Met zijn gebreide trui


Afgelopen weekend, terwijl man en kind aan het kamperen waren en ik me verheugde op een weekend met een zee aan tijd voor mezelf, werd Popje ineens ernstig ziek. Ze bleek kanker te hebben, haar longen vol vocht. Het was binnen twee uur bekeken. Ik ben 35, ik ben voor de wet al jaren volwassen. Maar om de dood van een huisdier zal ik nog altijd als een kind huilen. Het verbaast me ook steeds weer dat de mens in staat is om zoveel om een dier te geven. Een liefde die helemaal niet wederkerig – eerder opportunistisch – is, maar die je hart net zo goed breekt als hij abrupt beëindigd wordt. Het is een overzichtelijk verdriet, maar het is niettemin verdrietig.

We gaan dus in het asiel weer op zoek naar een nieuwe vrouw voor Gerrit, onze overgebleven zachtaardige vriend met helikopter-oren. Konijnen zijn namelijk, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, geen solitaire dieren. Tot die tijd mag hij lekker in de tuin rondhopsen. Of in de woonkamer (hij weet al precies hoe hij de hordeur open moet duwen, want konijnen zijn ontzettend nieuws- en leergierig). Op de foto probeerde hij net een hap uit de bank te nemen. The things we do for love.


Molly ziet het allemaal met lede ogen aan. Ze vond het gisteravond zelfs nodig om Gerrit’s waterbakje dan maar soldaat te maken, die ín zijn ren staat. Toen hij eens kwam checken wat dat platte dier in zijn huis deed, kreeg hij geblaas op de koop toe. Onder dat goedmoedige uiterlijk schuilt een bijkans nog grotere opportunist.

(Er zijn niet veel foto’s van Popje, ze was op z’n zachtst gezegd nogal bang. Een konijn met een oorlogsverleden noemde ik haar, haar vorige eigenaar vond het nodig haar oren te tatoeëren en haar met een berg soortgenoten in houten kratten te houden. Ze had een prachtige hertenkleur en de laatste maanden mochten we haar soms zelfs voorzichtig aaien. Ze mogen opportunistisch zijn, hun vertrouwen kan je met veel geduld winnen. Dat blijf ik ook bijzonder vinden.)

Ik neem de komende weken mijn jaarlijkse blogpauze. Niet hierom (dat zou wat ver gaan), maar gewoon omdat het zomer is en omdat het kan. Tot snel en fijne zomer gewenst lieve allemaal!

We had to say goodbye to Popje, one of our bunnies. She appeared to have cancer and past away all of a sudden last Saturday. We have to find a new wife for Gerrit (her signifiant other) now, since bunnies are no solitary creatures (although a lot of people seem to think they are). Until we’ve found him a new friend, we allow him to roam free in the garden and (his favourite) the living room.

I’m taking my annual blogbreak to next couple of weeks. See you soon and happy Summer lovelies!

1 antwoord
  1. Mirjam
    Mirjam zegt:

    Sjonge, wat een toeval… Ons konijnevrouwtje ging ook ineens dood afgelopen weekend. Bij de konijnenopvang is Goofy (de weduwnaar) gekoppeld aan een nieuwe konijnenvrouw. Inderdaad veel fijner voor ze met z’n tweëen! Succes ermee.

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *