Stages of decay

Hortensia - mooiwatbloemendoen.nl - Oh Marie!
En langs het tuinpad van m’n vader
zag ik de hoge bomen staan.
Ik was een kind en wist niet beter,
dan dat nooit voorbij zou gaan.

Wat leefden ze eenvoudig toen
in simp’le huizen tussen groen
met boerenbloemen en een heg.
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd,
het dorp is gemoderniseerd
en nu zijn ze op de goeie weg.

Het Dorp – Wim Sonneveld

Een mooi weemoedig liedje over vroeger, ik moet er vaak aan denken als ik de hortensia’s langzaam zie verkleuren tot er slechts nog de uitgedroogde blaadjes over zijn, zo fijn als kant. De hortensia was lange tijd niet erg hip of happening en een typische boerenbloem: goed genoeg voor een boerenerf, maar je ging die plompe dingen niet in je zorgvuldig aangelegde tuin zetten. Toen er ook nog zijdevarianten van op de markt werden gebracht, tikte dat de reputatie van die arme hortensia definitief over het randje.

Hortensia - mooiwatbloemendoen.nl - Oh Marie!
Maar dat was vroegâh. Ik heb er mijn tuin mee vol staan, in al mijn naïviteit (oké, tegen beter weten in) ook op plekken waar ze het in de zomer best zwaar hebben. Zo was een deel van hun prachtige kronen al meteen verbrand na de eerste hete dagen van dit jaar. Omdat ze ook nog vrij laat bloeiden door het koude voorjaar was het mooie er dus al snel vanaf. Ik kan daar oprecht een beetje ziek van zijn.

Aan de andere kant: geen plant die gracieuzer vergaat dan de hortensia. Zo heb ik een struik die bloeit in diep blauw, waarna hij donkerroze wordt om vervolgens in zacht grijsgroen te eindigen voor hij helemaal bruin wordt. Hortensia’s zijn geweldig als snijbloem en als je ze tegen het einde van de zomer afknipt (als het blad al aan het verkleuren is), verdrogen de bloemen in plaats van te verwelken en heb je er binnen nog wat langer plezier van. Ik ben aartslui wat betreft de aanvoer én afvoer van bossen bloemen in huis, dus die hortensia’s besparen me – tot ik ze weer spuugzat ben – een hoop tijd. (En oké, ook geld.)

Hortensia - mooiwatbloemendoen.nl - Oh Marie!
Ik vond op deze pagina een paar slimme tips voor het onderhoud van hortensia’s, over hun bloei en hoe je ze het beste kan snoeien. Op mooiwatbloemendoen.nl staat onder andere deze DIY met hortensiablaadjes, een alternatief voor het Holly Hobby briefpapier van vroeger. Zo zie je maar, zelfs het imago van briefpapier is weer aan het opkrabbelen!

No plant on earth that fades more graceful than the hydrangea. The ones I have in my garden fade from bright blue to purple to greyish greens before they turn brown and fragile as lace during winter. But did you know they also work perfect as dried flowers? When their colours start to fade or during early fall it’s the perfect time to clip them and put them in a vase. I’m a bit lazy when it comes to buying or maintaining flowers around the home, so dried hydrangeas are a perfect and lazy alternative for me. At least for a couple of weeks, until I’m done looking at the same bouquet over and over, that is!

Hortensia - mooiwatbloemendoen.nl - Oh Marie!Hortensia - mooiwatbloemendoen.nl - Oh Marie!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Hello, it’s me

3
Ach, de zomer van 2016. Ik had ontzettend veel goede voornemens en daar zat zeker niet het punt ‘twee maanden niet bloggen’ bij. Daar kwam het uiteindelijk echter wel op neer. Voor je het weet ben je dus ineens zo’n blogger geworden die iedere blogpost opent met de verontschuldigende woorden ‘hallo-vanaf-mijn-zeer-verwaarloosde-blog’.

Hallo dus, vanaf mijn zeer verwaarloosde blog.

5
16
Hoe dat allemaal zo gekomen is? Omdat ik te druk was met andere dingen. Met op vakantie gaan naar Denemarken en Zweden en Game of Thrones kijken (luister, als je fan bent, ook deze Nederlandse podcast. Wat een helden!). Schrijven voor vtwonen en voor Morpheus Slaapvoorlichters (die niet alleen het Mother Goose en Eye Hotel in Utrecht inrichtten en styleden, maar ook vier prachtige winkels hebben en alles weten op het gebied van goed slapen). Met het geven van de kickstart creatief ondernemen samen met mijn Immer Urlaub collega Marjolein. En, een beetje bizar maar echt gebeurd, foto’s maken voor de catalogus van Donna Wilson. Maar dat is een apart blogbericht waard.

Dan ben je zo twee maanden verder.

