De Keulse pot. Je ziet hem hier rechts in zijn meest voorkomende gedaante. Met van die lekker truttige bloempjes erin.
Ik blijf er ver van. Sterker nog, ik loop nog net niet gillend weg als ik ze in de kringloop zie staan. Ik associeer ze met popperige, beige (dank Suzanne, voor deze prachtuitdrukking) interieurs. Met van die vensterbanken die volgepakt staan met een Zeer Eclectische Mix aan bloempotten. Ik ben persoonlijk niet vies van een beetje eclectisch (integendeel), maar je kan er ook in doorslaan. Absolute horror is het als het hele geheel ook nog op een groen gemarmerde vensterbank staat. Ook met een vensterbank van groen marmer is niets mis, maar de optelsom van dit alles doet me gillend wegrennen.
In grote lijnen gaan dit soort gedachten door mijn hoofd als ik Keulse potten zie.
Keulse potten vervulden eeuwenlang een belangrijke functie. Ze werden gebruikt voor het inmaken van voedsel. Omdat ze van binnen geglazuurd zijn, bleef de smaak van het ingemaakte voedsel behouden. Het is maar goed dat ik niet in die eeuwen leefde, want ik hou niet van opgewarmd voedsel. En ook niet van ingemaakt voedsel. Of gefermenteerd voedsel. Of restjes. Ik ben een grote zeikerd wat dat betreft, maar dat is weer een andere blogpost. Wist je trouwens dat Piggelmee in een Keulse pot woonde? Die van die tovervis? Dat is ook een andere blogpost. Ik zit nooit verlegen om gespreksstof, zoals je merkt. Ook niet om zijweggetjes, trouwens.
Maar, genoeg gebrabbeld. Er staan toch echt Keulse potten op deze foto’s. Ik besloot mijn Keulse potten angst diep in de ogen te kijken om te kijken of er nu echt niet iets mee te maken viel, stijltechnisch gezien dan. Ik toog naar de kringloop voor een Keulsepotzoeksessie.
Je hoeft in de kringloop niet lang te zoeken naar Keulse potten. Ze staan er in alle soorten en maten (kleuren niet, want ze zijn altijd grijs met blauw). Voor een item dat in mijn ogen ontzettend niet-courant is, zijn Keulse potten verrassend duur. Ik heb er een heleboel laten staan. Het ging me wat ver om voor iets waar ik braakneigingen van krijg, ook nog eens € 7,50 neer te tellen. Zelfs een erelid van hoarders anonymous heeft zijn grenzen.
Uiteindelijk vond ik twee exemplaren die langs mijn zeer strenge toelatingseisen kwamen. Zo wilde ik potten zonder oortjes (hoe lief dat ook klinkt, die trek ik echt niet) en zonder al teveel andere tierelantijntjes.
De crux is ten eerste om de Keulse pot, net als dat groepje rotjongens op school vroeger, weg te halen van andere Keulse potten. Daar knappen ze al een stuk van op. (Die jongens trouwens ook.) Gebruik er één, hooguit twee, en zet er een amaryllis in. Of een modern vetplantje. Of een schijnasperge, mijn allerliefste lievelingsplant van dit moment. Gecombineerd met een cactus wordt het weer zo’n massief geheel, dus die zou ik vermijden. (Maar hé: dat is ook maar een mening natuurlijk. Ik hou ook niet van opgewarmd eten, dus luister vooral niet naar mij.) Gecombineerd met blauw, rood en geel krijgen ze iets fris, met pastels werken ze ook verrassend goed.
Verwijder verder alles wat ook maar naar ouderwets riekt en je Keulse pot is ineens salonfähig geworden.
Ik geef zelfs toe: ik vind de Keulse pot op deze wijze zo leuk dat ik hem nog steeds heb staan.
Mocht je dus in de kringloop lopen, koop hebben, niks kunnen vinden en ontdekken dat de Keulse potten vriendelijk geprijsd zijn…grijp dan je kans. Je zou zomaar iets mee naar huis kunnen nemen dat net zo houdbaar is als ingemaakt voedsel.
(Vind je het leuk om ook aan de slag te gaan met fotografie en styling? Op 15 april 2016 geef ik weer een minicursus productstyling en fotografie bij Immer Urlaub in Utrecht! Je leest er hier meer over. Vragen? Mail me gerust op info[at]ohmarie.nl.)
