Stay (ochre) gold ponyboy

/2 Reacties/in , , /door

Okergoud Flexa - Oh Marie!
Het is alweer even geleden dat ik over ons huis schreef hier op Oh Marie! Te druk met Oh Marie! (dat klinkt een beetje schizofreen, ik weet het). Voor de zomer produceerde ik samen met Anne gemiddeld zes blogposts per week en het begon te voelen alsof we aan het bloggen waren om het bloggen en niet omdat we nu zo ontzettend veel te melden hadden. Daarom verdween afgelopen zomer de aparte Planet Fur blogroll en kwam de focus meer op Oh Marie! en de thema’s te liggen. We besloten, kortom, om weer ouderwets voor kwaliteit boven kwantiteit te gaan. Dat krijg je met twee perfectionistische kapiteins aan het roer.

Misschien heb je hier helemaal niks van gemerkt. Mooi zo. Misschien heb je mijn Planet Fur posts sinds die tijd best gemist: sorry daarvoor. Hopelijk kan ik het goedmaken met deze splinternieuwe blogpost die absoluut niet Addams Family gerelateerd is, maar wel gaat over mijn pastelkleurige vintage interieur en over een heel leuk project waar ik geen nee tegen kon zeggen. (En geloof me, bij gesponsorde blogposts maak ik daar een afweging in alsof het om het behoud van wereldvrede gaat. Zonder dollen.) Op Instagram ben ik trouwens wel dagelijks te vinden, met vintage- interieur- en kattenfoto’s. (Molly deed recent een supergoede bloempot-imitatie. Sensationeel!)

Hé, laat ik anders eens bij mijn punt komen.

Okergoud Flexa - Oh Marie!
Flexa maakte recent bekend dat okergoud de kleur van het jaar 2016 is geworden. De kleur van het jaar wordt niet zomaar met lootjes uit een hoge hoed getrokken, maar komt in wereldwijde samenspraak tot stand. Nu lijkt een kleur van het jaar verkiezing misschien wat overdreven, of zo frivool als een Miss Verkiezing, maar de gedachte achter het concept vind ik erg interessant. De kleur van het jaar vertegenwoordigt namelijk de tijdgeest van dit moment. Hoe oppervlakkig zoiets als kleur ook mag lijken, het wordt gekozen op basis van het grote geheel: de wereld waarin wij op dit moment leven. De wereld met al zijn meningen, schoonheid en lelijkheid, voors en tegens, goed en kwaad. Dat uit die optelsom okergoud gekomen is, vind ik hoopvol. Iets met een mooi einde, een regenboog en goudomrande horizon. Zonder hoop op een betere wereld is het leven wat mij betreft zinloos. Een hoopvolle kleur dus, dat okergoud. Waren onze wereldleiders maar zo eensgezind over een onderwerp.

Maar voordat ik verder doordraaf: als je geïnteresseerd bent in dit onderwerp, lees er dan hier meer over (of download het Colour Futures boek).

Okergoud Flexa - Oh Marie!
Dit verfproject moest natuurlijk niet standaard worden. En gelukkig: okergoud blijkt goed hand in hand te gaan met de mintgroene muur in onze hal. Want als het níet mooi was geworden, werd mijn humeur bij iedere thuiskomst verpest bij de aanblik van die muur. Had ik me letterlijk groen en geel geërgerd. (Ghèghè!) Ook geen bijdrage aan de wereldvrede.

Voor het okergouden gedeelte paste ik het traditionele Oosterse patroon ‘Seigaiha ocean wave toe. Ik hou van dit eenvoudige golfpatroon en gebruikte het al verschillende malen in ons huis, zoals in deze en deze zelfmaker. We namen voor onze golven eerst de maat van de breedte van de muur en rekenden aan de hand daarvan de diameter van de halve cirkels uit. Daarna trokken we met een kartonnetje in de juiste maat de halve cirkels over op de muur. Met een klein kwastje trok ik potloodtekening over en kleurde daarna de rest van de muur in.

Als de zon nu in de hal schijnt breekt bij ons letterlijk het gouden uur aan. Waarmee deze kleur wat mij betreft het volste recht heeft om okergoud genoemd te worden.

