Berichten

Once again, it’s going to be legenmerry!


Ik heb het gehaald, de eindstreep die zwangerschapsverlof heet. Ik heb zelfs nog, tussen het halen van wat voelde als een miljoen deadlines (dankzij een verweekte hersenpan, de helft minder energie én zuurstof dan normaal – laat ik wel wezen) nog wat kerstversiering in huis weten aan te brengen. Champagne problems, ik weet het. Maar de laatste maanden waren desalniettemin teringdruk, zeker als je voornoemde perks of being pregnant in het grote geheel meeneemt. 


Maar, de kerstversiering dus. Ik vond bij de kringloop in Antwerpen prachtige gekleurde kerstballen, die ik in de kamerden hing die het hele jaar door als kamerplant fungeert en met kerst als kerstboom. Ik vind het hele ritueel van het halen van een kerstboom ontzettend leuk, maar voel me ieder jaar weer bijzonder schuldig over het feit dat we die bloedig opgekweekte kerstboom na een maand keihard bij het grof vuil zetten. Dit is – wat mij betreft althans – een geweldig alternatief. Verder kon ik eindelijk mijn Meri Meri advent stadje in het feitelijk speciaal daarvoor aangeschafte antieke wandrek zetten. De kleine marquee letters bovenop het wandrek zijn van HEMA.


Voor de rest is de versiering zoals altijd een samenraapsel van vintage, nieuw en een beetje vreemd. Ik doel hierbij, om maar eens een voorbeeld te noemen, op het kalkoenbloempotje (ik heb er even geen ander woord voor) in de hal dat ik bij de kringloop vond. Een vondst waar een Zeer Geliefd Familielid over zei: “Wie koopt zoiets?!”. Ik kan blijkbaar zelfs mijn bloedeigen familie, toch de mensen die inmiddels wel wat van mij gewend zijn, nog choqueren met mijn kringloopvondsten.

Verder word ik heel erg gelukkig van de roodkoperen kerstster die ik bij de kringloop vond en die zo prachtig bij het roze dressoir past. De kerstkaart ernaast is trouwens ontworpen door Ruth Hengeveld, je kan hem hier kopen.




Wil je andere kerstinspiratie zien? Voor zover het chaotische archief van dit blog dat mogelijk maakt, zette ik een paar van mijn favoriete kerstblogposts op een rijtje. Onder andere die ene Addams Family-geïnspireerde die ik samen met Anne maakte, alweer twee jaar geleden. Je kan via het zoekmenu ook zelf op ‘kerst’ zoeken, maar wees gewaarschuwd: je komt dan in een brei terecht die vergelijkbaar is met mijn bovenkamer…ook als ze niet onder invloed van zwangerschapshormonen staan. Je bent gewaarschuwd! ;-)

Hele fijne feestdagen gewenst, lieve allemaal!

Kerst 2016
Addams Family – kerstinspiratie voor niet-traditionele types
Een vintage houten kerstster in een nieuwe jas
Papieren 3D sterren

It’s going to be legen…wait for it…merry!


Op vtwonen.nl schreef ik al over de kerstversiering in ons huis, die foto’s mogen op dit blog natuurlijk niet ontbreken. Daarom hier en daar hetzelfde verhaal én wat nieuwigheden. For shits and giggles baby, yeah!

Kerstversiering is altijd een beetje een heikel punt voor mij. De plek van de kerstboom is, door de vorm van onze woonkamer, bijvoorbeeld een dilemma. Op de plek bij de achterdeur ziet hij eruit alsof hij naar binnen is geslopen en ieder moment weer kan vertrekken. En aan de voorkant naast de verwarming vergaat hij wel érg snel door de warmte. Het knaagt ook ieder jaar weer aan me dat al die opgekweekte kerstbomen na vier weken bij het vuil terechtkomen. Ik zette onze bomen de afgelopen jaren steeds in de achtertuin, maar aangezien ik zelf geen kerstbomenhandel wil beginnen, is dat ook niet houdbaar.

