Een snoepje van een fotografieboek

Shoot! het boek - Oh Marie!
Raadseltje: het is geel, roze met goud en het is geen snoepje. Rara wat is het?

The Grand Budapest hotel?
Een trouwjurk uit My Big Fat Gypsy Wedding?
Een chocolade Paasei? (Nee, want het is geen snoep. Opletten nu!)
Een nieuw kunstconcept van Christo?

Nee, het is beter. Het is een boek over fotografie met de titel Shoot! Geschreven door Zilverblauw, uitgegeven door Uitgeverij Snor.

Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! is een fotografieboek, maar niet zoals al die anderen. Het lijkt in niets op die afschrikwekkende zwarte exemplaren waar alleen maar technische details in beschreven staan. Shoot! laat je op laagdrempelige, zeer aantrekkelijke wijze kennis maken met de basisprincipes van de fotografie.

In feite is fotografie meer kijken dan dat het iets extreem technisch is. En het is een misverstand dat je alleen met een dure camera rete-goeie foto’s maken kan. De opkomst van analoge fotografie en platforms als Instagram zijn daar een bewijs van. Je ogen en hart zijn je belangrijkste apparatuur. Niet voor niks wordt er in Shoot! ruimschoots aandacht geschonken aan de onderwerpen vóór de lens en niet alleen aan het ‘koude’ technische aspect. Anki moedigt je aan je eigen handtekening te ontwikkelen in jouw foto’s. Zodat het eindresultaat persoonlijk en oprecht is. Een invalshoek die in de Nederlandse fotografieliteratuur wat ons betreft tot nu toe nog te veel onderbelicht is gebleven (excuses voor de woordgrap). Wil je dat je camera gaat voelen alsof hij je allerbeste vriend is – zo een van het kaliber zonder dubbele agenda of duister verleden – dan ben je bij Shoot! op het juiste adres.

Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! het boek - Oh Marie!
Wij zijn blij dat Anki op het idee voor dit boek kwam. Er was niemand die het tot een beter resultaat had kunnen brengen. De combinatie van Anki’s foto’s en styling met de grafische vormgeving van haar Lief Casper maakt van dit boek een must have. Een woord waar wij enorme jeuk van krijgen en dat we daarom nooit lichtzinnig gebruiken. Maar het is nu eenmaal zo. Dit boek wil je hebben. Alleen al om het te kunnen fotograferen in een mooie setting.

Met Shoot! ben je in het bezit van een prachtig kijkboek waarin het beste van de digitale en analoge wereld samengebracht zijn. Het boek staat mooi in je kast, het maakt fotografie toegankelijk voor iedereen en het zit ramvol eye candy. Niet voor niets ziet het boek eruit als een snoepje. Shoot! ís een snoepje. Van het soort waar je ineens een hele zak wil leegeten. En waarvan je daarna, trippend op je sugarrush, direct je camera gaat pakken om foto’s vanuit je hart te maken.

Shoot! het boek - Oh Marie!Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! het boek - Oh Marie!
Deze foto’s maakte ik afgelopen weekend toen we vierden dat Shoot! er is. Dit vond plaats bij Daily Poetry, een prachtige concept store in het hart van Den Bosch.

Lees over de Shoot! photo challenge, download de Shoot! cheat sheet of bestel het boek via deze link.

Fotografie voor dummies – de schaduwzijde van fotografie

De schaduwzijde van licht - Oh Marie!
Licht is allesbepalend voor je foto’s. Mooi licht vastgelegd door een analoge camera is onovertroffen. Kijk maar eens naar de foto’s die Floor maakte in onze vorige blogpost. Vandaag kijken we eens naar de andere kant van licht. De letterlijke donkere zijde van fotografie: schaduwfotografie.

