He ain’t heavy, he’s my hippo

/11 Reacties/in , , , /door

Zweedse vondsten - Oh Marie!
Hij staart me vanaf de vensterbank aan met zijn uitpuilende, glazen oogjes. Het nijlpaard dat ik in Zweden op een loppemarked vond en die een soort van per ongeluk ook nog eens design bleek te zijn.

Dat laatste was meer geluk dan wijsheid, want ik viel in eerste instantie gewoon alleen maar voor dit nijlpaard omdat ik hem zo aandoenlijk vond. De Zweden maken de gekste dingen van glas, wat me afgelopen vakantie ook de vondst van een glazen boomstronk-kandelaar opleverde (zie hieronder op de gele kast). Ik hoef natuurlijk allang niet meer uit te leggen dat dat soort curieuze spullen eigenlijk altijd met me mee naar huis mogen. (Mits ze binnen de afmetingen van 50×50 centimeter vallen, anders moet ik met mijn Lief gaan overleggen, die een groot hart heeft, maar aan wiens tolerantie ook grenzen zitten).

Het nijlpaard is ontworpen door Lisa Larson, een bekende Zweedse keramist die met dit nijlpaard een uitstapje maakte naar glaskunst. Ik kende haar werk al en had al tijden de stiekeme hoop dat ik iets betaalbaars uit haar dierencollectie zou vinden in Zweden. Niet wetend dat ze ook glazen objecten heeft gemaakt, liep ik, op een vlooienmarkt in the middle of nowhere, dit nijlpaard van haar hand tegen het lijf. Het lijkt wel een sprookje, ware het niet dat ik er wel 30 euro voor betaalde. Voor haar werk een koopje, maar niet echt meer een kringloopprijs te noemen. De Zweden zijn ook niet gek.

Voel je het nog niet, met dit nijlpaard? Snap ik. Foto’s doen hem eigenlijk geen recht, want alleen voor een raam vallen de nuances in het glas op, waardoor hij echt tot leven komt. (Gelukkig figuurlijk en niet letterlijk, want nijlpaarden schijnen er vrij ranzige toilet-etiquetten op na te houden. Om nog maar te zwijgen over het feit dat alle nijlpaarden op aarde een anger-management training kunnen gebruiken).

Zweedse vondsten - Oh Marie!
Na Zweden is Nederland qua kringlopen maar een saaie bedoening. Een beetje het verschil tussen kijken naar een documentaire over nijlpaarden of echt op safari gaan. Ik vraag me altijd af of iemand uit het buitenland naar onze kringlopen kijkt zoals ik naar de Zweedse. Vast wel. Zo vond ik de Emmaüs in Frankrijk ook een avontuur, puur omdat er spullen te koop waren die daar op iedere straathoek te vinden zijn, maar hier niet. Wat van ver komt, is nu eenmaal lekker. Zeker als het uit een land als Zweden komt waar esthetiek zo hoog in het vaandel staat.

En waar je voor een goede prijs een design nijlpaard kan kopen met goede toiletmanieren zonder anger-management problemen.

Zweedse vondsten - Oh Marie!
I accidentally thrifted a glass design hippo on our holiday in Sweden. Initially I fell for its facial expression, then I learned from its seller that it was made by Swedish ceramic designer Lisa Larson. These photos doesn’t really do him justice, he’s at his best when light is shining through, showing all the beautiful details in the glass. On the other photos more thrifted treasures from Sweden, like the glass tree trunk-candleholder (the Swedish make the most funny objects from glass), the sea painting, the ceramic horse and bird. Pretty needless to say I love Swedish thriftshops!

Bedankt, kerstpakketten uit 1994!

