Willy Wortel en het scheve bakje

vintage styling - Oh Marie!
Jaren geleden stond ik op een craftfair waar ik mijn Etsy spullen verkocht. Vertrouwend op de zachtheid van onze winters, had ik een buitenkraam geboekt. Scheelde ook een stuk in prijs in vergelijking met de binnenkramen.

Die fair had de twijfelachtige eer om op de koudste dag van dat jaar te vallen. So much voor onze warme winters. We hadden voor de zekerheid wel een kacheltje meegenomen, waar een enorme bak warmte vanaf kwam. Alleen vervloog die warmte natuurlijk direct. Ik had het die dag vreselijk koud, op mijn linker onderbeen na. Die stond namelijk pal naast de kachel. Tegenover ons werden kastanjes gepoft, dus aan het einde van de dag voelde ik me zelf ook een beetje een gepofte kastanje. Alleen dan wel een hele koude.

Om op te warmen liepen mijn Lief en ik af en toe een rondje door het overdekte deel van de fair. Tussen al die kramen (die trouwens wél een stuk smaller waren – nog een reden waarom ik voor een buitenkraam had gekozen), stond een kunstenaar die doosjes maakte van klei. Hele schonkige, scheve bakjes. Ze zagen er bijna uit alsof een kind ze had gekleid. Bijna.

Terwijl ik dit typ, breek ik mijn hersens over de naam van de kunstenaar. Het was iets met ‘wortel’ (hij zag er niet uit als een kip, dus het was niet Willy). Hij wist me nog te vertellen dat Frans Uyterlinde ook iets bij hem gekocht had. (Dus Frans, als je dit leest. Verlos me uit mijn lijden.)

Ik was dus verliefd en kocht van mijn die dag verdiende geld (en dat was niet bijster veel) een bakje bij wortel…dinges.

Ik realiseerde me pas hoe schonkig mijn lieve bakje was toen ik het met een vriendin had over onze gedeelde liefde voor spullen met een imperfectie. Toen ik als voorbeeld mijn bakje liet zien, vertrok haar gezicht: “Nee, Marlous… Dat is gewoon lélijk hoor. Dat ziet er toch niet uit man!”

Zo zie je maar dat de definitie van imperfectie ook heel persoonlijk is.

Een tijdje geleden liep ik met Anne door de kringloop. (Wat trouwens – dat zal je misschien verbazen – bijster weinig voorkomt. Als we elkaar zien zijn we meestal aan het racen tegen de klok om al onze plannen te realiseren, voor de kringloop houden we nooit tijd over!) Anne zag het gekke theepotje het eerst en zei: “Aggossie.” En ik zei: “Ach. Dat is volgens mij echt huisvlijt.” En Anne zei: “Ach, en dat handvatje dat net niet helemaal goed zwart is geglazuurd.” En ik zei: “Wie drinkt er nu thee uit zo’n klein theepotje?” En Anne zei: “Dat is vast tijdens een of andere pottenbakcursus gemaakt.” We zetten hem weer terug. Om er steeds weer bij terug te keren.

En om hem natuurlijk uiteindelijk gewoon mee naar huis te nemen.

Ja, imperfectie is heel persoonlijk. Ik moet Anne hoognodig dat scheve bakje eens laten zien. Iets zegt me dat zij hem wel kan waarderen.

Iedere donderdag schrijf ik een gastblog op vtwonen.nl over vintage styling. Voor deze serie verzamelde ik in één middag een hele trits wit en een beetje vreemd keramiek. Het gekke theepotje (of is het een kannetje? Kan ook!) past er geweldig bij. Je kan al mijn blogposts over vintage styling op VT Wonen hier lezen.

(Ineens schiet het me te binnen! Het heette Wortel Productions. Klik maar eens hier, de BAHvogel is van mij!)

Binnenkijken in een natuurkabinet

Trudy Beekman - Oh Marie!
Als men het in de ecologie heeft over een gradiënt, dan bedoelt men niet die gezellige overgang van kleuren die nu hip is, maar de geleidelijke overgang tussen twee natuurgebieden. Van bos naar weiland, van stad naar platteland, van strand naar zee. Omdat de verschillende flora en fauna op deze overgangen letterlijk in elkaar overlopen, ontstaat op de gradiënt de meest interessante natuur.

