Wat niemand weet…

/2 Reacties/in , , /door

Wat niemand weet - Oh Marie!
Al tijden lees ik Jet voor uit dit boekje. ‘Wat niemand weet’ is het kinderboekenweekgeschenk uit 2007 en niet minder dan een parel van een magisch verhaaltje. 

In ‘Wat niemand weet’ wordt een bijbels verhaal (de ark van Noach) moeiteloos verweven met een legende: die van de eenhoorn. Als je dat kan, ben je in mijn ogen al best geniaal. Als je zo’n verhaal dan ook nog eens binnen 32 pagina’s een super goede plot kan geven, dan ben je wat mij betreft zelf ook een legende. Het verhaaltje is dan ook geschreven door fantasy legende Tonke Dragt en, ook niet onbelangrijk voor en kinderboek, prachtig geïllustreerd door Annemarie van Haeringen (in wiens illustraties precies de juiste balans zit tussen ernstig en vrolijk).

Wat niemand weet - Oh Marie!
Ik waarschuw maar alvast, er komt nu een spoileralert.

In ‘Wat niemand weet’ stuurt Noach zijn zoons erop uit om van alle dieren ter wereld een tweetal naar zijn ark te brengen. Alleen de vogels en de vissen hoeven niet mee. De eenhoorns, die zich in eerste instantie onvindbaar maken, geven Noach uiteindelijk te kennen dat zij zich ‘niet laten opsluiten in het mensengewrocht’ dat de ark volgens hen is (ik citeer dit uit mijn hoofd, ik las het boekje inmiddels al een keer of 100). Noach, onder de indruk van het nobele dier dat de eenhoorn is, verzoekt ze dan met de ark mee te zwemmen zodra het land ondergelopen is door de zondvloed, wat de eenhoorns ook doen.

Als al het land, de bomen en bergen onder water staan, blijkt er één zwakke schakel in dit scenario te zitten: vogels landen massaal op de ark omdat ze nergens anders meer kunnen landen. Als de ark vol zit, zien ze de hoorns van de zwemmende eenhoorns uit het water steken en landen daarop. ‘Met elkaar een flink gewicht.’ De eenhoorns zinken uiteindelijk onder het gewicht van de vogels.

Ik vond dit – heel voorbarig – wel een heel cru eind van een kinderverhaaltje. (Ik kijk denk ik teveel Game of Thrones, waarin aan de lopende band sympathieke hoofdpersonen rücksichtslos over de kling worden gejaagd.)

Maar dit is geen hak- en breekserie zoals GOT. Dit is een kinderboek. De eenhoorns verdrinken niet, ze veranderen. In narwhals, die arctische tandwalvis waar Anne al over schreef. Hoe geniaal. Mijn vertrouwen in fantasyschrijvers is door Tonke Dragt meteen hersteld.

En nu ik het toch over plotwendingen heb: wat (bijna) niemand weet, is dat dit boekje meestal wel bij de (grotere) kringlopen te vinden is, vaak voor maar een cent of 10. Heb je niks met kringlopen, zoek dan eens op bol.com, Marktplaats of op boekwinkeltjes.nl. Die laatste is mijn favoriete zoekadres voor de meest (soms zeer onterecht!) obscure boeken. Veel (voor)leesplezier!

Give-away! Leer thuis handletteren met het krijtbordschrift

/13 Reacties/in , , /door

Krijtbordschrift - Oh Marie!
Handlettering is helemaal hip en happening, net als het in het interieur toepassen van quotes en spreuken (en dan zijn stiekem degene die een beetje grof zijn het leukst – guilty pleasure!). De laatste keer dat ikzelf aan handlettering deed was in groep 3, toen ik leerde schrijven. Mijn handschrift is daarna nog talloze malen veranderd (de hartjes op de i zijn er inmiddels uit geëvolueerd), maar bordwaardig werd het nooit.

Ik persoonlijk ben bijzonder blij met de uitvinding van het toetsenbord. Dat komt waarschijnlijk doordat ik in mijn leven iets teveel verjaardagskaarten heb verpest met schrijffouten en/of de onvermijdelijke inktvlekken die ik als linkshandige maak. Door dit gebrek aan oefening lijkt mijn handschrift tegenwoordig meer op dat van een gorilla onder narcose, of op het handschrift van de gemiddelde dokter: onleesbaar.

Om al deze redenen heb ik grote bewondering voor hen die niet alleen mooi kunnen schrijven, maar wiens letters zelfs mooi genoeg zijn om cafémuren en winkelruiten te versieren.