171413
De zomer is altijd een sleutelmoment in mijn blogleven gebleken en dat is het nu ook weer. De thema’s op Oh Marie! ga ik definitief loslaten (zie jij nu ook een ballonnetje voor je dat steeds hoger de lucht in drijft?). Omdat ze me heel veel tijd kosten en daardoor weinig (geen) ruimte laten voor nieuwe projecten. En voor creativiteit, want alle tijdsdruk die het blogmaken het afgelopen jaar met zich meebracht, gaf me het gevoel dat ik mezelf aan het herhalen was en dat de thema’s steeds verder van me af kwamen te staan. Om met Arjan Ederveen en Tosca Niterink te spreken: ik verloor toch een beetje mijn stukje eigen ikje. (En dan in je hoofd uitspreken met zo’n lijzige stem…xD)

61815
In feite ga ik vanaf nu weer terug naar de basis: bloggen over mijn interieur, kringloopschatten en zaken die ik mooi vind of die me bezig houden. Dat voelt goed en zoals bloggen bedoeld is: als mijn eigen speeltuin.

412
Om bij het begin te beginnen eerst maar eens mijn favoriete vakantiefoto’s. Anders staan die ook maar een beetje te niksen op mijn harde schijf.

10
2
En tot snel weer, ook. Hier en anders op vtwonen.nl/ohmarie, waar ik om de twee weken blog over vintage styling.

798
Back to blogging old style: I let go of the themes at Oh Marie! to make way for new exciting projects like blogging for vtwonen or making photos for the new Donna Wilson catalogue (okay, that was a bit of a bizarre happening, I’ll tell you everything about that in a separate post).

But first, my favourite holiday photos from Denmark and Sweden. It would be a waste not to share them. At least, I think so. And isn’t that, in the end, what blogging is all about? Sharing the things you feel are shareworthy?

Feels good to be back!

1

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Stijlbreuk en een theetuin

14
Je kan werkelijk álles onder dit thema scharen. En ook al is deze blogpost qua beeld een totale stijlbreuk met ons moodboard, regels zijn er om gebroken te worden. Ook je eigen regels. Of misschien júist wel je eigen regels. Een blog is immers toch een soort vrijplaats, alhoewel het soms weleens meer voelt als een keurslijf. Wat allemaal helemaal losstaat van het onderwerp of thema, maar wat wel iets is wat me bezighoudt de laatste dagen. Word vervolgd, maar eerst terug naar het moraal van dit verhaal: een bezoek aan Theetuin Eemnes.

105 en 69
De insteek van dit artikel had een veel bloemiger/dromeriger insteek moeten hebben, we troffen echter een theetuin aan waar veel groeide…maar geen bloemen. Wat vast iets met het koude voorjaar te maken heeft. En waar het trouwens ook nog niet zulk prachtig weer was als vandaag, dus dat dromerige konden we ook wel vergeten.

203 en 47
Om de stijlbreuklijn van de dag door te trekken vergat ik mijn telelens in te pakken en kwam ik er bij aankomst achter dat er niet alleen een ooievaar zijn intrek bij de theetuin had genomen, maar dat ze ook nog kuikens had. Als een verre ooievaarsvormige stip leek ze boven iedere foto die ik maakte uit te torenen, als subtiele herinnering aan mijn eigen stomme vergeetachtigheid. Toch gaaf dat een ooievaar je zo subtiel op de feiten drukken kan. Die lens vergeet ik niet meer. Voorlopig.

1 en 21119
Allemaal champagne problems natuurlijk. De combinatie mooie-plek-waar-dieren-rondscharrelen in combinatie met fotografie maakt mij zó gelukkig dat die feiten er uiteindelijk allemaal helemaal niet toe deden.

171312
Het ontbreken van bloemen maakt Theetuin Eemnes er namelijk niet minder leuk of mooi om. Je kan er bijvoorbeeld trouwen (dat hebben wij er niet gedaan, trouwens), kinderen kunnen er geweldig spelen (noemde ik de overdekte mega-zandbak al? Ooo, Jet zou er helemaal loss gaan!), er is een uitgebreide lunch- en gebaktaart en de koffie is lekker. Niet dat je tijd hebt om uitgebreid te gaan zitten fijnproeven, want de beschutte terrassen worden bevolkt door nieuwsgierige roodborstjes, eksters en kipjes die vurig hopen dat je met een ongecontroleerde beweging je Red Velvettaart van je bordje slaat en zij zich op moeten offeren om de ravage op te ruimen pikken.