Nee, ik zat meestal niet in een goede kerstversieringsvibe.


Een kleine, houdbare kerstboom wilde ik dus. En ik vond er ook een dankzij Lisanne, die me de naam van dit naaldboompje tipte. De kamerden of het tafeldennetje (alleen die naam al!) komt oorspronkelijk uit Australië en is een van de enige naaldbomen die je binnen kan houden (dit klinkt alsof het over een huisdier gaat, aaach). Dit boompje speelt nu voor kerstboom en de rest van het jaar is het gewoon een kamerplant. Ik vind het een topoplossing. Ik vond de mijne trouwens gewoon bij Intratuin, mocht je er een zoeken.


Achter de kruk waar mijn tafeldennetje op staat zit ook een leuk verhaal. Iris, mijn (zo bleek wel) Zeer Onverschrokken blogvriendin, trok hem voor mij, na een avond uit, uit een zeecontainer met grof vuil. Zo’n container waar je op moet klimmen om überhaupt te kunnen zien wat erin ligt. Nu vraag je je natuurlijk af waarom we dat wilden weten. We hadden geen Lara Croft ambities of iets dergelijks, maar er hing een stoel over de rand die onze nieuwsgierigheid wekte. En nee, we waren zeer zeker niet dronken. Drank en dumpster diven gaan nooit samen. Onthou dat. (Of maak er anders een YouTube filmpje van. Dan levert die combinatie in elk geval nog potentiële wereldfaam op.)

Ik verfde de kruk donkergroen en roze. De strikken in de boom zijn van HEMA, net als de gouden ‘merry’ letters en de witte pinwheels boven de eetkamertafel. Achter de kerstboom (voor zover je het kan zien, hoera winterlicht!) hangt een analoge foto die ik, geheel geïnspireerd op deze prachtige analoge foto van Anki, een zomer geleden maakte. Over Anki gesproken, zij en haar Lief Casper ontwierpen de kerstboomposter hieronder. Je kan hem hier kopen.

Naast het tafeldennetje staat ook traditiegetrouw de roze boom met Nijntjes in de woonkamer. Die had ik al voor onze dochter geboren werd, want stiekem ben ik zelf ook gek op roze kerstbomen met Nijntjes. De Nijntjes kon je ooit eens sparen bij Bruna. Op raadselachtige wijze heb ik destijds wel 20 Nijntjes verkleed als heks op een bezemsteel bij elkaar gespaard, maar niet veel andere figuurtjes (is dat een wetmatigheid ofzo?). Ik heb mijn verzameling uiteindelijk uitgebreid op de Verzamelaarsbeurs die twee keer per jaar in Utrecht plaatsvindt.


De adventshuisjes kocht ik bij Yay in Antwerpen. Ze zijn van MeriMeri. Ik stopte in ieder huisje een klein cadeautje en iedere ochtend weer probeert Jet er weer meer dan één uit te pakken. Oooh, de onbeschaamdheid van een tweejarige, het is jammer maar ook heel nuttig dat je dat schaamteloze ergens voor je 18e kwijtraakt. Op de foto rechts zie je mijn Duitse Erzgebirge kerstpyramide. Als je de kaarsjes aansteekt, gaat het molentje draaien door de warmte van de kaarsjes. Ik kan daar kinderlijk blij van worden. Jet trouwens niet. Zij vindt dat draaiende molentje op de een of andere manier nogal angstaanjagend. (Het beweegt uit zichzelf maar het is geen mens en ook geen dier: geef het kind eens ongelijk.) Hopelijk verliest ze die angst ook voor haar 18e.