Krijtbordschrift - Oh Marie!
Deel jij die bewondering en wil je ook graag op mooie wijze je naam (of spreuk) op muren en glazen leren schrijven? Dan is het krijtbordschrift wat voor jou. Met het krijtbordschrift leer je stapsgewijs hoe je zelf mooie letters kunt schrijven. Net zoals vroeger in groep 3: met steunlijntjes en oefenpagina’s. Maar dan zonder juf die je rondcommandeert. (En ook zonder de stickers, oké dan.) Het gaat zelfs verder dan dat: je leert ook hoe je je letters goed overbrengt op leisteen, krijtbord of glas. En hoe je mooie randen en kaders tekenen kan.

Het jaar is nog jong: misschien is dit wel het moment om aan een nieuwe hobby te beginnen. Een hobby die net zo stressreducerend is als het aaien van een kat of hond. Trouwens, wie zegt dat dat niet allebei kan?

Krijtbordschrift - Oh Marie!
Wij mogen één krijtbordschrift inclusief een wit en grijs potlood, een chalk marker en fineliner weggeven. Wil je meedoen? Laat dan in de comment sectie hieronder jouw favoriete quote of spreuk en je naam achter. We kiezen 24 februari aanstaande een winnaar, die we onderaan dit bericht bekend zullen maken. Succes!

Update 24 februari 2016: Dank voor al jullie leuke, grappige en mooie quotes! Laila Veerman postte een quote van haar vader: ‘Gedraag je. En als je je niet gedragen kan, geniet er van!’ Gefeliciteerd Laila, stuur je ons even een berichtje met je gegevens?

Fotografie en identiteit: levenslessen via oude foto’s

/2 Reacties/in , , /door

Gisteren is vandaag - Oh Marie!
Stel je eens voor dat je de fotoalbums van je opa en oma aan het bekijken bent. Ze zijn beiden overleden en de albums liggen nu bij je ouders op zolder. Je wil je opa en oma beter leren kennen. Of eigenlijk: je oma, die je helaas amper gekend hebt. Je herinneringen aan haar zijn fragmentarisch. Of zintuiglijk. Een grote tuin, de geur van thijm, een kleurig bloembed.

Er ligt een hele stapel albums voor je. Gekleurde linnen kaften netjes gesorteerd op kleur. Je bladert ze stuk voor stuk door. Het vloeipapier knispert zacht. Af en toe zit er een foto los. Je stopt hem voorzichtig terug in de fotohoekjes.

Gisteren is vandaag - Oh Marie!
Er zitten foto’s bij van de tuin van je opa en oma. Oma bekijkt de rozen. Of ze ligt op een ligbed in de zon. Er zijn foto’s van vakanties. Weidse uitzichten over prachtige bergkammen. Of over de zee. Foto’s van je moeder en haar broer. Ze kijken recht in de lens, lachend, een ijsje etend. Soms stevig omarmt door hun moeder. Jouw oma. De foto’s zijn prachtig. Het was dan ook een hobby van je opa, fotograferen.

Na een tijdje begint je iets op te vallen. Het lijkt wel alsof oma, steeds op het moment dat de foto gemaakt wordt, het beeld de rug toekeert.

Zie je dat nu goed?

Je bladert door de albums. Er is geen enkele foto te vinden waarop het gezicht van je oma te zien is. Ze keert de camera en daarmee de foto letterlijk de rug toe.

Gedesillusioneerd blijft je achter. Je poging om haar te zien zoals ze was is vruchteloos. Ze zal voor altijd een raadsel blijven. Wat haar karakter betreft zal je af moeten gaan op de getuigenverklaringen uit haar directe omgeving.

Of toch niet?

Gisteren is vandaag - Oh Marie!
Klinkt dit als een ongeloofwaardig verhaal? Het overkwam Floor Winter. Ze ging op zoek naar haar oma. Haar oma wiens gezicht altijd afgewend bleek te zijn op foto’s. Ze moest dus, zoals ze het zelf zo mooi zegt, op zoek naar de schat zonder schatkaart. Want hoe leer je iemand kennen zonder dat je zijn gezicht zien kan?

Ik kon mijn ogen bijna niet geloven toen ik voor het eerst over Floor’s project las. De foto’s in het boek dat ze bij haar afstudeerproject maakte, zouden zo uit een film kunnen komen. Het heeft iets bizars dat de hoofdpersoon zo anoniem blijft. Ik vraag me af: zou het feit dat ze niet met haar gezicht op de foto wilde ook iets met de tijdgeest te maken hebben? Met wegcijferen? Bescheidenheid? Met het feit dat het in de foto om het moment gaat en niet om haar?