Willy Wortel en het scheve bakje

/4 Reacties/in , , , , /door

vintage styling - Oh Marie!
Jaren geleden stond ik op een craftfair waar ik mijn Etsy spullen verkocht. Vertrouwend op de zachtheid van onze winters, had ik een buitenkraam geboekt. Scheelde ook een stuk in prijs in vergelijking met de binnenkramen.

Die fair had de twijfelachtige eer om op de koudste dag van dat jaar te vallen. So much voor onze warme winters. We hadden voor de zekerheid wel een kacheltje meegenomen, waar een enorme bak warmte vanaf kwam. Alleen vervloog die warmte natuurlijk direct. Ik had het die dag vreselijk koud, op mijn linker onderbeen na. Die stond namelijk pal naast de kachel. Tegenover ons werden kastanjes gepoft, dus aan het einde van de dag voelde ik me zelf ook een beetje een gepofte kastanje. Alleen dan wel een hele koude.

Om op te warmen liepen mijn Lief en ik af en toe een rondje door het overdekte deel van de fair. Tussen al die kramen (die trouwens wél een stuk smaller waren – nog een reden waarom ik voor een buitenkraam had gekozen), stond een kunstenaar die doosjes maakte van klei. Hele schonkige, scheve bakjes. Ze zagen er bijna uit alsof een kind ze had gekleid. Bijna.

Terwijl ik dit typ, breek ik mijn hersens over de naam van de kunstenaar. Het was iets met ‘wortel’ (hij zag er niet uit als een kip, dus het was niet Willy). Hij wist me nog te vertellen dat Frans Uyterlinde ook iets bij hem gekocht had. (Dus Frans, als je dit leest. Verlos me uit mijn lijden.)

Ik was dus verliefd en kocht van mijn die dag verdiende geld (en dat was niet bijster veel) een bakje bij wortel…dinges.

Ik realiseerde me pas hoe schonkig mijn lieve bakje was toen ik het met een vriendin had over onze gedeelde liefde voor spullen met een imperfectie. Toen ik als voorbeeld mijn bakje liet zien, vertrok haar gezicht: “Nee, Marlous… Dat is gewoon lélijk hoor. Dat ziet er toch niet uit man!”

Zo zie je maar dat de definitie van imperfectie ook heel persoonlijk is.

Een tijdje geleden liep ik met Anne door de kringloop. (Wat trouwens – dat zal je misschien verbazen – bijster weinig voorkomt. Als we elkaar zien zijn we meestal aan het racen tegen de klok om al onze plannen te realiseren, voor de kringloop houden we nooit tijd over!) Anne zag het gekke theepotje het eerst en zei: “Aggossie.” En ik zei: “Ach. Dat is volgens mij echt huisvlijt.” En Anne zei: “Ach, en dat handvatje dat net niet helemaal goed zwart is geglazuurd.” En ik zei: “Wie drinkt er nu thee uit zo’n klein theepotje?” En Anne zei: “Dat is vast tijdens een of andere pottenbakcursus gemaakt.” We zetten hem weer terug. Om er steeds weer bij terug te keren.

En om hem natuurlijk uiteindelijk gewoon mee naar huis te nemen.

Ja, imperfectie is heel persoonlijk. Ik moet Anne hoognodig dat scheve bakje eens laten zien. Iets zegt me dat zij hem wel kan waarderen.

Iedere donderdag schrijf ik een gastblog op vtwonen.nl over vintage styling. Voor deze serie verzamelde ik in één middag een hele trits wit en een beetje vreemd keramiek. Het gekke theepotje (of is het een kannetje? Kan ook!) past er geweldig bij. Je kan al mijn blogposts over vintage styling op VT Wonen hier lezen.

(Ineens schiet het me te binnen! Het heette Wortel Productions. Klik maar eens hier, de BAHvogel is van mij!)

Een huis bedekt met bloemen

/1 Reactie/in , , /door

The manor blooms - Oh Marie!
In mijn vorige blogbericht schreef ik over het naar binnen halen van de natuur door middel van kringloopvondsten. Een tijdje geleden maakte ik foto’s op een locatie waar de natuur letterlijk naar binnen werd verplaatst. Samen met Anne bezocht ik het evenement The Manor Blooms in Amsterdam, waar couturier Edwin Oudshoorn in samenwerking met Bloemenbureau Holland en The Wunderkammer een huis volledig in bloemen hulde.

