Zomerherinnering van Jonas van der Zeeuw

Zomercolumn Jonas van der Zeeuw - Oh Marie!
We kunnen hier uitgebreid een boom op gaan zetten over de zomers van onze jeugd. Over zomerliefdes. Vakanties in Frankrijk. Ruzie met je ouders omdat je niet mee wil naar dat pittoreske kerkje. Vieze Franse campings. Ranzige snelwegtoiletten. Lekke luchtbedden. Maar ook ellenlange dagen langs het strand. Stripboeken lezen. Lummelen. Cassettebandjes luisteren…

Maar dat doen we niet.

We laten het onze favoriete bloggers, schrijvers en Oh Marie! fans doen. De komende weken lees je iedere vrijdag op Oh Marie! over hun mooiste, grappigste, liefste of aandoenlijkste jaren ’80 en ’90 (zomer)herinneringen. We zijn niet alleen heel erg trots dat zij deze persoonlijke herinneringen met ons willen delen, maar óók dat ze en masse hun analoge fotoarchieven in zijn gedoken (of hun familie aan het scannen hebben gezet) voor de bijbehorende foto’s!

Jonas bijt vandaag het spits af en reist als een echte Michael J. Fox terug in de tijd naar zijn jeugd in de jaren ’80.

Back to the Breakfast Club
– Tekst en foto’s Jonas van der Zeeuw

De jaren ’80. De basis die voor een hele generatie blijft plakken als betonkleurige Ben Bits kauwgom onder een schoen met klittenband. In die tijd kon je nog gewoon met al je vriendjes op de Atari 2600 spelen bij de pedofiel uit de buurt, zonder dat de bakstenen en glasscherven je om de oren vlogen. Zolang je gewoon niet alleen ging, was er niets aan de hand. Dat wist je als kind.

Voor mij was het een verwarrende tijd. Ik worstelde vooral met ‘wie of wat’ ik imago-gewijs was en/of wilde zijn. Die blonde aangespoelde krullenbol op een onbewoond eiland samen met Brooke Shields? Een tijdreizende Michael J. Fox? Of tóch die stoere gast uit The Breakfast Club. Hoe vaak had ik mijzelf al, zoals deze laatste, in gedachte over de bovenzijde van de plafondtegels in de musicalruimte op school richting de nooduitgang zien kruipen. Een podium was namelijk wel het laatste waar ik gelukkig werd.

Als krullebol op een eiland met Brooke Shields zat er ook niet in. Ik had weliswaar een plakboek vol foto’s van Brooke (vanaf plakboek nummer twee mocht ik ‘Brooke’ zeggen), maar werd verliefd op Wendy Keijzer. Wendy was het eerste in mijn leven dat lekkerder rook dan Play-Doh klei. Ik rook Wendy al ver voordat ze met haar tennisracket voorbij kwam fietsen terwijl ik buiten speelde. Totaal onbereikbaar was ze. Wendy speelde tennis op hoog niveau. Ik speelde met een wandelende tak en pikte He-Man poppetjes van buurjongetje Vincent, door ze tijdens het spelen stiekem te begraven in zijn voortuin. Wanneer het regende staarde ik naar buiten, terwijl ik luisterde naar Jermaine Jackson & Pia Zadora’s When the rain begins to fall. Hopende een glimp van Wendy op haar fiets vangen, me nooit realiserende dat er op natte gravel niet gespeeld werd. Wendy had me ooit langer dan 10 seconden aangekeken en ik was verliefd tot op het bot. Later bleek dat er een stuk rijstwafel zat geplakt waar ik meer dan 25 jaar later symbolisch mijn, soort van, baard heb laten groeien.

Op het schoolplein was ik een brave dromer die altijd exact wist op welk moment ik moest beginnen met rennen om nog net op tijd het tuinhek thuis te halen, zodat ik nét niet in elkaar geslagen werd. Een route die ik dagenlang kon finetunen tot ik na een reeks incasseringen besloot dat Goliath uit de buurt maar eens kopje onder in de zandbak moest. Even liep, herstel rende, herstel sprintte ik op wolken. Maar die stoere gast uit The Breakfast Club zat er door de beperkte houdbaarheid van dit kortlopende euforisch moment toch echt niet in helaas.

