Bloemen vereeuwigd zonder sterk water

DIY bloemenkopie - Oh Marie!
Toen wij over het natural history thema brainstormden, vatte ik het idee op om een zelfmaker te maken met bloemen op sterk water.

Helaas blijkt dat minder gemakkelijk te zijn dan gedacht. Om een lang verhaal kort te maken: ik weet nu meer dan me lief is over het conserveren van voorheen levende organismen en het idee van bloemen op sterk water heb ik aan de kant geschoven. Omdat je met alle benodigde chemicaliën ook met gemak per ongeluk een Croftybom bouwt. Of je schuur in de fik vliegt. Tenminste, in mijn geval is dat niet ondenkbaar. (Ik moest ook meteen aan dit item uit het geniale programma Brainiac denken. (Will it fizz or will it bang?)

Vraag me niet hoe mijn brein deze omweg maakte, maar uiteindelijk kwam ik op het idee om bloemen onder mijn scanner te leggen en eens te kijken hoe dat uitpakte.

Verrassend goed, zo blijkt.

Het resultaat is een beetje spookachtig. Maar dat zijn bloemen op sterk water ook. Dat was vast het bruggetje dat mijn hersens gemaakt hebben.

Je maakt een print zoals deze vrij gemakkelijk. Als je er geen gat in ziet, mag je het bestand dat ik maakte ook gewoon hier downloaden (Waarmee het de kortste zelfmaker ooit wordt!).

Zo maak je je eigen bloemenkopie:

Ik nam voor mijn scan bloemen die aan het verwelken waren. Als bloemen aan het verwelken zijn gaan hun kopjes een beetje hangen, wat perfect is voor dit projectje. Je zet ze immers van 3D naar 2D om in je scanner. Verwelkte bloemen krijgen daarbij ook van die prachtige vouwen in hun blad. Het resultaat mag een beetje rommelig zijn. Rangschik de bloemen voorzichtig op de scanner of het kopieerapparaat bij de supermarkt. (Ikzelf voorzag problemen met de bedrijfsleiding als ik daar bloemen tussen ging staan proppen, maar als je graag on the edge leeft moet je het zeker doen. Je houdt er allicht een goede anekdote aan over. Deel die dan ook zeker met ons!)

DIY bloemenkopie - Oh Marie!
Door de bloemen te scannen of kopiëren krijg je een geweldig vervreemdend effect omdat alles wat direct op de glasplaat ligt heel duidelijk zichtbaar wordt en alles wat er verder vanaf ligt wazig. (Het spreekt voor zich dat de klep van de scanner niet helemaal dicht kan, anders krijg je dit effect niet.) Het lijkt bijna alsof de bloemen in een blok ijs zitten, rondzweven, of in plastic verpakt zijn.

Toen ik tevreden was over de compositie bewerkte ik de scan in een fotobewerkingsprogramma (Lightroom, maar het kan ook in andere programma’s). Ik zette hem om in zwart-wit, gaf hem hoog contrast, maakte de witting minder wit en de zwarting donkerder. Op die manier blijven alleen de hele lichte details zichtbaar. De witte spikkels op de foto is stuifmeel dat op de glasplaat lag.

Bloemen vereeuwigd zonder sterk water. Ik zie een gat in de markt. Wat te denken van een scan van je bruidsboeket? Alhoewel… gezien het spookachtige eindresultaat wil alleen Wednesday Addams die aan de muur hebben, schat ik zo in.

Fotografie voor dummies – de schaduwzijde van fotografie

De schaduwzijde van licht - Oh Marie!
Licht is allesbepalend voor je foto’s. Mooi licht vastgelegd door een analoge camera is onovertroffen. Kijk maar eens naar de foto’s die Floor maakte in onze vorige blogpost. Vandaag kijken we eens naar de andere kant van licht. De letterlijke donkere zijde van fotografie: schaduwfotografie.

Ikzelf experimenteer al langere tijd (met meer en minder succes) met het fotograferen van schaduwen en weerspiegelingen. Het fotograferen van schaduwen creëert een soort vervreemding (ik speelde er al mee in deze editorial voor de Kleine Prins, een surrealistisch thema bij uitstek), waardoor foto’s iets abstracts krijgen. Het verplaatsen van de zon verandert de verhoudingen van objecten en dat dwingt je zo eens heel anders naar een foto of potentieel foto-object te kijken. Zoals hierboven waar ik de weerkaatsing van een avondlucht in een raam vastlegde. Bossen, bomen en bladeren zijn bij uitstek dankbare objecten als het gaat om schaduwfotografie. Zeker als je net als ik niet zo’n mensenfotograaf bent. Tijdens mijn fotosessies van weerkaatsingen en weerspiegelingen ontdekte ik dat schaduwen veel mooier zijn op een dag dat het niet keihard waait. Vrij voor de hand liggend, maar ik moest er achter komen nadat mijn foto’s ontwikkeld waren. Let bij schaduwfotografie ook goed op de plek waar je scherp stelt. Omdat je in feite vaak twee objecten fotografeert (zoals hierboven het raam én het spiegelbeeld), stel je scherp op het spiegelbeeld en niet op het raamkozijn.