/1 Reactie/in , , /door

Marmeren schaal - Oh Marie!
In retrospectief ben ik toch dankbaar voor die kerstpakketten uit de jaren ’90. Niet om de blikjes ganzenlever die erin zaten (bah en bovenal: 100% dierenleed), of om de taaie bladerdeegkuipjes die er al-tijd inzaten, maar om de niet-eetbare en totaal nutteloze items die er ook altijd bij werden gestopt (denk: een kaasplank met bijbehorende mesjes, kaarsenstandaards van marmer of een rugzak zonder ruimte voor je waardigheid, etc.). Ieder jaar was het uitpakken van het kerstpakket voor mij als kind zowel een feestje als een deceptie, omdat er 1. alleen maar dingen in zaten die ik toch niet lustte en 2. de items die erin zaten alleen leuk waren voor grote mensen, terwijl ik ieder keer weer hoopte dat er misschien een verdwaalde Troetelberenknuffel in zo’n doos was beland.

Toch ben ik, en met mij dus waarschijnlijk een heleboel andere mensen, blij met die stomme kerstpakketten. Omdat onze ouders inmiddels massaal die kerstpakketcadeaus naar de kringloop brengen. Dat leverde mij niet alleen deze driehoekige kaasplank op, maar ook de marmeren plaat op deze foto’s. Ik vond hem in een kringloop in Steenwijk (for crying out loud) met een gigantische bouwmaterialenafdeling (omdat kringlopen marmeren items vaak niet echt in een categorie plaatsen, loont het altijd de moeite om bij die afdeling te kijken, je vindt er sowieso vaak de meest fantastische en exotische dingen). Volgens mij is 80% van het marmer dat nu bij de kringloop ligt ooit uit een kerstpakket gekomen. Want is marmer ooit een trend geweest, in de jaren ’90? Dan heb ik die briefing in ieder geval gemist.

Marmeren schaal - Oh Marie!
De plaat had twee lelijke handvatten die ik verving met houten handvatten van de bouwmarkt en die ik verfde in een kleur wijnrood waarvan ik nooit had gedacht dat ik die ooit ging toepassen in mijn huis. (Het is de kleur 85% appel van Flexa, mocht je het willen weten.) Net als de inhoud van kerstpakketten uit de jaren ’90 heb ik ook altijd een hartgrondige hekel aan de kleur wijnrood gehad.

En zo brak er de dag aan dat mijn twee grootste aartsvijanden alsnog mijn huis en hart binnendrongen: een marmeren plaat met wijnrode handvatten. Wie weet waar dit gaat eindigen. Als deze trend doorzet, dan sta ik binnenkort vast een pallet donkerbruine badkamertegels bij de kringloop af te rekenen.

I found this marble plate with the handles at the hardware department at a thriftshop. I replaced the handles with wooden ones and painted them in a wine red color I never liked when I was little (like I never liked marble when I was little). Now that I dragged my biggest interior arch enemies home, I’m a bit curious were this new love for things I once hated will end!

Bewaren

Hello, it’s me

/7 Reacties/in , , /door

3
Ach, de zomer van 2016. Ik had ontzettend veel goede voornemens en daar zat zeker niet het punt ‘twee maanden niet bloggen’ bij. Daar kwam het uiteindelijk echter wel op neer. Voor je het weet ben je dus ineens zo’n blogger geworden die iedere blogpost opent met de verontschuldigende woorden ‘hallo-vanaf-mijn-zeer-verwaarloosde-blog’.

Hallo dus, vanaf mijn zeer verwaarloosde blog.

5
16
Hoe dat allemaal zo gekomen is? Omdat ik te druk was met andere dingen. Met op vakantie gaan naar Denemarken en Zweden en Game of Thrones kijken (luister, als je fan bent, ook deze Nederlandse podcast. Wat een helden!). Schrijven voor vtwonen en voor Morpheus Slaapvoorlichters (die niet alleen het Mother Goose en Eye Hotel in Utrecht inrichtten en styleden, maar ook vier prachtige winkels hebben en alles weten op het gebied van goed slapen). Met het geven van de kickstart creatief ondernemen samen met mijn Immer Urlaub collega Marjolein. En, een beetje bizar maar echt gebeurd, foto’s maken voor de catalogus van Donna Wilson. Maar dat is een apart blogbericht waard.

Dan ben je zo twee maanden verder.