Uiteindelijk koos ik door het leven te gaan als Michael J. Foxende tijdreiziger. En mijn god, wat is dat goed gelukt zeg. Ik ben blijkbaar eind jaren tachtig in een DeLorean DMC-12 gestapt en ben met een alles doorklievende snelheid naar de zomer van 2015 gescheurd.

Mijn Mooierooie (Wendy eat your heart out) stapt in en in de achteruitkijkspiegel kijk ik in de ogen van ons oogverblindend en oorverdovend mooie vogeltje, die luistert naar de naam Raaf. Wat is de tijd voorbij gevlogen. Hij kijkt me trots aan en even voel ik mij als die stoere gast uit The Breakfast Club. En terwijl ik wil uitstappen, zingt mijn zoon: “Don’t You, Forget About Me…”.

Alle zomerherinneringen lezen?
Zomerhuisje aan zee, maar dan anders door Vera Bertens
Herinneringen aan een Amerikaanse zomer door Zita Bebenroth
Het mysterie van de verdwenen kwallen door Wendel Visser
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)

Binnenkijken bij Kit and Nancy

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Thank Gosling it’s Friday! Met deze woorden en een foto van Ryan Gosling luidt Laura van Kit and Nancy iedere vrijdag het weekend in. Kijk, wij houden van mooi beeld en fijne kringloopvondsten en als daar dan ook nog een portie humor bij komt kijken, dan zijn wij helemaal verkocht. We keken binnen in Laura’s fijne huis in Rotterdam waar ze vanuit Australië naartoe verhuisde om bij haar lief (bijgenaamd De Hollander) en Ringo, hun vrolijke (en ook een beetje ondeugende) puppy te zijn.

Laura’s foto’s zijn zo dromerig, kleurrijk en symmetrisch als Wes Anderson’s werk. Nog zo’n held van ons. Wat ons betreft is Laura het fijnste importproduct sinds thee en chocolade. En laat dat nu precies zijn wat ze ons voorzette toen we bij haar langs gingen. Want naast bloemen (vintage of vers) is bakken haar tweede grote liefde.

(Speciaal voor Laura’s vrienden en familie plaatsten we het interview ook in het Engels!)
-Tekst en foto’s Marlous Snijder

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Een Aussie in Nederland? Hoe is dat zo gekomen?
Tijdens een driewekelijks familiebezoek in Europa in de zomer van 2012 ontmoette ik via wederzijdse vrienden een prachtige Hollander. Na een paar stormachtige dagen vloog ik terug naar Australië waar ik na 8 maanden besloot dat ik naar Europa wilde verhuizen. Om dichter bij mijn familie te zijn, maar ook om meer tijd door te brengen met De Hollander. Nu, twee jaar later, woon ik samen met de man van mijn dromen in één van de charmantste landen van Europa.

An Aussie in The Netherlands? How come?
I met a beautiful Dutchman in Rotterdam during the summer of 2012 whilst on a 3 week Europe trip visiting friends and family. We met through mutual friends that were currently residing in Holland. After a whirlwind few days I returned to Australia for 8 months, deciding then that I wanted to relocate to Europe to be closer to my family and to spend more time with the Dutchman. Two years later I’m living with the man of my dreams in one of the most charming countries in Europe.

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Oh Marie! is vernoemd naar de geliefde oma van onze hoofdredacteur. Vertel eens iets over Catherine (Kit) en Nancy?
Kit (Catherine), mijn Engelse oma en Nancy (Dorothy), mijn Australische oma, hebben beiden grote invloed gehad op mijn liefde voor bakken en handwerk. Ik heb mijn liefde voor het verzamelen van vintage bloemmotieven, bloemen en zondagse bakrituelen aan deze twee prachtige vrouwen te danken.

Oh Marie! is named after our chief editor’s beloved grandmother. Tell us about Catherine (Kit) and Nancy?
Kit (Catherine), my English grandmother and Nancy (Dorothy), my Australian grandmother have greatly influenced my love for baking and crafting. My love for collecting vintage florals, adorning my house with fresh flowers and Sunday baking are all thanks to these two beautiful women.

