Als je geen Gru heet, maar wel de maan op je bureau wil

DIY - presse papier maan - Oh Marie!
Onze maan is groot, planeetachtig en in vergelijking met de aarde niet heel klein. Als de maan op z’n verst van de aarde afstaat, meet die afstand 405 500 kilometer. En wist je dat de grens tussen het verlichte en het onverlichte deel van de Maan terminator wordt genoemd? Zou hij ook “I’ll be back” kunnen zeggen (mét Duits accent)? 

De massa van de maan is 1/81e van de aarde. Geen idee hoeveel dat in kilo’s is (kan je van kilo’s spreken, als je het over het universum hebt?), maar hij zou het goed doen als presse papier. Ja, je kan kletsen wat je wil, maar reken maar dat je de boel goed opschudt als je op een saai feestje kon zeggen: “Jullie raden nooit wat mijn Belastingpapieren op dit moment bij elkaar houdt..!”

Goed, dit is natuurlijk allemaal doorgeschoten dromelarij. Want tenzij je Gru heet, een lab vol met Minions hebt en in het bezit bent van een wapenverzameling krimp- en vriesstralen, ga je die maan echt niet op je studeerkamer krijgen.

Maar, niet getreurd. We zouden dit verhaal niet schrijven, als we niet direct een oplossing paraat hadden staan. Hier volgen de aanwijzingen om je eigen presse papier maan te maken. Van beton. Een super gemakkelijke zelfmaker, ook als je geen Minions tot je beschikking hebt.

DIY - presse papier maan - Oh Marie!
Wat heb je nodig?

Cement (ik gebruikte één deel cement en één deel water)
Houten roerstokje om de cement te roeren
Een emmer
Een schaaltje met ronde bodem, zoals deze schaaltjes uit de Ikea 365+ collectie
Een mok. Voor koffie of thee tijdens het maakproces. Die is precies op drinktemperatuur als je klaar bent met dit werkje. Gegarandeerd.

Hou voor de droogtijd ongeveer 1 week aan (op tijd beginnen dus, als je hem voor Vaderdag maakt!).

Zet koffie of thee.

Mix het cement met het water en roer het goed door met het houten stokje. Stort het cement in de schaal en laat het schaaltje drogen boven de verwarming en bij voorkeur ook in de zon.
Dat was stap één. Je hebt zelfs wel kans dat je thee of koffie nog te heet is.
DIY - presse papier maan - Oh Marie!
Laat de cement drogen. Mijn presse papier was na een week droog. Draai, om de maan uit het schaaltje te halen, de kom om op een krant en sla zachtjes met een rubber hamer op de onderkant van het schaaltje. De vorm komt er nu in zijn geheel uit.

Zo. Wat je nu rest is het aanschaffen van een zwarte lycra jas en gestreepte sjaal, het zoeken van een afzichtelijk hondje, het bouwen van een lab en het aannemen van Minions.

Of, als je geen reet van deze tekst begrijpt, ‘Despicable Me‘ kijken dit weekend.

De Kleine Prins, de Lamp-ontsteker en het Betuwse ei

Die ene film met die kinderen, die wasbeer en die verrekijker. Of: Un Long Dimanche de Fiançailles.
Maar ook: man buns. En baarden.
Ik heb er niets mee.

Met De Kleine Prins ook niet, trouwens.

Lees meer

De aaibare illustraties van Dana van der Bijl

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Deze hommel, getekend door Dana van der Bijl, leidde ons op Instagram naar haar aaibare, dromerige werk. We interviewden Dana, schepper van zachtheid op papier, over de natuur, de lente en haar lievelingsillustratie uit De Kleine Prins.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Naam: Dana van der Bijl
Leeftijd: 36 jaar
Huidige missie: Met heel veel enthousiasme ben ik aan het werk om van illustreren en ‘surface pattern design’ mijn beroep te maken. Van huis uit ben ik product designer, waar je je vooral bezighoudt met het driedimensionale. Het tweedimensionale vlak bevalt mij echter zo goed dat ik me hierop wil richten. Ik wil zo lang en veel mogelijk met de hand werken. Dat past niet alleen het beste bij mij, in die werkwijze zit wat mij betreft het meeste karakter. Graag wil ik illustreren in opdracht en ontwerpen maken voor behang en textiel. Binnenkort zal ik ook afbeeldingen van mijn werk gaan verkopen.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Dana van der Bijl - Oh Marie!