Ikzelf experimenteer al langere tijd (met meer en minder succes) met het fotograferen van schaduwen en weerspiegelingen. Het fotograferen van schaduwen creëert een soort vervreemding (ik speelde er al mee in deze editorial voor de Kleine Prins, een surrealistisch thema bij uitstek), waardoor foto’s iets abstracts krijgen. Het verplaatsen van de zon verandert de verhoudingen van objecten en dat dwingt je zo eens heel anders naar een foto of potentieel foto-object te kijken. Zoals hierboven waar ik de weerkaatsing van een avondlucht in een raam vastlegde. Bossen, bomen en bladeren zijn bij uitstek dankbare objecten als het gaat om schaduwfotografie. Zeker als je net als ik niet zo’n mensenfotograaf bent. Tijdens mijn fotosessies van weerkaatsingen en weerspiegelingen ontdekte ik dat schaduwen veel mooier zijn op een dag dat het niet keihard waait. Vrij voor de hand liggend, maar ik moest er achter komen nadat mijn foto’s ontwikkeld waren. Let bij schaduwfotografie ook goed op de plek waar je scherp stelt. Omdat je in feite vaak twee objecten fotografeert (zoals hierboven het raam én het spiegelbeeld), stel je scherp op het spiegelbeeld en niet op het raamkozijn.

De schaduwzijde van licht - Oh Marie!
Op het internet zijn er mensen die het fotograferen van schaduwen tot een kunst hebben verheven. Ik selecteerde een paar van de beste voorbeelden van schaduwfotografie voor je.

KatjaOllendorff en Ludwig Danner
Katja Ollendorff (foto links) fotografeerde een serie boomschaduwen langs de kant van de weg. Foto rechts gemaakt door Ludwig Danner.

Old Brand New @Dabito
Ik ben een enorme fan van het werk van Dabito. Ze hebben een geweldige Instagramfeed en doen dus ook hele gave dingen met licht en schaduwen.

Rachel Robertson en Designlovefest
Gordijnen zijn ook zo’n mooi canvas voor schaduwfotografie. Links: Rachel T. Robertson. Rechts: schaduwen kunnen ook kleurrijk zijn, zoals hier vastgelegd in Parijs door DesignLoveFest.

Andreas Kist
Andreas Kist

Sophie Tajan en Anna Paola Laguerra II
Sophie Tajan en Anna Paola Guerra

Sophia Hsin
Sophia Hsin maakt niet alleen prachtige foto’s, ze heeft ook een egel genaamd Amelia Hedgehog als huisdier. Just saying.

Wil je meer lezen over fotografie en hoe je licht en donker in je foto’s toe kan passen? Lees dan eens dit artikel waarin we schreven over de mogelijkheden en onmogelijkheden van fotograferen met tegenlicht. Meer gave fotografieprojecten en -tips lees je op onze fotografiepagina.

Dat verstilde moment voor de bruiloft echt begint

Floor Winter - Oh Marie!
Voordat de bruid zichzelf toont aan haar bruidegom en daggasten, heeft er achter de schermen al een opeenvolging van rituelen plaatsgevonden. Rituelen die zijn voorbehouden aan de bruid en haar meest nabije familieleden en vriendinnen.

Het aantrekken van de jurk, dat eerste moment dat de bruid de kamer in komt lopen, de lichte spanning die in de ruimte hangt voor het aankomende grote moment..ze hebben iets intiems en horen daarom tot mijn (Marlous) favoriete persoonlijke herinneringen.

Floor Winter maakte ook dat ene bijzondere en ingetogen moment voor een bruiloft mee. Ze maakte er haar favoriete analoge foto en vertelt er op poëtische wijze over.

Tekst en foto’s – Floor Winter

“Voorzichtig halen we de bloemen een voor een uit de grote rommelige bossen waarin ze terecht zijn gekomen. Allen zijn ze vers geplukt van een daarvoor bestemd veld. We spreiden ze met veel aandacht uit over de tafel, ik neem een foto omdat ik het moment wil vangen. Ik voel dat het een bijzonder moment is, een moment dat ik mijn leven lang zal willen onthouden.