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Waarom hou je zo van bloemmotieven?
Patronen en bloemen…ze doen mijn hart sneller kloppen, maken mijn portefeuille lichter en mijn huis mooier. Een mix van beiden is hét recept voor eindeloze inspiratie. Of het nu een jaren ’70 jurk is, een retro muurversiering of een boeket van prachtbloemen…als het mijn pad kruist is er 99% kans dat ik het mee naar huis neem.

What is it about patterns and flowers that you love so much?
Patterns and flowers…they make my heart beat faster, my wallet lighter and my home prettier. Mix them together and you have the perfect recipe for what keeps me endlessly inspired. Whether it’s a 70s dress, retro wall art or a bunch of beautiful blooms…if it crosses my path, there’s a 99% chance it’ll come home with me.

Koala’s of wombats? (Sorry, dit is de enige cliché Australië vraag. Beloofd!)
Koala’s natuurlijk! Ondanks dat ik mezelf nogal eens vergelijk met een humeurige wombat, gaat er niets boven kroelen met een baby koala. De koala is een ontzettend fascinerend en zeer gekoesterd Australisch dier.

Koala’s or wombats? (I’m sorry, I couldn’t help myself. I promise it’s the only cliché Australia question in this interview!)
Koalas for sure! Although I’d compare myself to a moody wombat most days, there’s nothing like cuddling a baby koala. they are such fascinating creatures and a treasured aussie animal.

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Wat is je favoriete recept?
Mijn liefde voor het bakken evolueert continu en er is altijd een nieuw recept om uit te proberen. Momenteel bak ik mijzelf een weg door een lijst van brownierecepten met Ferrero Rocher, gezouten karamel en rocky road. De mogelijkheden zijn eindeloos! Eén van mijn meest favoriete recepten (en crowd pleaser) is de witte chocolade met butterscotch en pecannoten. Super lekker!

What’s your favourite recipe?
My passion for baking is always evolving as there’s always a new recipe to try. I’m currently baking my way through a list of new brownie recipes that include Ferrero Rocher, salted caramel and rocky road…the options are endless! One of my all time favourites and crowd pleaser is the white chocolate, butterscotch and pecan blondie. Super lekker!

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Beste kringloopvondst ooit?
Ik heb de afgelopen jaren zoveel geweldige vondsten gedaan! De meeste heb ik nog steeds, sommige heb ik verkocht aan andere verzamelaars. In Australië was ik in het bezit van een Volkswagenbus uit 1975, waarmee ik een heleboel vintage meubels mee naar huis sleepte. Eén van mijn meest favoriete vondsten is een bordeauxrode vinyl Egg Chair uit 1970 die ik kocht voor 60 dollar. Ik wist meteen toen ik hem zag dat we samen oud zouden worden. Momenteel staat hij opgeslagen in Australië, maar ik droom van de dag dat hij hier bij mij in Europa komt wonen.

Best thrifted treasure ever?
I’ve thrifted some pretty fabulous things over the years. Most I’ve kept and others I’ve sold on to be enjoyed by other treasure collectors. I used to own a 1975 Volkswagen campervan so I used to thrift a lot of vintage furniture for my house. One of my all time favourite finds would be a 1970s burgundy vinyl egg chair that I picked up for $60. I knew right there and then that the chair would grow old with me. It’s currently in storage back in Australia but I dream of the day that it arrives here to live with me in Europe.

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Vertel eens over je harige vriend (Ringo ;-))
Ik ben een echt hondenmens en het was dan ook niet meer dan logisch dat ik er ooit een zou nemen. In februari van dit jaar ontmoetten we een 9-maanden oude puppy in het asiel. Ringo komt uit Spanje, is in gevangenschap geboren, heeft geen staart en veroverde onze harten direct met zijn opgewekte karakter. Drie dagen later woonde hij bij ons en begon onze levenslange liefdesaffaire.

Tell us about your furry friend (Ringo ;-))
I’ve always been a dog person and so it was only natural that one day I would have one of my own. In February we took a drive to an adoption centre and met a 9 month old pup from Spain. Born into captivity and without a tail, the quirky pup won our hearts. 3 days later, Ringo was home with us and the love affair began!