Mijn moeder maakte over de jaren tientallen kerststallen van hout, in alle maten en kleuren voor zo’n beetje de hele familie. Ik heb diepe bewondering voor de vele uren werk die er in die stallen zitten…zeker als je bedenkt dat ze er minimaal 30 gemaakt moet hebben. Degene op de foto’s ‘erfde’ ik dit jaar van haar “omdat ze nu eenmaal liever met warme dan met koude hand geeft” (of dat een officiële uitdrukking is weet ik niet, ik ben op dat vlak een beetje verknipt geraakt…maar ze bedoelt ermee dat ze het liever bij leven en welzijn geeft dan dat we het later erven). Voorafgaand aan die gift ontspon zich trouwens nog een hilarisch gesprek:
Mamma: “Ik moet echt gaan opruimen, ik heb denk ik wel 16 kerststallen in huis staan.”
Ik: “O, dan wil ik héél graag die stal in pastelkleuren adopteren!”
Mamma: “Maar jij hebt toch al een stal?!”

Dat maakt deze tijd misschien wel het allerleukst (en voor hen die hun geliefden moeten missen daarom ook zo moeilijk): deze maand is volgepakt met oude en nieuwe herinneringen en gezelligheid. Het is allemaal zo simpel, maar ik word er heel erg blij van.


Kortom: ik kan rapporteren dat het versieren van het huis dit jaar naar wens verloopt. Jij ook heel veel versierplezier en gezelligheid toegewenst!

A recap of my blogpost for vtwonen.nl about this year’s Christmas decorations in our home. If you want me to share any source, please drop me a line! And of course: have a merry December!

De wet van de remmende voorsprong

Slaapkamer - Oh Marie!
Een aantal weken geleden schreef ik in mijn gastpost voor vtwonen.nl over onze gerestylede slaapkamer. Ik ben vrij laks met het delen van mijn gastpost voor vtwonen op mijn eigen blog, maar ik ga proberen mijn leven te beteren. Komt ie!

Slaapkamer - Oh Marie!
Het verhaal achter onze slaapkamer is best leuk om te vertellen. Daarvoor moet ik eerst terug naar het moment dat we ons vorige huis verkochten.

Op de muur in de slaapkamer van ons vorige huis zat namelijk het sloophoutbehang van Studio Ditte. Toen nog super hip en extreem duur. Toen we het huis verkochten en de nieuwe bewoners wat maten op kwamen nemen, liet de nieuwe eigenares onomwonden weten wat ze van dat behang vond. Die mening was niet mals. Licht gekwetst besloten we het behang mee te verhuizen. Het kwam – oh wonder! – heel van de muur waarna we het in ons nieuwe huis weer op dezelfde plek achter ons bed hingen. De nieuwe bewoners bedankten ons nog voor de moeite. Tja.

Daarna moesten er gordijnen op de nieuwe slaapkamer komen. Ik koos voor zware, blauw velours gordijnen tot op de grond. Een kleur blauw die, zo bleek toen de gordijnen klaar waren, wel erg veel overeenkomst vertoonde met de huid van een smurf. Je kan ze hier bekijken op (heel erg oud) archiefbeeld. Ik vond deze blogpost op mijn blog terug door te zoeken op ‘smurf’. Dat zegt genoeg.

Slaapkamer - Oh Marie!
Ach, die slaapkamer was goed voor het moment. Sinds 2010 zijn de andere kamers ontelbare keren geshuffeld, veranderd, opgeruimd, geschilderd en behangen, maar de slaapkamer bleef zoals hij was. Het zal de wet van de remmende voorsprong wel zijn. Het was de eerste kamer die na de verbouwing af was en áls we er waren was het er toch donker door die dikke smurfgordijnen.

Slaapkamer - Oh Marie!
Tijdens onze vakanties in Scandinavië ontdekten we echter hoe prettig het eigenlijk is om met het vroege ochtendlicht wakker te worden. Niet dat dat van harte gaat – ik ben slechts een soort van ochtendmens geworden door mijn dochter – maar wakker worden gaat wel gelijkmatiger als het licht op je slaapkamer minder gelijkenis vertoont met een kelder.

En als we de gordijnen dan toch gingen veranderen, dan maar meteen de hele kamer.