The manor blooms - Oh Marie!
The manor blooms - Oh Marie!
The manor blooms - Oh Marie!
Bij het lezen van de naam The Wunderkammer op de uitnodiging ging ons hart iets sneller kloppen. The Wunderkammer was onder meer betrokken bij tentoonstelling Royal Showpieces (waarbij Paleis Het Loo en Dutch Design op prachtige wijze werden samengebracht) en bij de spectaculaire lancering van online magazine The Green Gallery in het Rijksmuseum. Als je dus, kort door de bocht, zin hebt in spektakel en bloemen, dan moet je bij deze bloemisten zijn. Genoeg reden voor ons om naar Amsterdam af te reizen.

The Manor Blooms vond plaats in een particuliere woning. Zeven kamers van het huis werden ingericht als tableau vivant (respect voor de modellen die de hele avond omhangen met bloemen in die warme ruimten fris, fruitig & vrolijk wisten te blijven) waarbij bloemen letterlijk van plafond tot vloer de hoofdrol speelden.

Het huis vormde een prachtige achtergrond voor de verschillende stijlkamers. Vanzelfsprekend sprak de ene kamer ons meer aan dan de ander: zo vonden Anne en ik elkaar in onze afkeer van Anthurium (derde foto van onderen). Mocht iemand de euvele moed hebben om Calla’s of Anthurium op mijn graf te leggen, dan garandeer ik je dat ik hoogstpersoonlijk uit het hiernamaals zal terugkeren om ze van mijn graf te verwijderen. (Waarop mijn Lief altijd zegt: “O, maar als ik je daarmee terugkrijg, ga ik dat zéker doen. Aaaaw.)

The manor blooms - Oh Marie!The manor blooms - Oh Marie!The manor blooms - Oh Marie!
Om eerlijk te zijn (en dat zijn we): The Manor Blooms was bijzonder qua opzet en uitvoering. Maar qua sfeer ook iets te mondain en donker om lekker binnen ons huidige thema te passen. Deze aspecten mogen de pret echter niet drukken: mijn camera kan gelukkig een hoge ISO waarde aan (12.800 – een persoonlijk record). Én het posten van dit verslag biedt ons de gelegenheid om nog een tweetal andere gave bloem-geïnspireerde initiatieven te noemen. Ik noemde The Green Gallery al, een nieuw online magazine met een leuke tone-of-voice (en fijn beeld!) dat helemaal over bloemen en planten gaat. Het eerste nummer kan je hier bekijken.

Daarnaast vonden we tijdens onze zwerftochten op het internet nog een huis-gehuld-in-bloemen initiatief. In Detroit, Amerika, vindt een evenement plaats met de naam Flower House, waarbij een verlaten huis van top tot teen bekleed wordt met bloemen. Letterlijk. Van de door de bewoners achtergelaten keukenkasten tot de wc-pot. (Mijn hart brak een beetje van dit bord: “Must see to appreciate”.) Als urbex liefhebbers klinkt deze combinatie van Abandoned Place meet The Manor Blooms zowel bizar als fantastisch. Jammer dat we geen familie (of correspondent) in Detroit hebben.

Dus mochten Edwin Oudshoorn en The Wunderkammer nog eens samen willen werken… Wij zeggen: zoek een verlaten manor en knock yourself out. Maar dan wel graag zonder Anthuriums. Of Calla’s.

The manor blooms - Oh Marie!
The manor blooms - Oh Marie!
The manor blooms - Oh Marie!

Haal de natuur in huis met de kringloop

/2 Reacties/in , , , /door

Kringloopbomen - Oh Marie!
Wist je dat ‘Holland’ een verbastering van ‘Holtland’ oftewel ‘Houtland’ is? Ik stel me zo voor dat ons land er ooit uitzag zoals Zweden: bedekt met dichtbegroeide bossen. Omdat onze voorouders op een dag en masse besloten boer te worden (oftewel: 7.000 jaar geleden vulde men in vriendenboekjes massaal ‘boer’ in achter de vraag wat hij later worden wilde), verdween ons Houtland. Inmiddels is nog maar 10 procent van ons land bedekt met bos. *) Dat vond je vast niet verrassend. Die 17 miljoen Nederlanders wonen immers niet in boomhutten. Was het maar zo’n feestje.

