Heelal
Hoe ver hij keek
Hoe groter het leek
– Jules Deelder
Voor ieder thema van Oh Marie! bouwt Martine van Le Diorama en Omstebeurt één van haar waarachtig prachtige mini-taferelen voor ons. Bekijk hier het vorige diorama.
Rena Noordermeer is eigenaar van Hear Hear, één van de leukste winkeltjes in Amsterdam, gevuld met plantjes, potjes, boeken, mooie kaarten en heel veel ander moois. Waaronder haar eigen creaties van keramiek, die zij verkoopt onder de naam Hear Hear ceramics.
Haar dromerige mobiles waren aanleiding om haar te vragen voor ons kleine prins thema. Het bleek een match made in heaven! Ik bezocht Rena in Amsterdam en nam een camera mee om haar eigen keramieklijn vast te leggen.
Vertel eens wat over jezelf, je hebt een winkel in Amsterdam?
Ik ben Rena, ben 30 jaar en woon samen met mijn vriend, onze cavia’s en mini jungle in Amsterdam Noord. Ik ben eigenaar van Hear Hear, een kleine winkel in hartje Amsterdam waar mijn interesse in bijzondere producten en mijn hebberigheid samenkomen. Hoewel ik vroeger altijd dacht een stadsmens te zijn heb ik ondertussen wel in de gaten dat ik meer een buitenmens ben. Amsterdam is een prachtige inspirerende stad maar stiekem droom ik van een boerderijtje in de buurt met een paar kippetjes en een hond. Tot die tijd is het de kunst om mijn dromen te combineren met mijn woon- en werkomgeving. Hear Hear is een verlenging van mezelf en staat vol planten, plantenpotjes, boekjes van bijzonder papier, kaarten met groene illustraties en andere bijzondere producten met een natuurlijke, eenvoudige uitstraling.
En je maakt keramiek! Zomaar een hobby of hadden alle plantjes een mooi nieuw jasje nodig?
Een beetje van beide. Ik wilde graag weer eens echt iets met mijn eigen handen maken, een ambacht leren. De kunst van het pottenbakken is al eeuwen oud, dat vind ik prachtig. Werken met keramiek is heel puur, je begint met een bonk klei en kunt er alle kanten mee op.
Onder de naam Studio Hear Hear maak ik vooral kleine interieur items zoals plantenpotjes, bordjes, kommetjes en wand mobiles. Een deel van de collectie verkoop ik in de winkel en dat gaat zo goed dat ik het bijna niet bij kan houden!
Maak je deze prachtstukken allemaal in dat kleine winkeltje?
Mijn keramiek maak ik bij Keramiek Centrum Amsterdam, daar heb ik zelf de apparatuur niet voor. Thuis maak ik kralen van polymeerklei en daar maak ik vervolgens in de winkel kettingen en mobiles van. Ook de meeste weefwerkjes weef ik in de winkel. Het is leuk om aan klanten te kunnen laten zien hoe iets (af)gemaakt wordt.
Je maakt al keramiek potjes, sieraden en mobiles.. zijn er nog meer dingen die je graag in een ‘Hear Hear’ sausje zou willen gooien?
Op het moment zou ik vooral graag meer tijd en ruimte hebben om me te focussen op de producten die ik al maak. Ik wil wat efficiënter willen werken en minder afhankelijk zijn van anderen. Als mijn keramiek docente op vakantie gaat ligt mijn productie ook meteen stil en dat is jammer. Ik ben altijd op zoek naar mooie nieuwe materialen en heb nog een hoop ruimte voor verbetering en vernieuwing. Ik zou het wel leuk vinden om dit jaar weer met iemand een samenwerking aan te gaan. Een bestaand product in een Hear Hear editie uitbrengen bijvoorbeeld.
Jouw keramiek zou niet misstaan in een gemiddelde ‘concept store’, zou je de verkoop willen uitbreiden naar andere winkels?
Dank je wel, dat vind ik een mooi compliment! Ik zou vereerd zijn om mijn werk in andere winkels te zien. Het zou zo maar eens kunnen zijn dat dit binnenkort gaat gebeuren..!
Een winkel met mooie producten, een eigen keramieklijn, wat zijn andere dingen die we nog van jou kunnen verwachten?
Hm lastig! Zelfstandig ondernemen is pittig en de dingen die ik doe zijn een soort never ending story. Er zijn dagen dat ik maar een beetje voor me uit zit te staren en even geen inspiratie of energie heb. Dat probeer ik op te lossen met het zoeken naar leuke samenwerkingen. Via de winkel heb ik ontzettend leuke, lieve, creatieve en inspirerende mensen leren kennen. Ik denk dat daar nog mooie dingen uit kunnen komen! Kleine evenementen, nieuwe producten en wie weet wat nog meer.