De spanning van de komende dag hangt in de lucht, al is het nog vroeg. Het is niet koud en niet warm, de lucht fris en de zon breekt af en toe door de wolken. De spanning heeft ons nog niet bereikt, met een intense concentratie gaan we door met het sorteren van de bloemen. Fluisterend overleggen we welke bij elkaar zullen passen. Dit vaasje? Ja, knikt ze. Onze handen gaan over de tafel en vullen vaasjes met water en bloemen. Harmonie in ons overleg en harmonie in de vaasjes op tafel. De tafel raakt steeds voller en voller met kleine vaasjes. Voorzichtig plaatsen we de vaasjes om het boeket heen dat er ligt.

Als alle bloemen in de vaasjes zitten brengen we ze rustig naar de houten tafels buiten. Een enkeling waait om en wordt weer rechtop gezet. Het water druppelt op de tafels, we vegen het weg. Het laatste vaasje wordt naar buiten gedragen, het boeket blijft liggen. Dat neemt de bruid zelf mee. De dag begint.”

Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Over de rest van de foto’s, van boven naar beneden:

1. Ik ben gek, maar dan ook echt gek, op wolkenluchten.
2&3. Genomen in Parijs, zomer 2014. Ze brengen me gelijk terug naar deze prachtige stad.
4. Van een gescheurd rolletje dat ik volschoot op Vlieland. Er waren maar een paar foto’s te redden… Juist ook de ‘mislukte’ foto’s van dit rolletje waardeerde ik zeer, omdat er veel foto’s (die vast ook heel prachtig waren) niet meer te redden waren.
4. Een pareltje tussen de oude planken van mijn – destijds – studentenkamer. Hoe lang lag die daar al?
6. Lichtvlekken in mijn kamer.

Rondkijken in een verlaten zwemparadijs

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Als je je door het verkeer op de Coolsingel worstelt en in oostelijke richting het centrum van Rotterdam uitrijdt, vervliegen al je frustraties over éénrichtingswegen, moeilijke rotondes en weg-blokkerende vrachtwagens in een oogwenk. Aangekomen op de Maasboulevard is er namelijk weidsheid, water, een stevige bries en een prachtig uitzicht over Rotterdam. De beloning voor al je verkeersinspanningen.

Het gebouw van voormalig zwemparadijs Tropicana aan de Maasboulevard springt ook direct in het oog. Ik ben er tijdens mijn Rotterdamtrips honderden keren langsgereden, altijd denkend dat het een club was of een disco. Ik ben daarin zo ongeveer de enige, want Tropicana was een begrip in Nederland. Beter gezegd: Tropicana was van 1988 tot 2010 hofleverancier spetterplezier. Met andere woorden: één van de meest epische zwemparadijzen van Nederland.

In 2010 sloot Tropicana haar deuren wegens teruggelopen bezoekersaantallen. Sinds die tijd wordt er gesteggeld over wat er met het pand gebeuren moet. De huidige stand van zaken is dat het misschien wel gesloopt gaat worden. Hoog tijd dus voor Oh Marie! om er eens langs te gaan. Je hebt nu eenmaal een Club Tropicana thema in te vullen of niet.

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Tropicana’s 7.500 vierkante meters zijn momenteel (deels) in gebruik als stadskas (RotterZwam) en bar (de Aloha Bar). En ook al kan je er niet meer meegesleurd worden in de Wildwaterbaan, je kindje er laten sploetsjen in het pierenbadje, je van één van de super glijbanen laten glijden, of je voor even in de tropen wanen, voor mij is Tropicana nog steeds een epische plek. Omdat die oude bestemming en al die herinneringen nog steeds verscholen liggen achter barren, strandstoelen en parasols. Omdat een zwembad zonder water iets spookachtigs heeft en omdat Tropicana de magie heeft van een ‘abandoned place’ zonder écht verlaten te zijn.

De mensen van de Aloha Bar waren zo aardig om ons het zwembad en bar te laten fotograferen (veel dank daarvoor!). Ga je met ons mee?

