Fotograferen met tegenlicht

Fotograferen met tegenlicht - Oh Marie!
Je kent dat wel: je bent op een gezellig feestje en besluit een groepsfoto van de aanwezigen te maken. Je krijgt de hele bende eindelijk bij elkaar, ze zitten ook nog stil, je maakt de foto en…op de foto verschijnen alleen maar silhouetten. Het raam achter die silhouetten is echter wél helder. Grr! Hoe kan dat?

Dat komt omdat het licht binnen donkerder is dan buiten. Met het tegenlicht in je beeld heb je onbedoeld een heleboel contrast gecreëerd. Hoe hoger het contrast in je foto, hoe minder kleur er in zal zitten. Vandaar die zwarte silhouetten.

Met andere woorden: fotograferen met tegenlicht is een lastige tante. Als je tegenlicht echter leert omarmen als een oude vriend (van het soort Marc Darcy dat eerst een zuurpruim lijkt, maar uiteindelijk de liefde van je leven blijkt) kun je er schitterende effecten mee krijgen.

Fotograferen met tegenlicht - Oh Marie!
Het is allereerst belangrijk om te weten dat je camera (spiegelreflex of compact) een lichtmeting verricht voordat jij je foto maakt. Dat doet hij, grofweg, op de plek waar je scherp stelt. Dit doet je camera om de belichting uit te balanceren, zodat je een mooie, lichte foto krijgt. Als je echter scherp stelt op een punt in de foto waar heel veel licht is (zoals dat raam waar die groep mensen voor staat), denkt je camera, aan de hand van die lichtmeting, dat er extreem veel licht in het hele beeld aanwezig is. Hij zal dit corrigeren door zijn sluiter korter te openen. Een korte sluitertijd betekent dat er minder licht in je lens valt. En zie daar: de schaduwen in je foto (de groep mensen) worden donker en alleen de hooglichten (het raam) zijn zichtbaar. De details van je foto zijn in het contrast verdwenen.

Dit effect kan echter ook prachtig uitpakken. Kijk maar eens naar de onderste foto die Loes maakte in onze vorige blogpost. Hetzelfde geldt voor de foto hierboven met de glazen lampenkapjes in het raam en de foto eronder die ik maakte in een schaars verlicht gebouw. Niet iedere foto of situatie leent zich natuurlijk voor dit effect. Fotografeer in dat geval met het licht mee. Met andere woorden: zorg dat het zonlicht zich achter je camera bevindt.

Je kan met tegenlicht nog een mooi effect bereiken dat lensflare heet. Sommige fotografen verafschuwen het, terwijl het juist een prachtig effect geven kan. Kijk maar eens naar de foto’s hieronder.

Fotograferen met tegenlicht - Oh Marie!
Fotograferen met tegenlicht - Oh Marie!
Dit effect krijg je door een foto te maken waarbij de zon nét in een uiterste hoek van je beeld schijnt. Je fotografeert dan niet recht in het zonlicht, maar laat het je lens ‘schampen’. Je krijgt dan die prachtige ‘bellen’ in je foto. Dit effect is helemaal prachtig als je fotografeert in de late middagzon, wanneer het strijklicht alles goud laat kleuren.

Ik zocht nog een paar voorbeelden van foto’s waarbij het tegenlicht prachtig uitwerkt. Zo kan tegenlicht (ook ‘hard’ middaglicht) zorgen voor een prachtige witte waas over je foto’s. Kijk maar eens naar het werk van de volgende fotografen, die tegenlicht omarmen als ware het een echte Marc Darcy. Hun foto’s zijn letterlijk zonovergoten.
Hanke Arkenbout
Zilverblauw
Lemonstale

Misschien heb je nog wel veel meer vragen, naar aanleiding van deze post. Maar toch zou ik zeggen: ga gewoon eens oefenen. Daar steek je het meeste van op. Niets geeft meer voldoening dan een beeld dat je helemaal zelf schiep. Want eigenlijk zijn alle regels voor fotografie er om direct weer vergeten te worden. Veel plezier, ik ben benieuwd!