Ik zie een mobiel met sterren en planeten, doet me denken aan ons huidige thema! Heb jij zelf iets speciaals met le Petit Prince?
Le Petit Prince is (samen met the Never Ending Story) mijn lievelingsboek! Het boek is zoveel meer dan alleen de prachtige illustraties. Het is een ontroerend verhaal over vriendschap, liefde, eenzaamheid en verlies. Anders dan veel mensen denken is het boek niet geschreven voor kinderen maar voor de kinderen die we als volwassenen nog steeds zijn. Le Petit Prince werd voor het eerst uitgegeven in 1943 maar staat vol tijdloze, treffende wijsheden zoals mijn favoriete quote.
“Voici mon secret. Il est très simple: on ne voit bien qu’avec le cœur. L’essentiel est invisible pour les yeux.”
– Antoine de Saint Exupéry –
Rena’s winkel: Hear Hear Amsterdam
Als eerste nieuwe producten zien? Rena deelt work in progress foto’s op haar Instagram account.
Foto’s: Anne van Midden
Portretfoto: Sandy van Helden
Je kent dat wel: je bent op een gezellig feestje en besluit een groepsfoto van de aanwezigen te maken. Je krijgt de hele bende eindelijk bij elkaar, ze zitten ook nog stil, je maakt de foto en…op de foto verschijnen alleen maar silhouetten. Het raam achter die silhouetten is echter wél helder. Grr! Hoe kan dat?
Dat komt omdat het licht binnen donkerder is dan buiten. Met het tegenlicht in je beeld heb je onbedoeld een heleboel contrast gecreëerd. Hoe hoger het contrast in je foto, hoe minder kleur er in zal zitten. Vandaar die zwarte silhouetten.
Met andere woorden: fotograferen met tegenlicht is een lastige tante. Als je tegenlicht echter leert omarmen als een oude vriend (van het soort Marc Darcy dat eerst een zuurpruim lijkt, maar uiteindelijk de liefde van je leven blijkt) kun je er schitterende effecten mee krijgen.
Het is allereerst belangrijk om te weten dat je camera (spiegelreflex of compact) een lichtmeting verricht voordat jij je foto maakt. Dat doet hij, grofweg, op de plek waar je scherp stelt. Dit doet je camera om de belichting uit te balanceren, zodat je een mooie, lichte foto krijgt. Als je echter scherp stelt op een punt in de foto waar heel veel licht is (zoals dat raam waar die groep mensen voor staat), denkt je camera, aan de hand van die lichtmeting, dat er extreem veel licht in het hele beeld aanwezig is. Hij zal dit corrigeren door zijn sluiter korter te openen. Een korte sluitertijd betekent dat er minder licht in je lens valt. En zie daar: de schaduwen in je foto (de groep mensen) worden donker en alleen de hooglichten (het raam) zijn zichtbaar. De details van je foto zijn in het contrast verdwenen.
Dit effect kan echter ook prachtig uitpakken. Kijk maar eens naar de onderste foto die Loes maakte in onze vorige blogpost. Hetzelfde geldt voor de foto hierboven met de glazen lampenkapjes in het raam en de foto eronder die ik maakte in een schaars verlicht gebouw. Niet iedere foto of situatie leent zich natuurlijk voor dit effect. Fotografeer in dat geval met het licht mee. Met andere woorden: zorg dat het zonlicht zich achter je camera bevindt.
Je kan met tegenlicht nog een mooi effect bereiken dat lensflare heet. Sommige fotografen verafschuwen het, terwijl het juist een prachtig effect geven kan. Kijk maar eens naar de foto’s hieronder.
Dit effect krijg je door een foto te maken waarbij de zon nét in een uiterste hoek van je beeld schijnt. Je fotografeert dan niet recht in het zonlicht, maar laat het je lens ‘schampen’. Je krijgt dan die prachtige ‘bellen’ in je foto. Dit effect is helemaal prachtig als je fotografeert in de late middagzon, wanneer het strijklicht alles goud laat kleuren.
Ik zocht nog een paar voorbeelden van foto’s waarbij het tegenlicht prachtig uitwerkt. Zo kan tegenlicht (ook ‘hard’ middaglicht) zorgen voor een prachtige witte waas over je foto’s. Kijk maar eens naar het werk van de volgende fotografen, die tegenlicht omarmen als ware het een echte Marc Darcy. Hun foto’s zijn letterlijk zonovergoten.
