Berichten

De magie van verlaten oorden – urbexen met Marloes van Antwerpen

Marloeshi Photography - Oh Marie!
Wat hebben UrbEx (urban exploring of abandonded places) locaties en cavia’s met elkaar gemeen? Helemaal niks, behalve dan dat het onderwerpen zijn die beide een onweerstaanbare aantrekkingskracht op ons hebben. Zo ook op Marloes van Antwerpen. Dat klinkt als iemand waar wij meer over willen weten.

Marloes fotografeert verlaten gebouwen. Dat klinkt gemakkelijker dan het is, want je moet er stalen zenuwen voor hebben. Wij stellen ons zo voor dat Marloes’ moeilijkheidsgraad wat fotograferen betreft door deze liefde ietsje hoger ligt dan de onze. Want na al dat risicovolle urbexen lijkt dat fotograferen van een cavia toch ineens een walk in the park te zijn. Zelfs al wil ze niet blijven zitten of rent ze steeds door je zorgvuldig opgebouwde set, het staat allemaal niet in verhouding met het risico door een oud plafond te zakken of te worden opgepakt of beboet voor het betreden van verboden terrein…

Tekst en foto’s – Marloes van Antwerpen

Marloeshi Photography - Oh Marie!
Hoi Marloes! Vertel eens kort iets over jezelf?
Mijn naam is Marloes van Antwerpen, ik ben 22 jaar en fotografeer nu een jaar of 5. De afgelopen 3 jaar ben ik wat meer bezig geweest met technieken en het ontwikkelen van mijn eigen stijl. Ik studeer communicatie in Eindhoven en zit alweer in mijn derde leerjaar.

Marloeshi Photography - Oh Marie!
Is fotografie magisch voor jou? Waarom precies?

Ja, fotografie heeft zeker iets magisch voor mij! Je kunt door de zoeker van je camera een hele nieuwe wereld ontdekken en creëren. Vooral dat laatste vind ik heel gaaf. Ik vind het ontzettend leuk om door middel van fotografie te delen hoe ik de wereld zie, hoe ik naar objecten kijk. Zeker met programma’s als Photoshop kun je ontzettend mooie dingen maken.

Wat is jouw meest favoriete foto?
Oei, dat vind ik lastig. Ik heb denk ik niet echt één favoriete foto, sowieso verschilt dat van week tot week. Momenteel kijk ik erg op naar fotografen als Bella Kotak en Brandon Stanton.

Marloeshi Photography - Oh Marie!
Hoe ben je in het Urbexen gerold?

Drie jaar geleden ben ik bij een fotoclub begonnen om mijn kennis te vergroten en nog meer bezig te zijn met fotografie. Bij de club zaten een paar mensen die het Urban Exploring vaker deden, ik had er nog nooit van gehoord. Ik was direct verkocht, het leek me prachtig om die verlaten gebouwen vast te leggen. Uiteindelijk hebben we samen een aantal trips gepland.

Marloeshi Photography - Oh Marie!
Wat trekt je aan die verlaten plekken?

Het is net of de tijd heeft stilgestaan op urbex locaties, zeker in woonhuizen die nog redelijk intact zijn. (Zie foto’s hier direct boven en onder – red.) De sfeer die in de locaties hangt is vaak magisch. Als de locatie nog in een redelijke staat is lijkt het net of de bewoners van het ene op het andere moment zijn vertrokken. Alle spullen, inclusief kleding en foto’s, liggen nog in het huis. Bedden zijn nog opgemaakt en je ziet overal persoonlijke spullen liggen. Best bizar om daarin rond te lopen, je loopt gewoon rond in een huis van een vreemd iemand die waarschijnlijk niet meer leeft. Natuurlijk geeft het ook wel een kick, omdat het gewoonweg niet mag.

Marloeshi Photography - Oh Marie!Marloeshi Photography - Oh Marie!
Het betreden van verlaten plekken is niet zo heel erg gemakkelijk. Ben je weleens achterna gezeten door de politie? (Of een bewaker met een gigantische hond?) Met andere woorden: moet je er stalen zenuwen voor hebben, of valt dat mee?

Nou, ik heb wel het een en ander meegemaakt. Helaas kan ik daar niet al te uitgebreid over vertellen, omdat mijn moeder dit blogbericht waarschijnlijk ook zal lezen. Als ik ooit nog wil gaan urbexen (of überhaupt het huis wil verlaten) dan kan ik dat beter maar voor me houden, haha! Ik kan je wel vertellen dat je wel stalen zenuwen moet hebben, het is echt heel spannend op zo’n locatie. Zeker als je weet dat er vaker mensen weggestuurd of zelfs gearresteerd zijn. Maar, als je wordt ‘’betrapt’’ dan is het belangrijk om gewoon mee te werken. Vaak is er dan niks aan de hand en word je gewoon weggestuurd. Maar je moet er wel rekening meer houden dat je een fikse boete kan betalen. Politie of bewakers zijn niet de enige personen waar je je zorgen om moet maken. Je moet ook nadenken over mensen die er rond kunnen dwalen, zoals junks en koperdieven. Vaak zijn omwonenden ook erg alert. Daarom moet je nóóit alleen gaan. Je weet niet wie je tegenkomt of in welke staat de locatie verkeert.

