The emperor’s new clothes

/4 Reacties/in , , /door

Donna Wilson for John Lewis - Planet Fur
The emperor’s new clothes
phrase of emperor

    1.
    used in reference to a situation in which people believe or pretend to believe in the worth or importance of something that is worthless, or fear to point out an obvious truth that is counter to prevailing opinion.
    “is his white canvas a case of the emperor’s new clothes or is it something beautiful, even moving?”

Een blog is, als je het wil overdrijven, een soort verheerlijking van materialisme. Tenminste, ik maak me hier toch regelmatig schuldig aan het etaleren van het geluk dat spullen mij kunnen geven. Als het er echter op aankomt, zijn al die spullen waardeloos en zullen ze je niet beschermen tegen pijn, verdriet of angst. Toch geloof ik in het kleine geluk dat schuilt in een nieuw shirt of een bos bloemen. Het zijn maar spullen, maar dat je ze mag bezitten, van ze mag genieten en in mijn geval, over ze kan schrijven, is een groot goed.

Daarom vandaag onbeschaamd in de etalage: babykleertjes van Donna Wilson voor John Lewis, een prachtig shirt van H&M, lentebloemen en een printbare vlaggenlijn van House of Rym, die je hier kan downloaden.

How beautiful things make me happy and that I’m thankful that I may enjoy them and write about them on this blog.

Donna Wilson clothes for John Lewis, a beautiful shirt from H&M, spring flowers and a pretty pennants printable via House of Rym.

The emperor's new clothes - Planet Fur

Magic mushroom

/3 Reacties/in , , /door

Magic mushroom - Planet Fur
Ondanks wat de titel suggereert is dit geen verhaal over paddo’s. (Dat zou gaaf zijn, hè?) Het is wel het verhaal achter deze kandelaar, die toevallig de vorm heeft van een paddestoel. Tenminste, als je ‘m omkeert. Hij is gemaakt (en daarom een beetje magisch) door mijn Lief’s lang geleden overleden opa, die houtbewerker was. Een vaardigheid waar ik veel bewondering voor heb, omdat het ook nog altijd op mijn lijstje van Te Leren Vaardigheden staat. Daarnaast heb ik mijn Lief’s opa tot mijn spijt nooit gekend en het idee dat dit voorwerp door mijn man’s voorvader’s handen is gegaan, geeft hem wat mij betreft de x-factor. De kandelaar stond op de nominatie om naar de kringloop gebracht te worden (je kan immers niet álles bewaren wat een geliefde maakte – zeker niet als hij of zij zeer productief was!), maar mijn Lief zag er iets in en nam hem mee naar huis. Ik heb vaak aan opa gedacht, tijdens het verven. Misschien zou hij het maar waardeloos gevonden hebben, wat ik ermee deed. Of grandioos. Wie zal het zeggen. Hoe dan ook, opa is zo toch nog een klein beetje onder ons, via zijn magische paddestoel. Of hij ‘m in deze hoedanigheid nu lelijk zou vinden of niet, daar zou hij vast om hebben kunnen lachen.

Magic mushroom - Planet Fur
Despite what the title suggests, I haven’t been experimenting with mind-expanding drugs lately. What I did do is paint this candleholder, which looks like a mushroom when you turn it upside down. It was made by my Love’s late grandfather who was a woodworker. Unfortunately, I have never had the pleasure of knowing the man and the thought that he, my Love’s ancestor, has made this piece makes it a bit magic. It was on the list to give to charity (because, you just can’t keep everything made by past away loved ones, especially not if they were very productive!), but my clever Love immediately felt I could do something cool with it, so he took it home.

The candleholder was dark brown and it took me some hours to paint and decorate it. I thought about my Love’s grandfather a lot while doing that. Would he have liked what I did to it? Or totally hated it? We’ll never know. In a way, he is among us now though, via his magic mushroom. And whether he would love or hate it in its current appearance, that would probably have made him smile anyway.

We scream for screenprint

/2 Reacties/in , /door

We scream for screenprint- Planet Fur
Ik vind het geweldig om te fotograferen, te schrijven of om foto’s te bewerken. Maar het is af en toe ook heel fijn en goed om weg te stappen van alle techniek en met je handen bezig te zijn. Zonder dat er beeldschermen bij aan te pas komen. Daarom schreef ik me in voor de cursus textiel bedrukken bij Immer Urlaub. In vijf avonden leerden we de basisprincipes van het textiel bedrukken en op dusdanige wijze dat je het ook thuis kan doen. Daar hou ik van! Vijf lessen waren eigenlijk te kort, zo fijn was het om met ontwerpen en maken bezig te zijn. Daarnaast zaten er zulke leuke mensen in ons klasje, dat ik ze na vijf weken echt een beetje miste. Goede reden voor een reünie!