De schaduwzijde van licht - Oh Marie!
Op het internet zijn er mensen die het fotograferen van schaduwen tot een kunst hebben verheven. Ik selecteerde een paar van de beste voorbeelden van schaduwfotografie voor je.

KatjaOllendorff en Ludwig Danner
Katja Ollendorff (foto links) fotografeerde een serie boomschaduwen langs de kant van de weg. Foto rechts gemaakt door Ludwig Danner.

Old Brand New @Dabito
Ik ben een enorme fan van het werk van Dabito. Ze hebben een geweldige Instagramfeed en doen dus ook hele gave dingen met licht en schaduwen.

Rachel Robertson en Designlovefest
Gordijnen zijn ook zo’n mooi canvas voor schaduwfotografie. Links: Rachel T. Robertson. Rechts: schaduwen kunnen ook kleurrijk zijn, zoals hier vastgelegd in Parijs door DesignLoveFest.

Andreas Kist
Andreas Kist

Sophie Tajan en Anna Paola Laguerra II
Sophie Tajan en Anna Paola Guerra

Sophia Hsin
Sophia Hsin maakt niet alleen prachtige foto’s, ze heeft ook een egel genaamd Amelia Hedgehog als huisdier. Just saying.

Wil je meer lezen over fotografie en hoe je licht en donker in je foto’s toe kan passen? Lees dan eens dit artikel waarin we schreven over de mogelijkheden en onmogelijkheden van fotograferen met tegenlicht. Meer gave fotografieprojecten en -tips lees je op onze fotografiepagina.

Dat verstilde moment voor de bruiloft echt begint

Floor Winter - Oh Marie!
Voordat de bruid zichzelf toont aan haar bruidegom en daggasten, heeft er achter de schermen al een opeenvolging van rituelen plaatsgevonden. Rituelen die zijn voorbehouden aan de bruid en haar meest nabije familieleden en vriendinnen.

Het aantrekken van de jurk, dat eerste moment dat de bruid de kamer in komt lopen, de lichte spanning die in de ruimte hangt voor het aankomende grote moment..ze hebben iets intiems en horen daarom tot mijn (Marlous) favoriete persoonlijke herinneringen.

Floor Winter maakte ook dat ene bijzondere en ingetogen moment voor een bruiloft mee. Ze maakte er haar favoriete analoge foto en vertelt er op poëtische wijze over.

Tekst en foto’s – Floor Winter

“Voorzichtig halen we de bloemen een voor een uit de grote rommelige bossen waarin ze terecht zijn gekomen. Allen zijn ze vers geplukt van een daarvoor bestemd veld. We spreiden ze met veel aandacht uit over de tafel, ik neem een foto omdat ik het moment wil vangen. Ik voel dat het een bijzonder moment is, een moment dat ik mijn leven lang zal willen onthouden.

De spanning van de komende dag hangt in de lucht, al is het nog vroeg. Het is niet koud en niet warm, de lucht fris en de zon breekt af en toe door de wolken. De spanning heeft ons nog niet bereikt, met een intense concentratie gaan we door met het sorteren van de bloemen. Fluisterend overleggen we welke bij elkaar zullen passen. Dit vaasje? Ja, knikt ze. Onze handen gaan over de tafel en vullen vaasjes met water en bloemen. Harmonie in ons overleg en harmonie in de vaasjes op tafel. De tafel raakt steeds voller en voller met kleine vaasjes. Voorzichtig plaatsen we de vaasjes om het boeket heen dat er ligt.

Als alle bloemen in de vaasjes zitten brengen we ze rustig naar de houten tafels buiten. Een enkeling waait om en wordt weer rechtop gezet. Het water druppelt op de tafels, we vegen het weg. Het laatste vaasje wordt naar buiten gedragen, het boeket blijft liggen. Dat neemt de bruid zelf mee. De dag begint.”

Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Over de rest van de foto’s, van boven naar beneden:

1. Ik ben gek, maar dan ook echt gek, op wolkenluchten.
2&3. Genomen in Parijs, zomer 2014. Ze brengen me gelijk terug naar deze prachtige stad.
4. Van een gescheurd rolletje dat ik volschoot op Vlieland. Er waren maar een paar foto’s te redden… Juist ook de ‘mislukte’ foto’s van dit rolletje waardeerde ik zeer, omdat er veel foto’s (die vast ook heel prachtig waren) niet meer te redden waren.
4. Een pareltje tussen de oude planken van mijn – destijds – studentenkamer. Hoe lang lag die daar al?
6. Lichtvlekken in mijn kamer.

Afgestofte stillevens uit de Gouden Eeuw

Oh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Zoals de stillevens uit de Gouden Eeuw, zo is ons eerbetoon aan bloemen. Een overdadige verzameling van kleuren en vormen. Van exotische, Zuid-Afrikaanse bloemen tot vrolijke bermbloemen die om de hoek zijn geplukt. We brachten ze naar een plek die vol is van nieuw leven om onze – afgestofte – versie van een oud schilderij te maken.