Marloeshi Photography - Oh Marie!
Wat is de mooiste verlaten plek die je ooit bezocht/welke maakte de meeste indruk op je?
De plaats die de meeste indruk heeft gemaakt is een half uitgebrande locatie. Die sfeer daar was zo eng en gewoon…bah! Ik wilde daar ook zo snel mogelijk weg. (Zie foto hieronder – red.) Ik ben ook in een gevangenis geweest. Ook heel indrukwekkend om daar te zijn. Zeker als je gaat bedenken dat wij (de groep) inbreken in de gevangenis terwijl de mensen daar juist alleen maar wilden ontsnappen. En de mooiste twee zijn denk ik toch wel een verlaten kasteel en een sprookjesachtig huis.

Marloeshi Photography - Oh Marie!Marloeshi Photography - Oh Marie!Marloeshi Photography - Oh Marie!Marloeshi Photography - Oh Marie!
Staat er nog een Urbex locatie op je verlanglijstje?
Ja, er is een locatie in Duitsland die ik nog graag wil bezoeken. Dat is alle informatie die je krijgt, haha!

Marloeshi Photography - Oh Marie!
Wat hebben cavia’s en abandoned places met elkaar te maken?
Eigenlijk niet zo heel erg veel, haha. Het is ook niet zo dat ik die twee dingen kan combineren. Ja, misschien met Photoshop. Maar dat is een beetje een vreemde combinatie.

Marloeshi Photography - Oh Marie!
Wil je iets vertellen over Mieps?
Mieps is mijn schattige cavia, ze is alweer 3 jaar oud. Toen ik haar in de winkel zag was ik direct verkocht. Ik had nog nooit een grijs met witte cavia gezien! Vorig jaar ben ik een Instagram account voor haar begonnen om zo haar leven met anderen te delen. Ik laat haar de meest rare avonturen beleven. Denk aan Mieps in een luchtballon, of Mieps op een wolk. Dit is allemaal mogelijk dankzij Photoshop!

Marloeshi Photography - Oh Marie!
Wat is je favoriete sprookje en waarom?
Beauty and the Beast is denk ik mijn favoriet. Het verhaal, de muziek, alles klopt in die film. Het verhaal is zo magisch en de karakters zijn prachtig uitgewerkt. Vroeger was De Kleine Zeemeermin mijn favoriete sprookje. Ik heb laatst de serie Once Upon a Time als een verslaafde in een paar weken erdoorheen gejast, daar komen de sprookjes nog meer tot leven. Echt een aanrader!

Marloeshi Photography - Oh Marie!
Wat wil je verder nog aan ons kwijt en waar kunnen we meer over jou lezen/je werk zien?
Je kunt meer van mijn werk zien op www.marloeshi.com of op mijn Facebookpagina. Mieps heeft ook haar eigen website en haar eigen Instagramaccount. En mocht je interesse hebben in Urbex filmpjes dan kun je op mijn YouTube channel terecht!

Stages of Decay

Birthday books
Het is nu wel erg cru om zo over jezelf te praten als je net gisteren 32 geworden bent, maar ik doel dan ook niet (alleen – haha) op het verval dat intreedt met de jaren, maar vooral op het boek dat ik cadeau kreeg: Stages of Decay van Julia Solis. Ik zag het al staan bij ‘Do you read me?’ in Berlijn afgelopen mei, maar de aanschaf van een boek slaat tegenwoordig zo’n gat in mijn armetierige ondernemersbudget, dat ik besloot boeken voor mijn verjaardag te vragen. Misschien raar dat de uitgever van een online magazine de zaken graag nog analoog leest, maar na een hele dag naar schermen staren, is het vasthouden van een goed ouderwets papieren boek in bed ’s avonds best even een fijn ander uitzicht.
Stages of Decay is een fotoboek over verlaten theaters over de hele wereld en valt in dezelfde categorie als Abandoned Places (kijk eens op deze website en hier, echt fantastisch). Ik heb een fascinatie voor verlaten plekken, wellicht ook de reden waarom ik de laatste James Bond ongeveer 20.000 keer gezien heb.

Verder de andere titels in mijn bescheiden boekencollectie: na door Wildwood en Marije aangestoken te zijn met het Young Adult genre lees ik momenteel “The Incorrigible Children of Ashton Place” van Maryrose Wood met illustraties van Jon Klassen (ja, die van ‘I want my hat back’) en ben ik, ondanks de teleurstelling na ‘De Kleine Vriend’, toch weer héél erg nieuwsgierig naar het nieuwe boek van Donna Tartt. ‘Een verborgen geschiedenis’ (haar debuut) was namelijk wél een prachtboek. We gaan het zien! Als je nog goede tips hebt, deel ze..ik ben heel benieuwd!

It might sound cruel to talk about stages of decay when you just turned 32 yesterday, but this post’s title isn’t referring to me leaving my twenties for ever and ever, but to the book I got as a present. Since I’m an entrepeneur I do not indulge myself very often with new books, for the plain and simple reason that they burn huge holes in my budget. It’s now way much more fun to put them on my birthday wishlist and boy, was I indulged with beautiful books or what?

Stages of Decay is a photobook by Julia Solis about abandoned theaters around the globe and entirely in line with websites like Abandoned Places and this article about abandoned Soviet Monuments. I have a knack for these kind of places, which might also explain why I saw James Bond’s Skyfall about 20.000 times. If you’re not that into abandoned places, I can wholeheartedly recommend you the series called “The Incorrigible Children of Ashton Place” by Maryrose Wood and illustrated by Jon Klassen (yes, the guy from ‘I want my hat back’). I can hardly wait to start reading this pile and please, do share your favourite book titles with me!

Stages of Decay - Julia Solis