Mijn brein liep over van de ideeën voor ontwerpen. Er zitten echter ook beperkingen aan de in de les behandelde vormen van (zeef)druk, wat je dwingt om je ontwerp eenvoudig te houden. Iets wat voor mijn snel op hol slaande brein een prettige begrenzing bleek. Uiteindelijk, na lang wikken, wegen en tekenen, printte ik deze strikken en de doodshoofdjes die ik hier ook toepaste in deze gemakkelijke zelfmaker. Femke Veltkamp, onze juf (haha), schreef ook een verslag over de workshop. Je kan het hier lezen!

About the five-week screen print course I followed, because I felt I wanted to work with my hands again instead of computers and other digital stuff. After careful consideration I screenprinted the bows and the skeletons on these cushion covers. I’m pretty stoked with the result!

We scream for screenprint- Planet Fur

Solstice

/4 Reacties/in , /door

Solstice - Planet Fur
Ik had deze post ook ‘hoe het winterlicht het kerstfeest doodde’ kunnen noemen, ruim naar het liedje ‘video killed the radiostar’. Want mensen, het licht gaat gewoon uit om half 3 ’s middags. Kunnen ze in Stockholm huiliehuilie doen omdat de zon daar om 3 uur ’s middags ondergaat, wij staan in de zonsondergang top 3 toch zeker op een derde plek. Wat ik wil zeggen: hoe fotogeniek het kerstfeest ook is, fotografeerbaar is het niet. Of je moet je er in ieder geval de vinketering voor werken. Maar goed dat een goed humeur en fotograferen bij mij samen gaan.

Ik koos er dit jaar voor de kerstversiering wat bescheiden te houden. Ik heb niet altijd zin om al die meuk van zolder te slepen en daarbij komt dat de inventaris die met Jet meekwam al behoorlijk wat ruimte in de woonkamer in beslag neemt. Ik sleepte derhalve een tweedehands boompje naar binnen (sowieso vind ik het wegsmijten van bloedig opgekweekte bomen een doodzonde) en versierde die met pastelkleurige kerstballen van Albert Heijn (nota bene). Die echt prachtig zijn in het volle licht, ware het niet dat zoiets als ‘vol licht’ niet bestaat in ons land in december. In eerste instantie hing ik de ballen op met van die simpele kerstbalhaakjes, maar vond het resultaat té lelijk. Uiteindelijk maakte ik mijn eigen ophangsysteempjes door gouddraad (gevonden bij Flying Tiger) om het handvat van een knoflookpers (want de goede diameter) te draaien en daarna af te knippen met een tangetje. Ik versierde de boom verder met wat simpele versieringen, waaronder gordijnringen die ik bij de kringloop vond. Macklemore sprak immers al wijs: ‘One man’s trash is another man’s treasure’.

Ik ga die heidenen steeds beter begrijpen. Voor hen betekende kerst immers de terugkeer van het licht (solstice is de Engelse benaming voor zonnewende). En mán, ik me straks toch die terugkeer vieren. Dat de vonken ervan af vliegen.

I decorated this year’s christmastree with thrifted curtain rings, other simple wooden ornaments and pastel coloured baubles. I hung them in the tree with little loops made of gold wire (below a little tutorial) since I do not like regular tree hooks. I will be very happy when the light returns at the end of December (solstice!) since it’s already getting dark by 2.30 PM here in The Netherlands. Which makes it almost impossible to make pretty pictures of my christmas decor!

Solstice - Planet Fur

Bitch please. I’m Batman.

/9 Reacties/in , /door

Bitch please. I'm Batman. - Planet Fur
Bitch please. I'm Batman. - Planet Fur
Oké. Bot gezegd: het woord ‘pimpen’ was vooral grappig en origineel toen MTV het gebruikte voor het programma ‘Pimp my ride’ (en dan helemaal in die hilarische eindscène waarin de gepimpte auto-eigenaar het programma steevast afsloot met de woorden “Thanks MTV, for pimping up my ride!”). Je weet echter dat het tijd is om dergelijke ‘hippe’ woorden uit je vocabulaire te schrappen als de lokale dakpan-beschildergroep het woord heeft geadopteerd.

Ik heb deze truttenprent uit de kringloop dus zeker niet gepimpt (hoe je het dan wel noemt mag Joost weten), maar had wel evenveel plezier om dit idee als destijds om het MTV programma. Sterker nog: ik ben oprecht teleurgesteld dat ik het hele project afgerond heb. Als je zelf zoiets wil doen: ik schetste de ruwe tekening met potlood en kleurde het daarna in met plakkaatverf. Prettig pimpen gewenst! ;)

To put it bluntly: the word ‘pimping’ was only funny and hilarious when MTV used it in their program ‘Pimp my ride’. (I especially loved that moment where the pimped car owner concluded the show with the words “Thanks MTV, for pimping up my ride!”.) You know when it’s time to delete a certain word from your vocabulary though when your local knit-group starts to use it.

So, I did not pimp this super-kitschy print that I thrifted recently. It did have a lot of fun working on it though, as much fun as I had with MTV’s program. I am, in fact, disappointed I finished it already. If you want to do a thing like this too: I just used a pencil to make a rough sketch and coloured it with poster paint. Happy pimping! ;)

Bitch please. I'm Batman. - Planet Fur