Bomen en natuur maken ons blij, zo blijkt uit onderzoek. Hoe meer wij ons kunnen omringen met natuur, hoe gelukkiger we zijn. Als we de natuur binnen handbereik hebben, schijnt dat zelfs invloed te hebben op onze conditie, gezondheid en het speelgedrag van kinderen. Dus als je de volgende keer een bomenknuffelaar tegenkomt, zou ik niet in lachen uitbarsten, maar er eens lekker naast gaan staan (wel nadat je uitgebreid gecheckt hebt of er geen bekenden in de buurt zijn..of je zegt gewoon dat je je speelgedrag aan het finetunen bent).

Voor de dagen dat je als een ongewassen stinkdier op de bank wil vegeteren maar je toch wil omringen met natuur, zijn er kringloopbomen. Ik verzamelde er met de jaren nogal wat: van geborduurde- tot geschilderde exemplaren.

Kringloopbomen - Oh Marie!
Ik voegde daar pas deze Japanse boom in winterlandschap aan toe. Hij is geschilderd op zijde en als er daglicht op valt, lijkt het bijna alsof de sneeuw in de tekening echt dwarrelt. Klinkt dit een beetje zoals die lichtbak met stromende waterval die bij de lokale Chinees hangt? Nou ja, deze tekening is net zo hypnotiserend. Minder kitsch ook. Al zullen de meningen daar misschien over verschillen.

Het had nog weinig gescheeld of het ding had mijn huis niet eens gehaald. In de kringloop zelf liet ik hem al uit mijn handen knikkeren, wat een fikse beschadiging aan de tot dat moment nog intacte gipsen lijst veroorzaakte.

Die bomen met die kronkeltakken, dat figuurtje dat die berg aan het beklimmen is en die hut linksboven: ze zijn zo sprookjesachtig. Ze nemen je, voor het moment dat je naar ze kijkt, mee naar een andere wereld. Eén die niet meer bestaat, of in ieder geval in het echt vast niet zo sprookjesachtig is. Maar het feit dat ze me voor een paar seconden meevoeren naar dat parallelle universum, is voor mij nog net zo magisch als toen ik klein was.

Zo zie je maar: ook getekende bomen kunnen bijdragen aan je speelgedrag. Ongeacht je leeftijd. En: met deze bomen kan je rustig knuffelen zonder meteen iets aan de buren uit te hoeven leggen. Wees alleen wel voorzichtig dat je je kringloopboom niet uit je handen laat vallen.

*) Deze informatie zuig ik écht niet uit mijn duim. Bron: Natuurmonumenten.

En dan nog even dit: verslag van de VT wonen&design beurs

/2 Reacties/in , , , /door

VT wonen&design beurs - Oh Marie!
Hier op het hoofdkwartier van Oh Marie! zitten wij met het zweet op de rug al die fijne woon- en boekhappenings van deze week te verwerken. Nu klinkt ‘verwerken’ alsof we een fabriek zijn en dat zijn we geenszins. Geen lopendebandwerk voor ons, maar liefde in alles wat er op deze website komt. Dat komt ons stresslevel dan wel niet helemaal ten goede, maar jou als lezer wel, want vandaag bieden we zowaar twee gloednieuwe blogposts op Oh Marie! aan. 

Daarbij: de VT wonen&designbeurs (voorheen Woonbeurs) duurt nog het hele komende weekend en het is misschien fijn om aan de hand van onze foto’s al dan niet te besluiten naar Amsterdam af te reizen. Óf om ervoor te kiezen lekker thuis te blijven en een filmmarathon te organiseren met Anne’s filmguide. Of allebei. It’s totally up to you!

Tekst en foto’s: Marlous Snijder

VT wonen&design beurs - Oh Marie!
Anki en ik bezetten afgelopen woensdag de bloggershoek in de tuin van het VT wonenhuis. We ontmoetten daar bloglezers en Anki bracht chocolade mee. (Die pas gretig aftrek vond als ze erbij noemde dat het uit Brabant kwam. Die meid weet ook exact hoe je iets goed aan de man brengen kan. ;)) Er bleef gelukkig ook nog wat tijd over om de beurs over te gaan, om te lunchen met leuke mensen en om koffie te drinken met Mireille en Arno die samen met Wij Marcus een stand bemannen. (Vraag als je ze bezoekt even naar de ‘ouwe taart’ en kijk hoe ze reageren. *Cliffhanger!*)

Als je dacht dat het thema van de voorgaande edities van de woonbeurs ‘groen’ was, dan is de editie van 2015 ‘groen on steroids’. We zagen zoveel groen dat we er bijna over struikelden. Bijna, maar gelukkig niet helemaal, dat groen bestaat toch veelal uit cactussen. Het was trouwens nu ook weer niet zo erg dat we dachten in de lokale Intratuin beland te zijn, hoor. Overdrijven is ook een vak.