Trudy Beekman groeide op op de grens van stad en weiland. En werkt nu op het snijvlak van biologie en kunst. Als kunstenaar en als tekenlerares. We bezochten haar natuurkabinet en natuurbibliotheek, vroegen haar naar haar voormalige Vindselmuseum (het kleinste natuurhistorische museum van Nederland) en waarom de natuur zo inspirerend voor haar is. Waarna we meteen deze prachtige uitspraak mochten optekenen:

“Ik heb respect voor de natuur omdat het in feite iets groters is waar we zelf ook deel van zijn. Ik denk dat mensen evengoed onderdeel van de natuur zijn als de eerste de beste plant of vlinder. Niet meer en niet minder.”

Tekst en foto’s – Marlous Snijder

Trudy Beekman - Oh Marie!
Trudy Beekman - Oh Marie!
Hallo Trudy! Vertel eens iets over jezelf, wat doe je in het dagelijks leven?
Ik heb een eigen bedrijf dat ‘in Natura’ heet. Dat komt van Natura Artis Magistra, wat ‘de natuur is de leermeester van de kunst’ betekent. Daaronder vallen al mijn activiteiten die met tekenen en natuur te maken hebben. Mijn hoofdbezigheid is het geven van tekenles in alle technieken aan iedereen. Ik geef op dit moment 10 cursussen per week. Verder organiseer ik Schetsreizen, illustreer ik, werk in opdracht, exposeer, schrijf boeken en verzorg mijn kabinet en Groene Tuin.

Je hebt van 2004 tot 2011 een natuurhistorisch museum gehad? Wat leuk, vertel!
Mijn natuurhistorisch museum heette het Vindselmuseum en ging over de dingen die je als kind vindt in de natuur en in je broekzak stopt. Het was een museum om aan te raken en te voelen. Het heeft 7 jaar bestaan en was nationaal bekend. Er kwamen vooral veel grootouders die het belangrijk vonden dat hun kleinkind in aanraking komt met de natuur. Zo’n museum te beheren was al mijn wens als 8-jarig kind.

Trudy Beekman - Oh Marie!Trudy Beekman - Oh Marie!
Trudy Beekman - Oh Marie!
Je workshopruimte is zwart. Zit daar een bepaalde gedachte achter?
Als levend kunstwerk is het een Black Box: dat is de zwarte doos die je moet zoeken als er een ramp is geweest. Ik stel mij voor dat daarin simpele dingen zitten als steentjes, veertjes en mooie zaden, dingen die je blij maken en inspiratie geven. Later bleek het stomtoevallig als kleur ook heel goed bij andere natuurkleuren te passen.

Trudy Beekman - Oh Marie!Trudy Beekman - Oh Marie!Trudy Beekman - Oh Marie!
Waarom inspireert de natuur je zo enorm?
Ik vind de natuur geweldig, divers en altijd mooi of juist grimmig. Het is altijd goed omdat het is zoals het is. Niet mooier dan het is, maar ook niet lelijker: het is zoals het is. Stadsmensen hebben meestal veel meer kritiek op de natuur omdat alles daar door mensen geregeld is, dus moet de natuur zich ook aanpassen. Mensen denken sowieso dat ze de baas zijn. Ik heb respect voor de natuur omdat het in feite iets groters is waar we zelf ook deel van zijn. Ik denk dat mensen evengoed onderdeel van de natuur zijn als de eerste de beste plant of vlinder, niet meer of niet minder. En de natuur leert je van alles, zoals ik ook met mijn bedrijfsnaam duidelijk wil maken.

Trudy Beekman - Oh Marie!
Trudy Beekman - Oh Marie!Trudy Beekman - Oh Marie!
Trudy Beekman - Oh Marie!
Hoe kom je aan een grote verzameling natuurhistorische objecten zoals je hebt?
Gewoon naar beneden kijken tijdens het wandelen en je intuïtie volgen.