Onbevangen en bedwelmd door wijn, liefde en hitte

Analoge fotografie - Zoete Wildernis
Zomerhitte. We klagen er over, maar we genieten er ook van. Want zijn de mooiste herinneringen niet die van zomervakanties aan het strand, van oververhitte feestjes, waterpistoolgevechten in de achtertuin met je vrienden van vroeger? De dagen lijken uit meer uren te bestaan, al was het maar omdat je ’s nachts wakker ligt terwijl de warmte tegen je aanplakt. Het geeft niet, want het leven is traag en het lijkt bijna alsof we die zomermaanden collectief vrij hebben van het leven zelf.

Volgens Loes van Zoete Wildernis hebben analoge foto’s een ziel. Dat onderschrijven wij bij Oh Marie! met heel ons hart. Loes vertelt over de herinnering aan een warme, typisch Nederlandse zomeravond, waar ze de analoge foto hierboven maakte. Over hitte, liefde en onbevangenheid. Hoe ze gewoon daar wás. Zonder verleden of toekomst.
– Foto’s en tekst Zoete Wildernis. (Bekijk meer van Loes’ werk op Instagram.)

“Het was een klamme zomeravond en ik bakte in mijn kleine keukentje een aspergetaart en als toetje rabarber-aardbeicrumble. Terwijl hij al bij de voordeur op me wachtte pakte ik nog snel de koude witte wijn uit de koelkast en een paar glazen uit het keukenkastje.

Met bungelende blote benen zat ik bij hem achter op de fiets. Aan mijn hand een tas met het avondeten en stevig onder mijn arm geklemd zat een picknickkleed. In het park was al een tijd lang niet gemaaid, het gras stond zo hoog dat het kriebelde in onze knieholtes. Het was al laat en de zon ging bijna onder, een stuk verderop zaten een paar jongens gitaar te spelen. Treinen zoefden op de achtergrond voorbij en op de voorgrond zoemden bijen en soms een vlieg. We lachten en snoepten van het eten. De wijn smaakte ons goed en ik kreeg er rode wangen van en hij de hik. Het was zo’n avond waarop we een jointje rookte. Of eigenlijk maar een halve want in meer hadden we geen zin. Ik fotografeerde de bloemen, ons eten en hem. Omdat ik nooit wilde vergeten hoe ik me toen voelde. Onbevangen en bedwelmd door wijn, liefde en de hitte.

Met bungelende blote benen zat ik bij hem achter op de fiets. Terug naar huis met een tollend hoofd en een vol hart. Voldaan van het eten en van de avond. Met vieze borden en een volgeschoten camerarolletje in mijn tas. Ik vind analoge foto’s mooi omdat ze de werkelijkheid veel beter weergeven dan digitale foto’s. Ze laten zien hoe het moment is zonder dat je de kleuren verandert of de foto’s meteen kan zien. Ze zijn het extra paar ogen dat het beeld niet vluchtig doorgeeft aan je hersens maar dat het beeld voorgoed vastlegt op film.

Ik bungel mijn blote benen die avond over de bedrand omdat het te warm is om onder het dekbed te slapen. Ondanks dat de hitte me benauwt kruip ik nog dichter tegen hem aan. Benieuwd of het morgen weer zo warm is, benieuwd of de analoge foto’s die ik die avond schoot daadwerkelijk een weerspiegeling zullen zijn van hoe ik me voel.”

Analoge fotografie - Zoete Wildernis
Analoge fotografie - Zoete Wildernis
Analoge fotografie - Zoete Wildernis
Analoge fotografie - Zoete Wildernis
Analoge fotografie - Zoete Wildernis
Loes heeft het licht op haar foto’s op prachtige wijze weten te vangen. Op onder andere de laatste foto heeft ze met tegenlicht gefotografeerd. Zowel in de analoge fotografie als de digitale kan tegenlicht een harde tante zijn. Als je er echter mee leert spelen, kan je er geweldige effecten mee bereiken. Meer daarover in de volgende post fotografie voor dummies!

