Mijn eigen favoriete foto is meestal de foto die ik als laatste gemaakt heb. En natuurlijk alle foto’s van onze dochter Sofie. Vooral de foto waarbij zij op de bodem van het zwembad ligt. Deze heb ik dan ook in formaat 80 x 80 cm laten afdrukken op Forex.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Wat wil je verder nog aan ons kwijt?
Ga fotograferen! Door middel van het maken van foto’s ga je anders kijken naar de wereld om je heen. Juist door de lens van de camera zie je hoe mooi het gewone kan zijn. See the ordinary in the extraordinary.

Volg Hannie op Instagram via @hannievanbreda

Spookpretpark – analoge foto’s van het verlaten Land van Ooit

Land van Ooit verlaten - Oh Marie!
Ach, nu we toch in de pretparksfeer zitten, kan er best nog een pretpark achteraan. Zaten we dat dan, hoor ik je denken? We zaten toch middenin een Addams Family thema? Ja klopt, scherp van je! Maar telt een spooky, verlaten pretpark dan wel? Nou vooruit dan. Dan hoef ik me alleen nog voor die andere pretparkpost te verantwoorden. 

Zo alive and kicking als het pretpark uit mijn vorige blogpost was, zo treurig is deze. Het is zelfs de treurigste ooit. Letterlijk, want het gaat om het Land van Ooit, het pretpark dat failliet ging en, omdat zich geen nieuwe koper meldde, een abandoned place (of, in de abandoned volksmond, urbex locatie) werd. De foto’s van de overgroeide attracties die vlak na leegstand gemaakt zijn, zijn fantastisch spookachtig, maar helaas ligt de plek er heden ten dage – mede dankzij hen die zich in hun vrije tijd ontpoppen als vandalist – niet meer in die verlaten glorie bij. Het grootste gedeelte van de opstallen en attracties zijn met de jaren afgebroken of afgebrand.

Land van Ooit verlaten - Oh Marie!
Land van Ooit verlaten - Oh Marie!
Het is alweer even geleden dat ik Ooit bezocht en er analoge foto’s maakte met Anki en Iris. Desalniettemin was het de moeite waard om het verlaten pretpark een bezoek te brengen. Al is het maar om een klein beetje die verlaten sfeer te voelen, een sfeer die een enorme aantrekkingskracht op me heeft. Het heeft iets apocalyps-achtigs, dat verlatene. Niet dat ik verlang naar iets wat ook maar lijkt op het einde der tijden (gesteld dat ik het zou overleven), maar het lijkt alsof je voor even in een andere dimensie rondloopt. Een dankbaar fotografeerobject.

Land van Ooit verlaten - Oh Marie!
Land van Ooit verlaten - Oh Marie!
Het Land van Ooit is nu als verlaten park opengesteld voor het publiek. We hoefden dus geen bewaking te ontlopen of hekken open te knippen. Je loopt het terrein zó op. Dat kan ook echt alleen in Nederland, een urbex locatie die opengesteld wordt voor publiek.

Land van Ooit verlaten - Oh Marie!
Land van Ooit verlaten - Oh Marie!
Ga trouwens niet op zoek naar de zwanenbootjes van Ooit (mocht je ze nog herinneren uit je jeugd). Wat er nog slechts van over is, is de aanlegsteiger. De zwaantjes zijn lang geleden al verwijderd. Zo zie je maar dat je zelfs bij het bezoeken van een urbex locatie je verwachtingen altijd moet managen. Ik kan rapporteren dat Anki en Iris daar beter in zijn dan ik. Mijn mantra van die dag, die grofweg inhield dat ik rustig kon sterven als ik die zwanenbootjes gezien had, ging dus niet op. Of tenminste, ik kan voorlopig niet vredig sterven. Is ook wel zo prettig, eigenlijk. Ik zal het met de foto’s van de zwaantjes uit het verlaten Spreepark moeten doen.

Land van Ooit verlaten - Oh Marie!
Land van Ooit verlaten - Oh Marie!
Veel verlaten plekken zijn er niet in Nederland, helaas. Daarvoor is ons land te vol en de grond te waardevol. Toch kwam er toevalligerwijs recent een prachtig filmpje van het verlaten Verkeerspark Assen online en fotografeerden we voor Oh Marie! het (deels) verlaten zwembad Tropicana in Rotterdam.