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Van boven naar beneden: de buitenkant van het gigantische complex met haar glijbanen, marmeren toegangstrappen en overwoekerde toegangsdeuren.

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Tropicana Rotterdam - Oh Marie!Tropicana Rotterdam - Oh Marie!Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Van boven naar beneden: het interieur van de Aloha Bar (waar je volgens Anne geweldig lekker eten kan, dus grijp je kans nu het nog kan!).

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Van boven naar beneden: vroeger kon je je door deze jungle laten drijven. Ze staat nu droog. Eronder de zeehond uit het voormalige pierenbadje.

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Boven: die typische zwembadkleerhangers waar je zo handig je hele outfit aan weghangen kon, inclusief schoenen! Erachter de bar waarlangs je naar het buitenterras (het voormalige buitenbad) loopt.

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Plafonddetails.

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Langs de bar loop je naar het buitenterras, vroeger het voormalige buitenbad dat nu met vlonders is afgedekt. Op het terras heb je een prachtig uitzicht over de Maas, de zuidoever en de Erasmusbrug. Nog steeds een heerlijke plek om af te koelen op warme dagen, door de wind die de Maas meevoert.

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Boven naar beneden: de voormalige wildwaterbaan (“Afstand houden!” en “Alleen voor geoefende zwemmers!”) en typische (jaren ’80) zwembaddetails op het buitenterras.

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!Tropicana Rotterdam - Oh Marie!Tropicana Rotterdam - Oh Marie!Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
De voormalige dompelbaden vormen naar mijn idee nogal een gevaar voor de dronken bezoeker. (Ik: “Mán, als ik dronken was, zou ik zéker in zo’n oud dompelbad knikkeren.” Anne: “Met jouw motoriek hoef je daar niet dronken voor te zijn.” Ik moet schoorvoetend toegeven dat mijn collega hier de spijker op zijn kop slaat.) Verder: de zonbedjes langs het voormalige buitenbad liggen er nog. Het onkruid rukt langzaam op.

Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Tropicana Rotterdam - Oh Marie!Tropicana Rotterdam - Oh Marie!Tropicana Rotterdam - Oh Marie!
Boven naar beneden: uitzicht op het buitenterras met erachter het enorme binnenbad waar tegenwoordig een stadskas gevestigd is. De tropische beplanting is voor een groot deel verwijderd, hier en daar hangen nog wat uitgedroogde takken langs de bladderende plafonds. Het ‘kasdeel’ van het zwembad is voor het grootste gedeelte gesloten voor bezoekers. O, wat hadden we daar graag nog wat rondgedwaald!

Tijdens onze zoektochten op het internet naar de geschiedenis van Tropicana kwamen we een paar leuke filmpjes tegen. Zoals deze die werd gemaakt op de laatste dag dat het zwembad open was (ter vergelijking!) en dit filmpje waar iemand met een drone over het verlaten zwembad vliegt. Heel gaaf en, zoals dat gaat met verlaten gebouwen, ook een beetje triest.

Het bezoeken van Tropicana is een ervaring die je niet wil missen, een waarvan niet zeker is hoe lang hij nog beschikbaar blijft. Ga naar de Aloha Bar, vier er je vrijgezellenfeest, verjaardag, 60-jarig trouwjubileum of ga er gewoon lekker eten tijdens een dagje uit. Wij zeggen: grijp die kans zo lang het nog kan!

Heb jij herinneringen aan Tropicana? Heb je er je kinderfeestje gevierd, of een schoolreisje? Een tand door je lip gekregen in de wildwaterbaan (toch niet zo’n geoefende zwemmer) of je misselijk gegeten aan de sundaes? Deel je verhalen met ons, we kijken ernaar uit!