Waar ben je het meest trots op?
Ik ben het meest trots op mijn (teken- en didactische) talent, wat ik ontwikkeld heb door jaren en jaren keihard te studeren.

Trudy Beekman - Oh Marie!
Trudy Beekman - Oh Marie!
Trudy Beekman - Oh Marie!Trudy Beekman - Oh Marie!
Waarom zijn botanische kunstenaars zo ernstig? De natuur is immers een grote smeltkroes van grappige schepsels!

Vind ik ook, er valt veel meer te lachen dan gebeurt. Echte botanische kunst moet echter wetenschappelijk zijn, dus duidelijk en zonder discussie. Daarom is het serieus en dus ernstig. Ik ben dan ook geen wetenschappelijk tekenaar, ik geef vooral les aan beginners die het fijn vinden om te tekenen.

Waar kunnen we meer zien en lezen over je werk?
Mijn website staat vol met informatie. Binnenkort bouwen we een nieuwe website met veel meer eigen werk en een webshop, dus nog even geduld. Als je je abonneert op mijn nieuwsbrief, krijg je daar automatisch bericht van.

Wil je Trudy’s kabinet zelf bezoeken? Dat kan! Het is iedere tweede en vierde zondagmiddag van de maand gratis open voor geïnteresseerden.

Trudy Beekman - Oh Marie!

DIY – ijsbloemen maken boven 0

Bevroren stilleven - Oh Marie!
Een paar weken geleden conserveerde ik bloemen onder de kopieermachine als alternatief voor droogbloemen of bloemen op sterk water. In deze zelfmaker gaan we de natuur letterlijk bevriezen. Deze ijsbloemen zijn net zo fotogeniek als de exemplaren op je autoruit, maar een stuk comfortabeler om te maken. Beter!

Bevroren stilleven - Oh Marie!
Zo maak je een schaaltje van ijsbloemen:

Benodigdheden:

Een grote en kleine kunststof bak (de ene moet gemakkelijk in de ander passen. Ik gebruikte kunststof bakjes van Ikea)
Een deksel passend op de grote bak of iets zwaars om de kleine bak te fixeren
Bloemen en/of bladeren
Water
Diepvries

Pluk bladeren of bloemen uit de tuin of haal bloemen bij de bloemist. Ik gebruikte voor deze schaal herfstaster, blad van de kornoelje, viooltjes, salieblad, blad van een rozenstruik, hortensia en acerblad. Wat een geluk dat alles net zo mooi aan het verkleuren is buiten!

Bevroren stilleven - Oh Marie!
Vul de bodem van de grootste plastic bak met de bloemen en bladeren. Dit hoeft niet heel precies, omdat de bloemen toch wat zullen verplaatsen als je de bak gaat vullen met water.

Bevroren stilleven - Oh Marie!
Zet nu de kleinere bak in de grote bak en stop voorzichtig wat bloemen tussen de randen. Vul de kier tussen de twee bakken vervolgens voorzichtig met water. Je zal te maken krijgen met de opwaartse kracht van het water, die het binnenste bakje omhoog drukt. Daarvoor is de verzwaring of het deksel dat ik al noemde nodig. (Dit is het meest esthetisch verantwoorde natuurkundeproef die ik ooit heb uitgevoerd – als proefjes er vroeger op school zo uitgezien hadden, had ik vast beter opgelet). Blijf dus tijdens het vullen met water het binnenste bakje zachtjes naar beneden drukken, anders loopt hij over, samen met de vulling.

Doe nu de deksel op de bak (of leg iets zwaars in de binnenste bak zodat deze naar beneden gedrukt blijft) en zet het hele gevaarte een uur of 24 in de diepvries.

Bevroren stilleven - Oh Marie!
Zoals bij veel DIY’s zit het venijn hem in de staart. Als je zeker weet dat het water helemaal bevroren is, kan je de plastic bakken verwijderen. Dit vraagt om wat omzichtigheid. Haal de bevroren bakken uit de vriezer en druk zachtjes op de zijkanten van de bak om het schaaltje eruit te krijgen. Laat het ijs niet los? Laat ze dan even staan zodat het ijs íets zacht wordt. Nu kan je de binnen- en buitenbak verwijderen. Wil je dit proces versnellen, dan kan je ook een beetje normaal, onverhit, kraanwater in de binnen- of over de buitenbak laten lopen. Maar onthou bij deze tip: garantie tot aan de diepvriesdeur.