171413
De zomer is altijd een sleutelmoment in mijn blogleven gebleken en dat is het nu ook weer. De thema’s op Oh Marie! ga ik definitief loslaten (zie jij nu ook een ballonnetje voor je dat steeds hoger de lucht in drijft?). Omdat ze me heel veel tijd kosten en daardoor weinig (geen) ruimte laten voor nieuwe projecten. En voor creativiteit, want alle tijdsdruk die het blogmaken het afgelopen jaar met zich meebracht, gaf me het gevoel dat ik mezelf aan het herhalen was en dat de thema’s steeds verder van me af kwamen te staan. Om met Arjan Ederveen en Tosca Niterink te spreken: ik verloor toch een beetje mijn stukje eigen ikje. (En dan in je hoofd uitspreken met zo’n lijzige stem…xD)

61815
In feite ga ik vanaf nu weer terug naar de basis: bloggen over mijn interieur, kringloopschatten en zaken die ik mooi vind of die me bezig houden. Dat voelt goed en zoals bloggen bedoeld is: als mijn eigen speeltuin.

412
Om bij het begin te beginnen eerst maar eens mijn favoriete vakantiefoto’s. Anders staan die ook maar een beetje te niksen op mijn harde schijf.

10
2
En tot snel weer, ook. Hier en anders op vtwonen.nl/ohmarie, waar ik om de twee weken blog over vintage styling.

798
Back to blogging old style: I let go of the themes at Oh Marie! to make way for new exciting projects like blogging for vtwonen or making photos for the new Donna Wilson catalogue (okay, that was a bit of a bizarre happening, I’ll tell you everything about that in a separate post).

But first, my favourite holiday photos from Denmark and Sweden. It would be a waste not to share them. At least, I think so. And isn’t that, in the end, what blogging is all about? Sharing the things you feel are shareworthy?

Feels good to be back!

1

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Back to basic

/5 Reacties/in , /door

Back to basic - Oh Marie!
Ik nam er afgelopen week al een voorschot op: het is tijd voor wat anders. Of meer: iets nieuws hier op Oh Marie! Want hoe leuk het ook is om Oh Marie! te maken, het kost heel, heel veel tijd om het te maken.

En ook dat is niet erg, maar ik merk dat Oh Marie! momenteel te comfortabel wordt. En vooral ook andere, nieuwe, spannende zaken in de weg staat, zoals werken als freelance tekst- en beeldmaker (jawel, ik ben inhuurbaar – niet te verwarren met huurling). Zelfs als zelfstandige met alle daarbij behorende onzekerheden kan je te comfortabel worden met je werk. En daar wil ik vanaf, realiseerde ik me de afgelopen weken.

Back to basic - Oh Marie!
Oh Marie! blijft, maar de inhoud zal veranderen. Ik wil weer terug naar de basis, naar bloggen zoals ik het ooit bedoelde: om een plek te hebben waar ik deel waar ik blij van word. Dat zijn kringloopschatten, interieur, fotografie en het bedenken van gave zelfmakers. En artikelen maken voor vtwonen. Misschien keren de thema’s op een stadium ook weer terug, maar ook wat de thema’s betreft is de rek er even uit. Deze zomer ga ik eerst gewoon weer eens ouderwets bloggen. Mooi beeld delen met een leuk verhaal erbij. Dat is namelijk ook zo leuk aan bloggen: het is je eigen feestje. Dus kan het roer om wanneer je maar wil. En dat is wat er gaat gebeuren.

Back to basic - Oh Marie!
Ik ga eerst eens even heel veel quality time doorbrengen met mijn gezin. Het online leven even loslaten en eens kijken wat er gebeurt. Wil je weten waar ik de sfeer aan het verzieken ben (haha), dan kan je me altijd volgens op Instagram of Snapchat (ohmariemag).

Back to basic - Oh Marie!
Deze foto’s maakte ik tijdens onze vakantie vorig jaar. Ik ben er nooit aan toegekomen om ze te delen. Of überhaupt te bewerken of rustig door te kijken.

Back to basic - Oh Marie!
I rest my case. Ik piep er even tussenuit. En nu ik toch met kazige Engelse quotes aan het strooien ben: I’ll be back. Dat ook!

Back to basic - Oh Marie!