Een oude fabriek waar ooit tandpasta werd gemaakt klinkt niet als een hele poëtische locatie. Toch was de Prodentfabriek de plek waar op een magische manier de Gouden Eeuw weer eventjes tot leven kwam. Met Melissa Milis als lichtkunstenaar en Bertina als ware Mona Lisa (inclusief geheimzinnige uitstraling :)) vormden we, naar onze bescheiden mening, een Gouden Team.

Het resultaat? Een parel van een shoot, met foto’s die we het liefst als behang in ons huis zouden willen hangen!

“Everything you can imagine is real” – Pablo Picasso

Oh Marie - Natural History - photo by Melissa MilisOh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa MilisOh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa MilisOh Marie - Natural History - photo by Melissa MilisOh Marie - Natural History - photo by Melissa MilisOh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa MilisOh Marie - Natural History - photo by Melissa MilisOh Marie - Natural History - photo by Melissa MilisOh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa MilisOh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Oh Marie - Natural History - photo by Melissa Milis
Fotografie: Melissa Milis
Model: Bertina Bartlett
Locatie: De Nieuwe Stad, Amersfoort
Styling: Anne van Midden & Marlous Snijder

Een natuurhistorisch museum in een land voor gevorderden

zoological museum st petersburg russia - Oh Marie!
Ergens in 2010 bevond ik mij in een van de bizarste musea die ik tot dat moment in mijn leven bezocht had.

Nu is het misschien ook niet meteen het beste idee om je allereerste bezoek aan een natuurhistorisch museum in Sint-Petersburg, Rusland te laten plaatsvinden. Rusland is immers al niet echt een land voor beginners, zullen we maar zeggen. De cultuurshock die ik er doormaakte heeft waarschijnlijk extra bijgedragen aan mijn gevoel destijds.

Een natuurhistorisch museum heeft altijd iets triests, lugubers en fascinerends, want volgepakt met dode dieren met glazen oogjes. Maar het natuurhistorisch museum in Rusland had nog iets extra bizars.

Het stond er namelijk net zo bij als het gemiddelde opgezette dier dat je bij de kringloop aantreft: stoffig en behoorlijk gehavend.

Het was daarbij opvallend warm, binnen. Niet echt een gewenst klimaat voor een museum. Überhaupt niet, maar zeker niet als het volstaat met voormalig levende organismen. Ze hadden er geen airco, maar ARKO. Alle Ramen Konden Open. En de gordijnen konden dicht. Een zeer milieuvriendelijke (dat zeker!) doch zeer ineffectieve vorm van klimaatbeheersing voor een museum.

De diorama’s opgebouwd uit hele groepen dieren waren misschien nog wel het meest luguber. Want iets zei me dat men heus niet had zitten wachten tot er tien oude pinguïns een vredige dood gestorven waren om ze op te zetten en in het museum te plaatsen.

De gigantische diorama’s in het Museum of Natural History in New York zijn van hetzelfde sop overgoten, trouwens. Alleen wekte dat museum nog de indruk dat het bijgehouden werd. Er was om te beginnen bijvoorbeeld al gezorgd voor airconditioning. (Al zegt dat niks, want in Amerika heeft zelfs een hondenhok airco.)

Ik begrijp het allemaal wel hoor. Die museums vervullen immers een belangrijke functie bij het doorgronden van de wereld om ons heen. Het archiveren van soorten geeft ons de mogelijkheid ze te onderzoeken, maar boven alles ook om ze te behouden. Alleen, als al die duizenden dieren en planten daar dan opgesteld staan in je museum, zorg er dan alsjeblieft een beetje voor. Zodat hun dood in ieder geval niet voor niks was.

zoological museum st petersburg russia - Oh Marie!
Aan de andere kant: 1.000 van deze museums kunnen blijkbaar nog steeds niet voorkomen dat er mensen afreizen naar Afrika om wilde dieren af te knallen. Of, dichter bij huis, dat supermarkten kiloknallers in hun schappen hebben liggen. En mensen ze nog kopen ook.

Maar laat ik stoppen voordat deze editorial teveel op een politiek pamflet gaat lijken. Jij als Oh Marie! lezer bent natuurlijk allang doordrongen van al deze feiten. Waarschijnlijk ben je zelfs flexitariër, vegetariër of zelfs veganist. En lees je dit met de kat op schoot of de hond aan je voeten terwijl je net op je smartphone je maandelijkse donatie aan een dierenrechtenorganisatie overgemaakt hebt. Of weer bijna moest huilen om die zielige ezeltjes uit de Donkey Sanctuary reclame.

De komende weken leiden we je rond in onze eigen zorgvuldig samengestelde natuurhistorische verzameling. Stofvrij (al zou ik best weer eens een stofdoek over mijn PC kunnen halen) en diervriendelijk. Je hoeft er namelijk de bank niet voor af, laat staan er voor naar een moeilijk land af te reizen. Reken maar dat de kat en hond dat ook enorm gaan waarderen.