Als we nu in het Pleistoceen hadden geleefd, dan was dit schaaltje een heel lang leven beschoren geweest. Maar goed, als we in de ijstijd hadden geleefd, hadden we ook een 100% witte kerst- en Elfstedentochtgarantie gehad, nietwaar? En hadden we mammoeten kunnen aaien. Dat is nu weer zo’n zijweggetje dat ik verder maar laat rusten. Dit is ten slotte geen aardrijkskundeles.

Instagram profiel – de verstilde natuurstillevens van Janneke Luursema

Janneke Luursema - Oh Marie!
Verstilling, wat een prachtig woord is dat toch. Misschien vind ik dat wel omdat mijn eigen hoofd nooit stil is. Er is altijd wel een antenne die aan staat. Of een tabblad dat nog open staat. Of er blijft midden in de nacht een plaat hangen op een bepaald refrein. Kon mijn hoofd maar eens verstillen.

Als het stil krijgen van je hoofd al een opgaaf is (en dat is het denk ik voor velen anno 2015), hoe vang je stilte, ingetogenheid en verstilling dan in een foto? En als dat lukt, zou je dan ook rust in jezelf vinden? Janneke Luursema heeft daar haar werk van gemaakt. En ja, daar gaat geregeld best een worsteling aan vooraf. We interviewden Janneke over haar prachtige foto’s van stillevens waarin licht, planten en bloemen (haar favoriete onderwerpen) bijna een gevoelsleven lijken te hebben. En waarin verstilling de boventoon voert.

– Foto’s Janneke Luursema. (Je vindt Janneke via @still_______ (7x underscore) op Instagram)

Janneke Luursema - Oh Marie!
Ha Janneke! Je stillevens zijn zo subtiel en verstild dat het bijna banaal voelt om deze vraag te stellen. Maar, vertel eens iets over jezelf?
Ik ben fotograaf en woon in Amsterdam met mijn man en drie kinderen. Ik hou van de natuur,  vintage keramiek en mid-century design. Ik geniet van de kleine dingen in het leven, het simpele, gewone, dagelijkse.

Mijn werk gaat over de relatie tussen mens en natuur, en over het concept ‘thuis’. Veel planten en interieur dus. Niks spectaculairs, maar een kalme esthetiek. Op mijn site kun je een overzicht zien van mijn werk: www.luursema.nl. Recentelijk ben ik begonnen met het blog www.thearrangement.nl. Het gaat over floral design (ahum, dat is dus ‘bloemschikken’ in het Nederlands) in de breedste zin van het woord, over vintage keramiek en #observingplants. Ja, klinkt gek, maar de term ‘observeren’ drukt een mate van rust en concentratie uit die je terugziet in mijn beeld.

Mijn andere blogs zijn: www.awayofseeing.nl en www.botanicstilllife.com Ik vind het leuk om een nieuw blog te starten en ben niet snel tevreden over het geheel. Vandaar dat het steeds anders en nieuw moet denk ik. A Way of Seeing gaat meer over mijn fotografie in het algemeen (een manier van kijken dus). Botanic Still Life is een ‘fotografisch schetsboek’ met als onderwerp (jawel!) planten.

Verder ben ik dol op Instagram je vindt me daar onder de naam: @still_______.

Janneke Luursema - Oh Marie!
Stel, je was kunstschilder. Zou je jouw stillevens in dat geval liever vastleggen door middel van verf, of zou je alsnog voor je camera kiezen? En waarom?
Als ik goed kon schilderen zou ik dat zeker doen. Een schilderij is minder vluchtig dan een foto, dat spreekt mij aan.

Hoe vang je kalmte (in een foto) in een wereld die altijd maar doorraast?
Door middel van concentratie, focus.