Bewaren

Bewaren

Analoog Frankrijk, gemaakt met het lelijke hondje onder de camera’s

/9 Reacties/in , , , /door

Analoog - Oh Marie!
Mijn vakantie in Frankrijk blijkt een bron van inspiratie. Ik vond er niet alleen een sprookjestheepot, maar ik schoot er ook bijna twee rolletjes vol met mijn analoge Minolta Dynax 500si Super, de camera die ik tegen wil en dank heb omhelst als mijn nieuwe analoge reisgenoot.

De oude Canon Tlb van mijn vader bleek te onbetrouwbaar geworden (en mijn frustratietolerantie te laag) om er nog analoog mee te fotograferen en, nou ja…hoe ik met dit kunststof jaren ’90 geval ben geëindigd moet je hier allemaal maar even lezen. Mijn Minolta is een beetje zoals een lelijk hondje: hij ziet er niet uit, maar toch ga je uiteindelijk veel van hem houden.

Analoog - Oh Marie!
Maar, Frankrijk dus. Het was er prachtig weer en dat is op zich geweldig voor analoge foto’s, maar ook weer niet. Foto’s worden bij fel, hoog zonlicht snel te vlak naar mijn smaak en eigenlijk had ik meer aan de randen van de dag willen fotograferen, als het licht zacht is en de schaduwen minder contrastrijk. Maar ja, de randen van de dag worden in Frankrijk meestal gebruikt voor het eten van amandelcroissants of kaas en wijn, dus dat goede voornemen schoot er bij de eerste dag al in.

Analoog - Oh Marie!
Midden op de dag fotograferen bij mooi weer heeft namelijk een nadeel. De ramen op de bovenste foto lagen bijvoorbeeld in de schaduw en je ziet hoe mooi verstrooit het licht op die foto is. Mooier dan bijvoorbeeld op de foto hier direct boven, of die van de kat onder de auto (wat luguberder klinkt dan het is – scroll met een gerust hart door), iets verderop. Hoewel ik analoog contrast prachtig vind, kan overdaad ook schaden. De hooglichten (uitgebeten, teruggekaatst zonlicht dat veelal op glanzende voorwerpen zichtbaar is) in genoemde foto’s zijn veel te fel, waardoor er veel details verloren gaan.

Analoog - Oh Marie!
Ik weet wel dat dat hele niet-te-controleren-aspect nu juist de charme is van analoge fotografie. Maar zoals ik in mijn digitale fotografie ook altijd een soort van ontwikkeling wil doormaken, wil ik dat in analoge fotografie ook. Maar nu ik een heel nieuw toestel gebruik, merk ik dat ik echt weer aan zijn werking en beperkingen wennen moet. Maar goed, misschien ben ik wel gewoon een kniesoor, nu. En zó erg kan het ook niet zijn, want dan had ik deze post niet gemaakt.

Nou dan. Wat zeur je dan! Zucht. Vrouwen.

Analoog - Oh Marie!
Frankrijk is namelijk wel een ontzettend dankbaar fotografie-object. Een beetje verlaten, een beetje versleten en met een heleboel plekken waar de tijd stil is blijven staan. Voor de Fransen zelf is die leegloop van het platteland niet bijzonder leuk natuurlijk, maar voor het maken van analoge foto’s is het fantastisch.

Analoog - Oh Marie!Analoog - Oh Marie!
Mijn Minolta en ik gaan gewoon weer dapper met elkaar door. Ik bedoel, in Turner en Hooch is het uiteindelijk ook goed gekomen tussen de hoofdrolspeler en die onmogelijke, lelijke hond, dus ik heb goede hoop dat het ook tussen ons vanaf nu weer bergopwaarts gaat. (Als Minolta nog met me verder wil trouwens, nadat hij nu al tig keer voor lelijke hond is uitgemaakt…)

Analoog - Oh Marie!Analoog - Oh Marie!
Meer analoge foto’s zien? Ik zette mijn favorieten op een rijtje:
Het allereerst rolletje dat ik met de Canon maakte
Amerika vastgelegd met mijn Holga
Zomerfoto’s van Denemarken en Zweden
Spookpretpark
Een beetje pathetisch
Winterblues – analoog Kopenhagen