158
Als je toch in de theetuin én een liefhebber van oude meuk bent, rij dan na afloop ook even langs De Evenaar Nostalgie, alleen al voor de ervaring. De Evenaar is een groothandel in landlevensfeer, maar laat je niet verleiden door de naam. Het terrein staat helemaal nokkienokkie met oude meuk, van zonnewijzers tot 50 jaar oude wespenvangers, tot grote glazen flessen, spuitflessen, marmeren eieren, oude broodplanken….noem het maar. Op zich niet per definitie helemaal mijn sfeer (al kocht ik er een strik van beton..ja, zulke dingen vind je daar), om er rond te lopen is al fantastisch. En ik loop nu eenmaal heel graag rond tussen oude meuk, wat voor meuk boeit me niet eens zo. (Vind je het leuk om mee te kijken als ik dat doe, dan kan je me tegenwoordig ook op Snapchat volgen. Je vindt me via ohmariemag.)

1816

Analoog Frankrijk, gemaakt met het lelijke hondje onder de camera’s

Analoog - Oh Marie!
Mijn vakantie in Frankrijk blijkt een bron van inspiratie. Ik vond er niet alleen een sprookjestheepot, maar ik schoot er ook bijna twee rolletjes vol met mijn analoge Minolta Dynax 500si Super, de camera die ik tegen wil en dank heb omhelst als mijn nieuwe analoge reisgenoot.

De oude Canon Tlb van mijn vader bleek te onbetrouwbaar geworden (en mijn frustratietolerantie te laag) om er nog analoog mee te fotograferen en, nou ja…hoe ik met dit kunststof jaren ’90 geval ben geëindigd moet je hier allemaal maar even lezen. Mijn Minolta is een beetje zoals een lelijk hondje: hij ziet er niet uit, maar toch ga je uiteindelijk veel van hem houden.

Analoog - Oh Marie!
Maar, Frankrijk dus. Het was er prachtig weer en dat is op zich geweldig voor analoge foto’s, maar ook weer niet. Foto’s worden bij fel, hoog zonlicht snel te vlak naar mijn smaak en eigenlijk had ik meer aan de randen van de dag willen fotograferen, als het licht zacht is en de schaduwen minder contrastrijk. Maar ja, de randen van de dag worden in Frankrijk meestal gebruikt voor het eten van amandelcroissants of kaas en wijn, dus dat goede voornemen schoot er bij de eerste dag al in.

Analoog - Oh Marie!
Midden op de dag fotograferen bij mooi weer heeft namelijk een nadeel. De ramen op de bovenste foto lagen bijvoorbeeld in de schaduw en je ziet hoe mooi verstrooit het licht op die foto is. Mooier dan bijvoorbeeld op de foto hier direct boven, of die van de kat onder de auto (wat luguberder klinkt dan het is – scroll met een gerust hart door), iets verderop. Hoewel ik analoog contrast prachtig vind, kan overdaad ook schaden. De hooglichten (uitgebeten, teruggekaatst zonlicht dat veelal op glanzende voorwerpen zichtbaar is) in genoemde foto’s zijn veel te fel, waardoor er veel details verloren gaan.

Analoog - Oh Marie!
Ik weet wel dat dat hele niet-te-controleren-aspect nu juist de charme is van analoge fotografie. Maar zoals ik in mijn digitale fotografie ook altijd een soort van ontwikkeling wil doormaken, wil ik dat in analoge fotografie ook. Maar nu ik een heel nieuw toestel gebruik, merk ik dat ik echt weer aan zijn werking en beperkingen wennen moet. Maar goed, misschien ben ik wel gewoon een kniesoor, nu. En zó erg kan het ook niet zijn, want dan had ik deze post niet gemaakt.

Nou dan. Wat zeur je dan! Zucht. Vrouwen.

Analoog - Oh Marie!
Frankrijk is namelijk wel een ontzettend dankbaar fotografie-object. Een beetje verlaten, een beetje versleten en met een heleboel plekken waar de tijd stil is blijven staan. Voor de Fransen zelf is die leegloop van het platteland niet bijzonder leuk natuurlijk, maar voor het maken van analoge foto’s is het fantastisch.

Analoog - Oh Marie!Analoog - Oh Marie!
Mijn Minolta en ik gaan gewoon weer dapper met elkaar door. Ik bedoel, in Turner en Hooch is het uiteindelijk ook goed gekomen tussen de hoofdrolspeler en die onmogelijke, lelijke hond, dus ik heb goede hoop dat het ook tussen ons vanaf nu weer bergopwaarts gaat. (Als Minolta nog met me verder wil trouwens, nadat hij nu al tig keer voor lelijke hond is uitgemaakt…)

Analoog - Oh Marie!Analoog - Oh Marie!
Meer analoge foto’s zien? Ik zette mijn favorieten op een rijtje:
Het allereerst rolletje dat ik met de Canon maakte
Amerika vastgelegd met mijn Holga
Zomerfoto’s van Denemarken en Zweden
Spookpretpark
Een beetje pathetisch
Winterblues – analoog Kopenhagen

Up close and personal met een alpacafamilie

Alpacahoeve - Oh Marie!
Wist je dat het scheerpatroon van de vacht van een Alpaca aan mode onderhevig is? En dat ze niet in het échte wild bestonden, maar door de mens gefokt zijn voor hun vacht? Dat ze lief zijn voor kinderen en dat de oudste merrie de baas van de kudde is? En dat het prima waakdieren zijn?