Is de stilte die je in je foto’s vangt een noodzakelijk tegengewicht voor jouw karakter, of ben je – zogezegd – zo kalm als de sfeer in je foto’s?
Ik ben meestal niet kalm, maar nogal neurotisch. Ik zoek rust, of eigenlijk balans, dus eh….fotograferen is voor mij een ook vorm van therapie?

Janneke Luursema - Oh Marie!
Janneke Luursema - Oh Marie!
Waarom maakt de natuur je zo gelukkig?
De natuur leeft, verandert, gaat haar weg, gaat altijd rustig door. Alles op zijn tijd. Elk jaar een nieuwe lente, een nieuwe herfst. Het is geruststellend. The circle of life, de wisseling van de seizoenen. Bloei en verval, alles met zijn eigen schoonheid. Het wonder van leven.

Wat trekt je zo aan in de stillevens van Georgo Morandi?
Toen ik nog niet zo lang op Instagram zat, kreeg ik een paar keer kort achter elkaar, van verschillende mensen, te horen dat mijn foto hen aan het werk van Morandi deed denken. Ik had nog nooit van de beste man gehoord, en na even googlen was ik………teleurgesteld. Net niet beledigd, eigenlijk. Wat een slome opstelling van vaasjes deed die man!
Maar zijn schilderijen bleven in mijn hoofd hangen, er was toch iets wat me raakte. Een soort onbeholpenheid die zijn groepjes objecten uitstralen. Schutterig, opgelaten misschien. Dit gaat over meer dan mooi of niet mooi, het is een gevoel wat overgebracht wordt, ‘the inner life of objects’. Ik heb er een blogpost over geschreven dat je hier kan lezen.

Janneke Luursema - Oh Marie!Janneke Luursema - Oh Marie!
Wat is je favoriete plant?
Ik hou van alle, en in het bijzonder van eigenwijze planten.

Laten we het ook over iets lichtvoetigers hebben. Wat voor soort spullen doen je hart sneller kloppen en neem je dus mee naar huis bij een kringloopbezoek?
Een paar jaar geleden leek het me leuk een Etsy shop te openen. Die is er gekomen, maar helaas staat er niets in. Welgeteld 1 verkoop heb ik behaald. Het listen van de items bleek zoveel tijd te kosten dat ik het hele project op een zijspoor heb gezet. De vintage treasures die in de shop zouden moeten staan, liggen nu onder het bed van mijn oudste zoon (negen verhuisdozen) en staan in de kamer van mijn dochter (vijf stellingkasten, sorry Tessel!). Maar als ik ooit tijd over heb, kan het een prachtig, goedgevuld winkeltje worden.

Ik wil maar zeggen, het is niet de bedoeling dat ik nog meer dingen mee neem van de kringloop. Het is hier vol. Bovendien houd ik erg van lege ruimtes (lekker rustig) en ben ik zeer geïnspireerd geraakt door het boek van Marie Kondo (“The life-changing magic of tidying up“). Does it spark joy? Zo niet, dan is er geen plaats voor in mijn huis. Tot zover de theorie, want ik vind het nog steeds heerlijk om rond te kijken in kringloop winkels, en ‘berkenbast’ keramiek, Ravelli, ADCO, Mobach etc. kan ik echt niet laten liggen. That does spark a lot of joy! Gelukkig zie je dat in Amsterdam nog maar zelden, de kringloop winkels hier zijn bedroevend.

Janneke Luursema - Oh Marie!Janneke Luursema - Oh Marie!
Wat is jouw beste fotografietip aan onze lezers?
Veel doen, kritisch naar jouw eigen werk kijken (wat maakt het uniek) en het werk van anderen analyseren. Wat maakt een foto mooi? Wat doet het licht, let op de achtergrond, is er genoeg – maar niet teveel – evenwicht in de compositie? En verder: gewoon lekker bezig zijn, doe het op je eigen manier, alles mag, niets moet. Ook hier is denk ik de vraag de vraag op zijn plaats: does it spark joy? Dat vind ik het belangrijkste: geniet er van!

Janneke Luursema - Oh Marie!