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Klittebandschoenen of een trainingspak?
Absoluut een trainingspak. Ik bracht het overgrote deel van mijn tienerjaren door in een limegroen Adidas trainingspak met bijpassende sneakers. Yep.

Velcros or track suit?
Totally a tracksuit girl. The majority of my teen years were spent in a lime green Adidas tracksuit with matching sneakers. Yep.

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Beste Instagram tip ooit? (O en vertel ons over Ryan Gosling!)
Mijn Instagram account is mijn moodboard waar ik foto’s post van dingen die me blij maken, me inspireren of waar ik op dat moment aan werk. De beste Instagramtip die ik zou geven is dat je bij jezelf en je eigen stijl en visie moet blijven. Ik plaats alleen foto’s op Instagram waar ik vrolijk van word en die de schoonheid om me heen vieren. Gebruik zoveel mogelijk natuurlijk licht! Ik krijg heel vaak de vraag hoe ik mijn foto’s hun dromerige sfeer geef. Dat doet natuurlijk licht voor mij. Thank Gosling (– it’s Friday – red.) is mijn wekelijkse Instagram eyecandy waarmee ik het weekend inluid. Het idee is bedacht door mijn vriend. Ja, ik weet het…hij is een blijvertje!

Best Instagram tip ever? (O and tell us about Ryan Gosling!)
My Instagram account is a visual mood board where I post photos of what makes me happy, what inspires me and the projects I am currently working on. The best Instagram tip I have is be true to yourself and your vision. I only post pictures that make my heart happy and celebrate the beauty around me. Use natural light whenever possible! I get asked a lot about how I make my photos so dreamy. Natural light does most of the work for me. Thank Gosling is my weekly eye candy fix to celebrate the start to the weekend. It was actually the brainchild of my boyfriend. I know, he’s a keeper!

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Instagram: @kitandnancy
Blogger: www.kitandnancy.blogspot.nl
Big Cartel: kitandnancy.bigcartel.com

Club Tropicana wallpaper ontworpen door Emily Nelson

Emily Nelson for Oh Marie!
Met alleen de woorden ‘leuk, lekker fout en Wham-achtig’ zou je Emily Nelson’s werk natuurlijk enorm tekort doen. In haar kleurrijke schilderijen sluipen panters door de jungle, slingeren apen door de bomen, dragen haar modellen grote gele zonnebrillen en dansen Hula meisjes in raffiarokjes rond. Met andere woorden: in Emily’s werk is het altijd zomer. Wat wil je ook, als je in Australië woont! En daar zijn we verder helemaal niet jaloers op natuurlijk…!

Geen kunstenaar die beter bij ons Club Tropicana thema past dus. Emily ontwierp dit heerlijke zomerpatroon speciaal voor Oh Marie! Zo zet je in een handomdraai de zomer aan op al je digitale apparaten.

We vroegen Emily naar haar werk, naar Pommy haar hond en naar de bekende weg (want hallo…als ze voor Last Christmas had gekozen, waren wij van verbazing van onze stoel gevallen, hoor!)

Naam: Emily Nelson
Leeftijd: 27
Huidige missie: illustrator

Hoe zou je jezelf in één zin omschrijven?
Emily is een dierenliefhebbende kunstenaar met een (soms iets te) levendige fantasie die het beste gedijt aan het strand in de zomer.

Als je in de jungle zou wonen, hoe zou je dan je dagen doorbrengen?
Ik zou vrienden worden met de dieren, in bomen klimmen en relaxen in mijn hut.

Op je website schrijf je dat je werkt op een aantal spannende, niet-alledaagse objecten zoals muren of een enorme snackkraam van het circus. Hoe werk je op zulke oppervlakken? Ze werken waarschijnlijk anders dan papier?
Ik benader deze oppervlakken hetzelfde zoals ik papier benader. Al mijn grote werken waren tot nu toe digitale, hoge resolutie prints op panelen of behang. De grootste uitdaging van werken met dergelijke canvassen is de vertaling van mijn geschilderde werk naar een groot formaat. Het lijkt me trouwens geweldig om een keer een muur met de hand te beschilderen! Dat staat nog op mijn bucket list.