Er kwam een plan en een kleurenpalet. En het voornemen om met kleine ingrepen een groots effect te bereiken. Twee factoren moest ik opnemen in deze plannen: het bed en de tafeltjes ernaast zouden blijven. Het bed is een oudje van Lundia, maar heel praktisch door de bergruimte die eronder zit (en lekker hoog, want in mij schuilt een oma die van een hoge instap houdt). De tafeltjes van Ikea zijn ook al stokoud, maar de enige die hoog genoeg waren naast het bed. Never change a winning team.

Slaapkamer - Oh Marie!
Voor de gordijnstof koos ik stof van Tas-ka. In eerste instantie voor de grijze 210 grams variant van Lommer, maar omdat ik meer meters nodig had dan Tas-ka op voorraad had, uiteindelijk voor de roze versie. Dik genoeg om het felste licht te filteren, maar niet geheel verduisterend. Ik liet de gordijnen maken bij Knip en Klaar.

Het behang verdween, de muur werd weer wit. Achter het bed staat nu een rek uit de tijdelijke Bråkig collectie van Ikea uit 2014. Ik vond hem via Marktplaats. De lampjes van karton zijn van Seletti, ik verving hun groene snoer met grijs snoer van Stoersnoer. De geslepen vijftigerjaren spiegel met oranje gloed komt ook van Marktplaats. Sprei, bordeauxrood kussentje en beddengoed van HEMA. De foto naast het bed maakte ik zelf, net als de blokjeshanger. Verder verving ik de saaie knopjes op het bed met houten knoppen van de bouwmarkt die ik roze verfde.

We schoven het bed, tot slot, een halve meter van het raam af. Het geeft aan de raamkant niet alleen meer ruimte, de kamer lijkt er groter door. En, ook niet onbelangrijk, we stoten onze hoofden nu niet meer steeds aan de schuine wand.

Zes jaar heeft het geduurd om tot een slaapkamer nieuwe stijl te komen. Zes jaren lang hoofden stoten en moeilijk wakker worden. Dat is blijkbaar wat de wet van de remmende voorsprong met een mens doet.

A blogpost about our restyled bedroom, the only room in our home that has been the same since we moved in. Up until now!

Bewaren

Onorthodox Pasen vieren in Memphis stijl

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
Hoe zou Ettore Sottsass, de oprichter van Memphis Group, aan de Paasbrunch gezeten hebben? Zou hij thee geschonken hebben uit een van zijn eigen bizarre theepotten, of paaseieren hebben beschilderd met door hemzelf bedachte psychedelische patroontjes? Of vond hij het misschien heerlijk om lekker truttig bij zijn moeder aan de Paastafel te zitten tussen de gehaakte eierwarmers, chocolade paashazen en Paasstol? Even lekker weg van al het ontwerpgedoe? Voor iemand die met zijn ideeën het mainstream design wilde uitdagen, vond hij Pasen vast veel te gewoontjes. Hoe dan ook, ik kan daar best een tijdje over dagdromen. (En mocht je nu toevallig een ver familielid van Ettore zijn en ooit met hem aan de Paastafel gezeten hebben, mail me dan natuurlijk.)

Over het uitdagen van mainstream gesproken: met de Paasdagen voor de deur, stylede ik een Paastafel in Memphis stijl. Met de mainstream paastafel elementen, maar toch net anders. Fijne Paasdagen!

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
De Memphis theepotten liggen niet voor het oprapen bij de kringloop. Er zijn echter een heleboel andere spullen met een vleug jaren ’80 die prima als alternatief dienen kunnen. Ik gebruikte hier een eierhouder van Tupperware van de kringloop als groepsaccommodatie voor de eieren. Kijk in de kringloop altijd even bij de afdeling met kunststof keukenattributen, er zitten vaak hele gave of grappige items tussen. Het lepeltje komt er ook vandaan.

Ik maakte de gekleurde kunststof decoratie-eieren (Wibra) Memphisproof met een zwarte permanentmarker. Het tafelkleed komt uit de eco-lijn van HEMA.