Wil je niet naar Drunen afreizen, maar ben je wel benieuwd naar het verlaten Ooit? Bekijk dan even dit dronefilmpje. Of lees deze blogpost van Anki, die er ook geweldige foto’s maakte.

En had ik me nu al verantwoord voor die andere pretparkpost? Ja toch? :-D

Willy Wortel en het scheve bakje

vintage styling - Oh Marie!
Jaren geleden stond ik op een craftfair waar ik mijn Etsy spullen verkocht. Vertrouwend op de zachtheid van onze winters, had ik een buitenkraam geboekt. Scheelde ook een stuk in prijs in vergelijking met de binnenkramen.

Die fair had de twijfelachtige eer om op de koudste dag van dat jaar te vallen. So much voor onze warme winters. We hadden voor de zekerheid wel een kacheltje meegenomen, waar een enorme bak warmte vanaf kwam. Alleen vervloog die warmte natuurlijk direct. Ik had het die dag vreselijk koud, op mijn linker onderbeen na. Die stond namelijk pal naast de kachel. Tegenover ons werden kastanjes gepoft, dus aan het einde van de dag voelde ik me zelf ook een beetje een gepofte kastanje. Alleen dan wel een hele koude.

Om op te warmen liepen mijn Lief en ik af en toe een rondje door het overdekte deel van de fair. Tussen al die kramen (die trouwens wél een stuk smaller waren – nog een reden waarom ik voor een buitenkraam had gekozen), stond een kunstenaar die doosjes maakte van klei. Hele schonkige, scheve bakjes. Ze zagen er bijna uit alsof een kind ze had gekleid. Bijna.

Terwijl ik dit typ, breek ik mijn hersens over de naam van de kunstenaar. Het was iets met ‘wortel’ (hij zag er niet uit als een kip, dus het was niet Willy). Hij wist me nog te vertellen dat Frans Uyterlinde ook iets bij hem gekocht had. (Dus Frans, als je dit leest. Verlos me uit mijn lijden.)

Ik was dus verliefd en kocht van mijn die dag verdiende geld (en dat was niet bijster veel) een bakje bij wortel…dinges.

Ik realiseerde me pas hoe schonkig mijn lieve bakje was toen ik het met een vriendin had over onze gedeelde liefde voor spullen met een imperfectie. Toen ik als voorbeeld mijn bakje liet zien, vertrok haar gezicht: “Nee, Marlous… Dat is gewoon lélijk hoor. Dat ziet er toch niet uit man!”

Zo zie je maar dat de definitie van imperfectie ook heel persoonlijk is.

Een tijdje geleden liep ik met Anne door de kringloop. (Wat trouwens – dat zal je misschien verbazen – bijster weinig voorkomt. Als we elkaar zien zijn we meestal aan het racen tegen de klok om al onze plannen te realiseren, voor de kringloop houden we nooit tijd over!) Anne zag het gekke theepotje het eerst en zei: “Aggossie.” En ik zei: “Ach. Dat is volgens mij echt huisvlijt.” En Anne zei: “Ach, en dat handvatje dat net niet helemaal goed zwart is geglazuurd.” En ik zei: “Wie drinkt er nu thee uit zo’n klein theepotje?” En Anne zei: “Dat is vast tijdens een of andere pottenbakcursus gemaakt.” We zetten hem weer terug. Om er steeds weer bij terug te keren.

En om hem natuurlijk uiteindelijk gewoon mee naar huis te nemen.

Ja, imperfectie is heel persoonlijk. Ik moet Anne hoognodig dat scheve bakje eens laten zien. Iets zegt me dat zij hem wel kan waarderen.

Iedere donderdag schrijf ik een gastblog op vtwonen.nl over vintage styling. Voor deze serie verzamelde ik in één middag een hele trits wit en een beetje vreemd keramiek. Het gekke theepotje (of is het een kannetje? Kan ook!) past er geweldig bij. Je kan al mijn blogposts over vintage styling op VT Wonen hier lezen.

(Ineens schiet het me te binnen! Het heette Wortel Productions. Klik maar eens hier, de BAHvogel is van mij!)