Vanwaar jouw fascinatie voor de natuur?
Zowel het kleine als het grote in de natuur verwondert en fascineert mij. Bijvoorbeeld de schoonheid van een klein blaadje of de kwetsbaarheid van een vlinder, maar ook de wisseling van de seizoenen die grote veranderingen teweeg brengt in de natuur. Dat er tijdens de korte donkere dagen in de winter al hard gewerkt wordt aan de lente, vind ik een geruststellende gedachte. Alles komt, gaat en komt weer…

Je illustraties lijken wel aaibaar en transparant. Is dit een bewuste keuze, of ontstond dat gewoon?
Het ontstaat vanzelf omdat ik werk vanuit mijn verwondering en ik me probeer te verbinden met wat ik teken. Als ik bijvoorbeeld een hommel teken, dan wil ik haar zachtheid vangen op papier. Ik verwonder mij zeker niet alleen over typische schoonheid. Niet alles is ‘heel’, egaal en perfect. Als je goed kijkt zie je dat ook terug in mijn werk.

Welke regels hanteer je bij het illustreren? Moet een illustratie aan bepaalde randvoorwaarden voldoen?
Wat ik echt belangrijk vind, en ook mijn enige voorwaarde is, is dat het onderwerp me raakt. Als het onderwerp me niet zoveel doet, dan kan ik er ook niet veel van maken.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Wat is jouw favoriete onderdeel van het illustreren?
Tot een illustratie komen is telkens weer een heel proces dat steeds weer een beetje verschillend is. Het meest enthousiast word ik wanneer ik merk dat het tekenen de goede richting uitgaat. Dat ik datgene heb weer kunnen geven wat ik wil zeggen. Dat is zo motiverend!

Wat zijn jouw meest ideale werkomstandigheden? Je mag dromen!
Ik werk graag in stilte en heb veel tijd nodig om te mijmeren, te dromen en te denken. Het liefst zou ik werken in een sfeervol atelier aan huis, met een grote houten werktafel en oude etalage kasten vol met grote en kleine vondsten uit de natuur om me heen hebben. Planken vol boeken met inspirerende botanische tekeningen en boeken met afbeeldingen van vogels en insecten. Dit alles heb ik momenteel in het ‘klein’ en dat werkt ook prima.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Dana van der Bijl - Oh Marie!
Lievelingsbloem?
Hoewel er veel bloemen zijn die mijn lievelingsbloem zouden kunnen zijn, kies ik voor de klaproos. Deze wilde bloem is sterk, groeit zelfs op de meest onmogelijke plaatsen, maar is tegelijkertijd ook zo kwetsbaar. Je mag er naar kijken, maar niet plukken, want dan valt ze uit elkaar. Ik heb het afgeleerd om een klaproos mee te willen nemen want wat er meestal gebeurd is dat nog voor ik thuis ben, alleen nog de stengel over is.

Schaap, olifant, slang of vos. Welk dier uit De Kleine Prins zou jij kiezen en waarom?
De olifant, vanwege zijn kracht en wijsheid. In “De Kleine Prins” is mijn favoriete tekening ook die van de olifant in de boa constrictor. Om tot zo’n tekening te komen, kan het niet zijn dat je het kind in jezelf verloren hebt!

Wat doe je het liefst in de lente?
De lente is absoluut mijn lievelingsseizoen. Alles lijkt dan vrolijker en fijner. Dan ga ik graag naar buiten met mijn zoons om niks te ‘moeten’. Gewoon liggen in het gras en staren naar de voorbijtrekkende wolken.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Bekijk meer van Dana’s werk op haar website en haar Instagram account.
Foto’s: Dana van der Bijl

Planetarium op tafel

Planetarium op tafel - Oh Marie!
Ik maakte een tafelsetting met vintage keramiek met een vleug sterrenstof.
Stap in je vliegtuig en ga mee op ontdekkingstocht door het heelal. Op zoek naar nieuwe planeten langs zon, Saturnus, zwarte gaten en glinsterende sterrennevels… Er wachten nieuwe dimensies voorbij de horizon. Droom je mee?