Ik ook niet. Terwijl: ik hóu van Alpaca’s en aangezien dit thema een hoog warm and fuzzy gehalte heeft, leek het me tijd om wat meer over ze te leren en om ze van dichtbij te bekijken…

Alpacahoeve - Oh Marie!
Dat werd meteen héél dichtbij, want Milan – een van de gangmembers van De Alpaca Hoeve – nam dit Zeer Letterlijk en bekeek me alsof hij een brilletje nodig had: neus aan neus. Blijkbaar vond hij het op zijn beurt hoog tijd om een blogger van dichtbij te bekijken. Een blogger die licht extatisch werd van zoveel zachte vachtjes om te aaien. Vachtjes waarin de banen die het scheerapparaat maakte nog te zien zijn, want de zeven Alpaca’s van Judith’s kudde zijn net geschoren.

Alpacahoeve - Oh Marie!De Alpaca Hoeve - Oh Marie!
Judith, oprichter en hoeder van deze alpaca kudde, studeerde biologie en besloot na haar studie een alpaca kudde te beginnen. Ze begon de kudde met twee ruinen: Sammy en Milan en breidde het met de jaren uit tot een groep van zeven, waarvan vijf merries. Ieder jaar worden de dieren op diervriendelijke wijze geschoren, waarbij er per dier wel 3 kilo haar afkomt. Toch prettig als je daarvan afgeholpen wordt als het buiten warm wordt. Alpacawol heeft veel goede eigenschappen. Zo is het niet alleen hypo-allergeen, maar ook heel zacht en sterker dan bijvoorbeeld merinowol. 1-0 voor de alpaca’s. (Sorry schapen.)

Alpacahoeve - Oh Marie!Alpacahoeve - Oh Marie!
Over schapen gesproken, achter die grote glimmende ogen schuilt geen karakter dat over zich heen laat lopen. Alpaca’s worden ook wel ingezet bij het beschermen van schaapskuddes. Een vos die zin heeft in een vers schaap kan beter een kudde zonder alpacabewakers zoeken: ze worden rücksichtslos vertrapt als ze zich in de buurt van de kudde wagen. Gruwelijk, maar effectief. 2-0 voor de alpaca’s.

De Alpaca Hoeve - Oh Marie!De Alpaca Hoeve - Oh Marie!
Tenzij je dus een vos bent met hongerklop, zijn alpaca’s vriendelijk en nieuwsgierig. Oké, vooruit, ze tuffen weleens naar elkaar als ze geïrriteerd zijn (maar hé, dat doen kinderen die ruzie hebben ook!). Voor ze hun speekselsalvo beginnen vouwen ze hun oortjes al in hun nek, dus kan je nog op tijd dekking zoeken als je de toorn van de alpaca over je afgeroepen hebt. (Daar moet je trouwens behoorlijk je best voor doen, tenzij je zelf een alpaca bent en je het niet eens bent met de pikorde van de kudde. Voor het gemak ga ik er echter vanuit dat Oh Marie! alleen mensen onder haar lezers heeft.)

Alpacahoeve - Oh Marie!Alpacahoeve - Oh Marie!Alpacahoeve - Oh Marie!
De Alpaca Hoeve - Oh Marie!
De Alpaca Hoeve - Oh Marie!De Alpaca Hoeve - Oh Marie!De Alpaca Hoeve - Oh Marie!De Alpaca Hoeve - Oh Marie!
Om een lang verhaal kort te maken: de alpaca’s en Judith’s verhalen deden me de regen van die dag op slag vergeten. Ben jij ook toe aan iets vrolijks? Je kan zelf ook van dichtbij kennismaken met Judith’s kudde. Ze organiseert regelmatig alpaca wandelingen waar je je voor kan inschrijven op haar website (wees er snel bij, er is alleen nog een weekend in augustus beschikbaar!). Judith verwerkt en verkoopt de wol van haar kudde zelf, daarover lees je hier meer. En bekijk, tot slot, ook nog even de mediapagina van De Alpaca Hoeve en dan de filmpjes. Als je niet direct naar Noord-Brabant kan afreizen, maar wel in desperate need of some comic relief bent: er staat helemaal onderaan de pagina een filmpje van twee alpaca’s in een opblaasbadje. Graag gedaan! ;-)

De Alpaca Hoeve - Oh Marie!