Een vintage houten kerstster in een nieuwerwetse jas

Je kent ze wel, die kerststerren die mensen voor hun raam hangen. Ik associeer ze met de winters uit mijn jeugd. Waarom weet ik niet, want thuis hadden we er geen. Om eerlijk te zijn, ik vond ze altijd een beetje stom. Tenminste, die hele oude versies dan. Goh, wat klinkt dat aanmatigend zeg. Ik zou echter liegen als het niet zo was. Ik vond kerststerren vet stom. Oubollig. There, I said it.

Ik deed die sterren daar natuurlijk tekort mee. Sowieso heb ik geen ene f (fluit…ghè!) te zeggen over de kerstversiering van een ander. Beauty is immers in the eye of the beholder. De wereld zou een vreselijk saaie plek zijn als we allemaal voor dezelfde kerstversiering kozen. Daarbij, zoals dat bij mij zo vaak gaat, zijn die cliché-sterren langzaam maar zeker in mijn achting gestegen. Blijf je innerlijke hysterische kerstoma dus vooral koesteren tijdens het optuigen van die kerstboom en trek je vooral niets van mij aan.

Tijdens mijn kringlooptochten dit jaar kwam ik die kerststerren ineens opvallend vaak tegen. Alsof de generatie die ze ooit aanschafte had afgesproken ze in 2015 en masse bij de kringloop te dumpen. Het leek wel een flashmob, zo erg was het. De meeste sterren waren echter niet compleet, kapot of veel te duur. En soms ook nog in die combinatie. Ik ga toch potjandosie geen 8 euro betalen voor een stukkende kerstster? Zelfs in de kerstgedachte is geen alinea opgenomen over dergelijke gevallen. Dat zegt genoeg.

Maar op de één of andere manier triggerde die sterren wel iets in mij. Want toen ik een complete, perfecte houten kerstster tegenkwam voor 3 euro, greep ik hem vast alsof het een lang verloren liefde was. Alsof het een gouden ticket was die mij toegang verschafte tot een magische snoepfabriek. Alsof het een vintage Jieldé lamp voor 3 euro was. In mijn favoriete kleur groen.

Daarbij stond er op de verpakking een toverwoord dat me bijkans nog veel verder over de streep trok. De sterren werden gemaakt in Zweden.

Zweden. Als ik dat woord lees, dan galopperen er eenhoorns naar een goudomrande horizon en begint een kamerorkestje Madame Butterfly te spelen.

Nodeloos om nog te noemen dat ik hem mee naar huis nam.

Weet je hoe mooi die houten sterren eigenlijk wel zijn? Ze zijn gemaakt van onbehandelde vurenhouten latjes en zitten behoorlijk ingenieus in elkaar. Toch ging het me wat te ver om mijn houten ster zo één op één op te hangen. Dat zou te gemakkelijk zijn. Ik gaf hem een nieuwe jas, met wat matte verf in roze, kobaltblauw en zwart en een nieuw zachtgrijs snoer. Marktplaats staat er trouwens ook vol mee, mocht je er zelf mee aan de slag willen. Even zoeken op ‘houten kerstster’.