Trip down Memory Lane

Trip down Memory Lane - Oh Marie!Op 8 mei aanstaande geef ik een workshop fotografie en styling in samenwerking met Immer Urlaub. Voor de workshop zocht ik beelden ter begeleiding van mijn verhaal en zo kwam ik in mijn vakantiefotoarchief terecht.

Deze foto’s maakten we in Californië, Utah en Nevada in Amerika. Ze lijken in een ander leven gemaakt, hoewel we nog niet eens zo heel lang geleden deze roadtrip hebben gemaakt. De kolibrie linksboven zagen we in het Golden Gate park in San Francisco op de allerlaatste dag van onze vakantie. Hij bleef een tijdje rondvliegen en ging uiteindelijk op dat takje een dutje zitten doen. Hij zat daar gewoon op 30 centimeter afstand te dutten. Lief dier.

De foto rechts maakte mijn Lief met de camera op het statief en een hele lange sluitertijd. De strepen zijn sterren en ontstaan door de draaiing van de aarde. En ik me maar zorgen maken, omdat die gast een eeuwigheid weg bleef die avond. Ik was er na een tijdje van overtuigd dat hij verscheurd was door een troep beren ofzo. Ik word altijd een beetje paranoia als ik in een land ben met compleet andere fauna dan Nederland. We hebben dat jaar geen beer gezien trouwens. Behalve dan in een voorlichtingsfilmpje waarin er een een auto openbreekt alsof het een blikje cola is. Slimme jongens, die beren. En hoe serieus de bedoelingen van dat filmpje ook waren, het shot waarin je alleen nog een stel wollige berenbillen uit die auto ziet steken, vond ik echt kostelijk.

Trip down Memory Lane - Oh Marie!
Trip down Memory Lane - Oh Marie!
Toch heb ik bergen dieren van mijn bucketlist kunnen afstrepen, dat jaar. Nu ligt mijn dierenlat niet zo hoog hoor. Als het een vachtje of verendekje heeft, ben ik al enthousiast. Zo vind ik die gezellige Zwartstaarthaas hierboven ook zo geweldig kijken. Met zijn lieve dikke lijfje. Goeie naam ook, Zwartstaarthaas.

Het is bijna een wonder dat ik nog enig werk verzet heb, die dag in mijn archief. Wat is er toch veel moois te zien in de wereld. Er zijn trouwens nog twee plekken vrij in de workshop. En vrees niet, het kostte wat moeite, maar het is geen vakantiefotolezing geworden. Dat heb ik weten te bewaren voor deze blogpost. Fijne zondag!

Trip down Memory Lane - Oh Marie!

Een beetje pathetisch

Analoge foto's Canon Tlb - Oh Marie!
Eigenlijk ben ik nooit 100% tevreden over mijn foto’s. En ja, ik weet hoe pathetisch dat klinkt. Het verschilt ook wel per keer, hoor. De ene keer slaat mijn tevredenheid meer uit richting de P van prima dan de andere keer. ‘Prima’ ook gewoon. Zo Nederlands om dat te zeggen. Dat klinkt net zo erg als ‘Ach, we mogen niet klagen’. Maar dat terzijde.

Met mijn analoge foto’s is het een heel ander verhaal. Ze lijken altijd goed te lukken, zelfs als ze vier-dubbel belicht zijn, zoals de foto hieronder. Het zijn foto’s van de lucht, van water, van een verkeersspiegel en een kade in Leiden.