Het fragiele herbarium van Anne ten Donkelaar

Anne ten Donkelaar broken butterflies
Geen woordgrapjes en onderbroekenlol deze keer, het schitterende werk van Anne ten Donkelaar nemen we bloedserieus. Sterker nog, de creaties die uit haar handen komen zijn zo fragiel en beeldschoon dat we bijna zonder woorden zitten. De manier waarop Anne beschadigde vlinders nieuw leven in blaast is poëtisch. Haar bloemencollages zijn een modern herbarium, gemaakt zonder ook maar in de buurt te komen van iets stoffigs of ouderwets. Een perfecte match met ons Natural History 2.0 thema. 

Anne ten Donkelaar is autonoom kunstenaar en fantaseerde over een eigen wereld vol nieuwe bloemsoorten. Flower Constructions is die wereld in het klein. Ze creëerde de bloemen met vondsten uit de natuur, zoals gedroogde blaadjes, takjes en insecten. Aangevuld met uitgeknipte foto’s van bloemen en bladeren komen ze tot leven. Precisiewerk waar wij alleen maar een hele diepe buiging voor kunnen maken.

Met haar werk vertelt Anne verhalen over schoonheid en vergankelijkheid. Zo ook met de Broken Butterflies. Ze had een eigen collectie met beschadigde vlinders en besloot deze te repareren. Allemaal naar individuele behoeften, dus in zekere zin geeft ze haar vlinders een tweede leven. Ze ontwerpt nieuwe lichaamsdelen en geeft de insecten nieuwe namen. Bijvoorbeeld de ‘Map butterfly’, de oorspronkelijke naam van deze vlinder is de Atlas mot, hij komt voor in Azië. Anne gebruikte daarom kaarten van Azië om zijn vleugels te repareren. Een sprinkhaan kreeg uitbundige vlindervleugels en hoge hakken, gemaakt van takjes. Hij gaat voortaan door het leven als ‘Carnival’. Voor een kleine wit vlindertje maakte ze een heteluchtballon om weer te kunnen vliegen. Dit is nog maar een kleine greep uit haar uitgebreide collectie. Tijd om een aantal soorten aan jullie te introduceren!

Anne ten Donkelaar broken butterflies
Met de klok mee: The tread tensioner, Blue spinner, Map butterfly

Anne ten Donkelaar broken butterflies
White air en Carnival

Anne ten Donkelaar broken butterflies
Map butterfly, detail (herkennen jullie India en Indonesië?)

Anne ten Donkelaar broken butterfliesAnne ten Donkelaar broken butterflies
Blue spinner, een vlinder die waarschijnlijk nog tijdens het ontvouwen vanuit de cocon is doodgegaan. De losse blauwe draden doen vermoeden dat hij zich langzaam los wikkelt en elk moment kan wegvliegen.

Anne ten Donkelaar broken butterfliesAnne ten Donkelaar broken butterflies
Links: Goudrafeltje, gerepareerd met bladgoud om het ontrafelen van zijn vleugels tegen te gaan.

Anne ten Donkelaar broken butterflies
24 pieces butterfly

Anne ten Donkelaar broken butterflies

Medusozoa en Golden root butterfly

 

Anne ten Donkelaar flower constructions20
Anne ten Donkelaar flower constructions22
Flower construction #17

Anne ten Donkelaar flower constructions21
Flower construction #24

Anne ten Donkelaar flower constructions1
Flower construction #34
Anne ten Donkelaar flower constructions15
Flower construction #22

Anne ten Donkelaar flower constructions23
Anne ten Donkelaar flower constructions14
Flower construction #21

Anne ten Donkelaar flower constructions17
Flower construction #12 en Flower construction #23

Anne ten Donkelaar flower constructions8
Flower construction #49

Anne ten Donkelaar flower constructions16
Flower construction #14

Anne ten Donkelaar flower constructions3
Flower construction #39

Anne ten Donkelaar flower constructions13
Flower construction #16

Meer zien? Op de website van Anne Ten Donkelaar zijn nog veel meer Broken Butterflies, Flowers Constructions en prachtig ander werk te bewonderen: anneten.nl

Foto’s: Anne ten Donkelaar