Zouden we, kortom, iets kunnen leren van deze foto’s?

Ik vind het ontzettend boeiend. En tegelijkertijd voel ik me een beetje een voyeur, kijkend naar die raadselachtige vrouw op de foto’s. Me haar karakter voorstellend. Me afvragend of er weleens grapjes werden gemaakt als de foto’s ontwikkeld terug kwamen. “Stond je weer de andere kant op te kijken!” Of dat deze pose een soort stilzwijgende overeenkomst tussen fotograaf en model was.

Gisteren is vandaag - Oh Marie!
Floor maakte van de fotoserie van haar oma haar afstudeerproject met titel ‘Gisteren is vandaag’. Een project dat gaat over identiteit. Ze maakt daarmee een prachtig bruggetje naar fotografie in het heden, waarin wij op sociale media en op onze blogs letterlijk onze eigen identiteit creëren. We worden niet meer gedwongen goed te kijken naar foto’s, omdat wij hapklaar aanleveren hoe wij willen dat de buitenwereld ons ziet. Floor’s oma leek juist te zeggen: ik ben niet belangrijk in dit grote geheel. Dit is het moment waarvan ik geniet, de rest is nu niet belangrijk.

Maar of dat écht zo is, zullen we nooit weten. Is dat belangrijk? Ik denk het niet. Want misschien heeft Floor niet de meest perfecte herinnering aan haar oma, maar wel de meest bijzondere.

Wil je het hele verhaal in Floor’s eigen woorden lezen en meer foto’s bekijken? Kijk dan even hier en hier.

Een handboek om je voor even Freek Vonk te voelen. Ook in je achtertuin.

/3 Reacties/in , , /door

Handboek voor Wildplukkertjes - Oh Marie!
Herinner je je de binnenkijker bij Rachelle Klaassen van begin dit jaar nog? Rachelle is oprichter van het Plantenasiel, kunstenaar en verzamelaar van ‘vreemde zaken’. Deze zomer besloot ze zich als eigenaar van het Plantenasiel terug te trekken om zich te kunnen focussen op nieuwe creatieve projecten.

Het resultaat van deze switch is het Handboek voor Wildplukkertjes. Geschreven door Erica Bakker en Ellen van den Broek, prachtig geïllustreerd door Rachelle.

Handboek voor Wildplukkertjes - Oh Marie!
Handboek voor Wildplukkertjes - Oh Marie!
Anders dan de titel misschien doet vermoeden, is dit wildplukkertjesboek geschreven voor kinderen én hun ouders. Ben je geen ouder of de ouder van een nog-niet-wildplukkertjes-gerechtigd-kindje (zoals ik), dan is het boek ook leuk om mee te nemen tijdens bos- strand- of waterkantwandeling. Want ook al is er in ons land niet veel wilde natuur te vinden, het heeft nog genoeg te bieden om je voor even een echte Bear Gryllis of Freek Vonk te voelen. Het Handboek voor Wildplukkertjes helpt je daarbij. Zelfs in je eigen achtertuin!

Handboek voor Wildplukkertjes - Oh Marie!
Handboek voor Wildplukkertjes - Oh Marie!
Het boekje opent met plukaanwijzingen: een tiental slimme tips die voorkomen dat je wildpluktrip uitmondt in ‘operation certain death’. Het boek behandelt de drie plukseizoenen: lente, zomer en herfst. In de winter slaapt de natuur immers. Per seizoen worden pluk-plekken (mooi woord voor Scrabble) en bijzondere natuurverschijnselen beschreven en de te plukken planten en bloemen met daarbij passende recepten en activiteiten. Het boekje staat ook vol met leuke weetjes. Wist je bijvoorbeeld dat er in gedroogd Ginkgoblad een stofje zit waar papiervisjes niet van houden? Ik ben gek op zulke triviale feitjes, ondanks dat ze me nooit te binnen willen schieten tijdens Triviant. (Licht traumatisch, maar dat terzijde.)

Al deze ingrediënten en de prachtige handlettering en illustraties van Rachelle (een combinatie van pentekeningen en aquarellen) laten dit boek het niveau van het doorsnee natuurboekje ver ontstijgen.