Planetarium van vintage keramiek - Oh Marie!Planetarium van vintage keramiek - Oh Marie!Planetarium van vintage keramiek - Oh Marie!
Planetarium van vintage keramiek - Oh Marie!
Planetarium op tafel - Oh Marie!
Planetarium op tafel - Oh Marie!
Fotografie en styling: Marlous Snijder, Oh Marie!

Binnenkijken in een plantenasiel

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Als je Rachelle perse zou willen vangen in twee karakters, dan zouden wij zeggen: De Kleine Prins meets Amélie. Op haar website verzamelt ze oude foto’s van curieuze onderwerpen, mooie vreemde filmpjes, opmerkelijke berichten uit de krant en nog meer prachtige rariteitenkabinetjes.

Rachelle houdt ons als mensheid daarmee een spiegel voor. Want wat door mensenhanden is aangeraakt is, als je er van een afstandje naar kijkt, soms toch een beetje gek. Van alle diersoorten op aarde is de mens uiteindelijk de meest vreemde vogel.

We mochten binnenkijken bij Rachelle, in haar zonnige huis in Amsterdam. Waar ze nieuwe beelden schept, droomt, kansarme planten redt van een wisse dood en vervreemdende stillevens componeert. Want “het vervreemdende opent nieuwe deurtjes in mijn hoofd”, aldus Rachelle.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Wat is je achtergrond?

Ik heb aan de Design Academy in Eindhoven gestudeerd, op de afdeling Man and Well being. De meest filosofische, gevoelige en dromerige studierichting van de opleiding. Waar we geen opdrachten kregen maar thema’s en waar je bijna alles mocht maken wat je wilde.

Ik heb voor mijn opleiding een halfjaar stage gelopen bij Studio Edelkoort in Parijs. Dat was een droomstage. Ik mocht de hele dag beelden zoeken op internet, in boeken of tijdschriften en daarmee beeldverhalen vertellen als sfeerstartpunt voor bijvoorbeeld parfums of kledinglijnen.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Het lijkt alsof de frase “Je blijft voor altijd verantwoordelijk voor wat je hebt getemd’ uit De Kleine Prins de basis is voor het door jou opgerichte Plantenasiel. Immers, de mens haalde ooit planten zijn huis in. Wat fascineert jou zo aan de wijze waarop de mens alles probeert te domesticeren? En laten planten zich eigenlijk wel domesticeren?

Mijn hersenen spinnen de hele dag door over eigenlijk alles wat mijn blikveld kruist. Hoe de wereld in elkaar zit houdt mij altijd ontzettend bezig. Bijna dwangmatig. Alsof ik, als ik het antwoord vind op het ontstaan van alles, pas echt kan gaan leven. Een heel duidelijk antwoord op deze vraag heb ik jammer genoeg nog niet.

Volgens mij willen heel veel mensen dat een plant een object is, iets wat altijd vanzelf mooi en hetzelfde blijft, iets waar ze niks voor hoeven te doen. Maar wat ik juist leuk vind aan planten is dat ze veranderen, groeien, soms halfdood gaan, een levend wezen zijn. Ze laten zich wel domesticeren in het opzicht dat ze in een huis in een pot willen leven, maar dan moet je nog wel voor ze zorgen, anders gaan ze dood.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Hoe gaat het Plantenasiel in zijn werk en hoe is het idee ervoor ontstaan?

Het Plantenasiel werkt zo: als je niet meer voor een plant kunt of wilt zorgen, dan stuur je mij een e-mail met daarin een foto van de plant en in welke woonplaats hij staat. Dan plaats ik hem op dinsdag (‘plant adopteer dag’) op Facebook, waar iedereen die de plant wil hebben 24 uur lang kan reageren. Op woensdagochtend 10 uur verloot ik de plant onder al die mensen.

