Spookpretpark – analoge foto’s van het verlaten Land van Ooit

Ach, nu we toch in de pretparksfeer zitten, kan er best nog een pretpark achteraan. Zaten we dat dan, hoor ik je denken? We zaten toch middenin een Addams Family thema? Ja klopt, scherp van je! Maar telt een spooky, verlaten pretpark dan wel? Nou vooruit dan. Dan hoef ik me alleen nog voor die andere pretparkpost te verantwoorden. 

Zo alive and kicking als het pretpark uit mijn vorige blogpost was, zo treurig is deze. Het is zelfs de treurigste ooit. Letterlijk, want het gaat om het Land van Ooit, het pretpark dat failliet ging en, omdat zich geen nieuwe koper meldde, een abandoned place (of, in de abandoned volksmond, urbex locatie) werd. De foto’s van de overgroeide attracties die vlak na leegstand gemaakt zijn, zijn fantastisch spookachtig, maar helaas ligt de plek er heden ten dage – mede dankzij hen die zich in hun vrije tijd ontpoppen als vandalist – niet meer in die verlaten glorie bij. Het grootste gedeelte van de opstallen en attracties zijn met de jaren afgebroken of afgebrand.

Het is alweer even geleden dat ik Ooit bezocht en er analoge foto’s maakte met Anki en Iris. Desalniettemin was het de moeite waard om het verlaten pretpark een bezoek te brengen. Al is het maar om een klein beetje die verlaten sfeer te voelen, een sfeer die een enorme aantrekkingskracht op me heeft. Het heeft iets apocalyps-achtigs, dat verlatene. Niet dat ik verlang naar iets wat ook maar lijkt op het einde der tijden (gesteld dat ik het zou overleven), maar het lijkt alsof je voor even in een andere dimensie rondloopt. Een dankbaar fotografeerobject.

Het Land van Ooit is nu als verlaten park opengesteld voor het publiek. We hoefden dus geen bewaking te ontlopen of hekken open te knippen. Je loopt het terrein zó op. Dat kan ook echt alleen in Nederland, een urbex locatie die opengesteld wordt voor publiek.

Ga trouwens niet op zoek naar de zwanenbootjes van Ooit (mocht je ze nog herinneren uit je jeugd). Wat er nog slechts van over is, is de aanlegsteiger. De zwaantjes zijn lang geleden al verwijderd. Zo zie je maar dat je zelfs bij het bezoeken van een urbex locatie je verwachtingen altijd moet managen. Ik kan rapporteren dat Anki en Iris daar beter in zijn dan ik. Mijn mantra van die dag, die grofweg inhield dat ik rustig kon sterven als ik die zwanenbootjes gezien had, ging dus niet op. Of tenminste, ik kan voorlopig niet vredig sterven. Is ook wel zo prettig, eigenlijk. Ik zal het met de foto’s van de zwaantjes uit het verlaten Spreepark moeten doen.

Veel verlaten plekken zijn er niet in Nederland, helaas. Daarvoor is ons land te vol en de grond te waardevol. Toch kwam er toevalligerwijs recent een prachtig filmpje van het verlaten Verkeerspark Assen online en fotografeerden we voor Oh Marie! het (deels) verlaten zwembad Tropicana in Rotterdam.

Wil je niet naar Drunen afreizen, maar ben je wel benieuwd naar het verlaten Ooit? Bekijk dan even dit dronefilmpje. Of lees deze blogpost van Anki, die er ook geweldige foto’s maakte.

En had ik me nu al verantwoord voor die andere pretparkpost? Ja toch? :-D