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
Ik vind foamboard echt heel erg jaren ’80. Ik versierde er haarclips (wie gebruikt die nog?!) mee of kettingen. Ik vond de voorgestanste gekleurde foamstickers op de knutselafdeling bij HEMA, net als de servetten en gekleurde uitdeeldoosjes (laatstgenoemde zijn een hel om te vouwen, maar als ze eenmaal in elkaar zitten, ben je dat natuurlijk meteen weer vergeten. Of in dit geval: is mijn Lief het weer vergeten, want die heb ik ongegeneerd voor mijn karretje gespannen voor dit klusje. En nee, hij spreekt niet in een vreemde Spaanse mengelmoes, heeft geen specifieke voorkeur voor bananen en draagt geen blauwe tuinbroek of een lasbril op zijn voorhoofd…Mocht dat veranderen, dan zet ik het op Instagram.)

Grote borden met zwart-witte strepen – Tickar van IKEA.
Kleine bordjes met gouden driehoekjes – Xenos.
Suikerstrooier, ronde onderzetter, theepot, bestek en mokjes – kringloop.

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
De gestreepte boterhammen maakte ik met behulp van masking tape. Ik zei toch dat ik het overal voor gebruik? (Dat is een thema apart, mensen!) Leg (plakken doet het niet en dat is denk ik maar beter ook) een paar strookjes tape op een boterham en besprenkel hem daarna met hagelslag of gekleurde muisjes. Verwijder daarna de strookjes tape weer, natuurlijk. (Tenzij je ervoor koos om voor stroken eetpapier te gaan, als je voor de diehard Paasgedachte gaat.)

Vul de hagelslag rijkelijk aan als je gaat eten, het oog wil wat, maar je maag ook!

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
Nog op zoek naar receptideeën? Ik maakte vorig jaar een hele lekkere quinoa fruit salade met honing-limoen dressing. En hier lees je hoe je heel gemakkelijk water met een smaakje maakt (en dan bedoel geen chloorsmaak ofzo..lolbroek!). Of maak Diana’s heerlijke Memphis soep met bacon wrapped banana bites!

Een fijn lang weekend gewenst!

Give away – win een van de vijf luchtbedden uit de Grote Oh Marie! luchtbeddentest!

Give-away luchtbedden - Oh Marie!
Na onze grote (en grandioze) luchtbeddentest van twee weken geleden waren alle in de test gebruikte luchtbedden natuurlijk binnen een paar dagen ijskoud uitverkocht. Fabrikanten verleidden hun klanten de luchtbedden te kopen door onze testresultaten breed uit te meten in hun reclamefolders: “volgens Oh Marie! testpanel hot like Dragostea Din Tei!” of “zachter dan de bodem van een tompouce!”. Zoveel eer zou ons bijna naar het hoofd stijgen, net zoals de warmte die ons land momenteel zo heerlijk in zijn greep houdt.

Voor hen die achter het net gevist hebben en alsnog heel graag in het bezit zouden willen komen van een opblaasbare pegasus, tompouce, krokodil, golfmatras of (het huzarenstuk!) drijfmatras met maar liefst 18 bekerhouders en kijkraam, gloort er hoop aan de horizon. Vandaag verloten wij namelijk alle vijf de luchtbedden uit onze test onder onze lezers.

Wat je ervoor moet doen? Niet zoveel. Zo hoef je bijvoorbeeld niet bij de komende volle maan een rituele dans uit te voeren en daarbij vijf ossentanden, drie zwanenveren en een wc-borstel te offeren aan de god der Oebidoebies. Je hoeft slechts een reactie onder dit bericht achter te laten met daarin je naam en het luchtbed van jouw keuze. Als je kwijt wil waarom dat specifieke luchtbed je voorkeur heeft, dan vinden we dat trouwens ook leuk om te horen!

Je kan reageren tot en met 18 augustus aanstaande (volgende week dinsdag). We maken 19 augustus de winnaars bekend!