Bijna 3,5 jaar geleden was ik net afgestudeerd en verhuisde ik naar Amsterdam, met een explosief gevoel van vrijheid (omdat ik nu eindelijk kon doen wat ik wilde, zonder dat ik beoordeeld werd). Ik had ontzettend veel zin om te scheppen. Ik schilderde, tekende, maakte foto’s, typte verhaaltjes. Op een dag zag ik een plant tussen het vuilnis staan. Ik begreep niet waarom iemand een gezonde plant zou weggooien en nam hem in mijn fietsmandje mee naar huis. Ik dacht: “Als al die mensen die hun plant weg willen gaan gooien mij kunnen contacten, dan ga ik die planten wel ophalen. Ik vind zo’n verkronkeld, half dood uniek exemplaar juist wel leuk.” Dus ik ontwierp een paar postertjes en maakte een Facebook pagina, nooit een seconde denkend aan de échte wereld. Het hele idee leefde vooral in mijn eigen droomhoofd. Ik was dan ook compleet verbaasd toen een meisje mij na een week mailde of ik alle cactussen uit haar oma’s erfenis wilde hebben.

Het Plantenasiel is een groot succes. Ik ben echter op een punt gekomen dat mijn eigen idealisme me een beetje begint op te breken. Ik ben nu aan het nadenken hoe en of ik dit initiatief ga voortzetten.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Welk verhaal van plant en zijn baas is je altijd bijgebleven?

Ik heb ontzettend veel mooie avonturen beleefd en vooral de allereerste cactus erfenis zal me altijd bijblijven. Ik was net een week met het Plantenasiel begonnen en was heel erg verbaasd dat er iemand écht reageerde op mijn poster! Haar oma was overleden en had een groepje cactussen achtergelaten. Een heel bijzondere verzameling van half dode/half levende cactussen in allerlei kronkelige vormen. Ik weet nog dat ik dacht: “Wauw, deze planten kun je alleen maar van iemand krijgen, je kunt ze nergens zo kopen!”

Lijken planten op hun baasjes?

Nee, ik geloof het niet.

Zijn er planten die het leven opgeven als ze worden opgegeven door hun eigenaar?

Soms krijg ik planten aangeboden die echt op de rand van de dood balanceren en heel soms gebeurt het dat ik ze niet meer kan redden…maar dat hoort ook bij het leven!

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Waar komt je fascinatie voor het vervreemdende vandaan? Vindt hij ergens zijn oorsprong, of was hij er altijd al?

Ik ben altijd een dromer geweest en daarom kan ik – denk ik – in mijn hoofd nogal ver doorfantaseren. Dat was al zo toen ik klein was. Door vervreemdende dingen te zien gaan er in mijn hoofd nieuwe deurtjes open waardoor ik weer nieuwe inspiratie krijg.

De spullen in jouw stillevens lijken op zichzelf niks met elkaar gemeen te hebben, tot je ze samensmelt tot een stilleven. Selecteer jij ze daarop, of ontstaan ze gewoon?

Ze ontstaan heel intuïtief, maar het hangt allemaal heel precies samen. Het geheel moet precies kloppen anders stoor ik me er vreselijk aan en blijf ik componeren totdat het klopt…heel neurotisch eigenlijk.

Wat is het mooiste boek dat je ooit las?

Nooit meer slapen van Willem Frederik Hermans.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Wat is het verhaal achter de vis in de badkamer? Hij lijkt wel echt!

Er was een paar jaar geleden een Nederlandse serie op de televisie, Barslet heette die. Daarin was een scene met een vissenregen te zien. Nadat de film opgenomen was, plaatsten de filmmakers een prijsvraag op Facebook waarbij je één van die vissen kon winnen. Ik vind kikker- of vissenregens ontzettend fascinerende mythes, dus deed ik mee. Uiteindelijk kreeg ik er een in een krant gewikkeld thuisgestuurd. Omdat vissen moeten zwemmen, mag hij in de badkamer wonen.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Waar kunnen we meer over je werk lezen en/of zien?

Ik heb het afgelopen halfjaar heel hard gewerkt aan het ‘Handboek voor wildplukkertjes’, waar ik de vormgeving en de illustraties voor heb gemaakt. Het boek komt eind mei uit en zal o.a. te koop zijn bij Bijenkorf.

Ik zet sinds kort al mijn foto’s, tekeningen en projecten op Facebook.
Onder mijn alter ego Wendy Sure verzamel ik plaatjes op Pinterest.
En op mijn website en Tumblr staat ook nog een heleboel om naar te kijken: www.rachelleklaassen.com en beeldmakerrachelle.tumblr.com.

Binnenkijken in een plantenasiel - Oh Marie!
Fotografie en tekst: Marlous Snijder, Oh Marie! en Rachelle Klaassen
Met dank aan Rachelle Klaassen