Berichten

Bloesem, symbool van vergankelijke schoonheid

/4 Reacties/in , , /door

Bloesem - Oh Marie!
Dat doen die bloesembomen toch goed: in plaats van een heel jaar gehuld te zijn in een wolk van bloemen, bloeien ze slechts korte tijd. De startdatum van hun bloei is ongewis: soms vroeg, soms laat…het is allemaal afhankelijk van de weersomstandigheden. Je wordt ze nooit zat, die tijdelijk in gigantische boeketten veranderde bomen. Eenvoudigweg omdat ze er maar zo kort zijn.

Met verschijnen van de bloesem wordt de belofte ingelost dat de bomen weer groen zullen worden, de zon gaat schijnen en dat die winterdip echt als sneeuw voor de zon gaat smelten. Natuurlijk hebben de bloemen in feite vooral een hele banale functie, maar als je zo naar de wereld gaat kijken, valt er nooit meer iets te dromen. Daarbij: die duizenden hommels en bijen die in die bomen rondzoemen, dragen alleen maar bij aan al het goeds dat bloesem brengt.

We bewaarden wat bloesem voor je, speciaal voor ons thema. Je hoeft er de deur niet voor uit, je hoeft er slechts, voor het extra poëtische gevoel, La Primavera van Vivaldi bij aan te zetten.

Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!Bloesem - Oh Marie!

Morbide fascinatie en een beetje lente

/3 Reacties/in /door

Morbide fascinatie en een beetje lente - Oh Marie!
We waren in de tuin aan het werk, toen mijn Lief een puntgaaf vogelschedeltje tussen de planten vond. “Hier,” zei hij, “hier kunnen jij en je morbide fascinatie vast iets mee.”

Ik weet niet of het morbide is, die fascinatie die ik heb voor dit soort dingen. Ik vind het gewoon niet eng, zo’n schedeltje. Oké, ik zou niet snel mijn huis vol zetten met schedels of dat soort dingen, maar ik verlies eerder mijn eetlust als ik een clown zie (of een pop, ieuw), dan van zoiets als een schedeltje. Het is namelijk zó bijzonder, als je er goed naar kijkt. Het is weliswaar een flinterdun en delicaat bouwseltje, maar nog puntgaaf. Het complete zenuwcentrum van de vogel was ondergebracht in dit omhulsel. Dat is toch bijzonder? Ik blijf me daarover verwonderen.

Morbide fascinatie en een beetje lente - Oh Marie!
Over fragiel en toch heel sterk gesproken: ik was bang dat er geen knop aan onze Prunus zou blijven zitten, tijdens de voorjaarsstorm van vorige week. De knoppen gingen echter pas open na de storm, alsof de boom rustig heeft gewacht tot de harde wind ging liggen.

Ik maakte op een trapje met mijn Fuji Instax foto’s tussen de enorme trossen met bloemen. Gelukkig heb ik daarbij zelf niet hoeven ervaren hoe fragiel of sterk mijn skelet was, daar op dat wankele trapje. Wat overigens ook een wonder mag heten, want ik zou het goed doen als crash test dummy. (Die ik doodeng vind trouwens, die dummies. Dan toch echt veel liever een vogelschedel op mijn eettafel!)

Het enige wat ik eigenlijk écht getest heb met deze actie, waren mijn Lief’s zenuwen. Die bleken niet fragiel maar vooral van hard staal te zijn gemaakt.

Morbide fascinatie en een beetje lente - Oh Marie!

I’m a sucker for nature

/1 Reactie/in /door

Magnolia
Magnolia
Ik blijf het een wonder vinden: dat zoiets stokkigs als een boom zoiets fragiels, kleurigs en bloemigs kan voortbrengen als bloesem. Dat er buiten, tussen het kale winterskelet, knalroze en witte vlekken ontstaan. En dat het, na een windvlaag, bloesemblaadjes regent. Zodat niet alleen de lucht, maar ook de grond zachtroze kleurt. Dat dat ieder jaar weer ontluikt, zonder dat we daar ook maar iets voor hoeven doen, dat blijf ik wonderbaarlijk vinden.

Isn’t it astonishing? That something ‘woody’ and static like a tree can produce something so fragile, colourful and flowery like blossom? I love those bright pink and white spots that slowly appear between the brown, leafeless trees outside. And that, when the wind picks up, the ground gets covered in a carpet of blossom leaves. This wondreus awakening of nature, that we may witness each and every year, is a true miracle to me.

Spring in London

/5 Reacties/in /door

Notting Hill, London
Notting Hill, London
Voordat onze dochter geboren wordt, willen we heel Europa nog even gezien hebben. Tenminste, daar lijkt het nu op denk ik, haha! We waren een weekend in Londen, waar het net als in Nederland Zwaar Lente was. Met blauwe luchten en bloesem en warmte en de hele santenkraam. Vorig jaar rond deze tijd zaten we nog tot onze nek in de kou en het winterweer. Het lijkt wel alsof ik door mijn zwangerschap veel meer behoefte heb aan (zon)licht. Dus deze vroege lente komt als geroepen.

Before our daughter is born, we want to see all the big cities of Europe..at least, that’s what it looks like now, doesn’t it, haha! We spent the weekend in London, where it was Spring with a capital S (but wait, don’t you English native speakers already write the names of the seasons with a capital letter?). We had blue skies, trees in full bloom, warmth…the whole shabam. Last year ‘round this time we we were still up to our necks in Winter. I have had a huge need for (sun)light since I am expecting, more than I’ve ever had before. So this early Spring is both timely and extremely welcome.

Life lately – CYB

/9 Reacties/in /door

Prunus in bloei
Gerrit
Wat fantastisch, die zon dit weekend. Gisteren verscheen het nieuwste nummer van Oh Marie! (met als thema Ahoy Marie!) en we ontvingen daar zoveel lieve reacties op, dat ik voorlopig nog wel even op wolken loop. De boom in onze tuin is eindelijk gaan bloeien, mijn handen jeuken vreselijk om de tuin aan te gaan leggen. Door de kou bleef die klus veel langer liggen dan gepland. Ook vonden we een geschikte man voor Streep. De eerste, een grijze lieverd die ik Plok doopte, bleek geen goede match (understatement, ze vochten elkaar de tent uit). De tweede, met de meesterlijke naam Gerrit, lijkt beter tegen haar opgewassen. Ze hebben dezelfde schattige zwaaioren, waar ik ontzettend verliefd op ben. Nu zij nog!

Ik neem een weekje vrij, tot volgende week!

Such a delight, all that sunshine this weekend. Yesterday I launched the latest issue of Oh Marie! (called Ahoy Marie!) and we received so many sweet comments on it, I will be walking on sunshine for weeks. Finally, the tree in our back garden is blossoming and my hands are itching to put that garden of ours in order. And we finally found a guy for Streep. She didn’t like the first companion we picked for her (a cute grey guy called Plok, it turned out that he was scared to death to our little lioness), but this one, Gerrit, seems to be the guy for her. They have the same floppy ears, I’m totally in love with those two (and sincerely hope they will fall in love too)! I’m taking the week off, see ya!

Anki started counting her blessings and many followed. Look here for all the participants.