Analoge foto's Canon Tlb - Oh Marie!
De foto’s hieronder maakte ik toen ik onderweg was naar Groningen. De wereld was gehuld in een dun laagje aangevroren mist, ik reed op de snelweg en er kwam maar geen parkeerplaats om dit prachtige natuurverschijnsel vast te leggen.

Uiteindelijk stond ik foto’s te maken op een of ander ‘Brummitreff’ tussen Bob de Trucker en Co. Kedengedeng. Huhuuuu. Met de vlam in de pijp..etc. Maar mijn foto’s had ik.

Analoge foto's Canon Tlb - Oh Marie!
Analoge foto's Canon Tlb - Oh Marie!
De onderwerpen van mijn analoge foto’s blinken uit in alledaagsheid. Een kat achter een raam. Een mistig landschap. Een wolkenlucht. Een deur in een goede kleur. De analoge sfeer tilt ze boven die alledaagsheid uit. Film is not dead, is het nieuwe analoge credo op internet. Ik sluit me daar met heel mijn hart bij aan. Voor mij leeft film nu meer dan ooit.

Analoge foto's Canon Tlb - Oh Marie!Analoge foto's Canon Tlb - Oh Marie!
Foto’s ontwikkeld en gescand door Color Utrecht.

Holga Amerika

Holga foto's - Oh Marie!Holga foto's - Oh Marie!In de afgelopen jaren maakte ik verschillende rondreizen door Amerika met mijn Lief. Tijdens één van de laatste reizen die we maakten, vanaf New York naar New England en Canada, maakte ik foto’s met mijn Holga. Amerika is namelijk echt bij uitstek een land om analoog te fotograferen. Het lijkt wel alsof je de cultuur (of ziel) van het land beter kan vangen als je dat analoog doet.

De Holga foto’s die ik maakte liet ik destijds ontwikkelen en afdrukken bij Hema, wat niet echt het allermooiste resultaat opleverde. Dergelijke fotolabs zijn immers ingesteld op digitale fotografie en niet op analoge filmrolletjes. De foto’s eindigden, tot recent, onderin een la.

Holga foto's - Oh Marie!Toen ik een tijdje geleden weer films liet ontwikkelen bij Color in Utrecht, herinnerde ik me die stapel oude negatieven weer en heb ik Color gevraagd om ze voor me te scannen. Ik ben ontzettend blij dat ik dat gedaan heb, want ook al zijn de films ontwikkeld middels een digitaal proces, de scans (waarop het analoge effect veel beter te zien is) zijn nog steeds prachtig.

Holga foto's - Oh Marie!
Holga foto's - Oh Marie!
Nog een leuk detail: met de Holga maak je supergemakkelijk double exposed foto’s. Omdat je namelijk supergemakkelijk vergeet of je de film doorgedraaid hebt. En je maakt ook supergemakkelijk foto’s met de lenskap er nog op, omdat je met de zoeker niet via de lens naar je frame kijkt (het is immers geen spiegelreflexcamera). Als ik na het fotograferen opkeek en mijn Lief meewarig zag glimlachen, wist ik dat ik wéér was vergeten mijn lenskap te verwijderen. Ik heb dus ook een heleboel zwart/paarse (mijn Holga is paars) foto’s op mijn Holga rolletjes staan. Amerikaanse zwart/paarse foto’s weliswaar, maar dat levert voor de rest geen direct voordeel op (maar wel goed blogmateriaal ;)).

Holga foto's - Oh Marie!
Holga foto's - Oh Marie!
Zoals je ziet, voor analoge foto’s heb je echt niet meteen een spiegelreflex camera nodig. Ik heb in ieder geval besloten om weer vaker met mijn Holga op stap te gaan.

Met deze Holga foto’s komt een einde aan deze analoge fotografie week op Oh Marie!

Vertel eens, ben je daar blij om, of heb jij nu ook zin gekregen om zelf foto’s te gaan maken met een analoge camera? Ik hoop het! (En anders: sorry! Haha) Ik ben benieuwd naar je ervaringen!