Tekst en beeld: Marlous Snijder
Met veel dank aan de mensen van de Aloha Bar

Analoge zomerfoto’s van Zweden en Denemarken

Film is not dead - analoge vakantiefoto's - Oh Marie!
We hadden eigenlijk een andere post op de planning staan vandaag, maar soms loopt een dag net even anders dan je in gedachten had. Geen Club Tropicana dus, alhoewel deze post wel gaat over de analoge foto’s die ik tijdens mijn recente zomervakantie maakte. Het leek me een verdedigbaar alternatief. *Denk knipoog hier*

Analoge fotografie is voor mij nog steeds een les in geduld. Ik betrapte mezelf tijdens mijn vakantie zelfs op de gedachte “dat ik nu eens even lekker mijn analoge foto’s ging bekijken”. Euh, hoe dan precies? In mijn over-enthousiasme heb ik al een keer of drie te vroeg bij het fotolab gestaan, om weer onverrichterzake terug naar huis te keren. “Mevrouw, uw foto’s zijn woensdag na twaalven gebracht, dan zijn ze pas vrijdagmiddag klaar, niet vrijdagochtend.” Ik heb bijna afgeleerd om na het maken van een foto een blik op de body van mijn analoge camera te werpen, wat logisch is bij een digitale camera en onnozel bij een analoge. Ik hoop altijd maar dat niemand dat ziet.

Je hebt verrassend veel aanspraak als je met een oude camera om je nek over straat loopt. Bij een kringloop wilde een medewerker mijn Canon een keer afrekenen (want dat ding is zo oud, die moest daar wel vandaag komen – vraag me overigens niet waarom ik met die camera in de kringloop liep!) en ontelbaar veel mannen in de leeftijd van mijn eigen vader spreken me aan over het toestel. Ze halen herinneringen op over hun eigen analoge camera’s of zijn bijzonder verbaasd over het feit dat iemand anno 2015 weer analoog fotografeert. (“En waar laat je dat dan ontwikkelen tegenwoordig?”) Het levert leuke gesprekken en af en toe hilarische ontmoetingen met Vreemde Vogels op. (Zoals die keer dat een heel vreemd mannetje mij en Martine aansprak in – ook weer – een kringloop. Maar dat is een verhaal apart).

Film is not dead - analoge vakantiefoto's - Oh Marie!Film is not dead - analoge vakantiefoto's - Oh Marie!
Ik schoot in Denemarken en Zweden drie fotorolletjes vol. Eén daarvan is nét niet helemaal vol, ik kan er nog vier foto’s op maken. Ik wil zo’n rolletje niet zomaar volschieten met onzinnige foto’s (wat een gekke uitspraak is, want al mijn analoge foto’s gaan over hele dagelijkse dingen), dus ik heb nog een soort toetje liggen dat ik binnenkort alsnog kan laten ontwikkelen. Laat het nu het geval zijn dat ik gek ben op toetjes.

Ik ben iedere keer weer verrast door de onwaarschijnlijk mooie foto’s die uit dit 40-jarige toestel van mijn vader komen. Ik hoef er niks aan te doen, ze komen zo uit het ontwikkelproces rollen. Om eerlijk te zijn kan ik soms niet geloven dat ik de foto’s zelf maakte. En ja, ik weet hoe pathetisch dat op z’n beurt weer klinkt. Ik laat mijn foto’s trouwens ontwikkelen en scannen bij Color Utrecht. Ik fotografeer op rolletjes van Agfa met een ISO van 400.

Film is not dead - analoge vakantiefoto's - Oh Marie!
Analoge fotografie -  Oh Marie!
Film is not dead - analoge vakantiefoto's - Oh Marie!
Alle foto’s terugzien die ik met mijn Canon Tlb maakte? Ik zette ze voor je op een rijtje:
Post 1 (experimenten met analoge binnenfotografie)
Post 2 (met een vierdubbele exposure)
Post 3 (foto’s die ik in Amerika met mijn Holga maakte)
Post 4 (hoe geweldig een ‘slippende film’ uit kan pakken)
Post 5 (een mistig toverbos dat me bijna ontglipte door een gebroken film)