Wat direct opvalt is aan de VT wonen&designbeurs is niet alleen de naamsverandering, maar ook dat het tegenwoordig nog ‘maar’ drie vloeren beslaat. Als jouw glas halfvol is dan kan je een bezoek dus perfect combineren met een uitstapje naar het centrum van Amsterdam. Is hij halfvol, dan kan je ook lekker de tijd nemen om alles op je gemak te bekijken. (Ja, dat was een instinker.) Met de naamsverandering lijkt er een nieuwe frisse wind over de beurs te waaien, het was er dan ook opvallend druk voor een woensdag .

VT wonen&design beurs - Oh Marie!
VT wonen&design beurs - Oh Marie!
Ik ben niet het type dat in het verleden blijft hangen, maar eerlijk ben ik wel. Wat opviel: het gat dat 101 Woonideeën achterliet is ook op de beurs voelbaar. Helaas moet ik ook rapporteren dat het nog door niemand is opgevuld. Daar is het misschien ook nog wel wat vroeg voor. Kortom: 101 wordt nog steeds gemist. Dat ik het maar even gezegd heb.

Nu ik toch zo eerlijk bezig ben: waar het Ariadne at Home huis tijdens de voorgaande edities enorm verraste, viel het dit jaar nogal tegen. De inrichting lijkt wat verloren in de grote ruimte die het huis beslaat. Er ontbrak iets en dat was in ieder geval de zsa-zsa-zu van de voorgaande edities. Het Eigen Huis & Interieur huis verraste daarentegen wél. In wat in eerste instantie een blokkendoos van alleen gekleurde muren en losse wanden lijkt te zijn, liggen stijlruimtes in gecolourblockte paletten verscholen. De gastheer van het huis, in prachtig indigoblauw pak met dito bril, maakte met zijn enthousiasme het geheel af. Schoonheid (en perfectie) zitten ook in dit soort details.

Het prachtige label OntwerpDuo presenteerde haar nieuwe Novecento collectie, gebaseerd op interieurontwerpen uit vervlogen Hollandse tijden. Op zulke momenten gloei ik van trots over het feit dat ons land zulk groot talent voortbrengt.

En laten we de vaandrager van de beurs niet vergeten: het VT wonenhuis. Als enorme kleurliefhebber ben ik bij VT wonen aan het verkeerde adres, maar dat betekent niet dat het huis niet inspirerend is. Ik heb bewondering voor de wijze waarop er ieder jaar een typisch herkenbaar VT wonen concept wordt neergezet dat toch iedere keer weer totaal anders is. Geweldig vond ik de enorme koolplanten die door het huis gebruikt worden in combinatie met donkere kleuren zoals donkerblauw en zwart. Mijn huidige blauwobsessie komt trouwens niet uit de lucht vallen: kobalt- en indigoblauw zijn rap aan een opkomst bezig. Het donkere palet van het VT wonenhuis is sowieso een prettige tegenhanger van de pasteltrend en springt in op het slow-living of back-to-basics gevoel. VT wonen neemt met haar huis al een klein voorschotje op de onvermijdelijke naderende Nederlandse donkere dagen. Uitgevoerd in VT stijl kan je daar simpelweg geen winterdepressie van krijgen.

VT wonen&design beurs - Oh Marie!
VT wonen&design beurs - Oh Marie!
VT wonen&design beurs - Oh Marie!
Je kunt de VT wonen&design beurs nog bezoeken tot en met zondag. Elke dag zijn er bloggers te vinden in de tuin van het VT wonen huis, je kan hier lezen wie er het weekend is. Fijn weekend!

Foto’s van boven naar beneden:
In de keuken en woonkamer van het VT wonen huis
Plantenwand in de VT wonen tuin
Mooi gedekte tafels in de VT wonen tuin
De Novecento collectie van OntwerpDuo
Mireille en Arno van The Holy Kauw Company
Colourblocking in het Eigen Huis en Interieur huis
Goed behang – geen idee waar genomen (tja..) en de stand van Bloomon