Hanke Arkenbout
Zilverblauw
Lemonstale
Misschien heb je nog wel veel meer vragen, naar aanleiding van deze post. Maar toch zou ik zeggen: ga gewoon eens oefenen. Daar steek je het meeste van op. Niets geeft meer voldoening dan een beeld dat je helemaal zelf schiep. Want eigenlijk zijn alle regels voor fotografie er om direct weer vergeten te worden. Veel plezier, ik ben benieuwd!
Zomerhitte. We klagen er over, maar we genieten er ook van. Want zijn de mooiste herinneringen niet die van zomervakanties aan het strand, van oververhitte feestjes, waterpistoolgevechten in de achtertuin met je vrienden van vroeger? De dagen lijken uit meer uren te bestaan, al was het maar omdat je ’s nachts wakker ligt terwijl de warmte tegen je aanplakt. Het geeft niet, want het leven is traag en het lijkt bijna alsof we die zomermaanden collectief vrij hebben van het leven zelf.
Volgens Loes van Zoete Wildernis hebben analoge foto’s een ziel. Dat onderschrijven wij bij Oh Marie! met heel ons hart. Loes vertelt over de herinnering aan een warme, typisch Nederlandse zomeravond, waar ze de analoge foto hierboven maakte. Over hitte, liefde en onbevangenheid. Hoe ze gewoon daar wás. Zonder verleden of toekomst.
– Foto’s en tekst Zoete Wildernis. (Bekijk meer van Loes’ werk op Instagram.)
“Het was een klamme zomeravond en ik bakte in mijn kleine keukentje een aspergetaart en als toetje rabarber-aardbeicrumble. Terwijl hij al bij de voordeur op me wachtte pakte ik nog snel de koude witte wijn uit de koelkast en een paar glazen uit het keukenkastje.
Met bungelende blote benen zat ik bij hem achter op de fiets. Aan mijn hand een tas met het avondeten en stevig onder mijn arm geklemd zat een picknickkleed. In het park was al een tijd lang niet gemaaid, het gras stond zo hoog dat het kriebelde in onze knieholtes. Het was al laat en de zon ging bijna onder, een stuk verderop zaten een paar jongens gitaar te spelen. Treinen zoefden op de achtergrond voorbij en op de voorgrond zoemden bijen en soms een vlieg. We lachten en snoepten van het eten. De wijn smaakte ons goed en ik kreeg er rode wangen van en hij de hik. Het was zo’n avond waarop we een jointje rookte. Of eigenlijk maar een halve want in meer hadden we geen zin. Ik fotografeerde de bloemen, ons eten en hem. Omdat ik nooit wilde vergeten hoe ik me toen voelde. Onbevangen en bedwelmd door wijn, liefde en de hitte.
Met bungelende blote benen zat ik bij hem achter op de fiets. Terug naar huis met een tollend hoofd en een vol hart. Voldaan van het eten en van de avond. Met vieze borden en een volgeschoten camerarolletje in mijn tas. Ik vind analoge foto’s mooi omdat ze de werkelijkheid veel beter weergeven dan digitale foto’s. Ze laten zien hoe het moment is zonder dat je de kleuren verandert of de foto’s meteen kan zien. Ze zijn het extra paar ogen dat het beeld niet vluchtig doorgeeft aan je hersens maar dat het beeld voorgoed vastlegt op film.
Ik bungel mijn blote benen die avond over de bedrand omdat het te warm is om onder het dekbed te slapen. Ondanks dat de hitte me benauwt kruip ik nog dichter tegen hem aan. Benieuwd of het morgen weer zo warm is, benieuwd of de analoge foto’s die ik die avond schoot daadwerkelijk een weerspiegeling zullen zijn van hoe ik me voel.”
Loes heeft het licht op haar foto’s op prachtige wijze weten te vangen. Op onder andere de laatste foto heeft ze met tegenlicht gefotografeerd. Zowel in de analoge fotografie als de digitale kan tegenlicht een harde tante zijn. Als je er echter mee leert spelen, kan je er geweldige effecten mee bereiken. Meer daarover in de volgende post fotografie voor dummies!
Een meisje, net zo lief en nieuwsgierig als de kleine prins zelf. Een omgeving, net zo vreemd en anders als zijn wereld. Een fijne fotograaf als verteller, een hoop glitter en een beetje magie.
We nemen je graag mee in onze versie van le petit prince. Omdat wij dol zijn op gekke vragen, vreemde omgevingen en magie (en glitter!).
Reis met ons mee naar een andere wereld, naar de planeet waar dromen gemaakt worden en zonneglimpjes op straat dansen. Onze glinsterende la petite princesse ging je voor en verkende deze wonderlijke plek voorbij de wolken en de maan. Zonder apenbroodbomen en pratende vossen, maar mét ballonnen, een enkel zweefvliegtuig en een gouden kroontje.
Styling en tekst: Anne van Midden/Oh Marie!
Happy plaid