Wat is jouw meest favoriete werkmethode?
Ik hou er erg van om te schilderen en te experimenteren met een losse stijl. Om gekke fouten te maken en een heleboel kleur en textuur te creëren.

Waarom hou je zo van honden?
Mijn hond heet Pommy en hij is de allerliefste. Ik ben zo gek op hem! Veel van mijn illustraties van honden beginnen als ik dagdroom dat Pommy een levensgrote vriend is waarmee ik kan praten en avonturen mee beleven kan, haha! Mijn obsessie voor honden is daar begonnen. Honden hebben zulke grappige en unieke persoonlijkheden.

Wat is je droomproject?
Mijn kunst op keramiek en textiel! Ik hoop dat deze droom gauw uitkomt.

Wat is je favoriete object in je werkkamer?
Mijn favoriete object is mijn computer! Dat klinkt materialistisch, maar mijn man (die destijds nog mijn vriend was) kocht hem voor me op een moment in mijn leven dat ik enorm worstelde als kunstenaar en mijn oude computer op het punt stond te overlijden. Zijn cadeau hielp me enorm vooruit met mijn werk en ik ben nog steeds ontzettend dankbaar voor zijn steun. Mijn andere favoriete item is mijn dolfijnengieter. Ik maak altijd een dolfijngeluid als ik er mijn planten water mee geef.

Vertel eens over je fijnste zomerherinnering?
Dat was mijn bruiloft, begin dit jaar! Mijn man en ik zijn getrouwd op onze favoriete locatie, North Stradbroke Island (een klein eiland voor de kust van Brisbane, Australië – waar ik woon). Het is een geweldig eiland waar we ieder jaar gaan zwemmen, ijs eten en naar de dolfijnen kijken die bij het eiland wonen. Onze bruiloft had een tropisch, tiki-achtig thema. We hebben alles zelf gedecoreerd met ananassen, een tiki bar, raffiarokjes en papieren bloemen. Mijn man is muzikant en de hele dag door speelde allerlei live bandjes de meest geweldige muziek. We lachten en huilden, aten paella en cupcakes tot we ramvol zaten en dansten de hele nacht met onze vrienden en familie. Het was magisch.

Club Tropicana of Last Christmas?
Club Tropicana natuurlijk!

Download hier de wallpaper met Emily’s illustratie!
PC
Tablet
Smartphone

Wil je meer zien en lezen over Emily? Dat kan! Je vindt haar Instagram account hier en haar Facebook pagina hier! O en check ook even haar Etsy shop!

Hoe ik fan werd van Wham! en ook iets leerde over auteursrechten

Jaren 80 speelgoed - Oh Marie!
Het kan zijn dat ik na het plaatsen van deze column een naheffing krijg van een auteursrechtenorganisatie. Tenminste, als er overambitieuze Buma/Stemra medewerkers in onze doelgroep blijken te zitten.

Maar laat ik bij het begin beginnen.

Er zat vroeger, toen ik op de basisschool zat, een meisje bij mij op school dat helemaal into Wham! was. En Madonna, nu ik me haar zwarte hemdjes, kettingen met kruisen en hairdo herinner. Ik herinner me ook een van haar schriften met op de cover George Michael. Liggend aan een zwembad in een witte Speedo.

Man, wat vond ik dat een stomme foto. Sowieso vond ik dat hele popidolen gedoe maar stom. Wat een aanstelster. En wat had die vent op dat schrift een arrogant hoofd. Wat moest je sowieso met zo’n oude vent als idool? (Want mind you, als je 10 bent, is iedereen om je heen per definitie oud.)

De wereld is nog ongegeneerd zwart-wit als je 10 bent.

Wham! Madonna, Michael Jackson? Het zei me allemaal niks. Ik speelde met mijn jaren ’80 speelgoed (Popples, My Little Pony-paardjes, Troeliewoelie, Kwikstaartje) schreef werkstukken voor de lol (nerdalert!), liep rond in mijn trainingpak en was, boven alles, zo groen als gras maar zijn kon.