Handboek voor Wildplukkertjes - Oh Marie!
Handboek voor Wildplukkertjes - Oh Marie!
Het Handboek voor Wildplukkertjes zal het zeer verstokte iPad kindje of Melman de Giraf (“Nature! It’s all over me! Get it off!”) misschien niet direct verleiden achter zijn elektronische speeltje vandaan te gaan om een mierenhotel te bouwen. (Aan de andere kant: nooit geschoten is altijd mis natuurlijk!) Maar voor hen die er graag op uit trekken en de beleving van de natuur een extra dimensie willen geven, met of zonder kinderen, is het Handboek voor Wildplukkertjes een perfecte toevoeging aan de boekenkast én rugzak.

Handboek voor Wildplukkertjes - Oh Marie!
(Wist je trouwens dat het thema van Kinderboekenweek 2015 over het wonder van de natuur gaat (handig maar minder duidelijk afgekort tot ‘Raar maar waar’)? Er worden tot en met 18 oktober allerlei leuke activiteiten rondom dit thema georganiseerd, onder andere in Naturalis, kijk maar eens op hun website.)

Het Handboek voor Wildplukkertjes is o.a. hier te koop!

Tekst en foto’s: Marlous Snijder

Een snoepje van een fotografieboek

/0 Reacties/in , , /door

Shoot! het boek - Oh Marie!
Raadseltje: het is geel, roze met goud en het is geen snoepje. Rara wat is het?

The Grand Budapest hotel?
Een trouwjurk uit My Big Fat Gypsy Wedding?
Een chocolade Paasei? (Nee, want het is geen snoep. Opletten nu!)
Een nieuw kunstconcept van Christo?

Nee, het is beter. Het is een boek over fotografie met de titel Shoot! Geschreven door Zilverblauw, uitgegeven door Uitgeverij Snor.

Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! is een fotografieboek, maar niet zoals al die anderen. Het lijkt in niets op die afschrikwekkende zwarte exemplaren waar alleen maar technische details in beschreven staan. Shoot! laat je op laagdrempelige, zeer aantrekkelijke wijze kennis maken met de basisprincipes van de fotografie.

In feite is fotografie meer kijken dan dat het iets extreem technisch is. En het is een misverstand dat je alleen met een dure camera rete-goeie foto’s maken kan. De opkomst van analoge fotografie en platforms als Instagram zijn daar een bewijs van. Je ogen en hart zijn je belangrijkste apparatuur. Niet voor niks wordt er in Shoot! ruimschoots aandacht geschonken aan de onderwerpen vóór de lens en niet alleen aan het ‘koude’ technische aspect. Anki moedigt je aan je eigen handtekening te ontwikkelen in jouw foto’s. Zodat het eindresultaat persoonlijk en oprecht is. Een invalshoek die in de Nederlandse fotografieliteratuur wat ons betreft tot nu toe nog te veel onderbelicht is gebleven (excuses voor de woordgrap). Wil je dat je camera gaat voelen alsof hij je allerbeste vriend is – zo een van het kaliber zonder dubbele agenda of duister verleden – dan ben je bij Shoot! op het juiste adres.

Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! het boek - Oh Marie!
Wij zijn blij dat Anki op het idee voor dit boek kwam. Er was niemand die het tot een beter resultaat had kunnen brengen. De combinatie van Anki’s foto’s en styling met de grafische vormgeving van haar Lief Casper maakt van dit boek een must have. Een woord waar wij enorme jeuk van krijgen en dat we daarom nooit lichtzinnig gebruiken. Maar het is nu eenmaal zo. Dit boek wil je hebben. Alleen al om het te kunnen fotograferen in een mooie setting.

Met Shoot! ben je in het bezit van een prachtig kijkboek waarin het beste van de digitale en analoge wereld samengebracht zijn. Het boek staat mooi in je kast, het maakt fotografie toegankelijk voor iedereen en het zit ramvol eye candy. Niet voor niets ziet het boek eruit als een snoepje. Shoot! ís een snoepje. Van het soort waar je ineens een hele zak wil leegeten. En waarvan je daarna, trippend op je sugarrush, direct je camera gaat pakken om foto’s vanuit je hart te maken.

Shoot! het boek - Oh Marie!Shoot! het boek - Oh Marie!
Shoot! het boek - Oh Marie!
Deze foto’s maakte ik afgelopen weekend toen we vierden dat Shoot! er is. Dit vond plaats bij Daily Poetry, een prachtige concept store in het hart van Den Bosch.

Lees over de Shoot! photo challenge, download de Shoot! cheat sheet of bestel het boek via deze link.