Het heeft lang geduurd voordat ik die man in witte Speedo aan het zwembad ging waarderen. Daar moeten we toch echt de jaren ’80 voor verlaten.

Jaren later, toen Wham! al lang uit elkaar was en George uit de kast, wandelde ik middenin de winter over een heuvel die over een rivier uitkeek. In het dal werd er geschaatst (zo koud waren de winters toen nog, lieve kijkbuiskinderen!) en er waaide flarden van een popnummer mijn richting uit. Het was het liedje ‘Jesus to a child’ van George Michael. De combinatie van dat schaatstafereel, de sneeuw en dat dromerige nummer deden – ironisch genoeg – mijn ijzige gevoelens voor de witte Speedoman smelten.

Door de wijze waarop George Michael later zijn arrestatie op dat toilet in Beverly Hills in zijn liedje ‘Outside’ op de hak nam, steeg hij alleen maar verder in mijn achting. Van ongenaakbare witte Speedoman veranderde hij in een mens van vlees en bloed. Ik werd fervent luisteraar van zijn CD Ladies&Gentlemen.

En zo kwam ik alsnog, ruim een decennium later, via George Michael’s solocarrière en bizarre come out bij de muziek van Wham! uit.

Ik draaide de Best of Wham! grijs, ook tijdens mijn stage destijds bij een bank.

Op een dag vroeg mijn leidinggevende daar of ik een vestiging op een andere locatie voor een middag wilde bemannen. Ik reed erheen (waarbij ik nog bijna een bedrijfsauto van een dijk reed, maar dat is een andere column) nam plaats achter de balie en besloot, in plaats van die zeurende wachtkamerpanfluitmuzak, mijn Wham! CD op te zetten. Dat klonk goed zeg, Club Tropicana schallend door het kantoorgebouw. En terwijl ik daar in mijn persoonlijke Club Tropicana zat, vroeg ik me af waarom mijn collega’s in hemelsnaam die panfluitmuziek verkozen boven echte muziek.

Later begreep ik pas waarom. Iets met betalen aan de maker voor iedere keer dat je zijn muziek draait. Er kwam die middag gelukkig geen klant. En tenzij de Buma/Stemra controleurs in het bezit zijn van een kantoorplantvermomming, reken ik vooralsnog niet op een naheffing voor mijn illegale muziekactie.

Wat de verjaringstermijn van auteursrechtelijke zaken is, ga ik voor de zekerheid nog wel even nazoeken. Er blijkt in ieder geval geen verjaringstermijn te zijn voor mannen in witte Speedo’s. Zoveel is wel duidelijk.

Nieuw thema – Club Tropicana

Club Tropicana - Oh Marie!
O man, kan het alstublieft zomer worden? Wij zijn er namelijk klaar voor, met ons nieuwe thema Club Tropicana. Trek je badpak aan, blaas je luchtbed op, doe een cassettebandje in je stereotoren en zet hoog dat volume! Club Tropicana, drinks are free!

In de zomer doen we het rustig aan, maar weg zijn we nooit. Zolang jij nog op je werk zit af te tellen tot je vakantie, helpt Oh Marie! je er de zomersfeer én de moed in te houden.

Deze zomer brengen we je iedere week een zomercolumn, met de beste jeugdherinneringen van onze favoriete gastbloggers. We gaan luchtbedden voor je testen. Natuurlijk komt er een lekkere foute mixtape aan. We hullen de website de komende dagen in Club Tropicana sfeer en de stylingshoot zal ook niet ontbreken. Het goede nieuws is: dat is nog niet eens alles. Je kan gegarandeerd geen ananassen, papegaaien, palmbomen of opblaasdieren meer zien, als de zomer klaar is. Dat maakt de overgang naar de herfst straks een stuk gemakkelijker. Win-win situatie, of niet dan?

Maar wacht, zei ik daar herfst?! Laat het eerst in vredesnaam maar eens zomer worden! Vanaf volgende week zijn we terug, met een tropenrooster! Kom tot die tijd alvast helemaal in de Club Tropicana sfeer met ons Club Tropicana Pinterest bord. Adios papagena!